Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

 "คุณพ่อกลับมานานหรือยังคะ ขอโทษนะคะที่หนูไม่ได้ลงมาทักทาย^^"

"ไม่เป็นไรลูก หนูแก้วนี่น่ารักจริงๆ ว่าแต่โทโมะไม่ลงมาหรอ"

"โทโมะเขาบอกอีกสักพักจะตามลงมาค่ะ ขอโทษนะคะที่มารบกวน(._.)"

"รบกวนอะไรหนูแก้ว อีกไม่นานเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ไม่ต้องเกรงใจ , ไปเรียกโทโมะมา"พ่อของโทโมะหันไปสั่งการ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉันได้แต่ยิ้มตอบให้พ่อของโทโมะ ให้ตายเถอะฉันเกร็งชะมัด ทำไมต้องมานั่งฝืนอะไรแบบนี้ด้วย

..เพราะนายโทโมะ ฉันถึงทนไม่เป็นตัวของตัวเอง..

"ปล่อย ฉันบอกให้ตามฉันเดินเองได้ โธ่เว้ย!"เสียงของโทโมะตะโกนดังลงมาจากข้างบน

"โทโมะเขาเป็นคนดีนะคะ^^"

"หืม?เจ้าโทโมะเนี่ยนะ มีแต่ไร้สาระแข่งรถกับเพื่อนมันไปวันๆ"

"เขาเคยช่วยหนูไว้หนะคะ^^"

"เธอหลอกล่ออะไรพ่อฉันอีกละ-_-"

"เจ้าโทโมะ ขอโทษหนูแก้วเดี๋ยวนี่นะ!"

"จำเป็นหรอที่ผมต้องขอโทษคนอย่างยัยนี่"

"โทโมะ!"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ เขาคงไม่ได้ตั้งใจ^^"

"ใช่สิเรารักกันจะตานเนาะที่รัก ทำไมไม่ต่อจากข้างบนเมื่อกี้หละ"โทโมะก้มลงมาหอมแก้มฉันทำให้ฉันถอยห่างทันที

"ผมจะออกไปหาเพื่อน"โทโมะหันไปบอกพ่อ เเล้งเดินออกไปโดยไม่รอฟังคำตอบ พ่อของโทโมะตะโกนขึ้นมา ทำให้โทโมะหันมามองฉันตาขวาง

"พาหนูแก้วไปด้วยสิ"

ณ ผับ Love club

ฉันนั่งอยู่ห้องหนึ่งที่เต็มไปด้วยเพื่อนของโทโมะ เพื่อนของโทโมะจ้องมาที่ฉันด้วยความสงสัย พวกเขาเป็นเพื่อนของโทโมะหรอ หล่อน่าตาดีทุกคน โทโมะหันมามองฉันก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

"โทโมะอย่าสูบเลยมันไม่ดีต่อสุขภาพนาย"

"อย่ามายุ่งกับฉัน ฮันแค่พามาด้วยก็ดีเท่าไหร่ละฮะ-_-"

"อะไรกัน ฉันไม่เคยสอนให้นายเป็นสุภาพบุรุษหรือไงกัน -_- สวัสดีฮะ ผมชื่อเคนตะฮะ>_<"

"ฉันชื่อแก้ว ยอนดีที่ได้รู้จักค่ะเคนตะ"

"ฉันด้วยๆฉันชื่อเขื่อน"

"ฉันป๊อปปี้-_-"

"ฉันชื่อจองเบนะ^_^"ฉันยิ้มให้กับเพื่อนโทโมะทุกคน พวกเขาเป็นคนดีนี่ ฉันนึกว่าพวกเพื่อนโทโมะ จะดิบๆเถื่อนๆหน้าตาโหดๆ

"เอาละมาฉลองให้กับสาวน้อยคนนี้ด้วยกว่าชนนน"

"เดียวก่อนคะ"ทุกคนหันมามอง ฉันว่างแก้วของทุกคนลงแล้วเทน้ำเปล่าให้

"เหล้าไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ ถ้าจะฉลองให้ฉันทานน่ำเปล่าดีกว่าคะ"

"ว้าว เธอนี่แปลกกว่าทุกคนที่ฉันเคยเจอเลยนะ เธอมีแฟนยัง>_<"

"ฉันยังไม่มีแฟนคะ"

"ว้าวงั้นฉันขอเบอร์เธอ เพื่อนเอาไว้.."

"แต่ฉันกำลังจะแต่งงานคะ^_^"

"นี่เธอพูดบ้าอะไรของเธอฮะ!"โทโมะยืนขึ้นแล้วจ้องหน้าฉันนี่เขาไม่ได้บอกเพื่อนเขางั้นหรอ

"นายไม่ได้บอกเพื่อนนายหรอว่าเรา.."

"มานี่กับฉันเดี๋ยวนี่!"โทโมะลากฉันออกห้องทันที เพื่อนๆของโทโมะได้แต่ตกใจกับความน่ากลัวของโทโมะ ฉันพยายามบิดข้อมือที่โทโมะจับไว้ มันแน่นจนอาจจะแหลกเป็นชิ้นๆ โทโมะพาฉันมาหน้าห้องน้ำ แล้วพลักฉันพิงกำแพงจับข้อมือฉันติดกับพนัง

"ห้ามพูดเรื่องของเราต่องหน้าใครทั้งนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

"ทำไม.."

"ฉีนอายที่จะต้องมาแต่งงานกับคนอย่างเธอไง!"โทโมะปล่อยข้อมือฉันออกแล้วเดินกลับไป ฉันตะโกนไล่หลังเขา ถึงแม้เขาจะไม่หันมามอง แต่ฉันมั่นใจว่าเขาได้ยิน

"ฉันรักนายนะโทโมะ"โทโมะเดินเข้าไปในห้องเดิมแล้วปิดประตูดังปัง ฉันได้แต่ก้มหน้าแล้วเดินกลับไป พอเปิดประตูเข้าไปฉันก็เจอทุกคนที่กำลังจ้องหน้าฉัน

..โทโมะ นายเคยได้ยินไหมยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุหนะ..

แอบกระซิบหน่อย ตอนหน้าพระเอกโครตเลว เลวมากเลวเกินไป เม้นหน่อยจ้าา