แอบรัก

ตอนที่18

                                  …………………………ต่อ………………………

    ผมก็ไม่เข้าใจหรอกครับ ว่าทำไมผมถึงรู้สึกหน้าร้อนผ่าวและหัวใจก็เต้นแปลกๆ ผมแค่กระตุกยิ้มกับสิ่งที่ฟางพูดออกมา ผู้หญิงอะไรปัญญาอ่อนจริงๆ

 

   คิดดูสิครับ ลงทุนซื้อชุดนอนคู่แล้วกะว่าจะเอาให้ผมใส่แล้วเธอก็จะใส่อีกตัวของผู้หญิง..บ๊องว่ะ

“ฉันจะไปอาบน้ำหลีกสิ”  ผมกลับมาหน้านิ่งอย่างเดิมและผมก็ผลักฟางที่ยืนอยู่เบาๆ แล้วเดินไปหยิบชุดนอนที่ยัยนี่บอกว่าเป็นเสื้อคู่มาดังเดิมก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

 

“เสื้อคู่..หึ บื้อแล้วยังบ๊องอีก”  ผมพูดพลางจับเสื้อคู่นั้นขึ้นมาดู…พร้อมแรงกระตุกที่มุมปาก ผมหันไปมองตัวเองในกระจก พลันสายตามองไปเห็นข้อความสั้นๆที่ติดตรงกระจก

 

‘อยากให้พี่ป๊อปมาแปลงฟันด้วยจัง ><’

‘วันนี้แอบมองพี่เขาด้วยล่ะ…แต่ทำไมต้องชอบทำหน้าโหด’

‘คนอย่างเราใครจะมาสนใจล่ะ’

‘วันนี้พี่ป๊อปด่าฉันอีกแล้ว TT’

‘ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมต้องใจเต้นทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าพี่ป๊อป’

 

    หึ ผมตามอ่านโพทอิทที่ติดตรงกระจกหลายๆแผ่นทับๆกัน…และก็ยังไม่รู้นานเท่าไหร่ที่ผมมัวอ่านข้อความของฟางจนลืมอาบน้ำไปสนิท…

 

     และเหมือนเวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว? ผมเดินออกจากห้องนี้ก็พลันจะสามทุ่ม แต่ผมจำได้ว่าผมเข้าห้องน้ำไปสองทุ่มนี่หว่า..

 

    พอเดินออกมาสิ่งแรกที่ผมเห็นคือยัยฟางนอนน้ำลายยืดอยู่ยนเตียง ผมเดินเข้าไปใกล้เธอรู้สึกถึงลมหายใจที่ออกเป็นจังหวะ…

 

“นี่…ยัยบื้อ..นี่” และผมก็เอานิ้วตัวเองจิ้มๆลงบนหน้าผากของเธอสองสามที

 

“งื้อออออ พี่ป๊อป~ฉันชอบพี่จังงงงง~ คิคิ”  ผู้หญิงบ้าอะไรละเมอไม่พอยังหัวเราะออกมาอีกต่างหาก ผมตัดสินใจย่อตัวลงมองหน้าของยัยนั่นให้ชัด

 

    มองไปได้สักพักผมก็ได้ยินเสียงเล็กๆนั้นดังขึ้นอีกครั้ง…

 

“ไอพี่ป๊อปบ้า~ทำไมต้องทำหน้าโหดด้วย~แต่ฉันน่ะ~…”

 

   และไม่รู้อะไรดลใจให้ผมไม่อาจละสายตาจากหน้าของเธอได้เลยสักนิด....

 

“ทำไม..ยังจะพูดอะไรอีก หื้ม?”  พูดออกไปและดูเหมือนว่าเสียงผมจะดังไปหน่อยเมื่อยัยนั่นลืมตาขึ้นมา..แต่สิ่งที่แย่คือหน้าผมกับหน้ายัยนี่ใกล้กันอีกแล้ว

 

“เห้ย!” เสียงฟางดังขึ้นพร้อมตาที่เบิกกว้าง และไม่นานร่างผมก็ล้มลงไปกับพื้นเพราะแรงถีบของยัยนั่น

 

“โอ้ยยยยย!!!ทำบ้าอะไรของเธอวะ!”

 

   เจ็บก้นเลยตรู =_=

 

“พะ..พี่ป๊อปทำอะไรอ่ะ..ถึงฉันจะชอบพี่มากแค่ไหนแต่ฉันก็ไม่พร้อมที่จะทำอะไรแบบนั้นหรอกนะ!”

 

   ยัยนั่นพูดด้วยความตื่นตกใจ ต่างจากผมที่นั่งจ้ำอ้าวอยู่กับพื้นพร้อมคิ้วที่เป็นปม

 

“บ้าหรอวะ!พูดบ้าอะไรของเธอฮะ! ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จพอออกมาก็เห็นเธอนอนเป็นพยูนเกยตื้นอยู่ต่างหากล่ะ!”

 

   ก้นกู!!!!!!                                 

                                  ………………………ต่อ………………………

 

  อะไรนะ!!!พยูนเกยตื่นอย่างนั้นหรอ!!!! เกิดมามีใครเคยว่าฉันแบบนี้มั้ย ตอบเลยว่าไม่!!! แต่นี่พี่ป๊อปมาว่าฉันเป็นพยูนเกยตื้นได้ยังไง!!!!

 

“พี่ป๊อปว่าฉันอย่างนั้นได้ยังไงอ่ะ!!!!”

 

“ก็มันจริง! ยัยบื้อ! ยัยพยูนเกยตื้น!”

 

“อะ…ไอพี่บ้า! ไอ…ผู้ชายหน้าโหด! เงี่ยน!”

 

   อูยยยย ดูเหมือนฉันจะพูดแรงและตรงไปนิสนึง พี่ป๊อปมองฉันอย่างอึ้งๆ ฉันคิดว่า…ไม่ควรอยู่อีกต่อไป..

 

“ฉะ…ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”  ฉันวิ่งพรวดไปหยิบพาขนหนูก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

 

   ปัง!

 

    เมื่อกี้ฉันเห็นพี่ป๊อปอ้าปากค้างกับสิ่งที่พูดไป งือออออ

 

“นี่แน่ะๆๆ”  ฉันตบปากของตัวเองรัวๆซ้ำ น่าอายชะมัด -///-

 

“โอ๊ะ” แล้วฉันก็ต้องตกใจเมื่อหันไปจ้องกระจก

 

   O[]O!!! โพสอิทของช้านนนนนนน ไม่นะ! พี่ป๊อปต้องเห็นแล้วแน่ๆ งือออ ทำไงดีเนี่ยยยย!

“บื้อๆๆๆ”  ฉันตบกระบาลตัวเองซำแล้วซ้ำเล่า ฉันคงโง่อย่างที่พี่ป๊อปพูดจริงๆสินะ

 

                                      …………………..ต่อ………………….

 

   เงี่ยนงั้นหรอ…นี่ผมโรคจิตขนาดนั้นเลยหรอวะ ยัยนั่นพุดไม่อายปากตัวเองบ้างรึไง! กูก็อายเป็นนะ-_- ซื่อบื้อออออออออ

 

   ตื้อดิ้ดดิด ตื้อดิ้ดดิด ตื้อดิ้ดดิด

 

   เสียงโทรศัพท์ของฟางดังขึ้นทำให้ผมหลุดออกจากห้วงความคิดเมื่อครู่แล้วหันไปสนใจโทรศัพท์แทน

 

   เควิน

 

   หึ ที่แท้ก็เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนี่เอง….ได้ เดี๋ยวกูจัดให้

   ผมมองซ้ายมองขวาแล้วทำท่าว่าจะเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ของฟาง…แต่

“พี่ป๊อป!ทำอะไรน่ะ!”  ยัยฟางในชุดนอนแบเดียวกับผมแต่เป็นสีชมพู เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วรีบวิ่งมายังผม เธอรีบคว้าโทรศัพท์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว

 

   ผมได้แต่อึ้งๆเอ๋อๆ ทำอะไรไม่ถูก เมื่อฟางมองผมด้วยหางตา…ผมแสร้งยักไหล่เหมือนไม่รู้เรื่องอะไรด้วย

 

   ก็จริงนี่หว่า…กูยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย อ่ะโด่

 

“ฮัลโหลแก มีอะไร”  อ้วกกกก  ทำเป็นพูดเสียงหวานที่กับผมwไม่เห็นจะเคยได้ยินสักแต๊ด คิดว่าตัวเองน่ารักมากรึไง

 

“อื้อ ถึงหอแล้วล่ะไม่ต้องเป็นห่วง” 

 

“กินแล้วแกก็อย่าลืมกินด้วย” แหมมมมมมมม พูดยังไงกับจะรอให้เขากินทั้งเนื้อทั้งตัวอย่างนั้นแหละหว้าา  ทำมาเป็นว่าผมเงี่ยน ผมคิดว่า..

 

   ไอห่านั่นเงี่ยนกว่ากูอีกกกกกกกกกก สัด!

 

   ผมสะบัดหัวตัวเองไปมา ไม่จริงน่า! ผมจะไปสนใจคนแบบนี้ทำไมกัน นอน นอน นอน! ว่าแล้วผมก็ฟุบตัวลงนอนบนฟูกเตียง  เฮ้ออ สบายจัง^^

 

“พี่ป๊อป!!!! ลุกเดี๋ยวนี้นะ!”  เสียงแผดร้องลั่นห้องจนผมแทบจะเอามือขึ้นอุดหู

 

    ผมหันไปมองฟางที่ยืนตาโตแล้วชี้นิ้วมาที่ผมอย่างตกใจยัยนั่นวางสายจากไอเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเรียบร้อยแล้ว จะตกใจอะไรกันนักหนาวะ--*

 

“จะเสียงดังหาพระแสงอะไรฟร้ะ?!”

 

“พะ…พี่ป๊อปขึ้นไปนอนบนเตียงได้ไง”

 

“เอ้า ก็เดินขึ้นมาน่ะสิ ยัยบื้อ!”  บื้อสมคำเรียกชะมัด ผู้หญิงอะไรวะ

 

“ไม่ได้! ถึงฉันจะชอบพี่ป๊อปแต่…นั่นมันที่นอนฉันนะ!”  อะไรกันวะเนี่ยยย เรื่องมากชิบหาย

 

“เออๆ! นอนโซฟาก็ได้วะ” อารมณ์เสียชะมัด

 

    ผมเดินตรงดิ่งพร้อมหยิบหมอนมาหนึ่งใบแล้วเดินตรงไปยังโซฟา..

                                        …………..ต่อ…………

    ฉันได้แต่ยืนมองตามพี่ป๊อปที่เดินไปยังโซฟา ในใจกลับรู้สึกหว้าเหว่แปลกๆ คินนี้พี่ป๊อปจะหนาวรึเปล่านะ…ฉันทำรุนแรงเกินไปรึเปล่า…นั่นี่ป๊อปโกรธฉํนอีกไม่นะ

“พี่ป๊อป”

 

“อะไรของเธออีก-_-”

 

“ดะ..เดี๋ยวฉันนอนบนโซฟาก็ได้นะ ^^”

 

“เรื่องมาก! ฉันไม่อยากนอนกับเธอบนเตียงหรอกนะ....รังเกียจ”

 

“…..”  ฉันยืนมองหน้าพี่ป๊อป พี่เขาพูดว่าง ‘รังเกียจ’ เจ็บจัง…

 

   ฉันก้มหน้ามองพื้น น้ำตามันชื้อขึ้นมาเสียดื้อๆ ฉันไม่อยากให้พี่ป๊อปมองฉันด้วยสายตาแบบเมื่อครู่..ดูเหมือนพี่ป๊อปจะรังเกียจฉันจริงๆ…

 

“…มองหากิ้งกือใส้เดือนรึไง” พี่ป๊อปถาม เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

 

“ฉะ…ฉันขอโทษนะ ถ้าทำให้พี่ป๊อปรำคาญ แต่พี่ป๊อป…อย่างรังเกียจฉันไม่ได้รึไง” ประโยคหลังฉันพูดเสียงแผ่วเยาเหลือเกิน มันดูเห็นแก่ตัวไปรึเปล่านะ..

 

“…เธอไปนอนได้แล้วน่า” ถึงพี่ป๊อปจะพูดติดรำคาญแต่ฉันว่ามันแฝงไปด้วยความอ่อนโยนขึ้น

 

“อื้อ” ฉันพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะเดินไปนอนลงบนเตียง

 

                                      ……………………..ต่อ………………….

   ผมว่าผมต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ตอนที่ฟางพูด ‘แต่พี่ป๊อป…อย่ารังเกียจฉันไม่ได้รึไง’ ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมรู้สึกหน้าชาไปหมด ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมพูดเกินไปรึเปล่า แต่เท่าที่ผมฟังจากน้ำเสียงฟาง..เหมือนกำลังจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ 

 

“เธอไปนอนได้แล้วน่า”

“อื้อ”

 

   ยัยนั่นโกรธผมรึเปล่านะ…เดี๋ยวสิ ไม่ว่าฟางจะโกรธหรือไม่โกรธผมก็ไม่ควรสนใจนี่นา ผมคิดว่าผมควรที่จะเลิกใส่ใจแล้วสนใจได้แล้ว…

 

   ว่าไงนะ!

 

   นี่ตรูเผลอใส่ใจและสนใจยัยนั่นหรอวะ!

 

   โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  ศรีธัญญาาาาเปิดห้องให้กูที!!!!!!

 

   ผมฟุบนอนลงบนโซฟาแล้วนอนตะแคงพร้อมกับหลับตาลง…แข็งว่ะ(ที่นอน^^)

 

   ติ๊ดตึง

 

   เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ของผม ผมเอื้อมมือไปหยิบแล้วสิ่งที่เห็นมันกลับทำให้ผมไม่คิดที่จะแยแส

 

[พ่อ]

  แกอยู่ไหนทำไมไม่กลับบ้าน

[พ่อ]

  แกเหลวไหลอีกแล้วใช่มั๊ย ไอลูกไม่รักดี กลับบ้านมาเดี๋ยวนี้

[พ่อ]

  วันนี้คุณระวีอุตส่าห์ทำกับข้าวรอแก แต่แกก็ไม่ยอมกลับบ้าน! บอกฉันมาว่าแกอยู่ไหน

[พ่อ]

   เลิกเอาแต่ใจสักทีจะได้ไหม…

 

   ข้อความกว่าสิบข้อความส่งมาหาผม ผมเขวี้ยงโรศัพท์ทิ้งอย่างไม่สนใจ หึ ที่พ่อส่งมาคงไม่ได้เป็นห่วงผมหรอก พ่อก็แค่คิดว่าฟมเป็นเด็กไม่เอาไหน เออดี! ผมก็จะเป็นแบบนั้นให้ดูสักวันเถอะ

 

   ผมหลับตาลงนอนบนฟูกโซฟาที่มันแสนจะน่าอึดอัด แต่ถึงจะหลับตายังไงมันก็ไม่หลับง่ายๆซะนี่แต่แล้วฟางก็เป็นเริ่มทำลายความเงียบ…

“พี่ป๊อปหลับแล้วยังนะ”  เสียงง้องแง้งเอ่ยพูดท่ามกลางความเงียบ

 

  แต่เมื่อผมได้ยินผมกลับไม่อยากจะลืมตา แค่อยากรู้ว่ายัยนั่นจะทำอะไรต่อ…

 

  ผมรับรู้ถึงคนลุกออกจากที่นอนและเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินมาใกล้ผมเรื่อยๆจนตอนนี้ผมรับรู้ถึงลมหายใจของฟางที่รดรินแก้มของผมให้มันขึ้นสี…

                                                 ……………..ต่อ………….

   ฉันนั่งมองใบหน้าเรียบเนียนของพี่ป๊อป ฉันจ้องมองมันอยู่ไม่ห่าง พี่ป๊อปเวลานอนก็ดูไม่ได้น่ากลัวอะไร…แต่ทำไมพอลืมตาแล้วมันต้องน่ากลัวทุกทีTOT

 

   ฉันเกลี่ยเส้นผมหน้าม้าของพี่ป๊อปอย่างเบามือ…หล่อจัง>< พูดแล้วก็เขินแฮะ

 

“หลับง่ายจังเลยนะค่ะ…ฉันนอนไม่หลับอ่ะ”  ฉันพูดก็เหมือนคนบ้า ฉันกำลังพูดกับคนที่นอนหลับซึ่งฉันคิดว่าเขาคบไม่ได้ยิน

 

“ทำไมพี่ป๊อปถึงเกลียดฉันนักล่ะ…ฉันเจ็บนะ ใจร้ายชะมัด”  พูดไปก็จ้องหน้าไป พี่ป๊อปน่ารักในสายตาฉันเสมอจริงๆ ขนาดหลับยังทำให้ฉันตกหลุมรักได้ง่ายๆ ><

 

   จู่ๆพี่ป๊อปกลับคิ้มขมวดเสียดื้อๆ ฝันร้ายรึเปล่า…เห็นดังนั้นฉันก็รีบคลายปมคิ้มของพี่ป๊อป

