แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) แอบรัก ตอนที่15
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่15
“จินนี่…”
และฉันก็ออกมานอกห้องในทันที หลังจากที่จินนี่มีเรื่องจะคุยกับฉัน..ซึ่งฉันเองก็ได้แค่หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องพี่ป๊อป..ไม่ใช่หรอกน่า!เธออาจจะลืมการบ้าน ทำงานไม่ถูกก็ได้!
ก็แค่หวังลมๆแล้งๆน่ะค่ะ…
“เรื่องพี่ป๊อป..ฉันนึกว่าเธอจะเข้าใจดีแล้วไม่ใช่หรอ”
“ฉันเข้าใจ” ตอนที่เรามีเรื่องกันฉันก็พอจะเข้าใจทุกอย่างมากขึ้น แต่เหมือนมันไม่ได้เข้าสมองฉันเลยสักนิด นานวันฉันก็เริ่มชอบพี่ป๊อปมากขึ้นจนตอนนี้อาจจะรักไปแล้วก็ได้..
“แล้วทำไมเธอยังไม่เลิกยุ่งกับพี่ป๊อป! เธอก็รู้ว่าพี่ป๊อปเป็นแฟนฉัน! เธอก็รู้!..”
“ฉันรู้! แต่จะว่าไปพี่ป๊อปก็ไม่ได้พูดว่าเธอเป็นแฟนสักหน่อยนะ! และฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอต้องมาห้ามให้ฉันเลิกชอบพี่เขา!เพราะยังไงฉันก็เลิกชอบพี่ป๊อปไม่ได้! และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดจะแย่งพี่ป๊อปไปจากเธอเลยสักนิด!”
หมดแล้วค่ะ..ความคิดต่างๆนาๆความรู้สึกอะไรต่ออะไรมันมาบรรจบกันตอนนี้..
“หน้าด้าน!”
“ฉันยอมรับ! ฉันก็ไม่เคยคิดว่าพี่เขาจะหันมามองฉัน! ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้น! ฉันก็ได้แค่แอบมองพี่เขา แอบเป็นห่วงพี่เขาอยู่ห่างๆ! แต่ฉันก็ไมได้หวังให้พี่เขาต้องหันมาสนใจฉัน..”
ประโยคหลังฉันโกหก… เพราะฉันหวัง..หวังให้พี่เขาหันมาชอบฉัน แต่ฉันก็คงได้แค่คิด..
“นี่!..แต่พี่เขาเป็นแฟนฉัน!”
“พอสักทีจินนี่!” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังฉัน…
…………………..ต่อ…………………….
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างของห้องเรียน…วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมโคตรจะเกลียด ผมเกลียดความรู้สึกที่ต้องไปคิดถึงหน้ายัยนั่นตลอดเวลา..
“ไอป๊อป! เหม่ออะไรทั้งวันวะ!” ไอเขื่อนเดินมาตบบ่าของผมอย่างจัง..
“กูเปล่า”
“คิดถึงน้องฟางอยู่หรอคร้าบบบ” มันน่าถวายส้นตีนจริงๆเลย =_=
“เงียบไปเลยนะมึง! กูไม่ได้คิดถึงยัยนั่น!”
“เห้ย!นั่นน้องฟางนี่หว่า!”
ไอเขื่อนมันชี้ไปด้านหลังผม และไม่รู้อะไรทำให้ผมต้องรีบหันขวับไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว แต่ผมก็ลืมว่าด้านหลังมันเป็นกระจก..ส่วนด้านนอกก็ไปต้นไม้
ไอเพื่อนเวรรรรร!!!
“อ้าวๆ ไหนว่าไม่คิดถึงน้องฟางล่ะครับคุณเพื่อนป๊อป แล้วเมื่อกี้มึงดูอะไร..เมื่อกี้ดูอะไรวะคร้าบบบ”
และผมก็ทนมันไม่ไหว ผมเลยยกมือขึ้นแล้วกดหัวไอเพื่อนเวรจมดิน มันน่านัก..หมายังไม่ออกจากปากรึไงวะ!
กูเสียฟอร์มหมด!
“ไอเหี้ย!ป๊อป ไอสัดเขื่อนมึงดูนี่!” เป็นไอเหี้ยโมะที่เรียกผมกับไอเขื่อน พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้ดู..
และเมื่อผมดูเท่านั้นล่ะ…
“แล้วทำไมเธอยังไม่เลิกยุ่งกับพี่ป๊อป! เธอก็รู้ว่าพี่ป๊อปเป็นแฟนฉัน! เธอก็รู้!..”
“ฉันไม่รู้! และฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอต้องมาห้ามให้ฉันเลิกชอบพี่เขา!เพราะยังไงฉันก็เลิกชอบพี่ป๊อปไม่ได้! และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดจะแย่งพี่ป๊อปไปจากเธอเลยสักนิด!”
“หน้าด้าน!”
“ฉันยอมรับ! ฉันก็ไม่เคยคิดว่าพี่เขาจะหันมามองฉัน!ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้น! ฉันก็ได้แค่แอบมองพี่เขา แอบเป็นห่วงพี่เขาอยู่ห่างๆ! แต่ฉันก็ไมได้หวังให้พี่เขาต้องหันมาสนใจฉัน..”
“นี่!..แต่พี่เขาเป็นแฟนฉัน!”
“พอสักทีจินนี่!”
แปลกครับในขณะที่ผมดูผมก็รูสึกถึงรอยบุ๋มข้างปากตัวเอง พร้อมหัวใจที่เต้นแปลกๆ….เอาเถอะครับ ผมไม่สน..แต่แล้วความรู้สึกผมก็พลันหายไปเมื่อมีอีกคนแทรกขึ้น
“เควิน…”
“เลิกว่าฟางได้แล้ว! ฉันรู้ว่าเธอกับไอหมอนั่นไม่ได้เป็นอะไรกัน!”
“นายว่าไงนะ! ไอบ้า!” เสียงจินนี้พูดออกมาอย่างหัวเสีย
“ฉันรู้หมดทุกอย่าง!และไม่ต้องถามว่าฉันรู้ได้ยังไง..แต่ตอนนี้เธอก็อุ่นใจได้เลยเพราะฟาง..” เหมือนมีคำพูดอะไรบางอย่างจะหลุดออกจากปากหมอนั่น แต่มันก็กลืนลงคอไป
“ทำไม!นายจะบอกว่านายกับยัยฟางเป็นแฟนกันงั้นสิ!”
“นี่!..” ฟางอยากจะพูดขัดแต่โดนอีกเสียงแทรก
“ฉันกับฟางเป็นแฟนกัน..เรากำลังคบกันอยู่..”
เพียงเท่านั้นความรู้สึกผมมันก็พลันหายไปหมด…ผมมองยัยนั่นในจอมือถือแล้วแสยะยิ้มขึ้นมา ผมคิดว่ามันเหมือนละครน้ำเน่า! และที่แย่ไปกว่านั้นคือตอนนี้ผมกำลังหงุดหงิด! ผมถีบเก้าอี้ข้างๆจนกระเด็นออกห่าง ก่อนจะตามด้วยคำถามของเพื่อนเวรสองคน
“อ้าวไอห่า!!!แล้วฟางชอบมึงไม่ใช่หรอวะ คบกับไอเควินได้ไงวะ!” อันนั้นผมก็อยากรู้เหมือนกัน! เห้ย! ไม่สิ ผมควรจะดีใจควรจะสะใจที่เห็นยัยนั่นเลิกชอบผม
“ไอสัดเขื่อน!แค่นี้มึงดูไม่ออกหรอวะว่าไอเควินนี่มันพูดโกหก...” แต่คำเพื่อนของไอโมะมันทำให้ผมหันกลับมาสนใจต่อ
“มึงดูนี่…ไอเควินมันชอบฟางใช่ม่ะ แต่มันสร้างเรื่องให้จินนี่เลิกยุ่งกับเธอไงวะ......ไม่มีทางที่ฟางจะไปชอบไอเควินเพราะก่อนหน้านี้ฟางก็พูดอยู่ว่าเขาชอบไอป๊อปเหมือนเดิม..แล้วก็เลิกชอบไม่ได้ด้วย”
……………………ต่อ…………………………
“ขอบใจแกมากนะเควินที่มาช่วยน่ะ” ฉันพูดแล้วส่งยิ้มกว้างให้กับเควิน
“ไม่เป็นไรหรอก นี่แก…” จู่ๆเควินก็จับไหล่ของฉันทั้งสองข้างแล้วหันจ้องตากับเขา
สายตาที่ดูจริงจัง…
“…..”
“แกเลิกชอบหมอนั่น…ไม่ได้เลยหรอวะ”
คำถามนั้นมันทำให้ฉันถึงกับสมองว่างเปล่า…ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะเลิกชอบพี่ป๊อปได้รึเปล่า..แต่ถ้าฉันเลิกชอบพี่เขาไป…มันจะเป็นยังไงนะ
เพราะฉันไม่เคยคิดว่ามันจะมีวันนั้นจริงๆ….
“….”
“แกก็เห็นว่าไอบ้านั่นมันเป็นตัวปัญหา ที่แกต้องเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่ใช่เพราะหมอนั่นหรอกหรอ”
ฉันรู้ดี…ว่าที่ฉันเจ็บมาจนถึงทุกวันนี้ก็เพราะพี่ป๊อปล้วนๆ….แต่ฉันกลับอยากที่จะทนมัน
“แก…ฉัน…เลิกชอบพี่ป๊อปไม่ได้หรอก”
“….ทำไม”
“ฉัน…ไม่รู้ แต่ฉัน…เลิกชอบเขาไม่ได้จริงๆ”
“…..”
“ขอบใจแกมากนะที่เป็นห่วง แต่ฉันไม่เป็นไรจริงๆ”
“ฟาง…”
“ถ้าฉันต้องเจ็บ..ฉันก็จะยอมเจ็บ…เพื่อที่จะได้รักพี่ป๊อป..” พูดจบฉันก็เดินเลี่ยงหนีหน้าเควินไปทันที
ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องทนกับความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า การได้แอบมองบางครั้งมันก็ทำให้ฉันมีความสุข แต่บางครั้งมันก็ทำให้ฉันเจ็บเจียนตายเช่นกัน…
………………………………………
“แก้ว เดี๋ยวก่อนสิ คุยกันก่อน” โทโมะคว้าข้อมือของแก้วเอาไว้เมื่อเธอทำท่าว่าจะเดินหนีเขา
“พี่มีอะไรงั้นหรอ” น้ำเสียงที่แสนจะติดเย็นชามันกลับทำให้คนฟังเจ็บปวด..ซึ่งคนพูดก็คงไม่ต่างกัน
“ฉันขอโทษ…”
“ฉันไม่ได้โกรธ แล้วก็ปล่อยมือฉันได้แล้ว” แก้วสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของโทโมะอย่างจัง
ทั้งคู่ยืนเผชิญหน้ากัน…
“ฉันรักแก้วนะ….”
“//O_O//”
“ถึงฉันจะไม่ใช่คนที่ดีเพียบพร้อม…แต่ฉันก็จริงใจ…”
“…..”
“ฉันขอโทษที่ไม่ยอมฟังแก้วอธิบาย ฉันก็แค่หึง ฉันแค่ไม่อยากเห็นแก้วต้องส่งยิ้มแล้วก็ส่งสายตาแบบนั้นให้กับไอมินก็เท่านั้นเอง…”
“….”
“แก้ว…รักฉันรึเปล่า”
“….”
“รัก…มั๊ย” คำถามนั้นพุ่งเข้าสู่ห้วงประสาทของแก้วอย่างจัง
ดวงตากลมโตจ้องมองยังนัยน์ตาน้ำตาอ่อนของผู้ชายตรงหน้า เธอรู้ดีว่าใจจริงแล้วเธอรู้สึกยังไง..แต่ว่า…
ความไม่มั่นใจ…
“ไม่…ฉันไม่ได้รักพี่ ฉันพูดเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ว ว่าเลิกตามฉันน่ะฮะ!”
หญิงสาวตะหวาดลั่นจนคนฟังถึงกับสะดุ้งนิดหน่อย ที่เธอพูดไปมันก้แค่ต้องการระบายความอึดอัด ความโกรธที่ก่อตัวและมันก็พลาด…ในเมื่อเธอกลับพูดสิ่งที่สวนทางกับหัวใจ
“….” โทโมะช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าสวยติดจะดูงองุ้มด้วยความโกรธ
“…..”
“ขอโทษที่คอยตามก่อกวนนะ พี่ขอให้แก้วเจอคนดีๆนะ”
“….” แก้วนิ่งเงียบ รู้สึกถึงขอบตาร้อนผ่าวเมื่อคำว่า 'พี่' ที่เธอต้องการได้ยินจากปากของชายหนุ่มมาตลอด แต่จะแปลกมั๊ยถ้าหากวันนี้เธอไม่ได้ต้องการคำนั้น....มันดูห่างเหินกันเกินไป
มือบางกำทั้งสองข้างกำแน่นด้วยความเก็บกด เจ็บ…
“เพราะตอนนี้…พี่ก็เริ่มเหนื่อยแล้วล่ะ…” โทโมะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอ เขาจ้องตาของผู้หญิงตรงหน้าเป็นครั้งสุดท้าย
แค่ต้องการเก็บรายละเอียดให้มากที่สุด..ก่อนที่เขาจะตัดใจจากเธอ…
“โชคดีนะ…” พูดจบโทโมะก็เดินเลี่ยงแก้วออกไปในทันที น้ำตาลูกผู้ชายที่พยายามกักกั้นไว้ก็ไหลออกมาเป็นที่เรียบร้อย…
ทำไมเขาถึงได้รักแก้วมากมายขนาดนี้…
“ฮึก…ขอโทษนะ…ขอโทษ” แก้วถึงกับทรุดลงกับพื้น เธอรู้สึกเหมือนเรี่ยวแรงอ่อนลงวูบ
แค่ความไม่มั่นใจในตัวของอีกฝ่าย…มันกลับต้องเจ็บมากมายขนาดนี้…
เธอแค่กลัว…ในเมื่อโทโมะเป็นถึงชายในแก๊งแบล๊คลิสที่แสนจะโด่งดัง…ถ้าให้ไปเกลือกกลั้วอยู่กับเขา..มันไม่เห็นจะดูเหมาะสมกันตรงไหน…เขาดีเกินไปสำหรับเธอ…แก้วคิดอย่างนั้น…
……………………………………………..
