แอบรัก
9.5
เขียนโดย Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
74 ตอน
990 วิจารณ์
112.93K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
64) แอบรัก ตอนที่64
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่64
ผมฟังเรื่องเล่าของยัยแม่เลี้ยงและนั่นมันทำให้ผมถึงกับพูดไม่ออก…เพราะผมเองก็จำหล่อนไม่ได้จริงๆ วันนั้นผมยอมรับว่าผมไม่ได้นึกที่จะใส่ใจผู้หญิงคนนี้สักเท่าไหร่…ผมไม่ได้ทักทายเธอเมื่ออยู่ที่โรงเรียน และพอผมขึ้นมอสี่ผมก็ถูกย้ายโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว…
“ฮึก จำได้แล้วใช่มั๊ยล่ะ…รุ่นพี่มอหกอย่างฉัน มันไม่เคยถูกรักตอบเลย”
“….”
“ฉันผิดมากหรอ..ฮึก ฉันแค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอ เพราะฉันรักเธอมาตลอด…ฉันอาจจะดูแย่ในสายตาเธอฉันก็ยอม…ฉันยอมให้เธอเกลียดเพียงแค่ฉันได้อยู่ในสายตาเธอ ได้อยู่ในความคิดของเธอแม้มันจะไม่ใช่เรื่องดีเลยก้ตาม…”
“….”
“แต่ความหวังของฉันก็ต้องจบลง…เมื่อเธอพาผู้หญิงคนนี้เข้ามาในบ้าน” ยัยแม่มดมองไปที่ฟางด้วยตาขวาง ผมจึงดึงฟางไปไว้ข้างหลังของผม
“ถึงไม่มีฟาง…ผมก็ไม่มีวันรักคุณหรอก”
“ป๊อปปี้…”
“เอาเป็นว่าผมต้องขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมา…แต่ผมก็รักคุณไม่ได้”
“….”
“ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วล่ะ…” ผมเหล่ตามองไปยังผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังผม
ฟาง…
“ไปกันเถอะ” ผมกระชับมือของฟางให้แน่นมากขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องที่ทำการให้ปากคำ
หลังจากเราจัดการเรื่องทุกอย่างจบก็กลายเป็นว่าคุณระวีถูกควบคุมตัวไว้ที่โรงพักีอการประกันตัวแต่คุณคิดหรอว่าจะมีใครมาประกันตัวน่ะ อย่างน้อยคนๆนั้นไม่ใช่ผมแน่นอน….
“พี่ป๊อป เราจะทิ้งคุณระวีไว้อย่างนั้นจริงๆหรอคะ” ฟางเอ่ยถามผมหลังจากที่เรากำลังจะกลับไปโรงพยาบาลโดยให้ยัยแม่เลี้ยงนั่นอยู่โรงพัก
“อือ ยังไงฉันก็ไม่ประกันตัวให้หรอกนะ”
“แต่พี่ป๊อปคือ…รักแรกของเขา…”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
………………………ต่อ…………………
พี่ป๊อปเบรกรถลงทันทีที่ฉันพูดประโยคนั้น…
“แต่พี่ป๊อปคือ…รักแรกของเขา…”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
ทำบ้าอะไรของเขาเนี่ย!! หัวฉันจะทิ่มลงตาตุ่มอยู่แล้วนะ! ฉันหันไปเผชิญหน้ากับผู้กระทำด้วยแววตาเคืองๆนิดหน่อย
แต่สุดท้ายฉันก็ต้องถอยหน้าหนีเมื่อพี่ป๊อปค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกแล้ว…O///O
“แล้วฉัน….”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
“…ไม่ใช่รักแรกของเธอหรอ”
วะ…ว่าไงนะ O///O คนบ้าอะไรถามกันตรงๆแบบนี้ ให้ตาย…
แต่ก็นะ…คนเรามักจะพูดสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจเราเสมอ…
“มะ…ไม่ใช่” แม้จะพูดได้ยากลำบากก็ตาม..
“หึ” อะ…ไอพี่ป๊อปบ้า! หัวเราะแบบนั้นอีกแล้วนะ
“ทำไมต้องหัวเราะแบบนั้นด้วย ฉันไม่เข้าใจ” ฉันขมวดคิ้วมุ่น
“คนบื้อๆอย่างเธอน่ะ เข้าใจอะไรง่ายๆซะที่ไหน”
“อะ…ไอบ้า” สุดท้ายฉันก็ต้องพูดเสียงแผ่วเมื่อพี่ป๊อปมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
เอาตรงๆคือสิ่งที่ป๊อปทำตอนนี้มันมีความหมายว่ายังไง ทำไมถึงต้องทำให้ฉันหวั่นไหวหรือที่ทำไปก็แค่แกล้ง? ฉันว่าฉํนไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอก…ใช่รึเปล่า
เมื่อพี่ป๊อปขับรถมาถึงโรงพยาบาลเราก็ขึ้นไปหาคุณภาคินทันที ตอนนี้ดูเหมือนท่านจะหลับไปแล้วเพราะเรากลับมาดึกพอสมควร
“พี่ป๊อปพาฉันมาทำไมคะ” ฉันเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อมาคิดๆดูแล้ว ฉันไม่ได้จำเป็นที่จะต้องมาที่นี่เลย
“ก็อยู่เฝ้ากับฉันไง”
“อยู่เฝ้า? แต่พรุ่งนี้ฉันต้องไปโรงเรียนนะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันให้คนที่บ้านไปเอาข้าวของที่หอเธอเรียบร้อยแล้ว”
“ห้ะ!!”
“จะตกใจอะไรนักหนาฮะยัยบื้อ คืนนี้เธอต้องอยู่เป็นเพื่อนฉัน” พี่ป๊อปพูดแล้วเดินตรงเข้ามาหาฉันจนฉันหลังชิดผนัง
“ทะ…ทำอะไร” ฉันเหล่ซ้ายเหล่ขวาเหมือนหาทียึดติดของสายตา ไม่ได้นะ..ฉันมองหน้าพี่ป๊อปใกล้ๆแบบนี้ไม่ได้…
“ก็แค่…” พี่ป๊อปเอ่ยเสียงแหบพร่า ฉันได้แต่หลับตาหยีอยู่แบบนั้น…
จะจูบอีกแล้วหรอ…เห็นปากของฉันเป็นอะไรฮะ เอะอะจูบๆเนี่ยยยย ม๊ายยยยยยยT><T ……………ต่อ………….
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟางแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ฟางหลับตาปี๋เหมือนคิดอะไรบางอย่างที่ผมรู้ดีว่ามันคือะไร…
ผมหลุดยิ้มออกมากับท่าทางแบบนั้นแต่สิ่งที่ผมทำมันไม่ใช่สิ่งที่ยัยนี่คิดหรอก…มันก็แค่..
“ออกสิ” ผมเอ่ยพูดขึ้น
ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ..
“เห๋??” งงอีก-_-
“ฉันจะไปอาบน้ำ” ผมชูผ้าขนหนูในมือให้กับฟางดูและสิ่งที่ได้กลับมาคือดวงตากลมโตที่เปิ่งให้ใหญ่ขึ้นของฟาง
“ผะ…ผ้าขนหนู?”
“อือ ก็มันอยู่ข้างหลังเธอ” ผมเหลียวตามองไปทางข้างหลังของฟาง
ฟางทำหน้าเหมือนอมขี้? (ใช้คำแรงไปป่าววะ >__<) ผมรู้ดีว่าตอนนี้ฟางอายมากแค่ไหนเพราะดูแค่หน้าตอนนี้ผมก้เข้าใจแล้ว
“ทำไม..เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอรึไง” ก็แค่อยากแกล้ง…มันสนุกดี
“ปะ..ปล่าว”
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ไม่ต้องกลัวหรอก” ผมว่าพร้อมกับเดินตรงไปยังห้องน้ำ…
“….”
“…แม้จะอยากมากก็ตาม”
สต๊อปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป! เบรกแป๊ปเพราะเม้นหด ขอโต๊ดดดดดดดดดดที่มาอัพช้านะคะ ก็เหตุผลเดิมแหละ งานมากยิ่งกว่าเม็ดทราย- - คือครูนี่ก็สั่งเหมือนใกล้เกษียณอย่างไงอย่างงั้น แต่ก็เอาเถอะเค้ามาอัพแล้วยังไงก็เม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยยย
ปล.ป๊อปฟางใกล้จะฟินแลนด์? ลุ้นๆ
ผมฟังเรื่องเล่าของยัยแม่เลี้ยงและนั่นมันทำให้ผมถึงกับพูดไม่ออก…เพราะผมเองก็จำหล่อนไม่ได้จริงๆ วันนั้นผมยอมรับว่าผมไม่ได้นึกที่จะใส่ใจผู้หญิงคนนี้สักเท่าไหร่…ผมไม่ได้ทักทายเธอเมื่ออยู่ที่โรงเรียน และพอผมขึ้นมอสี่ผมก็ถูกย้ายโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว…
“ฮึก จำได้แล้วใช่มั๊ยล่ะ…รุ่นพี่มอหกอย่างฉัน มันไม่เคยถูกรักตอบเลย”
“….”
“ฉันผิดมากหรอ..ฮึก ฉันแค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอ เพราะฉันรักเธอมาตลอด…ฉันอาจจะดูแย่ในสายตาเธอฉันก็ยอม…ฉันยอมให้เธอเกลียดเพียงแค่ฉันได้อยู่ในสายตาเธอ ได้อยู่ในความคิดของเธอแม้มันจะไม่ใช่เรื่องดีเลยก้ตาม…”
“….”
“แต่ความหวังของฉันก็ต้องจบลง…เมื่อเธอพาผู้หญิงคนนี้เข้ามาในบ้าน” ยัยแม่มดมองไปที่ฟางด้วยตาขวาง ผมจึงดึงฟางไปไว้ข้างหลังของผม
“ถึงไม่มีฟาง…ผมก็ไม่มีวันรักคุณหรอก”
“ป๊อปปี้…”
“เอาเป็นว่าผมต้องขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมา…แต่ผมก็รักคุณไม่ได้”
“….”
“ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วล่ะ…” ผมเหล่ตามองไปยังผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังผม
ฟาง…
“ไปกันเถอะ” ผมกระชับมือของฟางให้แน่นมากขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องที่ทำการให้ปากคำ
หลังจากเราจัดการเรื่องทุกอย่างจบก็กลายเป็นว่าคุณระวีถูกควบคุมตัวไว้ที่โรงพักีอการประกันตัวแต่คุณคิดหรอว่าจะมีใครมาประกันตัวน่ะ อย่างน้อยคนๆนั้นไม่ใช่ผมแน่นอน….
“พี่ป๊อป เราจะทิ้งคุณระวีไว้อย่างนั้นจริงๆหรอคะ” ฟางเอ่ยถามผมหลังจากที่เรากำลังจะกลับไปโรงพยาบาลโดยให้ยัยแม่เลี้ยงนั่นอยู่โรงพัก
“อือ ยังไงฉันก็ไม่ประกันตัวให้หรอกนะ”
“แต่พี่ป๊อปคือ…รักแรกของเขา…”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
………………………ต่อ…………………
พี่ป๊อปเบรกรถลงทันทีที่ฉันพูดประโยคนั้น…
“แต่พี่ป๊อปคือ…รักแรกของเขา…”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
ทำบ้าอะไรของเขาเนี่ย!! หัวฉันจะทิ่มลงตาตุ่มอยู่แล้วนะ! ฉันหันไปเผชิญหน้ากับผู้กระทำด้วยแววตาเคืองๆนิดหน่อย
แต่สุดท้ายฉันก็ต้องถอยหน้าหนีเมื่อพี่ป๊อปค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกแล้ว…O///O
“แล้วฉัน….”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
“…ไม่ใช่รักแรกของเธอหรอ”
วะ…ว่าไงนะ O///O คนบ้าอะไรถามกันตรงๆแบบนี้ ให้ตาย…
แต่ก็นะ…คนเรามักจะพูดสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจเราเสมอ…
“มะ…ไม่ใช่” แม้จะพูดได้ยากลำบากก็ตาม..
“หึ” อะ…ไอพี่ป๊อปบ้า! หัวเราะแบบนั้นอีกแล้วนะ
“ทำไมต้องหัวเราะแบบนั้นด้วย ฉันไม่เข้าใจ” ฉันขมวดคิ้วมุ่น
“คนบื้อๆอย่างเธอน่ะ เข้าใจอะไรง่ายๆซะที่ไหน”
“อะ…ไอบ้า” สุดท้ายฉันก็ต้องพูดเสียงแผ่วเมื่อพี่ป๊อปมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
เอาตรงๆคือสิ่งที่ป๊อปทำตอนนี้มันมีความหมายว่ายังไง ทำไมถึงต้องทำให้ฉันหวั่นไหวหรือที่ทำไปก็แค่แกล้ง? ฉันว่าฉํนไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอก…ใช่รึเปล่า
เมื่อพี่ป๊อปขับรถมาถึงโรงพยาบาลเราก็ขึ้นไปหาคุณภาคินทันที ตอนนี้ดูเหมือนท่านจะหลับไปแล้วเพราะเรากลับมาดึกพอสมควร
“พี่ป๊อปพาฉันมาทำไมคะ” ฉันเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อมาคิดๆดูแล้ว ฉันไม่ได้จำเป็นที่จะต้องมาที่นี่เลย
“ก็อยู่เฝ้ากับฉันไง”
“อยู่เฝ้า? แต่พรุ่งนี้ฉันต้องไปโรงเรียนนะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันให้คนที่บ้านไปเอาข้าวของที่หอเธอเรียบร้อยแล้ว”
“ห้ะ!!”
“จะตกใจอะไรนักหนาฮะยัยบื้อ คืนนี้เธอต้องอยู่เป็นเพื่อนฉัน” พี่ป๊อปพูดแล้วเดินตรงเข้ามาหาฉันจนฉันหลังชิดผนัง
“ทะ…ทำอะไร” ฉันเหล่ซ้ายเหล่ขวาเหมือนหาทียึดติดของสายตา ไม่ได้นะ..ฉันมองหน้าพี่ป๊อปใกล้ๆแบบนี้ไม่ได้…
“ก็แค่…” พี่ป๊อปเอ่ยเสียงแหบพร่า ฉันได้แต่หลับตาหยีอยู่แบบนั้น…
จะจูบอีกแล้วหรอ…เห็นปากของฉันเป็นอะไรฮะ เอะอะจูบๆเนี่ยยยย ม๊ายยยยยยยT><T ……………ต่อ………….
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟางแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ฟางหลับตาปี๋เหมือนคิดอะไรบางอย่างที่ผมรู้ดีว่ามันคือะไร…
ผมหลุดยิ้มออกมากับท่าทางแบบนั้นแต่สิ่งที่ผมทำมันไม่ใช่สิ่งที่ยัยนี่คิดหรอก…มันก็แค่..
“ออกสิ” ผมเอ่ยพูดขึ้น
ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ..
“เห๋??” งงอีก-_-
“ฉันจะไปอาบน้ำ” ผมชูผ้าขนหนูในมือให้กับฟางดูและสิ่งที่ได้กลับมาคือดวงตากลมโตที่เปิ่งให้ใหญ่ขึ้นของฟาง
“ผะ…ผ้าขนหนู?”
“อือ ก็มันอยู่ข้างหลังเธอ” ผมเหลียวตามองไปทางข้างหลังของฟาง
ฟางทำหน้าเหมือนอมขี้? (ใช้คำแรงไปป่าววะ >__<) ผมรู้ดีว่าตอนนี้ฟางอายมากแค่ไหนเพราะดูแค่หน้าตอนนี้ผมก้เข้าใจแล้ว
“ทำไม..เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอรึไง” ก็แค่อยากแกล้ง…มันสนุกดี
“ปะ..ปล่าว”
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ไม่ต้องกลัวหรอก” ผมว่าพร้อมกับเดินตรงไปยังห้องน้ำ…
“….”
“…แม้จะอยากมากก็ตาม”
สต๊อปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป! เบรกแป๊ปเพราะเม้นหด ขอโต๊ดดดดดดดดดดที่มาอัพช้านะคะ ก็เหตุผลเดิมแหละ งานมากยิ่งกว่าเม็ดทราย- - คือครูนี่ก็สั่งเหมือนใกล้เกษียณอย่างไงอย่างงั้น แต่ก็เอาเถอะเค้ามาอัพแล้วยังไงก็เม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยยย
ปล.ป๊อปฟางใกล้จะฟินแลนด์? ลุ้นๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