แอบรัก
9.5
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
74 ตอน
990 วิจารณ์
112.94K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
14) แอบรัก ตอนที่14
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่14
…………………ต่อ………………………..
“พี่มิน!มีอะไรหรอคะ” ฉันแทบหงายหลังเมื่อพี่มินรีบเข้ามาในห้องของฉันอย่างรวดเร็ว
“ขอเข้าห้องน้ำหน่อยสิ ไม่ไหวแล้วอ่ะ”
“อะ..อ๋อ เชิญค่ะ” ฉันทำหน้าเอ๋อ ฉันลืมไปสนิทเพราะตอนอยู่ในรถพี่เขาบอกกับฉันว่าปวดฉี่ จนมาถึงหอฉันก็ไม่ได้นึกถึง พี่เขาคงทนไม่ไหวแน่ๆเลย
“อ้าวพี่มิน…เสร็จแล้วหรอคะ จะกินอะไรก่อนมั้ย” ฉันถามเพราะความเป็นห่วง..ก็พี่เขาคงไม่ได้กินอะไรมาเลยนิ แล้วพอยิ่งเปียกเราจะยิ่งหิว ใช่รึเปล่า
“ไม่ล่ะ ฉันจะกลับเลย”
“โอเคค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ แล้วก็ขอบคุณที่มาส่ง” ฉันยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณพี่เขา แต่กลับโดนพี่เขาจับมือฉันไว้เชิงไม่ต้องไหว้ เมื่อเป็นอย่างนั้นฉันก็รีบเก็บมือเข้าที่เดิม
“จะว่าไป..ห้องเธอก็แคบเหมือนกันนะ”
“อ่า ฉันขอโทษด้วยนะคะ ห้องฉันมันค่อนข้างรก..” ฉันก็ว่าพลางเดินพลางแหละค่ะ แต่ไม่นานฉันก็รู้สึกถึงความอ่อนตัว เมื่อขาฉันมันดันไปสะดุดกับอะไรสักอย่าง ฉันกำลังหน้าคว่ำ!
“อ๊ะ!!!!”
และฉันคิดว่าตัวเองไม่รอดแน่ ถ้าไม่โดนแขนหนารั้งเอวฉันไว้ รู้อีกทีร่างของฉันกับพี่มินก็ล้มลงไปกับเตียง..และมันก็ไม่ใช่ลงแบบธรรมดา..พี่เขากำลังขึ้นคร่อมฉัน..
ปัง!
“มึง! ไอเลว!” และเสียงใหญ่ดังขึ้นข้างหลังฉันกับพี่มิน เราทั้งคู่หันไปตามต้นเสียงนั้น มันทำให้ฉันต้องเบิกตากว้าง
“พี่ป๊อป!” ฉันรู้สึกตัวเบาขึ้น ก็แน่สิพี่ป๊อปดึงพี่มินเขาไปต่อยอย่างจัง..
“มึง!ไอสัด!มึงทำอะไรยัยนี่!มึงไอเลว!ไอเฮี้ย!” ฉันทำได้แค่ยืนอึ้งค้างอยู่อย่างนั้น..ตอนนี้พี่ป๊อปน่ากลัว..พี่เขาต่อยพี่มินไม่ยั้ง….
…………………ต่อ…………………………
ผมรู้สึกร้อนรุ่ม ผมเหมือนคนบ้าเต็มที! แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงต้องโกรธจัดแบบนี้…แต่พอเห็นยัยฟางกับไอมินมันกำลังอยู่ในท่าติดเรท ผมก็ยับยั้งตัวเองไม่ได้!
“มึงมันเลว!มึงทำอย่างนี้ได้ไงวะ!!” และผมก็ต่อยหมัดลงไม่ยั้ง..หน้าไอมินเละไม่เป็นท่า
ผลั้วะ!
ตามด้วยหน้าผมที่เซไปอีกทาง ด้วยหมัดหนักๆของไอมิน
“มึง!เป็นเหี้ยอะไรวะ!ไอเหี้ยป๊อป!”
ผลั้วะ!
อีกหมัดครับ…ผมเลือดออกชิบที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะมองยัยนั่นกับมินสลับกัน..นั่นสิกูเป็นเหี้ยอะไร?
“หยุดนะ!หยุดต่อยกันได้แล้ว!” เสียงยัยนั่นดังขึ้น
หนำซ้ำยังเดินเข้าไปช่วยประคองไอมินอีกต่างหาก…
แล้วกูล่ะ!!!
ก็ลุกเองสินะ--*
“ขอโทษนะพี่มิน” แค่ฟังน้ำเสียงฟางผมก็รู้ได้ทันทีว่ายัยนั่นสมยอมมัน!
“ร่าน!” ผมเดินเข้ากระแทกฟางกับไอมินให้แยกออกจากกันแต่ผมกลับโดนมือเล็กคว้าไว้ก่อน
“พี่ป๊อป จะไปไหน”
“ไม่ต้องยุ่ง…จะตายไหม!” ผมสะบัดมือนั้นออกอย่างแรง
ผมรีบเดินลงมาจากหอพักของฟางอย่างหัวเสีย บ้าชะมัด! ทำไมผมต้องโกรธมากมายขนาดนี้ด้วย แล้วไหนจะแววตาที่เหมือนจะร้องไห้เมื่อผมสะบัดมือออกในตอนนั้น…
“ให้มันได้อย่างนี้เส้!!” ผมเตะเข้าที่รถยนต์คันโปรด แต่ตอนนี้ผมโกรธมากที่สุด!
……………..ต่อ…………….
เมื่อกี้พี่ป๊อปโกรธฉันมาก..โกรธมากจริงๆ พี่ป๊อปเข้าใจฉันผิดเต็มๆ เขาด่าฉันว่าร่านอีกแล้วล่ะ..ฉันเจ็บจริงๆกับคำนี้ ฉันควรทำยังไง…ฉันจะทำยังไงดี…
“โอ้ย!” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันตั้งละทิ้งห้วงประสาทเมื่อครู่แล้วมาสนใจสิ่งตรงหน้า
“ขะ…ขอโทษ เจ็บมากมั๊ย” ฉันถามพี่มินขณะที่ตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับพี่เขา แต่เหมือนใจฉันจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซะได้
“ฟาง…โกรธฉันรึเปล่า”
ทำไมพี่มินถามอย่างนั้นกันนะ…
“ฉันไม่ได้โกรธพี่สักหน่อย พี่ไม่ใช่คนผิด”
“แล้วทำไมเธอไม่พูดล่ะ..ว่าไอป๊อปมันผิดน่ะ”
ฉันนิ่งงันกับคำถามนั้น…เอาจริงๆคือฉันเองก็ไม่อยากจะพูดว่าพี่ป๊อปเป็นคนผิด ฉันโทษพี่เขาไม่ลงจริงๆ…
“….”
“หึ ชอบมันมากสินะ”
ฉันสังเกตได้ว่าหน้าพี่มินเจื่อนลง ฉันขอโทษจริงๆ…
“พี่มิน…”
“ฉันกลับล่ะนะ ขอบคุณมากที่ทำแผลให้” พี่มินยีหัวฉันอย่างที่เขาชอบทำ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้พาดบ่าแล้วเดินออกจากห้องไป
ทำไมเรื่องต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะเนี่ย ตอนนี้…พี่ป๊อปต้องเกลียดฉันเข้าไส้แล้วแน่ๆ.
…………………..ต่อ…………………
ในเช้าวันต่อมาผมเดินเข้ามาโรงเรียนพร้อมกับจินนี่เหมือนทุกวัน เธอจูบที่แก้มผมหนึ่งครั้งก่อนที่จะวิ่งกรูไปในทันที…
จะว่าไปหลังจากเรื่องเมื่อคืน…มันทำให้ผมถึงกับนอนไม่หลับ ทำไมยัยนั่นต้องเข้ามารบกวนผมได้แทบทุกคืนก็ไม่รู้…โว้ยยยยย กูอยากตายยยยย
“ไอป๊อป!” ไอเขื่อนกับไอโทโมะโบกมือเรียกผม ซึ่งผมก็แค่ยักคิ้วตอบก่อนที่จะเดินตรงดิ่งไปหามันทั้งคู่
“แหม่ๆ ช่วงนี้มีสาวหอมแก้มทุกวันเลยนะเว้ย” ผมจะจะถีบส่งไอเพื่อนปากหมาคนนี้จริงๆ
“เอาตีนมั๊ย-[]-”
“โด่ ไรวะ แฟนก็บอกว่าแฟนดิ” ไอเขื่อนสบทออกมาอย่างหัวเสีย
“จินนี่กับกูไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นสักหน่อย มึงนี่วอนซะแล้ววว” ผมง้างตีนกลางอากาศเมื่อผมเห็นไอเขื่อนส่งสายตาไปยังเพื่อนที่ทำหน้าเหมือนหมาหงอยอย่างไอโทโมะ
ดังนั้นผมจึงต้องลดส้นตีนลงแล้วมองตาขวางใส่ไอเขื่อนก่อนจะหันไปตบบ่าเพื่อนผมอีกคน
“เป็นไรวะ หน้างอเป็นตูดเชียว” ความจริงผมก็รู้หรอกนะว่าไอโทโมะมันซึมเพราะเรื่องอะไรน่ะ..
“แก้วยังไม่คุยกับกูมาเกือบอาทิตย์แล้วนะเว้ย”
ผมว่าแระ…-_-
“มึงก็ชวนเขาคุยดิวะ”
“แหม่ มึงพูดเหมือนเขายอมคุยกับกูอย่างงั้นแหละ”
เออว่ะ..ผมลืมนึกไป-_-
“มึงอย่ายอมแพ้ดิ มึงหัดดูกูเป็นตัวอย่าง…” ไอเขื่อนพูดครับ
ผมอยากจะรู้ว่าไอเขื่อนมันเป็นตัวอย่างทีดีตรงไหนฟร้ะ
“ดูมึง? ถุย! กูไปดูข้อศอกหมายังมีสาระกว่าเยอะ” เออๆ อันนี้ผมเห็นด้วยกับไอโทโมะครับ^^
“อีเหี้ย! พวกมึงอย่ามาดูถูกกู พวกมึงไม่รู้หรอกว่ากว่ากูจะสอยเฟย์มาได้กูต้องน้ำตาตกในมากี่ครั้ง”
“….”
“มึงฟังกูนะไอโมะ…” ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าไอเขื่อนจริงจังอย่างทันควัน บางทีเวลามันจริงจังก็ดูมีสาระแฮะ
“อย่ายอมแพ้…ถ้ามึงคิดว่าแก้วคือคนที่ใช่…มึงต้องเอาชนะใจเขาให้ได้”
พระเจ้าช่วยกล้วยน้ำหว้า…เป็นครั้งแรกในประวัติการณ์ที่ไอเขื่อนเพื่อนรักมีหัวคิดที่ดีเว้ยเห้ยยยย
“…..”
“ผู้หญิงนะเว้ย…แค่จริงใจอย่างเดียวไม่พอหรอก…มึงต้องใส่ใจแล้วก็..รักเขาด้วยหัวใจถึงจะถูก”
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผมขอกราบงามๆให้กับเพื่อนคนนี้ ผมอยากขอโทษที่ผมเคยด่ามันครับ ไอเขื่อนนนน กูขอโต้ดดดดดดดดดดด
………………………..ต่อ…………………….
“แก้ว”
“….”
“แก้ว”
“….”
ปัง!!!
“แก้ว!!!!!”
“ห้ะ! หะ อะไรของแกวะฟาง จะตะโกนทำไมฉันไม่ได้หูหนวกนะ”
“แน่ใจหรอว่าไม่ได้หูหนวกน่ะ..ฉันกะจะพาแกไปหาหมอหูตรวจดูแล้วด้วยเมื่อกี้อ่ะ..เป็นไรวะ”
วันนี้แก้วก็หน้าหงอยมาทั้งวัน ฉันเองก็ไม่รู้อะไรมากหรอกค่ะ แต่พอจะรู้ว่าอาจจะเป็นเรื่องเดิม
“เปล่าสักหน่อย..”
“เรื่องพี่โมะอีกแล้วใช่มั้ย..”
“ไอบ้านั่นไม่เกี่ยวสักหน่อย!แกเลิกพูดถึงเขาสักทีเหอะน่า!ฉันไม่อยากได้ยินชื่อคนแบบนั้นหรอกนะ!” คราวนี้ทำฉันถึงกับต้องตะลึงงัน อ้าปากหวอไปเลยทีเดียว…
“แล้วคราวที่แล้วคืนดีกันแล้วไม่ใช่หรอ..ฉันว่าพี่โมะเขาก็รัก..”
“ฟาง! ฉันบอกให้แกหยุดพูดไงวะ ไม่เข้าใจหรอ!ฉันไม่อยากได้ยินชื่อคนแบบนั้นหรอก!ผู้ชายคนนั้นไม่มีทางที่ฉันจะรักง่ายๆหรอกนะ!” พูดจบมันก็เดินออกไปเลยค่ะ..ส่วนฉันน่ะหรอ
O_O !!
“ฟาง..ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย” ฉันมองดูคนที่เรียกชื่อฉัน..ก็กลืนน้ำลายลงคอ หนึ่งอึก
“จินนี่…”
เค้าขอโต้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตอนนี้สั้นไเยอะเยยTT เดี๋ยวโปรดรอตอนหน้าน้าาา อย่าโกรธกันนนนนน เอาเป็นว่าตอนหน้าเอาแบบทะลักเลยดีมั๊ย?555 วันนี้ก็จะพยายามอัพให้บ่อยๆเหมือนเมื่อวาน อุ๊อุิ๊
รักเม้นนนนนนนนนนนนนนนนน
ชอบโหวตตตตตตตตตตตตตตตต
ติดใจก็ติดตามมมมมมมมมมมมม
และอย่าลืม..แนะนามมมมมมมม
…………………ต่อ………………………..
“พี่มิน!มีอะไรหรอคะ” ฉันแทบหงายหลังเมื่อพี่มินรีบเข้ามาในห้องของฉันอย่างรวดเร็ว
“ขอเข้าห้องน้ำหน่อยสิ ไม่ไหวแล้วอ่ะ”
“อะ..อ๋อ เชิญค่ะ” ฉันทำหน้าเอ๋อ ฉันลืมไปสนิทเพราะตอนอยู่ในรถพี่เขาบอกกับฉันว่าปวดฉี่ จนมาถึงหอฉันก็ไม่ได้นึกถึง พี่เขาคงทนไม่ไหวแน่ๆเลย
“อ้าวพี่มิน…เสร็จแล้วหรอคะ จะกินอะไรก่อนมั้ย” ฉันถามเพราะความเป็นห่วง..ก็พี่เขาคงไม่ได้กินอะไรมาเลยนิ แล้วพอยิ่งเปียกเราจะยิ่งหิว ใช่รึเปล่า
“ไม่ล่ะ ฉันจะกลับเลย”
“โอเคค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ แล้วก็ขอบคุณที่มาส่ง” ฉันยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณพี่เขา แต่กลับโดนพี่เขาจับมือฉันไว้เชิงไม่ต้องไหว้ เมื่อเป็นอย่างนั้นฉันก็รีบเก็บมือเข้าที่เดิม
“จะว่าไป..ห้องเธอก็แคบเหมือนกันนะ”
“อ่า ฉันขอโทษด้วยนะคะ ห้องฉันมันค่อนข้างรก..” ฉันก็ว่าพลางเดินพลางแหละค่ะ แต่ไม่นานฉันก็รู้สึกถึงความอ่อนตัว เมื่อขาฉันมันดันไปสะดุดกับอะไรสักอย่าง ฉันกำลังหน้าคว่ำ!
“อ๊ะ!!!!”
