เสพติดความรัก

 

 

 

“ ฮ้าววว ทำอะไรอ่ะ ” ธนันต์ธรญ์เดินลงมาจากชั้นบนของบ้านถามภาณุเขา เมื่อเห็นเขาใส่ผ้ากัน

เปื้อนที่เธอไม่เคยหยิบมันมาใส่เลย  เมื่อคืนเธอลงมารอเขริกาที่กว่าจะมาก็เกือบเที่ยงคืน ถึงเธอ

ไม่ใช่คนตื่นเช้า แต่เธอก็ไม่ใช่คนตื่นสาย แปดโมงนิดๆนี่แหละ พอดี  

 

 

 

“ ทำกับข้าว ” ภาณุตอบ

 

 

 

“ ทำเป็น ? ” ธนันต์ธรญ์ถาม ก็เธอเป็นผู้หญิงแท้ๆยังทำไข่ต้มเละเลย เขาเป็นผู้ชายนะ เก่งกว่า

เธออีกหรอเนี่ย

 

 

 

“ เป็น อยู่วัดก็ต้องทำกินเอง ไม่ทำก็อดตาย นี่ฉันทำข้าวผัดหมูให้กิน คุณจินนี่ตื่นยัง ” ภาณุถาม

เมื่อคืนเขาเดินเข้าบ้านมาเห็นรองเท้าผู้หญิงอีกคู่วางอยู่ เลยเดาว่าเป็นเขริกา ก็ธนันต์ธรญ์บอกเขา

แบบนั้น

 

 

 

“ ยัง สักพักแหละ ” ธนันต์ธรญ์เดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อกินน้ำ แต่สายตาดันไปปะทะกับของบนตู้เย็น

 

 

 

“ อ่อ ” ภาณุรับคำง่ายๆ

 

 

 

“ นี่ นายปรุงยัง ” ธนันต์ธรญ์เดินไปชะโงกหน้าดูข้าวผัดหมูในกระทะที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนอยู่

 

 

 

“ ปรุงแล้ว อ่ะ ชิม ” ภาณุใช้ช้อนตักก่อนจะเป่าให้หายร้อน แล้วจ่อที่ปากสวยของธนันต์ธรญ์ เธอ

ยอมงับมันเข้าปากแต่โดยดี

 

 

 

“ อื้มมม อร่อยนะ แต่ธรรมดาไป ” ธนันต์ธรญ์พูดก่อนจะมองไปที่เหล่าบรรดาเครื่องปรุง

 

 

 

“ จะทำอะไร ” ภาณุถามอย่างหวาดระแวง สายตาเธอมันไม่น่าไว้ใจสักนิด

 

 

 

“ ทำให้มันเป็นข้าวผัดที่อร่อยที่สุดในโลก ” ว่าแล้วธนันต์ธรญ์ก็ลงมือ หยิบนู้น ใส่นี่ ไม่พอ เธอยัง

เดินไปหยิบผงกาแฟที่อยู่บนตู้เย็นมาใส่ในข้าวผัดอีกด้วย ภาณุที่ทำอะไรไม่ได้ ก็ปล่อยให้เธอ

ละเลงต่อไป

 

 

 

“ อ่อ ชิมดูอร่อยมั้ย ” ธนันต์ธรญ์เอาช้อนที่ภาณุถืออยู่มาตักก่อนจะป้อนเขา

 

 

 

“ ไม่เค็ม ขม ” ภาณุวิจารณ์อาหารของธนันต์ธรญ์ตามตรง

 

 

 

“ งั้นหรอ งั้นใส่นี่ นี่ด้วย เอ๋ มันขาดอะไรไปนะ ” ธนันต์ธรญ์หยิบน้ำปลา และครีมเทียมมาใส่ ก่อน

จะยืนมองอาหาร

 

 

 

“ อ่อ สีสัน ฟางชอบสีชมพู มีอะไรเป็นสีชมพูบ้างนะ ” ว่าแล้วธนันต์ธรญ์ก็เดินไปค้นตู้ ก่อนจะเจอ

กับสีผสมอาหาร เธอยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะใส่มันลงไป และชิม

 

 

 

“ อร่อยมากกกกก  ฟางคนสวยเก่งจัง ” เธอยิ้มและมองข้าวผัดสีชมพูอย่างพอใจ

 

 

 

 

“ ไหนๆก็ทำขนาดนี้แล้ว ตั้งชื่อเลยมั้ยล่ะ ” ภาณุถามประชดๆ

 

 

 

 

“ เออดี ” ธนันต์ธรญ์ทำท่าคิดชื่อ

 

 

 

“ ฉันประชดเห้ย ” ภาณุรีบหันมามองหน้า ตอนจะฉลาดก็เกินมนุษย์มะนา พอจะซื่อก็ซื่อซะ เขา

เชื่อเลยนะเนี่ยว่าเธอทำอาหารไม่เป็น ใครเขาใส่ของพวกนี้ลงไปเล่า

 

 

 

“ ฉันใช้ความคิดอยู่ ” ธนันต์ธรญ์เอื้อมมือไปปิดปากภาณุ ก่อนจะหลับตาคิดชื่อ ภาณุมองหน้า

หวานของผู้หญิงตรงหน้า ใบหน้าที่ไม่มีเครื่องสำอางเลย หน้าใสๆของเธอ ปากอิ่มสีชมพูธรรมชาติ

แก้มที่มีฝาดเลือดนั่น กำลังทำให้เขาหยุดมองเธอไม่ได้

 

 

 

“ อ่อ ฉันคิดออกแล้ว ” ธนันต์ธรญ์พูดออกมาก่อนจะชักมือที่ปิดปากภาณุออก

 

 

 

“ อะไร ” ภาณุถาม เขาก็อยากจะรู้เหมือนกัน ไอ้ข้าวผัดสีชมพูกลิ่นกาแฟสุดประหลาดนี้จะชื่ออะไร

 

 

 

“ ข้าวผัดธนันต์ธรญ์ แต่เอ๊ะ นายก็ทำด้วยนี่น่า นายชื่ออะไรนะ ภาณุใช่มั้ย เอิ่มงั้น ชื่อนี้ๆ ข้าวผัด

ภาธนันต์ เพราะมั้ย ” ธนันต์ธรญ์เอ่ยชื่อขึ้นอย่างภูมิใจ เหอะ ยัยเหวี่ยงก็มีมุมนี้เหมือนกันหรอเนี่ย

 

 

 

“ เอ่อ เพราะดี ” ภาณุมองอึ้งๆ เขาไม่คิดว่าเธอจะเอาชื่อเขาไปตั้งรวมด้วย

 

 

 

“ ทำอะไรกันค่ะ ชงกาแฟหรอ จินนี่แก้วนึงนะคะ ” เขริกาเดินลงมาจากชั้นบนก่อนจะถามขึ้น

 

 

 

“ ยัยจินนี่ !! ” ธนันต์ธรญ์หันขวับไปเรียกชื่อเขริกา เขริกานี่ตาไม่ถึงเอาซะเลย บังอาจว่าข้าวผัด

ภาธนันต์ของเธอเป็นกาแฟ แต่สุดท้ายแล้ว ทั้งสามคนก็ต้องมานั่งกินข้าวผัดตรงหน้าอย่างห้ามไม่

ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เฮ้ออ อิ่มจัง ” ธนันต์ธรญ์วางช้อนวางส้อมเสร็จก็ลูบท้องตัวเอง

 

 

 

“ ยัยฟาง คราวหน้าอย่าทำนะ ” เขริกาบอกเพื่อน ก็ไอ้ข้าวผัดอะไรนั่นหน้าตามันผิดแปลกไปจาก

ที่เธอเคยกินนี่ ถึงรสชาติมันจะโอเคก็เถอะ

 

 

 

“ อย่าว่าข้าวผัดภาธนันต์ของฉันนะ ” ธนันต์ธรญ์โพล่งขึ้นมาอย่างลืมตัว

 

