แอบรัก

ตอนที่14

 

 

                                          …………………ต่อ………………………..

 

“พี่มิน!มีอะไรหรอคะ”   ฉันแทบหงายหลังเมื่อพี่มินรีบเข้ามาในห้องของฉันอย่างรวดเร็ว

 

“ขอเข้าห้องน้ำหน่อยสิ ไม่ไหวแล้วอ่ะ”

 

“อะ..อ๋อ เชิญค่ะ” ฉันทำหน้าเอ๋อ ฉันลืมไปสนิทเพราะตอนอยู่ในรถพี่เขาบอกกับฉันว่าปวดฉี่ จนมาถึงหอฉันก็ไม่ได้นึกถึง พี่เขาคงทนไม่ไหวแน่ๆเลย

 

“อ้าวพี่มิน…เสร็จแล้วหรอคะ จะกินอะไรก่อนมั้ย” ฉันถามเพราะความเป็นห่วง..ก็พี่เขาคงไม่ได้กินอะไรมาเลยนิ แล้วพอยิ่งเปียกเราจะยิ่งหิว ใช่รึเปล่า

 

“ไม่ล่ะ ฉันจะกลับเลย”

 

“โอเคค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ แล้วก็ขอบคุณที่มาส่ง” ฉันยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณพี่เขา แต่กลับโดนพี่เขาจับมือฉันไว้เชิงไม่ต้องไหว้ เมื่อเป็นอย่างนั้นฉันก็รีบเก็บมือเข้าที่เดิม

 

“จะว่าไป..ห้องเธอก็แคบเหมือนกันนะ”

 

“อ่า ฉันขอโทษด้วยนะคะ ห้องฉันมันค่อนข้างรก..”  ฉันก็ว่าพลางเดินพลางแหละค่ะ แต่ไม่นานฉันก็รู้สึกถึงความอ่อนตัว เมื่อขาฉันมันดันไปสะดุดกับอะไรสักอย่าง ฉันกำลังหน้าคว่ำ!

 

“อ๊ะ!!!!”

 

    และฉันคิดว่าตัวเองไม่รอดแน่ ถ้าไม่โดนแขนหนารั้งเอวฉันไว้ รู้อีกทีร่างของฉันกับพี่มินก็ล้มลงไปกับเตียง..และมันก็ไม่ใช่ลงแบบธรรมดา..พี่เขากำลังขึ้นคร่อมฉัน..

 

  ปัง!

 

“มึง! ไอเลว!”  และเสียงใหญ่ดังขึ้นข้างหลังฉันกับพี่มิน เราทั้งคู่หันไปตามต้นเสียงนั้น มันทำให้ฉันต้องเบิกตากว้าง

 

“พี่ป๊อป!” ฉันรู้สึกตัวเบาขึ้น ก็แน่สิพี่ป๊อปดึงพี่มินเขาไปต่อยอย่างจัง..

 

“มึง!ไอสัด!มึงทำอะไรยัยนี่!มึงไอเลว!ไอเฮี้ย!” ฉันทำได้แค่ยืนอึ้งค้างอยู่อย่างนั้น..ตอนนี้พี่ป๊อปน่ากลัว..พี่เขาต่อยพี่มินไม่ยั้ง….

 

                                        …………………ต่อ…………………………

 

   ผมรู้สึกร้อนรุ่ม ผมเหมือนคนบ้าเต็มที! แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงต้องโกรธจัดแบบนี้…แต่พอเห็นยัยฟางกับไอมินมันกำลังอยู่ในท่าติดเรท ผมก็ยับยั้งตัวเองไม่ได้!

 

“มึงมันเลว!มึงทำอย่างนี้ได้ไงวะ!!” และผมก็ต่อยหมัดลงไม่ยั้ง..หน้าไอมินเละไม่เป็นท่า

 

 

 ผลั้วะ!

 

 

    ตามด้วยหน้าผมที่เซไปอีกทาง ด้วยหมัดหนักๆของไอมิน

 

“มึง!เป็นเหี้ยอะไรวะ!ไอเหี้ยป๊อป!”

 

    ผลั้วะ!

 

    อีกหมัดครับ…ผมเลือดออกชิบที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะมองยัยนั่นกับมินสลับกัน..นั่นสิกูเป็นเหี้ยอะไร?

 

“หยุดนะ!หยุดต่อยกันได้แล้ว!” เสียงยัยนั่นดังขึ้น

 

   หนำซ้ำยังเดินเข้าไปช่วยประคองไอมินอีกต่างหาก…

 

   แล้วกูล่ะ!!!

 

  ก็ลุกเองสินะ--*

 

 

“ขอโทษนะพี่มิน”  แค่ฟังน้ำเสียงฟางผมก็รู้ได้ทันทีว่ายัยนั่นสมยอมมัน!

 

“ร่าน!” ผมเดินเข้ากระแทกฟางกับไอมินให้แยกออกจากกันแต่ผมกลับโดนมือเล็กคว้าไว้ก่อน

 

“พี่ป๊อป จะไปไหน”

 

“ไม่ต้องยุ่ง…จะตายไหม!”  ผมสะบัดมือนั้นออกอย่างแรง

 

   ผมรีบเดินลงมาจากหอพักของฟางอย่างหัวเสีย บ้าชะมัด! ทำไมผมต้องโกรธมากมายขนาดนี้ด้วย แล้วไหนจะแววตาที่เหมือนจะร้องไห้เมื่อผมสะบัดมือออกในตอนนั้น…

“ให้มันได้อย่างนี้เส้!!”  ผมเตะเข้าที่รถยนต์คันโปรด แต่ตอนนี้ผมโกรธมากที่สุด!

 

                                            ……………..ต่อ…………….

 

    เมื่อกี้พี่ป๊อปโกรธฉันมาก..โกรธมากจริงๆ พี่ป๊อปเข้าใจฉันผิดเต็มๆ เขาด่าฉันว่าร่านอีกแล้วล่ะ..ฉันเจ็บจริงๆกับคำนี้ ฉันควรทำยังไง…ฉันจะทำยังไงดี…

“โอ้ย!”  เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันตั้งละทิ้งห้วงประสาทเมื่อครู่แล้วมาสนใจสิ่งตรงหน้า

 

“ขะ…ขอโทษ เจ็บมากมั๊ย”  ฉันถามพี่มินขณะที่ตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับพี่เขา แต่เหมือนใจฉันจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซะได้

“ฟาง…โกรธฉันรึเปล่า”

 

   ทำไมพี่มินถามอย่างนั้นกันนะ…

 

“ฉันไม่ได้โกรธพี่สักหน่อย พี่ไม่ใช่คนผิด”

 

“แล้วทำไมเธอไม่พูดล่ะ..ว่าไอป๊อปมันผิดน่ะ”

 

 

   ฉันนิ่งงันกับคำถามนั้น…เอาจริงๆคือฉันเองก็ไม่อยากจะพูดว่าพี่ป๊อปเป็นคนผิด ฉันโทษพี่เขาไม่ลงจริงๆ…

“….”

 

“หึ ชอบมันมากสินะ”

   ฉันสังเกตได้ว่าหน้าพี่มินเจื่อนลง ฉันขอโทษจริงๆ…

“พี่มิน…”

 

“ฉันกลับล่ะนะ ขอบคุณมากที่ทำแผลให้”  พี่มินยีหัวฉันอย่างที่เขาชอบทำ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้พาดบ่าแล้วเดินออกจากห้องไป

 

   ทำไมเรื่องต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะเนี่ย ตอนนี้…พี่ป๊อปต้องเกลียดฉันเข้าไส้แล้วแน่ๆ.

 

                                        …………………..ต่อ…………………

 

   ในเช้าวันต่อมาผมเดินเข้ามาโรงเรียนพร้อมกับจินนี่เหมือนทุกวัน เธอจูบที่แก้มผมหนึ่งครั้งก่อนที่จะวิ่งกรูไปในทันที…

 

   จะว่าไปหลังจากเรื่องเมื่อคืน…มันทำให้ผมถึงกับนอนไม่หลับ ทำไมยัยนั่นต้องเข้ามารบกวนผมได้แทบทุกคืนก็ไม่รู้…โว้ยยยยย กูอยากตายยยยย

“ไอป๊อป!”  ไอเขื่อนกับไอโทโมะโบกมือเรียกผม ซึ่งผมก็แค่ยักคิ้วตอบก่อนที่จะเดินตรงดิ่งไปหามันทั้งคู่

 

“แหม่ๆ ช่วงนี้มีสาวหอมแก้มทุกวันเลยนะเว้ย”  ผมจะจะถีบส่งไอเพื่อนปากหมาคนนี้จริงๆ

 

“เอาตีนมั๊ย-[]-”

 

“โด่ ไรวะ แฟนก็บอกว่าแฟนดิ” ไอเขื่อนสบทออกมาอย่างหัวเสีย

 

“จินนี่กับกูไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นสักหน่อย มึงนี่วอนซะแล้ววว”  ผมง้างตีนกลางอากาศเมื่อผมเห็นไอเขื่อนส่งสายตาไปยังเพื่อนที่ทำหน้าเหมือนหมาหงอยอย่างไอโทโมะ

 

   ดังนั้นผมจึงต้องลดส้นตีนลงแล้วมองตาขวางใส่ไอเขื่อนก่อนจะหันไปตบบ่าเพื่อนผมอีกคน

 

“เป็นไรวะ  หน้างอเป็นตูดเชียว” ความจริงผมก็รู้หรอกนะว่าไอโทโมะมันซึมเพราะเรื่องอะไรน่ะ..

“แก้วยังไม่คุยกับกูมาเกือบอาทิตย์แล้วนะเว้ย”

 

   ผมว่าแระ…-_-

 

“มึงก็ชวนเขาคุยดิวะ”

 

“แหม่ มึงพูดเหมือนเขายอมคุยกับกูอย่างงั้นแหละ”

 

   เออว่ะ..ผมลืมนึกไป-_-

“มึงอย่ายอมแพ้ดิ มึงหัดดูกูเป็นตัวอย่าง…” ไอเขื่อนพูดครับ

 

 

    ผมอยากจะรู้ว่าไอเขื่อนมันเป็นตัวอย่างทีดีตรงไหนฟร้ะ

 

“ดูมึง? ถุย! กูไปดูข้อศอกหมายังมีสาระกว่าเยอะ” เออๆ อันนี้ผมเห็นด้วยกับไอโทโมะครับ^^

 

“อีเหี้ย! พวกมึงอย่ามาดูถูกกู พวกมึงไม่รู้หรอกว่ากว่ากูจะสอยเฟย์มาได้กูต้องน้ำตาตกในมากี่ครั้ง”

 

“….”

 

“มึงฟังกูนะไอโมะ…”  ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าไอเขื่อนจริงจังอย่างทันควัน บางทีเวลามันจริงจังก็ดูมีสาระแฮะ

 

“อย่ายอมแพ้…ถ้ามึงคิดว่าแก้วคือคนที่ใช่…มึงต้องเอาชนะใจเขาให้ได้”

 

   พระเจ้าช่วยกล้วยน้ำหว้า…เป็นครั้งแรกในประวัติการณ์ที่ไอเขื่อนเพื่อนรักมีหัวคิดที่ดีเว้ยเห้ยยยย

“…..”

 

“ผู้หญิงนะเว้ย…แค่จริงใจอย่างเดียวไม่พอหรอก…มึงต้องใส่ใจแล้วก็..รักเขาด้วยหัวใจถึงจะถูก”

 

   เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด  ผมขอกราบงามๆให้กับเพื่อนคนนี้ ผมอยากขอโทษที่ผมเคยด่ามันครับ  ไอเขื่อนนนน กูขอโต้ดดดดดดดดดดด

                                ………………………..ต่อ…………………….

“แก้ว”

 

“….”

 

“แก้ว”

 

“….”

 

   ปัง!!!

 

“แก้ว!!!!!” 

“ห้ะ! หะ อะไรของแกวะฟาง จะตะโกนทำไมฉันไม่ได้หูหนวกนะ” 

 

“แน่ใจหรอว่าไม่ได้หูหนวกน่ะ..ฉันกะจะพาแกไปหาหมอหูตรวจดูแล้วด้วยเมื่อกี้อ่ะ..เป็นไรวะ”

   

    วันนี้แก้วก็หน้าหงอยมาทั้งวัน ฉันเองก็ไม่รู้อะไรมากหรอกค่ะ แต่พอจะรู้ว่าอาจจะเป็นเรื่องเดิม

 

“เปล่าสักหน่อย..”

 

“เรื่องพี่โมะอีกแล้วใช่มั้ย..”

 

“ไอบ้านั่นไม่เกี่ยวสักหน่อย!แกเลิกพูดถึงเขาสักทีเหอะน่า!ฉันไม่อยากได้ยินชื่อคนแบบนั้นหรอกนะ!”  คราวนี้ทำฉันถึงกับต้องตะลึงงัน อ้าปากหวอไปเลยทีเดียว…

 

“แล้วคราวที่แล้วคืนดีกันแล้วไม่ใช่หรอ..ฉันว่าพี่โมะเขาก็รัก..”

 

“ฟาง! ฉันบอกให้แกหยุดพูดไงวะ ไม่เข้าใจหรอ!ฉันไม่อยากได้ยินชื่อคนแบบนั้นหรอก!ผู้ชายคนนั้นไม่มีทางที่ฉันจะรักง่ายๆหรอกนะ!” พูดจบมันก็เดินออกไปเลยค่ะ..ส่วนฉันน่ะหรอ

 

 

    O_O !!

 

 

“ฟาง..ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย” ฉันมองดูคนที่เรียกชื่อฉัน..ก็กลืนน้ำลายลงคอ หนึ่งอึก

 

“จินนี่…”

 

---

เค้าขอโต้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตอนนี้สั้นไเยอะเยยTT เดี๋ยวโปรดรอตอนหน้าน้าาา อย่าโกรธกันนนนนน เอาเป็นว่าตอนหน้าเอาแบบทะลักเลยดีมั๊ย?555 วันนี้ก็จะพยายามอัพให้บ่อยๆเหมือนเมื่อวาน อุ๊อุิ๊

 

รักเม้นนนนนนนนนนนนนนนนน

ชอบโหวตตตตตตตตตตตตตตตต

ติดใจก็ติดตามมมมมมมมมมมมม

และอย่าลืม..แนะนามมมมมมมม