วงวนแห่งรัก

................๒ อาทิตย์ผ่านไป...........
ตอนที่นี้ทุกอย่างเข้าสู่สภาวะปกติ...ผมกับไวท์กำลังเตรียมของเพื่อย้ายไปอยู่คอนโดหลังใหม่ที่ผม
กับไวท์ซื้อด้วยกัน...ตลอดเวลาที่ผ่านมาความรักของเรามีอุปวรรคต่าง ๆ มากมายเข้ามาพิสูจน์ความ
จริงใจ...และตอนนี้บทพิสูจน์เหล่านั้นเป็นคำตอบได้ดีว่า...ผมคู่ควรกับความรักครั้งนี้มากแค่ไหน....
"กัป...เดี๋ยวไวท์ออกไปซื้อดอกไม้มาเพิ่มละกันนะ...กัปอยู่นี่รอไวท์แป็บหนึ่ง..."
ข้อความที่ไวท์เขียนติดตู้เย็นไว้ให้ผม...ผมอ่านมันทวบหลายรอบแล้ว...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ถึงรู้สึกแปลก ๆ...เหมือนมันขาดความรู้สึกอะไรไปสักอย่าง....จนกระทั่ง...
"เป็นไงครับ...พี่กัป..."
"ตะ...ติน"
"ใช่!!..ผมเอง...รู้สึกว่าตอนนี้คนของพี่กำลัง...แย่...อ่อ...พี่อยากเห็นหน้าแฟนพี่ครั้งสุดท้ายไหม"
"ติน!!!...อย่าทำอะไรไวท์....อย่า...ทำผิดอีกเลยนะ..."
"หึ...หึ...มันสายไปแล้วครับ...เพราะตอนนี้สุดที่รักของพี่...."
"ติน!!...ต้องการอะไร...พี่ให้ตินทุกอย่าง"
"พี่ก็แค่กลับมาหาติน...มาอยู่กับติน...แล้วทิ้งคนรักของพี่...คนนี้ชะ!!...ตินให้เวลาพี่ยี่สิบนาที...พี่
ต้องมาเจอตินที่ริมน้ำหน้าคอนโดติน...ตินไม่รับประกันความปลอดภัยของแฟนพี่นะ...ถ้าพี่มา
สาย...แม้แต่วินาทีเดียว"
"ได้...พี่จะไปหาตินภายในสิบนาที..."
..............ริมน้ำ..........
"พี่มาเร็วกว่าที่ผมคิด...แต่เสียใจนะ...ผมใจร้อน...ไปหน่อย...." ร่างของไวท์ที่ตอนนี้นอน
แน่นิ่งอยู่ตรงหน้าผม...ผมกลัวเหลือเกินว่า...ผมจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสความรักของไวท์ที่มีให้ผม
อีกแล้ว...
"ติน!!...ทำอะไรไวท์..."
"ตินก็แค่...ส่งมันไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ขิงไงครับ...พี่ขิงจะได้ไม่เหงา...แล้วจะไม่มีใครมาขัดความรัก
ของเราได้อีก...ดีไหมครับ...."
"ติน!!!...ไม่ว่าตินจะพยายามทำให้พี่รักตินมากแค่ไหน...ตินก็ไม่มีวันได้หัวใจของพี่ไป...เพราะ
หัวใจของพี่...อยู่ที่พี่ไวท์..."
"ติน!!...ไม่ต้องการมันแล้ว...ความรัก...ตินต้องการแค่กลับมาแก้แค้น...แค่นั้น...และตอนนี้ตินก็ทำ
มันสำเร็จ...."
" ใช่!!...ตินทำมันสำเร็จ...พี่ยินดีด้วย..." สิ้นเสียงพี่กัป..ก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาจับคุมผม...คงรู้
จากพี่กัปว่าผม...หนีคดีมาสินะ...
"พี่หวังว่าครั้งนี้...คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน..."
หลังจากเจ้าหน้าที่ควบคุมตัวติน...ผมก็รีบตรงไปยังร่างของไวท์ทันที...
