รักในแสงเทียน

10.0

เขียนโดย Fahfah

วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 14.11 น.

  16 ตอน
  62 วิจารณ์
  19.77K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) สองแม่ลูกกับแผนร้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องฟางพี่ของยืมเสื้อตัวนี้หน่อยนะ พอดีพี่จะใส่ไปงานวันเกิดเพื่อนหน่อยนะ อีกอย่างจะได้ชินเพราะ....”พิมพูดแล้วหยิบชุดของฟางชุดหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“เพราะอะไรค่ะ”ฟางถามโดยที่ไม่ค่อยไว้ใจพิม

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เปล่าหรอกจ๊ะ เอาเป็นว่าพี่ขอยืมชุดนี้หน่อยละกันนะ”พิมไม่ตอบเพราะอยากแกล้งฟางให้ฟางสงงสัย

 

 

 

 

 

 

“ค่ะๆ”ฟางพูดแล้วมองพิมที่ออกไป แล้วคิดเรื่องที่เฟย์บอกเมื่อตอนกลางวันนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว หนูพิมมาพอดีเลยค่ะ”คุณหญิงกุลมาศบอก เมื่อวันนี้พ่อของป๊อปปี้เรียกทุกคนมาทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่กลับเหลือป๊อปปี้คนเดียวที่ยังไม่มา

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปยังไม่มาอีกหรอค่ะ”พิมพูดเสียงหวาน

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิ หนูพิมช่วยโทรตามตาป๊อปหน่อยได้ไหม”พ่อป๊อปปี้พูดแล้วคิ้วขมวด

 

 

 

 

 

 

“ค่ะๆ”พิมเอ่ยแล้วยิ้มให้อย่างเคารพแล้วเดินไปห้องน้ำคุยโทรศัพท์

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล พี่ป๊อปอยู่ไหนค่ะเนี่ย ทุกคนรออยู่นะค่ะ”พิมพูดกับปลายสายด้วยเสียงอ่อนหวานเช่นเดียวกับที่พูดกับพ่อป๊อปปี้และคุณหญิงกุลมาศ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ไป”ป๊อปปี้พูดเสียงเย็นชาทำให้พิมที่ได้ยินเช่นนั้นก็ซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

“แต่วันนี้พ่อคุณมาพบคุณโดยเฉพาะนะค่ะ”พิมพยายามเก็บอาการไว้

 

 

 

 

 

 

ตื้ดๆๆ

 

 

 

 

 

 

“วางสายไปแล้ว เค้าอยู่ไหนกัน หรือว่า...”พิมคิดบางอย่างออกก็รีบไปที่โต๊ะทันที

 

 

 

 

 

 

“คือ ตอนที่พิมโทรไปน้องฟางเค้ารับสายน่ะค่ะ เค้าบอกว่าพี่ป๊อปเป็นของเค้าคนเดียว แล้วบอกว่าวันนี้พี่ป๊อปจะไม่กลับบ้านค่ะ ฮึก”พิมพูดโกหกและแกล้งร้องไห้เพื่อให้พ่อป๊อปปี้สงสารเธอ

 

 

 

 

 

 

“มันอยู่ที่นั่นกับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วหรอ”พ่อป๊อปปี้พูดอย่างแค้นใจ พิมที่เห็นแผนการณ์ของตนสำเร็จก็ยิ้มนิดๆก่อนที่จะแกล้งร้องไห้ต่อโดยไม่ต่างอะไรกับคุณหญิงที่ยิ้มอย่างพอใจ

 

 

 

 

 

 

“ผมขอโทษหนูพิมแล้วก็คุณหญิงด้วยนะครับที่ตาป๊อปมันไม่มา”พ่อป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ชั้นเค้าใจ”คุณหญิงแกล้งทำเป็นเห็นใจ

 

 

 

 

 

 

“งั้นดิชั้นของกลับก่อนนะค่ะ”คุณหญิงพูด

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยงผมให้คนไปส่งนะครับ”พ่อป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นขอตัวนะค่ะ จุ๊บ”คุณหญิงจุ๊บเอาใจก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“ให้พิมไปส่งไหมค่ะ”พิมพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกหนู”พ่อป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

“งั้นพิมขอตัวก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ”พิมไหว้พ่อของชายหนุ่มก่อนจะขึ้นรถตู้คันหนึ่งไปเมื่อไม่มีใครเห็น

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่ค่ะ เราจะทำยังไงต่อค่ะ พี่ป๊อปเบี้ยวเราตลอดเลย”พิมพูดเมื่ออยู่บนรถตู้ของคุณหญิงกุลมาศ ที่จริงแล้วคุณหญิงกุลมาศกับพิมเป็นแม่ลูกกัน ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เพราะพิมบอกทุกคนไปว่าเธอกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็กจึงไม่มีใครสงสัย

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงนะค่ะ ยังไงสมบัติก็ต้องเป็นของเราสองคนแม่ลูก”คุณหญิงกุลมาศพูดอย่างมีแผน เธอทำแบบนี้เพื่อให้ได้สมบัติทางสองด้าน ทั้งด้านคุณหญิงและด้านพิมเพื่อให้ได้สมบัติมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ”พิมพูดแล้วยิ้มร้ายๆ

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

พิมกับคุณหญิงร้ายจริงๆ

 

 

เม้น+โหวตให้เค้าด้วยนะ ขอบคุณค้า

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา