รักในแสงเทียน

10.0

เขียนโดย Fahfah

วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 14.11 น.

  16 ตอน
  62 วิจารณ์
  19.68K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) เป็นห่วง(?)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมาส่งเค้กของคุณวิศวะค่ะ”แก้วพูดมาส่งเค้กให้โทโมะ

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ”เลขาสาวของโทโมะพูดพร้อมเดินนำแก้วไปที่ห้องทำงานของเขา

 

 

 

 

 

 

“อืม ซี้ด/ว้าย”ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังนัวเนียสาวสวยคนหนึ่งเลขาก้เปิดประตูเข้ามา พร้อมเสียงตกใจของ2สาวที่เพิ่งเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำไมไม่เตาะประตูก่อนห๊ะ”หญิงสาวสวยพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“คือ ดิชั้นเคาะแล้วค่ะ”เลขาพูดแล้วก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นไม่ได้ยิน”หญิงสาวคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็พวกคุณกำลัง....แล้วจะได้ยินได้ยังไงละค่ะ”แก้สที่ออกมาจากที่ซ่อนก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แก้ว...”โทโมะพึมพำ

 

 

 

 

 

 

“เชิญตามสบายเลยนะค่ะ ไปค่ะ”แก้ววางเค้กลงแล้วจูงมือเลขาออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

“พวกนั้นนี่ขัดจังหวะเราจริงเลย เรามาต่อกันเถอะค่ะ”หญิงสาวพูดแล้วคลอเคลียโทโมะต่อแต่โทโมะกลับผลักออก

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่มีอารมณ์ละ คุณออกไปได้แล้ว”โทโมะพูดก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยพลางหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ยังไงคุณต้องเป็นของหวายคนเดียว”หวายพูดอย่างอารมณ์เสียแล้วใส่เสื้อผ้าก่อนจะหยิบเงินออกไป

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอ”โทโมะคว้าแขนแก้วเอาไว้เมื่อเธอกำลังจะเข้าลิฟต์ไป

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย อะไรของคุณเนี่ย”แก้วแกะมือของโทโมะออกก่อนที่ลิฟต์จะปิด

 

 

 

 

 

 

“ไปกับชั้น”โทโมะพูดและจับแขนแก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไป ไม่ไป ปล่อยๆ”แก้วพยายามแกะมือออกแต่โทโมะกลับจับแขนแก้วแรงขึ้นจนเป็นรอยแดง

 

 

 

 

 

 

“อยู่นิ่งๆน่า”โทโมะตะคอกแก้ว ทำให้แก้วนิ่งสักพักโทโมะจึงใช้จังหวะนี้ในการลากหญิงสาวไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเหมือนคนอ่อนไหว ไวต่อความรู้สึกนะเธอ”ฟางร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

 

 

“อย่าบอกฟางนะ”เสียงป๊อปปี้ที่เล็ดลอดออกมาจากในห้องของพิม เมื่อฟางได้ยินก็เอาหูแนบประตู

 

 

 

 

 

 

“แต่เราเป็น...”พิมที่ยังพูดไม่จบก็ถูกชายหนุ่มพูดแทรกขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน จำไว้”ป๊อปปี้ตะคอกพิมแล้วจะเดินมาเปิดประตู เมื่อฟางได้ยินเสียงคนเดินมาทางประตูก็รีบแอบเข้าห้องนอนไปทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปกับพี่พิมเป็นอะไรกันนะ”ฟางพูดอย่างสงสัยก่อนจะหลับไปด้วยความเพลีย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตริ้ง ต๊อง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมาหาฟาง”เฟย์พูดอย่างร้อนรน

 

 

 

 

 

 

“เชิญค่ะ”คนใช้พูดแล้วเดินนำเฟย์เข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

“อ้าว เฟย์มีอะไรหรอ”ฟางถามเมื่อเห็นเพื่อนสาวมาที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“ช่วงนี้เธอควรจะระวังตัวให้มากๆนะ โดยเฉพาะพิม”เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ทำให้ฟางทำหน้างง

 

 

 

 

 

 

“นี่”เฟย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดที่อัดเสียงให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมีเรื่องอยากให้แกช่วย”

 

 

 

 

 

 

“...”

 

 

 

 

 

 

“กำจัดนังฟางซะ อย่าให้มันรอดมาได้”

 

 

 

 

 

 

เมื่อฟางได้ยินเสียงที่เฟย์เอามาให้ก็ตกใจไม่คิดว่าพิมที่ตัวเองรักเหมือนกับพี่สาวแท้ๆจะทำได้ลงคอกับตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ช่วงนี้เธอก็อย่าไปไหนมาไหนคนเดียวก็ละกันนะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ที่จริงชั้นก็ไม่ได้เป็นห่วงเธอหรอก ชั้นแค่ไม่อยากให้เพื่อนชั้นมีข่าวหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งว่ามีคนตายน่ะ”เฟย์พูดทำให้ฟางที่ได้ยินก็ยิ้มขึ้นแล้วกอดเฟย์

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจมากนะ”ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

“อืม ชั้นกลับก่อนนะ เดี๋ยวยัยแก้วว่า ดุแลตัวเองด้วยล่ะ”เฟย์พูดแล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

เฟย์รู้สึกผิดแล้วนะ เหลือแต่พิม

 

อ่านแล้วงงมะ ไรต์ก็งง55

 

เม้น+โหวตให้ด้วยน้า ขอบคุณค้า

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา