แอบรัก

ตอนที่18

                                  …………………………ต่อ………………………
    ผมก็ไม่เข้าใจหรอกครับ ว่าทำไมผมถึงรู้สึกหน้าร้อนผ่าวและหัวใจก็เต้นแปลกๆ ผมแค่กระตุกยิ้มกับสิ่งที่ฟางพูดออกมา ผู้หญิงอะไรปัญญาอ่อนจริงๆ
 
   คิดดูสิครับ ลงทุนซื้อชุดนอนคู่แล้วกะว่าจะเอาให้ผมใส่แล้วเธอก็จะใส่อีกตัวของผู้หญิง..บ๊องว่ะ
“ฉันจะไปอาบน้ำหลีกสิ”  ผมกลับมาหน้านิ่งอย่างเดิมและผมก็ผลักฟางที่ยืนอยู่เบาๆ แล้วเดินไปหยิบชุดนอนที่ยัยนี่บอกว่าเป็นเสื้อคู่มาดังเดิมก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
 
“เสื้อคู่..หึ บื้อแล้วยังบ๊องอีก”  ผมพูดพลางจับเสื้อคู่นั้นขึ้นมาดู…พร้อมแรงกระตุกที่มุมปาก ผมหันไปมองตัวเองในกระจก พลันสายตามองไปเห็นข้อความสั้นๆที่ติดตรงกระจก
 
‘อยากให้พี่ป๊อปมาแปลงฟันด้วยจัง ><’
‘วันนี้แอบมองพี่เขาด้วยล่ะ…แต่ทำไมต้องชอบทำหน้าโหด’
‘คนอย่างเราใครจะมาสนใจล่ะ’
‘วันนี้พี่ป๊อปด่าฉันอีกแล้ว TT’
‘ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมต้องใจเต้นทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าพี่ป๊อป’
 
    หึ ผมตามอ่านโพทอิทที่ติดตรงกระจกหลายๆแผ่นทับๆกัน…และก็ยังไม่รู้นานเท่าไหร่ที่ผมมัวอ่านข้อความของฟางจนลืมอาบน้ำไปสนิท…
 
     และเหมือนเวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว? ผมเดินออกจากห้องนี้ก็พลันจะสามทุ่ม แต่ผมจำได้ว่าผมเข้าห้องน้ำไปสองทุ่มนี่หว่า..
 
    พอเดินออกมาสิ่งแรกที่ผมเห็นคือยัยฟางนอนน้ำลายยืดอยู่ยนเตียง ผมเดินเข้าไปใกล้เธอรู้สึกถึงลมหายใจที่ออกเป็นจังหวะ…
 
“นี่…ยัยบื้อ..นี่” และผมก็เอานิ้วตัวเองจิ้มๆลงบนหน้าผากของเธอสองสามที
 
“งื้อออออ พี่ป๊อป~ฉันชอบพี่จังงงงง~ คิคิ”  ผู้หญิงบ้าอะไรละเมอไม่พอยังหัวเราะออกมาอีกต่างหาก ผมตัดสินใจย่อตัวลงมองหน้าของยัยนั่นให้ชัด
 
    มองไปได้สักพักผมก็ได้ยินเสียงเล็กๆนั้นดังขึ้นอีกครั้ง…
 
“ไอพี่ป๊อปบ้า~ทำไมต้องทำหน้าโหดด้วย~แต่ฉันน่ะ~…”
 
   และไม่รู้อะไรดลใจให้ผมไม่อาจละสายตาจากหน้าของเธอได้เลยสักนิด....
 
“ทำไม..ยังจะพูดอะไรอีก หื้ม?”  พูดออกไปและดูเหมือนว่าเสียงผมจะดังไปหน่อยเมื่อยัยนั่นลืมตาขึ้นมา..แต่สิ่งที่แย่คือหน้าผมกับหน้ายัยนี่ใกล้กันอีกแล้ว
 
“เห้ย!” เสียงฟางดังขึ้นพร้อมตาที่เบิกกว้าง และไม่นานร่างผมก็ล้มลงไปกับพื้นเพราะแรงถีบของยัยนั่น
 
“โอ้ยยยยย!!!ทำบ้าอะไรของเธอวะ!”
 
   เจ็บก้นเลยตรู =_=
 
“พะ..พี่ป๊อปทำอะไรอ่ะ..ถึงฉันจะชอบพี่มากแค่ไหนแต่ฉันก็ไม่พร้อมที่จะทำอะไรแบบนั้นหรอกนะ!”
 
   ยัยนั่นพูดด้วยความตื่นตกใจ ต่างจากผมที่นั่งจ้ำอ้าวอยู่กับพื้นพร้อมคิ้วที่เป็นปม
 
“บ้าหรอวะ!พูดบ้าอะไรของเธอฮะ! ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จพอออกมาก็เห็นเธอนอนเป็นพยูนเกยตื้นอยู่ต่างหากล่ะ!”
 
   ก้นกู!!!!!!                                 
                                  ………………………ต่อ………………………
 
  อะไรนะ!!!พยูนเกยตื่นอย่างนั้นหรอ!!!! เกิดมามีใครเคยว่าฉันแบบนี้มั้ย ตอบเลยว่าไม่!!! แต่นี่พี่ป๊อปมาว่าฉันเป็นพยูนเกยตื้นได้ยังไง!!!!
 
“พี่ป๊อปว่าฉันอย่างนั้นได้ยังไงอ่ะ!!!!”
 
“ก็มันจริง! ยัยบื้อ! ยัยพยูนเกยตื้น!”
 
“อะ…ไอพี่บ้า! ไอ…ผู้ชายหน้าโหด! เงี่ยน!”
 
   อูยยยย ดูเหมือนฉันจะพูดแรงและตรงไปนิสนึง พี่ป๊อปมองฉันอย่างอึ้งๆ ฉันคิดว่า…ไม่ควรอยู่อีกต่อไป..
 
“ฉะ…ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”  ฉันวิ่งพรวดไปหยิบพาขนหนูก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
 
   ปัง!
 
    เมื่อกี้ฉันเห็นพี่ป๊อปอ้าปากค้างกับสิ่งที่พูดไป งือออออ
 
“นี่แน่ะๆๆ”  ฉันตบปากของตัวเองรัวๆซ้ำ น่าอายชะมัด -///-
 
“โอ๊ะ” แล้วฉันก็ต้องตกใจเมื่อหันไปจ้องกระจก
 
   O[]O!!! โพสอิทของช้านนนนนนน ไม่นะ! พี่ป๊อปต้องเห็นแล้วแน่ๆ งือออ ทำไงดีเนี่ยยยย!
“บื้อๆๆๆ”  ฉันตบกระบาลตัวเองซำแล้วซ้ำเล่า ฉันคงโง่อย่างที่พี่ป๊อปพูดจริงๆสินะ
 
                                      …………………..ต่อ………………….
 
   เงี่ยนงั้นหรอ…นี่ผมโรคจิตขนาดนั้นเลยหรอวะ ยัยนั่นพุดไม่อายปากตัวเองบ้างรึไง! กูก็อายเป็นนะ-_- ซื่อบื้อออออออออ
 
   ตื้อดิ้ดดิด ตื้อดิ้ดดิด ตื้อดิ้ดดิด
 
   เสียงโทรศัพท์ของฟางดังขึ้นทำให้ผมหลุดออกจากห้วงความคิดเมื่อครู่แล้วหันไปสนใจโทรศัพท์แทน
 
   เควิน
 
   หึ ที่แท้ก็เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนี่เอง….ได้ เดี๋ยวกูจัดให้
   ผมมองซ้ายมองขวาแล้วทำท่าว่าจะเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ของฟาง…แต่
“พี่ป๊อป!ทำอะไรน่ะ!”  ยัยฟางในชุดนอนแบเดียวกับผมแต่เป็นสีชมพู เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วรีบวิ่งมายังผม เธอรีบคว้าโทรศัพท์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว
 
   ผมได้แต่อึ้งๆเอ๋อๆ ทำอะไรไม่ถูก เมื่อฟางมองผมด้วยหางตา…ผมแสร้งยักไหล่เหมือนไม่รู้เรื่องอะไรด้วย
 
   ก็จริงนี่หว่า…กูยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย อ่ะโด่
 
“ฮัลโหลแก มีอะไร”  อ้วกกกก  ทำเป็นพูดเสียงหวานที่กับผมwไม่เห็นจะเคยได้ยินสักแต๊ด คิดว่าตัวเองน่ารักมากรึไง
 
“อื้อ ถึงหอแล้วล่ะไม่ต้องเป็นห่วง” 
 
“กินแล้วแกก็อย่าลืมกินด้วย” แหมมมมมมมม พูดยังไงกับจะรอให้เขากินทั้งเนื้อทั้งตัวอย่างนั้นแหละหว้าา  ทำมาเป็นว่าผมเงี่ยน ผมคิดว่า..
 
   ไอห่านั่นเงี่ยนกว่ากูอีกกกกกกกกกก สัด!
 
   ผมสะบัดหัวตัวเองไปมา ไม่จริงน่า! ผมจะไปสนใจคนแบบนี้ทำไมกัน นอน นอน นอน! ว่าแล้วผมก็ฟุบตัวลงนอนบนฟูกเตียง  เฮ้ออ สบายจัง^^
 
“พี่ป๊อป!!!! ลุกเดี๋ยวนี้นะ!”  เสียงแผดร้องลั่นห้องจนผมแทบจะเอามือขึ้นอุดหู
 
    ผมหันไปมองฟางที่ยืนตาโตแล้วชี้นิ้วมาที่ผมอย่างตกใจยัยนั่นวางสายจากไอเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเรียบร้อยแล้ว จะตกใจอะไรกันนักหนาวะ--*
 
“จะเสียงดังหาพระแสงอะไรฟร้ะ?!”
 
“พะ…พี่ป๊อปขึ้นไปนอนบนเตียงได้ไง”
 
“เอ้า ก็เดินขึ้นมาน่ะสิ ยัยบื้อ!”  บื้อสมคำเรียกชะมัด ผู้หญิงอะไรวะ
 
“ไม่ได้! ถึงฉันจะชอบพี่ป๊อปแต่…นั่นมันที่นอนฉันนะ!”  อะไรกันวะเนี่ยยย เรื่องมากชิบหาย
 
“เออๆ! นอนโซฟาก็ได้วะ” อารมณ์เสียชะมัด
 
    ผมเดินตรงดิ่งพร้อมหยิบหมอนมาหนึ่งใบแล้วเดินตรงไปยังโซฟา..
                                        …………..ต่อ…………
    ฉันได้แต่ยืนมองตามพี่ป๊อปที่เดินไปยังโซฟา ในใจกลับรู้สึกหว้าเหว่แปลกๆ คินนี้พี่ป๊อปจะหนาวรึเปล่านะ…ฉันทำรุนแรงเกินไปรึเปล่า…นั่นี่ป๊อปโกรธฉํนอีกไม่นะ
“พี่ป๊อป”
 
“อะไรของเธออีก-_-”
 
“ดะ..เดี๋ยวฉันนอนบนโซฟาก็ได้นะ ^^”
 
“เรื่องมาก! ฉันไม่อยากนอนกับเธอบนเตียงหรอกนะ....รังเกียจ”
 
“…..”  ฉันยืนมองหน้าพี่ป๊อป พี่เขาพูดว่าง ‘รังเกียจ’ เจ็บจัง…
 
   ฉันก้มหน้ามองพื้น น้ำตามันชื้อขึ้นมาเสียดื้อๆ ฉันไม่อยากให้พี่ป๊อปมองฉันด้วยสายตาแบบเมื่อครู่..ดูเหมือนพี่ป๊อปจะรังเกียจฉันจริงๆ…
 
“…มองหากิ้งกือใส้เดือนรึไง” พี่ป๊อปถาม เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
 
“ฉะ…ฉันขอโทษนะ ถ้าทำให้พี่ป๊อปรำคาญ แต่พี่ป๊อป…อย่างรังเกียจฉันไม่ได้รึไง” ประโยคหลังฉันพูดเสียงแผ่วเยาเหลือเกิน มันดูเห็นแก่ตัวไปรึเปล่านะ..
 
“…เธอไปนอนได้แล้วน่า” ถึงพี่ป๊อปจะพูดติดรำคาญแต่ฉันว่ามันแฝงไปด้วยความอ่อนโยนขึ้น
 
“อื้อ” ฉันพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะเดินไปนอนลงบนเตียง
 
                                      ……………………..ต่อ………………….
   ผมว่าผมต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ตอนที่ฟางพูด ‘แต่พี่ป๊อป…อย่ารังเกียจฉันไม่ได้รึไง’ ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมรู้สึกหน้าชาไปหมด ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมพูดเกินไปรึเปล่า แต่เท่าที่ผมฟังจากน้ำเสียงฟาง..เหมือนกำลังจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ 
 
“เธอไปนอนได้แล้วน่า”
“อื้อ”
 
   ยัยนั่นโกรธผมรึเปล่านะ…เดี๋ยวสิ ไม่ว่าฟางจะโกรธหรือไม่โกรธผมก็ไม่ควรสนใจนี่นา ผมคิดว่าผมควรที่จะเลิกใส่ใจแล้วสนใจได้แล้ว…
 
   ว่าไงนะ!
 
   นี่ตรูเผลอใส่ใจและสนใจยัยนั่นหรอวะ!
 
   โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  ศรีธัญญาาาาเปิดห้องให้กูที!!!!!!
 
   ผมฟุบนอนลงบนโซฟาแล้วนอนตะแคงพร้อมกับหลับตาลง…แข็งว่ะ(ที่นอน^^)
 
   ติ๊ดตึง
 
   เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ของผม ผมเอื้อมมือไปหยิบแล้วสิ่งที่เห็นมันกลับทำให้ผมไม่คิดที่จะแยแส
 
[พ่อ]
  แกอยู่ไหนทำไมไม่กลับบ้าน
[พ่อ]
  แกเหลวไหลอีกแล้วใช่มั๊ย ไอลูกไม่รักดี กลับบ้านมาเดี๋ยวนี้
[พ่อ]
  วันนี้คุณระวีอุตส่าห์ทำกับข้าวรอแก แต่แกก็ไม่ยอมกลับบ้าน! บอกฉันมาว่าแกอยู่ไหน
[พ่อ]
   เลิกเอาแต่ใจสักทีจะได้ไหม…
 
   ข้อความกว่าสิบข้อความส่งมาหาผม ผมเขวี้ยงโรศัพท์ทิ้งอย่างไม่สนใจ หึ ที่พ่อส่งมาคงไม่ได้เป็นห่วงผมหรอก พ่อก็แค่คิดว่าฟมเป็นเด็กไม่เอาไหน เออดี! ผมก็จะเป็นแบบนั้นให้ดูสักวันเถอะ
 
   ผมหลับตาลงนอนบนฟูกโซฟาที่มันแสนจะน่าอึดอัด แต่ถึงจะหลับตายังไงมันก็ไม่หลับง่ายๆซะนี่แต่แล้วฟางก็เป็นเริ่มทำลายความเงียบ…
“พี่ป๊อปหลับแล้วยังนะ”  เสียงง้องแง้งเอ่ยพูดท่ามกลางความเงียบ
 
  แต่เมื่อผมได้ยินผมกลับไม่อยากจะลืมตา แค่อยากรู้ว่ายัยนั่นจะทำอะไรต่อ…
 
  ผมรับรู้ถึงคนลุกออกจากที่นอนและเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินมาใกล้ผมเรื่อยๆจนตอนนี้ผมรับรู้ถึงลมหายใจของฟางที่รดรินแก้มของผมให้มันขึ้นสี…
                                                 ……………..ต่อ………….
   ฉันนั่งมองใบหน้าเรียบเนียนของพี่ป๊อป ฉันจ้องมองมันอยู่ไม่ห่าง พี่ป๊อปเวลานอนก็ดูไม่ได้น่ากลัวอะไร…แต่ทำไมพอลืมตาแล้วมันต้องน่ากลัวทุกทีTOT
 
   ฉันเกลี่ยเส้นผมหน้าม้าของพี่ป๊อปอย่างเบามือ…หล่อจัง>< พูดแล้วก็เขินแฮะ
 
“หลับง่ายจังเลยนะค่ะ…ฉันนอนไม่หลับอ่ะ”  ฉันพูดก็เหมือนคนบ้า ฉันกำลังพูดกับคนที่นอนหลับซึ่งฉันคิดว่าเขาคบไม่ได้ยิน
 
“ทำไมพี่ป๊อปถึงเกลียดฉันนักล่ะ…ฉันเจ็บนะ ใจร้ายชะมัด”  พูดไปก็จ้องหน้าไป พี่ป๊อปน่ารักในสายตาฉันเสมอจริงๆ ขนาดหลับยังทำให้ฉันตกหลุมรักได้ง่ายๆ ><
 
   จู่ๆพี่ป๊อปกลับคิ้มขมวดเสียดื้อๆ ฝันร้ายรึเปล่า…เห็นดังนั้นฉันก็รีบคลายปมคิ้มของพี่ป๊อป
“ฝันร้ายหรอ..คิคิ ฉัน…ชอบพี่ป๊อปนะ ชอบมากด้วย”  
                                             ………………ต่อ……………
   ยัยนั่นพูดอะไรออกมาไม่รู้ตัวบ้างรึไง…ผมหลับตาปี๋ คิ้วที่ขมวดของผมถูกนิ้วสองนิ้วของฟางจิ้มแล้วให้มันแยกออกจากกัน   หัวใจผมเริ่มทำงานหนักมากขึ้นเรื่อยๆ
 
   กูเป็นเหี้ยไรอีกว้าเนี่ยยยย -_-
 
“ชอบ..จริงๆนะ” 
 
   โอ๊ยยยยยยยย -///- กูเขิน
 
   เห้ย! ผมจะเขินทำไมกัน รู้ก็รู้ว่าฟางชอบผม แล้วผมจะเขินทำไมฟร้ะ ผมไม่ได้ชอบยัยนั่นสักหน่อย ให้ตายสิ!
 
   ผมต้องข่มตาลงนอนอย่างยากลำบาก ผมยอมรับว่าหลังจากที่ฟางเดินกลับไปนอนผมก็ยังไม่หลับสงสัยที่จะไม่คุ้นผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น
 
                                           ……………….ต่อ…………….
   เช้าวันนี้ฉันต้องมาโรงเรียนพร้อมกับพี่ป๊อป โชคดีที่ลูกน้องของพี่จนนี่กลับไปหมดแล้วฉันกับพี่ป๊อปจึงสามารถออกจากบ้านได้ ในวันนี้พี่ป๊อปต้องใส่เสื้อนักเรียนตัวเมื่อวาน ฉันตบหัวตัวเองที่ลืมซักเสื้อให้กับพี่ป๊อป  ทำไมถึงขี้ลืมอย่างนี้น้า!
“ไม่เกรนขึ้นรึไงฮะ” พี่ป๊อปถามฉันระหว่างทางที่เราไปโรงเรียน
 
“เปล่าสักหน่อย ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ”
 
“ถึงเธอจะอายุน้อยกว่าฉัน แต่เธอ…หน้าแก่”
 
   อร๊ายยยยยยยยยยย ไอพี่ป๊อปบ้าฉันจะฆ่าแกรรรรรรรรรรร
 
“โอ้ย! บ้าไปแล้วรึไง! โอ้ยๆๆๆ”  ฉันวิ่งไล่ตีพี่ป๊อปเรื่อยๆโดยไม่สนคำร้องหรือสายตาของคนอื่นๆ
 
“ไอพี่บ้า! นี่แน่ะๆๆๆ!” 
 
   ช่วงเวลาตอนนี้คงเป็นอีกหนึ่งความสุขของฉันแล้วล่ะ…ฉันอยากให้เวลาของเราสองคนเป็นแบบนี้นานๆ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะหมดเร็วขนาดนี้เมื่อฉันวิ่งชนกับคนบางคน…
 
  “โอ้ย!”
                                              ………………ต่อ……………
 
  จากที่ผมกำลังวิ่งหนียัยบื้อจอมพลัง ผมก็ได้ยินเสียงของยัยนั่นเหมือนจะชนอะไรเข้า ผมรีบหันขวับไปดูอย่างรวดเร็วและคนที่ผมเจอคือ…
“พ่อ…”
 

กลับมาแล้วนะครับ TOT  ขอโทดที่มาอัพช้านะ วันนี้ว่างแล้วแท้ๆแต่คือแบบพ่อใช่ให้ไปทำงาน(งานบ้าน) นี่ก็เจียดเวลาสุดๆมาอัพเลยนะฮับ>< ยังไงก็ฝากตอนหน้าด้วยน้าา
 
* เงี่ยน หมายถึง  อยากจัด กระหายจัด มีความรู้สึกอยากหรือกระหายเรื่องหยั่งว่า (โดยส่วนมากใช้กับพวกเสพติดเรื่องกาม).
 
เข้าใจกันแล้วใช่ปร้าาา5555 บอกไว้สำหรับลีดเดอร์ที่ใสๆ คริคริ
รักเม้นนนนนนนนนนน
ชอบโหวตตตตตตตต
ติดใจก็ติดตามมมมม
และอย่าลืมแนะนำนร้า
 
บายส์