“ฝันร้ายหรอ..คิคิ ฉัน…ชอบพี่ป๊อปนะ ชอบมากด้วย”  

                                             ………………ต่อ……………

   ยัยนั่นพูดอะไรออกมาไม่รู้ตัวบ้างรึไง…ผมหลับตาปี๋ คิ้วที่ขมวดของผมถูกนิ้วสองนิ้วของฟางจิ้มแล้วให้มันแยกออกจากกัน   หัวใจผมเริ่มทำงานหนักมากขึ้นเรื่อยๆ

 

   กูเป็นเหี้ยไรอีกว้าเนี่ยยยย -_-

 

“ชอบ..จริงๆนะ” 

 

   โอ๊ยยยยยยยย -///- กูเขิน

 

   เห้ย! ผมจะเขินทำไมกัน รู้ก็รู้ว่าฟางชอบผม แล้วผมจะเขินทำไมฟร้ะ ผมไม่ได้ชอบยัยนั่นสักหน่อย ให้ตายสิ!

 

   ผมต้องข่มตาลงนอนอย่างยากลำบาก ผมยอมรับว่าหลังจากที่ฟางเดินกลับไปนอนผมก็ยังไม่หลับสงสัยที่จะไม่คุ้นผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น

 

                                           ……………….ต่อ…………….

   เช้าวันนี้ฉันต้องมาโรงเรียนพร้อมกับพี่ป๊อป โชคดีที่ลูกน้องของพี่จนนี่กลับไปหมดแล้วฉันกับพี่ป๊อปจึงสามารถออกจากบ้านได้ ในวันนี้พี่ป๊อปต้องใส่เสื้อนักเรียนตัวเมื่อวาน ฉันตบหัวตัวเองที่ลืมซักเสื้อให้กับพี่ป๊อป  ทำไมถึงขี้ลืมอย่างนี้น้า!

“ไม่เกรนขึ้นรึไงฮะ” พี่ป๊อปถามฉันระหว่างทางที่เราไปโรงเรียน

 

“เปล่าสักหน่อย ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ”

 

“ถึงเธอจะอายุน้อยกว่าฉัน แต่เธอ…หน้าแก่”

 

   อร๊ายยยยยยยยยยย ไอพี่ป๊อปบ้าฉันจะฆ่าแกรรรรรรรรรรร

 

“โอ้ย! บ้าไปแล้วรึไง! โอ้ยๆๆๆ”  ฉันวิ่งไล่ตีพี่ป๊อปเรื่อยๆโดยไม่สนคำร้องหรือสายตาของคนอื่นๆ

 

“ไอพี่บ้า! นี่แน่ะๆๆๆ!” 

 

   ช่วงเวลาตอนนี้คงเป็นอีกหนึ่งความสุขของฉันแล้วล่ะ…ฉันอยากให้เวลาของเราสองคนเป็นแบบนี้นานๆ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะหมดเร็วขนาดนี้เมื่อฉันวิ่งชนกับคนบางคน…

 

  “โอ้ย!”

                                              ………………ต่อ……………

 

  จากที่ผมกำลังวิ่งหนียัยบื้อจอมพลัง ผมก็ได้ยินเสียงของยัยนั่นเหมือนจะชนอะไรเข้า ผมรีบหันขวับไปดูอย่างรวดเร็วและคนที่ผมเจอคือ…

“พ่อ…”

 

---

กลับมาแล้วนะครับ TOT  ขอโทดที่มาอัพช้านะ วันนี้ว่างแล้วแท้ๆแต่คือแบบพ่อใช่ให้ไปทำงาน(งานบ้าน) นี่ก็เจียดเวลาสุดๆมาอัพเลยนะฮับ>< ยังไงก็ฝากตอนหน้าด้วยน้าา

 

* เงี่ยน หมายถึง  อยากจัด กระหายจัด มีความรู้สึกอยากหรือกระหายเรื่องหยั่งว่า (โดยส่วนมากใช้กับพวกเสพติดเรื่องกาม).

 

เข้าใจกันแล้วใช่ปร้าาา5555 บอกไว้สำหรับลีดเดอร์ที่ใสๆ คริคริ

รักเม้นนนนนนนนนนน

ชอบโหวตตตตตตตต

ติดใจก็ติดตามมมมม

และอย่าลืมแนะนำนร้า

 

บายส์