"ไวท์!!...ต้องตื่นนะ...ไวท์บอกให้กัปรอ...กัปยังรอไวท์อยู่่นะ" ผมเอาสร้อยที่ไวท์ซื้อให้ผมสวมให้
ไวท์เพื่อให้ไวท์รู้ว่าหัวใจของผมอยู่รอไวท์กลับมาเสมอ...
"อ่อ...ขอตัวพาคนไข้เข้าห้องตรวจก่อนนะค่ะ..."
"ครับ"
........ไวท์.........
หลังจากที่เตรียมตัวออกรถเพื่อจะกลับบ้าน...ผมก็ได้ยินคนตะโกนร้องให้ช่วย...จึงออกไป
ช่วย...แต่..
"ตะ...ติน!!" มีดที่ตินจี้หลังผม...มันทำให้ผมตกใจ...
"ตกใจมากไหม...ที่เจอผม...เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน...ถ้าพี่ไม่อยากตาย...เดินตามผม...อย่า
ขัดขืน...เข้าใจไหม!!"
"ติน...ต้องการอะไร...พี่ว่าตินอย่าทำแบบนี้เลยนะ...มันไม่ดี...."
"ดีสิ!!...ดีมากด้วย...ตินจะได้ทำในสิ่งที่ตินอยากทำ...อยากได้...และที่สำคัญ...ตินอยากแก้
แค้น...พี่คงรุ้นะ...ว่าที่ผ่านมาพี่ร้ายกับตินแค่ไหน...และตินก็เลวพอที่จะร้ายตอบ..." ตอนลากผม
ไปยังคอนโดริมน้ำ...แห่งหนึ่ง...พร้อมกับบังคับให้ผมดื่มน้ำสีฟ้า...ซึ่งถ้าผมเอาไม่ผิด...มันคงเป็น
ยาพิษแน่นอน...
"พี่เลือกเอาละกันนะ...ว่าพี่จะตายแบบไหนดี...แบบยิงที่เดียวสองนัด...หรือแบบดื่มน้ำนี้เข้าไป.."
"พี่ขอข้อแลกเปลี่ยนก่อน...ถ้าตินตกลง...พี่ยินดีให้ตินเลือก...แทนพี่ได้เลย" ในเมื่อทุกอย่างที่
เลวร้ายมันเกิดขึ้นเพราะผม...ผมควรจบมันเอง...ใช่ไหม...
"ได้!!...พี่มีข้อแลกเปลี่ยนอะไร..."
"ถ้าพี่ตายแล้ว...ตินต้องสัญญาว่าจะดูแลพี่กัปให้ดี...และกลับตัวกลับใจเป็นคนดีชะ...แค่
นี้...ติน...ให้พี่ได้ใช่ไหม."
"ผมสัญญาว่าจะดูแลพี่กัปแทนพี่...อย่างดี...และจะกลับตัวเป็นคนดี...อย่างที่พี่ต้องการ...พี่
ไวท์...ผมเสียใจนะ...ที่ต้องทำแบบนี้...แต่ถ้าจะให้ผมถอยตอนนี้...มันไม่ง่ายแล้ว..."
"พี่เข้าใจ...และขอโทษสำหรับทุกอย่างที่พี่ทำให้ตินเสียใจ...พี่....พร้อมแล้วสำหรับความตาย"
"ผมไม่อยากทำ...แต่ต้องทำ...พี่เข้าใจผมนะ" 
หลังจากนั้น...ตินก็เอาน้ำสีฟ้าให้ผมดื่ม...ผมดื่มมันจนหมด.....แปลกที่มันไม่มีความทรมาน...ความ
เจ็บปวด...หรืออาการอะไรเลย...นอกจากเสียงหัวใจผมที่มันค่อยๆ เต้นช้าลง...สติสุดท้ายที่ผม
เห็น...คือเสียงของตินที่โทรคุยกับติน...แล้วจากนั้นสติผมก็ดับวูบ...
............จบตอนแล้ว.........มาลุ้นกันนะค่ะว่า.........ตอนจบของเรื่องจะเป็นยังไง.....^^