และฉันคิดว่าตัวเองไม่รอดแน่ ถ้าไม่โดนแขนหนารั้งเอวฉันไว้ รู้อีกทีร่างของฉันกับพี่มินก็ล้มลงไปกับเตียง..และมันก็ไม่ใช่ลงแบบธรรมดา..พี่เขากำลังขึ้นคร่อมฉัน..
ปัง!
“มึง! ไอเลว!” และเสียงใหญ่ดังขึ้นข้างหลังฉันกับพี่มิน เราทั้งคู่หันไปตามต้นเสียงนั้น มันทำให้ฉันต้องเบิกตากว้าง
“พี่ป๊อป!” ฉันรู้สึกตัวเบาขึ้น ก็แน่สิพี่ป๊อปดึงพี่มินเขาไปต่อยอย่างจัง..
“มึง!ไอสัด!มึงทำอะไรยัยนี่!มึงไอเลว!ไอเฮี้ย!” ฉันทำได้แค่ยืนอึ้งค้างอยู่อย่างนั้น..ตอนนี้พี่ป๊อปน่ากลัว..พี่เขาต่อยพี่มินไม่ยั้ง….
…………………ต่อ…………………………
ผมรู้สึกร้อนรุ่ม ผมเหมือนคนบ้าเต็มที! แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงต้องโกรธจัดแบบนี้…แต่พอเห็นยัยฟางกับไอมินมันกำลังอยู่ในท่าติดเรท ผมก็ยับยั้งตัวเองไม่ได้!
“มึงมันเลว!มึงทำอย่างนี้ได้ไงวะ!!” และผมก็ต่อยหมัดลงไม่ยั้ง..หน้าไอมินเละไม่เป็นท่า
ผลั้วะ!
ตามด้วยหน้าผมที่เซไปอีกทาง ด้วยหมัดหนักๆของไอมิน
“มึง!เป็นเหี้ยอะไรวะ!ไอเหี้ยป๊อป!”
ผลั้วะ!
อีกหมัดครับ…ผมเลือดออกชิบที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะมองยัยนั่นกับมินสลับกัน..นั่นสิกูเป็นเหี้ยอะไร?
“หยุดนะ!หยุดต่อยกันได้แล้ว!” เสียงยัยนั่นดังขึ้น
หนำซ้ำยังเดินเข้าไปช่วยประคองไอมินอีกต่างหาก…
แล้วกูล่ะ!!!
ก็ลุกเองสินะ--*
“ขอโทษนะพี่มิน” แค่ฟังน้ำเสียงฟางผมก็รู้ได้ทันทีว่ายัยนั่นสมยอมมัน!
“ร่าน!” ผมเดินเข้ากระแทกฟางกับไอมินให้แยกออกจากกันแต่ผมกลับโดนมือเล็กคว้าไว้ก่อน
“พี่ป๊อป จะไปไหน”
“ไม่ต้องยุ่ง…จะตายไหม!” ผมสะบัดมือนั้นออกอย่างแรง
ผมรีบเดินลงมาจากหอพักของฟางอย่างหัวเสีย บ้าชะมัด! ทำไมผมต้องโกรธมากมายขนาดนี้ด้วย แล้วไหนจะแววตาที่เหมือนจะร้องไห้เมื่อผมสะบัดมือออกในตอนนั้น…
“ให้มันได้อย่างนี้เส้!!” ผมเตะเข้าที่รถยนต์คันโปรด แต่ตอนนี้ผมโกรธมากที่สุด!
……………..ต่อ…………….
