Music love final chapter
เขียนโดย 
ployfin
วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.42 น.
แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) Do not understand!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"พี่ฟ้านะพี่ฟ้า ลืมอะไรไม่ลืมมาลืมใบประเมิน นี่ถ้าไม่เห็นว่าคนอื่นกำลังยุ่งนะ ชั้นไม่มา
หรอก ชิ!"แก้วนั่งบ่นคนเดียวระหว่างรอเครื่องบิน เนื่องจากต้องกลับไปเอาเอกสารสำคัญเพียงคน
เดียว เพราะคนอื่นกำลังวุ่นอยู่กับการออกแบบ
"ยัยฟางก็เหมือนกัน ทำไมต้องให้ชั้นมาแค่คนเดียวด้วย นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะชั้นไม่ยอมแน่"
แก้วพูดไปกำมือไป
"เธอจะไปว่าฟางก็ไม่ถูกนะ เค้าไม่ได้ปล่อยให้เธอมาคนเดียวซักหน่อย"โทโมะเดินมา
ข้างหลังพลางนั่งลงข้างๆแก้ว "นี่นาย!!"แก้วตกใจเมื่ออยู่ๆโทโมะก็เก็บกระเป๋าตามเธอมาที่สนาม
บิน
"นายมาทำไมยะ ใครเค้าสั่งให้นายมา"แก้วยืนกอดอกมองโทโมะพร้อมเมินใส่ "ก็ฟางไง
เพื่อนเธอน่ะเค้าห่วงเธอจะตาย เค้าก็เลยให้ชั้นมาคอยดูแล..."โทโมะยิ้มอย่างเจ้าเลห์
"ยัยฟางนะยัยฟาง ถ้าจะห่วงกันแล้วทำไมต้องส่งตานี่มากวนจิตชั้นด้วยเนี่ย!"แก้วพูดกับ
ตัวเองเบาๆทำเอาโทโมะแอบขำกับปฏิกริยาของแก้ว
"ป่านนี้พี่แก้วจะเป็นยังบ้างนะพี่เขื่อน"ธามไทที่คิดถึงเรื่องโทโมะกับแก้วก็อดห่วงไม่ได้
"คงจะเดือดจัดเลยล่ะมั้ง ยิ่งไม่ค่อยถูกกันอยู่"เขื่อนหัวเราะพลางมองฟางที่ซึมๆ
"พี่โทโมะเค้าจะไม่ทำอะไรพี่แก้วใช่มั้ย"ธามไทยิ้มนึกถึงเรื่องบ้าๆ "ไอธาม! แกนี่จริงๆ
เลย เราแค่ให้โทโมะไปดูแลแก้ว ไม่ได้บอกให้ไปนอนด้วยกันซักหน่อย"เขื่อนตบหัวธามไทเบาๆ
"พอๆ สองคนน่ะเลิกไร้สาระได้แล้ว งานออกแบบห้องสปาน่ะไปถึงไหนกันแล้วห๊ะ!"
พิชชี่ขัดเมื่อมองฟางที่นั่งเลื่อนดูนั่นนี่ในไอแพดอย่างใจลอย ก่อนจะไล่เขื่อนและธามไทไปทำงาน
ต่อ
"ฟาง! พิชออกแบบเคาท์เตอร์หน้ารีสอร์ทแล้วนะ ไม่รู้ว่าถูกใจรึป่าว รับไปดูสิ"พิชชี่หัน
โน้ตบุ๊คไปทางฟาง แต่ก็ไร้ความสนใจที่ถูกความเหม่อลอยบดบังจนมิด
"ฟาง...ฟาง!! ได้ยินที่พิชพูดมั้ยเนี่ย"พิชชี่สะกิดฟางจนเริ่มรู้สึกตัว "อ่ะ...เอ่อ...พิชมี
อะไรหรอ"ฟางยิ้มแสยะพลางทำหน้าสงสัย
"พิชถามว่าฟางโอเคกับงานออกแบบหน้าเคาท์เตอร์อันนี้มั้ย"พิชชี่ใช้สายตาชี้งานบน
โน้ตบุ๊ค "อ่ะ..โอเคสิ ท่าทางจะถูกใจคุณพิม เอ๊ย!คุณภาณุเค้ามากเลยล่ะ"ฟางเผลอเอ่ยชื่อพิม
ออกมา
"พิม...คุณพิมอีกแล้วงั้นหรอ ฟางจะใจลอยเรื่องนี้ไปถึงไหนนะ"พิชชี่คิ้วขมวดมากขึ้น
"ฟางขอโทษ! แต่ฟางห้ามมันไม่ได้หรอกนะ"ฟางรีบเดินหนีไปหยิบน้ำ
"ฟางห้ามไม่ได้พิชไม่ว่า พิชเข้าใจฟางด้วยซ้ำ แต่ฟางต้องแยกแยะสิว่าอันไหนเรื่องงาน
