Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

                    I'II wait here forever just to, to see you smile.                               -ฉันยังรออยู่ตรงนี้เพียงแค่เห็นนายยิ้ม-
 
"เธอพูดบ้าอะไรของเธอว่ะ!"
 
"เฮ้ยไอ้โทโมะใจเย็น เรื่องจริงหรอแก้ว-[]-"
 
"อย่าไปฟังยัยนี่ มันบ้า!"
 
"ไอ้จองเบ พาไอ้โทโมะไปสงบข้างนอกก่อนไป-_-"
 
"กูอีกแล้วหรอ ไอ้โทโมะมานี่ -_-^"โทโมะโดนจองเบกับเคนตะลากไปข้างนอก ข้างในห้องเหลือป๊อปปี้กับเขื่อน พอฉันนั่งลงป๊อปปี้ก็ตามขึ้นมาทันที
 
"มันทำเธอท้องหรอถึงต้องแต่งกับมัน-_-"
 
"เปล่าๆ คือพ่อกับแม่เราให้แต่งงานกันหนะ>_<"
 
"มิน่าหละ ไอ้โทโมะถึงได้เป็นบ้าขนาดนั้น"
 
"หมายความว่าไงหรอ=_="
 
"มันเกลียดการผูกมัดที่สุด ว่าแต่เธอก็ตอบตกลงง่ายๆเลยงั้นหรอ-_-"
 
"ไม่ๆตอนแรกฉันคัดค้านมากเลย แต่พอรู้ว่าเป็นโทโมะ.."
 
"พอรู้ว่าเป็นโทโมะ? หมายความว่าไงไหนลองเล่าให้ฟังหน่อยสิ"
 
"โทโมะเขาเคยช่วยฉันไว้จากโรคจิตนะ หลังจากนั้นฉันก็ให้คนไปสืบประวัติของโทโมะ แอบชอบเขามาตลอด แต่วันหนึ่งฉันรู้ว่าต้องแต่งงาน.."
 
"อ๋อ ฉันเข้าใจละ -.-"
 
"เรื่องนี้อย่าไปบอกโทโมะนะ ฉันอยากบอกด้วยตัวเอง>_<"
 
"มีไรมาแลกเปลี่ยนเปล่าละ-.,-"
 
"พรุ่งนี้บ้านฉันมีปาร์ตี้ ฉันเชิญพวกนายไปดีไหม เพื่อนฉันเต็มเลย>_<"
 
"สาวๆเยอะแน่เลย เนาะป๊อปปี้ ตกลง"เขื่อนรีบตอบฉันกำลังจะอ้าปากถามเรื่องของโทโมะ อยู่ดีๆประตูก็เปิดขึ้น โทโมะโผล่มาในสภาพเหงื่อท้วมตัว แล้วมองฉันอย่างโกรธแค้น ฉันเลยขยับหนี
 
"ฉันเตือนเธอแล้วนะแก้ว มากับฉันเดี๋ยวนี้!!!!"
 
"โทโมะปล่อยฉันนะ ขอร้อง ป๊อปปี้ช่วยฉันด้วย โทโมะ โทโมะ"ฉันพยายามตะโกนขอความช่วยเหลือ ป๊อปปี้ที่จะลุกขึ้น แต่พอโทโมะมองป๊อปปี้รีบนั่งลงทันที เขากำลังจะพาฉันไปไหน...โทโมะพาฉันลากมาแล้วยัดใส่ในรถแล้วเร่งเครื่องออกไปทันที
 
ฉันมองหน้าปัดรถยนต์ที่เพิ่มตัวเลขขึ้นเรื่อยๆ จาก150 170 180 ขอร้องพอสักทีโทโมะ ฉันกลัว..
 
"โทโมะ ฉันขอโทษปล่อยฉันไปเถอนะ ขอร้อง"
 
"ปล่อยหรอ คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆงั้นหรอ ยัยผู้หญิงแพศยา!!!"
 
"โทโมะลดความเร็วลงหน่อยเถอะ ฉันกลัว ฮึก.."
 
"บัดซบ!! อย่ามาร้องไห้ฉันเกลียดน้ำตาผู้หญิง!"
 
เอี๊ยดดด!!!
 