เมื่อกี้พี่ป๊อปโกรธฉันมาก..โกรธมากจริงๆ พี่ป๊อปเข้าใจฉันผิดเต็มๆ เขาด่าฉันว่าร่านอีกแล้วล่ะ..ฉันเจ็บจริงๆกับคำนี้ ฉันควรทำยังไง…ฉันจะทำยังไงดี…
“โอ้ย!” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันตั้งละทิ้งห้วงประสาทเมื่อครู่แล้วมาสนใจสิ่งตรงหน้า
“ขะ…ขอโทษ เจ็บมากมั๊ย” ฉันถามพี่มินขณะที่ตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับพี่เขา แต่เหมือนใจฉันจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซะได้
“ฟาง…โกรธฉันรึเปล่า”
ทำไมพี่มินถามอย่างนั้นกันนะ…
“ฉันไม่ได้โกรธพี่สักหน่อย พี่ไม่ใช่คนผิด”
“แล้วทำไมเธอไม่พูดล่ะ..ว่าไอป๊อปมันผิดน่ะ”
ฉันนิ่งงันกับคำถามนั้น…เอาจริงๆคือฉันเองก็ไม่อยากจะพูดว่าพี่ป๊อปเป็นคนผิด ฉันโทษพี่เขาไม่ลงจริงๆ…
“….”
“หึ ชอบมันมากสินะ”
ฉันสังเกตได้ว่าหน้าพี่มินเจื่อนลง ฉันขอโทษจริงๆ…
“พี่มิน…”
“ฉันกลับล่ะนะ ขอบคุณมากที่ทำแผลให้” พี่มินยีหัวฉันอย่างที่เขาชอบทำ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้พาดบ่าแล้วเดินออกจากห้องไป
ทำไมเรื่องต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะเนี่ย ตอนนี้…พี่ป๊อปต้องเกลียดฉันเข้าไส้แล้วแน่ๆ.
…………………..ต่อ…………………
ในเช้าวันต่อมาผมเดินเข้ามาโรงเรียนพร้อมกับจินนี่เหมือนทุกวัน เธอจูบที่แก้มผมหนึ่งครั้งก่อนที่จะวิ่งกรูไปในทันที…
จะว่าไปหลังจากเรื่องเมื่อคืน…มันทำให้ผมถึงกับนอนไม่หลับ ทำไมยัยนั่นต้องเข้ามารบกวนผมได้แทบทุกคืนก็ไม่รู้…โว้ยยยยย กูอยากตายยยยย
“ไอป๊อป!” ไอเขื่อนกับไอโทโมะโบกมือเรียกผม ซึ่งผมก็แค่ยักคิ้วตอบก่อนที่จะเดินตรงดิ่งไปหามันทั้งคู่
“แหม่ๆ ช่วงนี้มีสาวหอมแก้มทุกวันเลยนะเว้ย” ผมจะจะถีบส่งไอเพื่อนปากหมาคนนี้จริงๆ
“เอาตีนมั๊ย-[]-”
“โด่ ไรวะ แฟนก็บอกว่าแฟนดิ” ไอเขื่อนสบทออกมาอย่างหัวเสีย
“จินนี่กับกูไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นสักหน่อย มึงนี่วอนซะแล้ววว” ผมง้างตีนกลางอากาศเมื่อผมเห็นไอเขื่อนส่งสายตาไปยังเพื่อนที่ทำหน้าเหมือนหมาหงอยอย่างไอโทโมะ
ดังนั้นผมจึงต้องลดส้นตีนลงแล้วมองตาขวางใส่ไอเขื่อนก่อนจะหันไปตบบ่าเพื่อนผมอีกคน
“เป็นไรวะ หน้างอเป็นตูดเชียว” ความจริงผมก็รู้หรอกนะว่าไอโทโมะมันซึมเพราะเรื่องอะไรน่ะ..
“แก้วยังไม่คุยกับกูมาเกือบอาทิตย์แล้วนะเว้ย”
ผมว่าแระ…-_-
“มึงก็ชวนเขาคุยดิวะ”
“แหม่ มึงพูดเหมือนเขายอมคุยกับกูอย่างงั้นแหละ”
เออว่ะ..ผมลืมนึกไป-_-
“มึงอย่ายอมแพ้ดิ มึงหัดดูกูเป็นตัวอย่าง…” ไอเขื่อนพูดครับ
ผมอยากจะรู้ว่าไอเขื่อนมันเป็นตัวอย่างทีดีตรงไหนฟร้ะ
“ดูมึง? ถุย! กูไปดูข้อศอกหมายังมีสาระกว่าเยอะ” เออๆ อันนี้ผมเห็นด้วยกับไอโทโมะครับ^^
“อีเหี้ย! พวกมึงอย่ามาดูถูกกู พวกมึงไม่รู้หรอกว่ากว่ากูจะสอยเฟย์มาได้กูต้องน้ำตาตกในมากี่ครั้ง”
“….”