 

 

“ อะไร มันมีชื่อด้วยหรอ ภาธนันนต์ ? มันมาจากอะไรหรอ ” เขริกาถามขึ้น

 

 

 

“ ภาธนันนต์ ก็ เอ่อ คือ ” ธนันต์ธรญ์หันไปมองหน้าภาณุเพื่อขอความช่วยเหลือ ไม่ใช่ว่าเขริกาจะ

รู้ที่มาของชื่อข้าวผัดนี้ไม่ได้ แต่ไม่รู้จะดีกว่า

 

 

 

“ อะไร ” เขริกาถามซ้ำเมื่อเห็นท่าทางอึกอักของธนันต์ธรญ์

 

 

 

“ ไม่มีอะไรหรอกครับคุณจินนี่ ผมว่าพวกคุณขึ้นไปอาบน้ำเถอะครับ ผมมีเข้าเวรถึงตอนเที่ยง แล้ว

บ่ายๆ เราไปว่ายน้ำกันไหมครับ ” ภาณุปฏิเสธคำสงสัยของเขริกา ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง เรื่องที่เขา

ไปถามเพื่อนที่สถานบำบัดมา เขาบอกว่า คนเสพไม่ใช่คนผิด แต่เป็นคนป่วย ฉะนั้นจะต้องหา

กิจกรรมอะไรให้คนไข้ทำเพื่อลืมเรื่องยานั่น เขาจึงเลือกว่ายน้ำเพราะเขาเห็นว่าที่บ้านของธนันต์

ธรญ์มีสระว่ายน้ำอยู่หลังบ้าน มันใกล้ดี ไม่ต้องไปไหนไกลด้วย

 

 

 

“ ฉันไม่เอานะ ” ธนันต์ธรญ์ปฏิเสธทันที

 

 

 

“ กลัวหรอ ” ภาณุถามอย่างท้าทาย เขารู้ว่าธนันต์ธรญ์ไม่ชอบให้ใครท้า และแน่นอนเธอจะบอกว่า

ไม่กลัว

 

 

 

“ ว่ายน้ำเนี่ยน่ะหรอ ไม่ได้กลัวหรอกย่ะ เย็นๆนะ บ่ายเดี๋ยวผิวเสีย ” ธนันต์ธรญ์พูด จริงๆแล้วเธอ

กลัว ก็เธอมีประวัติไม่ดีกับน้ำมาก่อนนี่

 

 

 

“ ก็ดี คุณจินนี่ล่ะครับ โอเครึเปล่า ” ภาณุหันไปถามเพื่อนร่วมโต๊ะอีกคนที่นั่งข้างเขา

 

 

 

“ ค่ะ โอเคมากเลย ” เขริกาตอบกลับ เธฮจะไม่โอเคได้ไง นี่โอกาสแนบเนื้อเลยนะ

 

 

 

“ งั้นผมไปทำงานก่อนล่ะกัน แล้วเจอกันครับ ”ภาณุบอกเธอทั้งสองเสร็จก็เดินไปขึ้นมอเตอร์ไซด์

วินหน้าปากซอย

 

 

 

 

 

“ งั้นเราไปหาซื้อชุดว่ายน้ำใหม่กันไหมแก ” เขริกาชวนธนันต์ธรญ์ ก็ที่เธอมีอยู่มันยังแหวกไม่พอนี่

น่า

 

 

 

“ ต้องทำขนาดนั้นเลยหรอ ” ธนันต์ธรญ์มองเหวอเมื่อเขริกาทำท่าจะไปขึ้นรถ

 

 

 

 

“ ใช่ ไปเร็ว ” เขริกาตอบและดึงมือธนันต์ธรญ์ขึ้นรถไปที่ห้างดังทันที งานนี้แหละ เธอจะสวมบท

นางเอกน่าสงสารให้ดู

 

 

 

__________________________________________________________________________

 

อีกตอนนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ ^^