"ลงมานี่!!!"โทโมะลากฉันลงจากรถ ฉันกวาดสายตามองสถานที่โทโมะพามา เป็นสนามแข่งรถผู้คนรอบข้างมองฉัน ฉันพยายามแกะมือโทโมะที่บีบข้อมือฉันอยู่ โทโมะจับฉันโยนลงเบาะนุ่มๆ ฉันกวาดตามองรอบๆ ทำให้น้ำตาฉันไหลลงมาอีกครั้ง
 
น่ากลัว...น่ากลัวที่นี่มีแต่ผู้ชายไม่มีผู้หญิงเลยสักคนผู้ชายที่อยู่แถวนั้นเริ่มเขามามุงฉัน ฉันได้แต่หันไปทางโทโมะเพื่อขอร้องไห้ช่วย แต่โทโมะกลับมองมาด้วยสายตาที่น่าสมเพช
 
"โทโมะ ฉันขอโทษ ฉันยอมนายทุกอย่างเลย นายพาฉันออกไปจากที่นี่นะ..ฮึกก"
 
"ใครสนใจยัยนี่เชิญเลย ฉันลองแล้วยัยนี่ใช้ได้"โทโมะแสยะยิ้มที่มุมปากก่อนเดินออกไป ผู้คนรอบข้างเริ่มเข้ามามุงฉัน
 
"สนใจพี่ไหมครับ วิดวิ้วววว"
 
"ชื่ออะไรครับน้องสาว ตัวเล็กน่ากอดจริงๆเลยฮ่าๆ"ฉันลุกขึ้น แล้วพยายามที่จะเดินออกจากกลุ่มนี้แต่ไม่ได้ผล พวกนั้นบีบตัวเข้ามาล้อมฉันเรื่อยๆ ฉันได้แต่ยกมือไหว้แล้วอ้อนวอนพวกเขา
 
"พวกคุณอยากได้อะไรฉันให้หมดเลย ปล่อยฉันไปเถอนะ ขอร้อง ฮึกก.."
 
"โอ๋ๆ อย่าร้องสิครับ พวกพี่ไม่ต้องการอะไรนอกจาก.."พวกนั้นมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเลียริมฝีปาก แล้วมีผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า
 
"ไม่มีใครบอกน้องหรอ ว่ามาที่นี่ให้มากับคนที่ปกป้องได้ แต่ก็ว่านะพึ่งโดนแฟนทิ้งเมื่อกี้ละสิฮ่าๆ"ฉันพยายามคว้านหาโทรศัพท์ในกระเป๋าเพื่อจะได้เรียกการ์ดมา แต่ไม่ได้อยู่ที่ฉัน
 
ใช่อยู่ในรถ..อยู่ในรถโทโมะแน่ๆเลย ทำไงดี ขอน้องละโทโมะได้โปรดกลับมาช่วยฉัน
 
"ฉันขอไปเอากระเป๋าได้ไหมคะ"
 
"ถ้าปล่อยน้องไปง่ายๆพี่ก็ควายละสิ ฮ่าๆ"
 
"นี่มันเรื่องอะไรกัน-_-"ผู้คนที่มุงฉันเริ่มแหวกทางอกเมื่อได้ยินเสียงผู้ที่มาแทรก ผู้ชายคนหน้าฝรั่ง จมูกโด่ง มองฉันตั้งแต่หัวตรดเท้า แล้วถามฉันว่า
 
"เธอเป็นใครกัน-_-"
 
"คือช่วยฉันด้วยนะคะ พาฉันออกไปจากที่นี่นะคะT_T"
 
"แล้วทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย พวกแกทำอะไรก็อย่าให้มันเสียงดัง ฉันรำคาญ-_-"ทันที ที่เขาพูดจบก็หันหลังเดินไปทันที ฉันรีบกว่าแขนเขาไว้ ขอร้องหละ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วT_T
 
"ขอร้องนะคะ แค่พาฉันไปหาโทโมะก็พอขอร้องนะคะT_T"ฉันขอร้องเขาทั้งน้ำตา ผู้ชายคนนั้นหันมามองฉัน แล้วหันไปถามผู้ชายอีกคนทีายืนอยู่ข้างๆ
 
"โทโมะที่ผู้หญิงคนนี้พูดถึง ใช่ไอ้ที่แย่งที่หนึ่งฉันไปหรือเปล่า"
 
"ใช่ครับลูกพี่"
 
แก้วจะรอดไหมนี่ ใครกันที่มา จะช่วยแก้วหรือเปล่า ติดตามตอนต่อไปจ้ะ เม้นหน่อยย