“มึงฟังกูนะไอโมะ…” ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าไอเขื่อนจริงจังอย่างทันควัน บางทีเวลามันจริงจังก็ดูมีสาระแฮะ
“อย่ายอมแพ้…ถ้ามึงคิดว่าแก้วคือคนที่ใช่…มึงต้องเอาชนะใจเขาให้ได้”
พระเจ้าช่วยกล้วยน้ำหว้า…เป็นครั้งแรกในประวัติการณ์ที่ไอเขื่อนเพื่อนรักมีหัวคิดที่ดีเว้ยเห้ยยยย
“…..”
“ผู้หญิงนะเว้ย…แค่จริงใจอย่างเดียวไม่พอหรอก…มึงต้องใส่ใจแล้วก็..รักเขาด้วยหัวใจถึงจะถูก”
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผมขอกราบงามๆให้กับเพื่อนคนนี้ ผมอยากขอโทษที่ผมเคยด่ามันครับ ไอเขื่อนนนน กูขอโต้ดดดดดดดดดดด
………………………..ต่อ…………………….
“แก้ว”
“….”
“แก้ว”
“….”
ปัง!!!
“แก้ว!!!!!”
“ห้ะ! หะ อะไรของแกวะฟาง จะตะโกนทำไมฉันไม่ได้หูหนวกนะ”
“แน่ใจหรอว่าไม่ได้หูหนวกน่ะ..ฉันกะจะพาแกไปหาหมอหูตรวจดูแล้วด้วยเมื่อกี้อ่ะ..เป็นไรวะ”
วันนี้แก้วก็หน้าหงอยมาทั้งวัน ฉันเองก็ไม่รู้อะไรมากหรอกค่ะ แต่พอจะรู้ว่าอาจจะเป็นเรื่องเดิม
“เปล่าสักหน่อย..”
“เรื่องพี่โมะอีกแล้วใช่มั้ย..”
“ไอบ้านั่นไม่เกี่ยวสักหน่อย!แกเลิกพูดถึงเขาสักทีเหอะน่า!ฉันไม่อยากได้ยินชื่อคนแบบนั้นหรอกนะ!” คราวนี้ทำฉันถึงกับต้องตะลึงงัน อ้าปากหวอไปเลยทีเดียว…
“แล้วคราวที่แล้วคืนดีกันแล้วไม่ใช่หรอ..ฉันว่าพี่โมะเขาก็รัก..”
“ฟาง! ฉันบอกให้แกหยุดพูดไงวะ ไม่เข้าใจหรอ!ฉันไม่อยากได้ยินชื่อคนแบบนั้นหรอก!ผู้ชายคนนั้นไม่มีทางที่ฉันจะรักง่ายๆหรอกนะ!” พูดจบมันก็เดินออกไปเลยค่ะ..ส่วนฉันน่ะหรอ
O_O !!
“ฟาง..ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย” ฉันมองดูคนที่เรียกชื่อฉัน..ก็กลืนน้ำลายลงคอ หนึ่งอึก
“จินนี่…”
เค้าขอโต้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตอนนี้สั้นไเยอะเยยTT เดี๋ยวโปรดรอตอนหน้าน้าาา อย่าโกรธกันนนนนน เอาเป็นว่าตอนหน้าเอาแบบทะลักเลยดีมั๊ย?555 วันนี้ก็จะพยายามอัพให้บ่อยๆเหมือนเมื่อวาน อุ๊อุิ๊
รักเม้นนนนนนนนนนนนนนนนน
ชอบโหวตตตตตตตตตตตตตตตต
ติดใจก็ติดตามมมมมมมมมมมมม
และอย่าลืม..แนะนามมมมมมมม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