หลังจากที่ฉันเห็นแก้วฉันก็รับรู้ได้ทันทีว่าต้องเกิดเรื่องแน่ๆ ตอนนี้ฉันจึงไม่ได้ทำอะไร ฉันทำได้แค่นั่งปลอบแก้วเพียงเท่านั้น
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะดูเหมือนว่าแก้วไม่มีน้ำตาซักเม็ดก็เถอะ…
“แก..กลับบ้านกันเถอะ เลิกเรียนแล้วเดี๋ยวเควินไปส่งเอง ใช่มั๊ยเควิน” ฉันพยักเพยิดไปยังเพื่อนสนิทอีกคน ซึ่งเควินเองก็พยักหน้าตกลง
“ไม่จำเป็นหรอก เดี๋ยวฉันกลับเองได้น่า”
“ไม่เอาอ่ะ ฉันจะให้เควินไปส่งแก ฉันเป็นห่วงแกเดี๋ยวเดินๆแล้วหนุ่มฉกไปทำไงล่ะฮะ”
“จะบ้าหรอ เออๆ ไปก็ไป” ฉันยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเพื่อนของฉันยิ้มได้
“งั้นแกรีบกลับเถอะ เดี๋ยวรถติด”
“อือๆ งั้น…ฉันไปก่อนนะ” แก้วบอกกับฉันก่อนที่จะเดินนำออกไป
“แก…กลับบ้านดีๆนะฟาง” เควินหันมาบอกฉัน ฉันก็ตอบเขาด้วยการยิ้มและพยักหน้าเข้าใจ
“งั้นฉันไปล่ะ” เควินส่งยิ้มให้ก่อนที่จะเดินตามแก้วไปแต่เขาก็ยังเหลียวหลังกลับมามองที่ฉันเป็นระยะๆ…
เห้ออออ คิดถึงพี่ป๊อปจัง…
ฉันต้องเดินกลับบ้านเพียงลำพังเหมือนทุกวัน…แต่แล้วหัวใจฉันมันกลับเต้นวุ่นวายเฉียบพลัน…
ฉันกำลังเดินสวนทางกับเขา...
“พี่ป๊อป…” ฉันยืนมองเขานิ่งๆแต่สิ่งที่พี่ป๊อปตอบกลับมาคือความเฉยชาและหมางเมินสุดๆ
พี่ป๊อปไม่มองฉันแม้แต่เสี้ยวหางตา ฉันคิดว่าเขาต้องโกรธฉันเรื่องเมื่อคืนแน่ๆ หรือบางทีฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ละมั้ง…พี่ป๊อปคงไม่มีวันหันมามองฉันได้หรอก
คิดได้อย่างนั้นฉันจึงหลุบตาลงด้วยความผิดหวัง ฉันลืมนึกไปว่าพี่ป๊อปไม่ได้คิดอะไรกับฉัน..และฉันก็ไม่ได้สำคัญพอ ฉันก้มหน้าลงมองพื้นแล้วเดินออกไป..
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
แสงจากรถยนต์คันหนึ่งสว่างวาบอย่างชัดเจนมันกำลังไล่เข้ามาที่ฉัน สติสตังหายไปหมดฉันตกใจมาก…
“อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”
ไปล่ะนะทุกคนนนนนนน ตอนหน้าจะรีบมาอัพเยย เค้าว่าน่าจะได้อัพวันนี้แหละ อุ๊อิ๊ ถ้าขอกันเยอะๆก็จะอัพให้เยอะๆ กำลังจายอยู่หนายยย
รอดูเม้นก่อนดีก่า อิอิ อยากอัพให้นะแต่ดูเม้นก่อน 
ขอบคุณงับ><
ปล.ตอนหน้าใครรอป๊อปฟางเชิญติดตามคับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