อันไหนเรื่องส่วนตัว"พิชชี่เดินไปตามไปว่า
"พิชไม่เข้าใจฟางหรอก ตอนนี้ฟางก็อยู่แค่สถานะแอบรัก คนที่ไม่เคยแอบรักใครอย่าง
พิชไม่เข้าใจอะไรฟางหรอก"ฟางผลักพิชชี่จนล้มก่อนจะเดินหนีออกมาที่สวน
"หยุดนะฟาง! อย่าเดินหนีสิ!!"พิชชี่เดินตามมารั้งมือฟางไว้ "ปล่อยฟางนะพิช!!"ฟาง
สะบัดมือจนหลุดแล้วจ้องพิชชี่ตาเขม็ง
"ฟางว่าพิชไม่เคยแอบรักใครงั้นหรอ!"พิชเอ่ยปากออกถามท่าทางหงอยลง "ใช่สิ! พิช
ไม่เคยแอบรักใคร พิชก็ไม่เข้าใจหรอกว่าฟางรู้สึกยังไง ตอนนี้หัวใจฟางระบมไปหมดแล้ว"ฟาง
น้ำตาไหลทันที
"ใครบอกว่าพิชไม่เข้าใจ พิชเข้าใจเรื่องนี้มากกว่าฟางอีก"พิชชี่เริ่มกลืนสะอื้นแล้วเดิน
เข้าไปชิดฟางมากขึ้นก่อนจะกุมมือฟางขึ้นมาชิดอกตัวเอง
"พิชหมายความว่าไง ฟางเริ่มจะไม่เข้าใจพิชจริงๆแล้วนะ"ฟางเริ่มใจสั่นแล้วพยายามดึง
มือออกแต่ก็แพ้แรงของพิชชี่
"พิชน่ะแอบรักฟางมานานแล้วนะ เชื่อได้ว่านานกว่าหมอนั่นด้วย"พิชชี่กอดฟางทำเอา
ฟางเองก็อึ้งไม่แพ้กัน "พิช...."ฟางน้ำตาเอ่อมาไม่ขาดสาย
"เราคบกันได้มั้ยฟาง"พิชชี่กอดเธอแน่นกว่าเดิม "พิช...ฟางว่าเราเป็นเพื่อนกันแบบเดิม
ดีกว่านะ ฟางรับเพื่อนรักของฟางเป็นคนรักไม่ได้หรอกนะ"ฟางพูดก่อนจะปล่อยกอดแล้วเดินหนี
"สองคนนี้เค้าเป็นอะไรกัน มายืนกอดกันไม่อายฟ้าอายฝน อายคนกันบ้างเลย"ป๊อปปี้
ที่ยืนอยู่ตรงระเบียงเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็พูดกับตัวเองทั้งที่เค้าเองก็ไม่ได้ยินที่ทั้งสองพูดกัน
"ถึงซะที ชั้นล่ะเบื่อที่ต้องมานั่งข้างนายจริงเลย"แก้วเดินออกจากเครื่องพลางทำท่าปัด
ผิวของโทโมะที่ติดอยู่ที่แขนเธอออก
"เธอนี่มันแปลกจริงๆนะ สาวๆคนอื่นเค้าออกจะชอบแล้วก็ฝันว่าอยากจะนั่งใกล้ๆชั้นนานๆ
แต่เธอนี่เอาแต่ปฏิเสธ เห็นชั้นเป็นขยะหรือไงกัน"โทโมะทำหน้าน้อยใจ
"ใช่!นายน่ะเป็นขยะ แล้วขยะที่ชั้นเกลียดที่สุดก็คือขยะแบบนาย ขยะเจ้าชู้"แก้วทำตาโต
ใส่ "ทำไม! ขยะอย่างชั้นมันเป็นยังไง ขยะอย่างชั้นน่ะมีสาวๆชอบตั้งมากมาย ไใม่เห็นน่าเกลียด
ซักนิด"โทโมะจับแขนแก้วไว้
"สาวๆที่ว่น่ะแบบน้องโบว์แห่งทีม A ใช่มั้ย ถ้าเป็นสาวๆแบบนั้นน่ะชั้นขอบายดีกว่าย่ะ"
แก้วสะบัดมือออกแล้วเดินหนี "ยัยหน้ามึนเอ๊ย!"โทโมะยืนเท้าเอวมองแก้วที่รีบเดินหนีไป
หน้าคอนโดแก้ว/ฟาง
"ถ้าจะมาส่งก็ส่งแค่นี้แหละ ชั้นขึ้นไปเองได้ นายกลับไปบ้านนายเถอะป่ะ"แก้วไล่โทโมะ
เมื่อรับเอกสารจากฟ้ามาแล้วก็ใกล้จะดึก
"เธอไม่เห็นหรอว่ามันดึกแล้ว แถวนี้ก็ไม่มีแท็กซี่ผ่านด้วย ให้ชั้นค้างซักคืนไม่ได้หรอ"
โทโมะทำหน้าอ้อนวอน
"ไม่ได้ย่ะ ชั้นเป็นผู้หญิงนะ จะให้มานอนกับนายได้ไง"ก้วกระชากกระเป๋าเสื้อผ้าของ
ตัวเองมากจากโทโมะ "แล้วแต่เธอแล้ววกันยัยแม่มด ชั้นจะจำไว้เลยว่าเธอน่ะใจร้ายกับเทพบุตร
อย่างชั้น"โทโมะที่นอยด์ก็รีบเดินไป
บนห้องของแก้ว
"ไอบ้า! นายนั่นแหละอสูร มาว่าชั้นเป็นแม่มดอย่าให้ถึงทีชั้นบ้างแล้วกัน"แก้วเช็ดผม
เปียกพลางนึกถึงโทโมะแล้วก็ยิ้มออกมาคนเดียว
ซู่ๆๆๆ
ฝนเม็ดใหญ่นับล้านตกลงมาทำให้แก้วอดไม่ได้ที่จะไปดูที่หน้าต่างของห้อง
"ป่านนี้ตานั่นจะเป็นไงบ้างนะ ชั้นไม่น่าปล่อยให้เค้ากลับไปตอนนี้เลย"แก้วเริ่มห่วงชาย
คนที่คอยกวนประสาทเธอตลอด "เอ๊ะ! นั่นมัน!!!"แก้วที่มองนอกหน้าต่างก็เห็นชายเสื้อขาวที่เธอ
คุ้นนั่งตากฝนอยู่
"นี่นาย!! ไปนั่งอะไรตรงนั้นน่ะ มานี่สิ"แก้วกางร่มไปเรียกโทโมะที่นั่งคุดคู้ราวกับคน
เร่ร่อนไร้บ้าน "กะ...แก้ว"โทโมะนั่งตัวสั่นแล้วเดินไปหาแก้วที่ยืนรออยู่
"นายไปนั่งอะไรตรงนั้น ทำไมไม่รีบกลับบ้านไป"แก้วมองสภาพโทโมะที่เปียกหนักมาก
"ก็ชั้นบอกเธอแล้วไงว่าแถวนี้มันไม่มีแท็กซี่ แล้วจะให้ชั้นกลับยังไงล่ะ"โทโมะสั่นด้วยความหนาว
"อ่ะ...เอ่อ...เอางี้ นายไปนอนคอนโดชั้นก็ได้"แก้วพูดทำให้โทโมะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะ
ตามเธอขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวของเธอกับฟาง
"อ่ะ"แก้วเดินมายื่นเสื้อผ้าและผ้าขนหนูให้โทโมะ "อะไรเนี่ย! นี่เธอไปเอาเสื้อผ้าผู้ชาย
มาจากไหนกัน หรือว่า...เธอ ชอบเอาผู้ชายมาค้างบ้านงั้นหรอ"โทโมะยิ้มเจ้าเล่ห์
"ไอบ้า! นี่มันเสื้อผ้าของพี่ชายฟางเค้า แต่...เดี๋ยวค่อยซักคืนก็ได้นิ่"แก้วยิ้ม "นายรีบไป
อาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายแล้วมาตายในห้องชั้น"แก้วล้อเลียน
"เอ่อ...เสื้อผ้านี่มันก็เท่ห์ดีแฮะ"โทโมเดินออกมาจาห้องน้ำพลางหมุนไปรอบตัวแล้ว
สำรวจตัวเอง "ชั้นว่ามันคับไปนิดนะ ลองตัวอื่นดีมั้ย"แก้วยิ้ม "ไม่ดีกว่า ตัวนี้คงดีที่สุดแล้วล่ะ"
โทโมะนั่งข้างๆเธอ
"แล้วคืนนี้นายจะนอนไหนล่ะ ที่คอนโดชั้นมีแค่ห้องเดียวนะ"แก้วมองไปรอบๆเพื่อหา
ตำแหน่งให้โทโมะได้อาศัย
"ชั้นนอนโซฟาก็ได้"โทโมะเอ่ยออกมาทำให้แก้วอมยิ้ม "นายนอนได้จริงหรอ"แก้วมอง
โทโมะที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ แต่ก็ยังฝือพยักหน้าออกมา
"โอเคๆ เดี๋ยวชั้นไปเอาผ้าห่มมาให้ ถ้านายหนาวก็ปรับแอร์เอาเองแล้วกันนะ"แก้วยิ้ม
ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องเผยกริยาที่โทโมะไม่เคยเห็นแถมยังปลื้มเธอมากขึ้นเสียด้วย
อย่าลืม! เม้น+โหวตด้วยนะคะ
ฝากฟิคชั่นเรื่องนี้ด้วยน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
