Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

                    I'II wait here forever just to, to see you smile.
                               -ฉันยังรออยู่ตรงนี้เพียงแค่เห็นนายยิ้ม-

"เธอพูดบ้าอะไรของเธอว่ะ!"

"เฮ้ยไอ้โทโมะใจเย็น เรื่องจริงหรอแก้ว-[]-"

"อย่าไปฟังยัยนี่ มันบ้า!"

"ไอ้จองเบ พาไอ้โทโมะไปสงบข้างนอกก่อนไป-_-"

"กูอีกแล้วหรอ ไอ้โทโมะมานี่ -_-^"โทโมะโดนจองเบกับเคนตะลากไปข้างนอก ข้างในห้องเหลือป๊อปปี้กับเขื่อน พอฉันนั่งลงป๊อปปี้ก็ตามขึ้นมาทันที

"มันทำเธอท้องหรอถึงต้องแต่งกับมัน-_-"

"เปล่าๆ คือพ่อกับแม่เราให้แต่งงานกันหนะ>_<"

"มิน่าหละ ไอ้โทโมะถึงได้เป็นบ้าขนาดนั้น"

"หมายความว่าไงหรอ=_="

"มันเกลียดการผูกมัดที่สุด ว่าแต่เธอก็ตอบตกลงง่ายๆเลยงั้นหรอ-_-"

"ไม่ๆตอนแรกฉันคัดค้านมากเลย แต่พอรู้ว่าเป็นโทโมะ.."

"พอรู้ว่าเป็นโทโมะ? หมายความว่าไงไหนลองเล่าให้ฟังหน่อยสิ"

"โทโมะเขาเคยช่วยฉันไว้จากโรคจิตนะ หลังจากนั้นฉันก็ให้คนไปสืบประวัติของโทโมะ แอบชอบเขามาตลอด แต่วันหนึ่งฉันรู้ว่าต้องแต่งงาน.."

"อ๋อ ฉันเข้าใจละ -.-"

"เรื่องนี้อย่าไปบอกโทโมะนะ ฉันอยากบอกด้วยตัวเอง>_<"

"มีไรมาแลกเปลี่ยนเปล่าละ-.,-"

"พรุ่งนี้บ้านฉันมีปาร์ตี้ ฉันเชิญพวกนายไปดีไหม เพื่อนฉันเต็มเลย>_<"

"สาวๆเยอะแน่เลย เนาะป๊อปปี้ ตกลง"เขื่อนรีบตอบ
ฉันกำลังจะอ้าปากถามเรื่องของโทโมะ อยู่ดีๆประตูก็เปิดขึ้น โทโมะโผล่มาในสภาพเหงื่อท้วมตัว แล้วมองฉันอย่างโกรธแค้น ฉันเลยขยับหนี

"ฉันเตือนเธอแล้วนะแก้ว มากับฉันเดี๋ยวนี้!!!!"

"โทโมะปล่อยฉันนะ ขอร้อง ป๊อปปี้ช่วยฉันด้วย โทโมะ โทโมะ"ฉันพยายามตะโกนขอความช่วยเหลือ ป๊อปปี้ที่จะลุกขึ้น แต่พอโทโมะมองป๊อปปี้รีบนั่งลงทันที เขากำลังจะพาฉันไปไหน...โทโมะพาฉันลากมาแล้วยัดใส่ในรถแล้วเร่งเครื่องออกไปทันที

ฉันมองหน้าปัดรถยนต์ที่เพิ่มตัวเลขขึ้นเรื่อยๆ จาก150 170 180 ขอร้องพอสักทีโทโมะ ฉันกลัว..

"โทโมะ ฉันขอโทษปล่อยฉันไปเถอนะ ขอร้อง"

"ปล่อยหรอ คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆงั้นหรอ ยัยผู้หญิงแพศยา!!!"

"โทโมะลดความเร็วลงหน่อยเถอะ ฉันกลัว ฮึก.."

"บัดซบ!! อย่ามาร้องไห้ฉันเกลียดน้ำตาผู้หญิง!"

เอี๊ยดดด!!!

"ลงมานี่!!!"โทโมะลากฉันลงจากรถ ฉันกวาดสายตามองสถานที่โทโมะพามา เป็นสนามแข่งรถผู้คนรอบข้างมองฉัน ฉันพยายามแกะมือโทโมะที่บีบข้อมือฉันอยู่ โทโมะจับฉันโยนลงเบาะนุ่มๆ ฉันกวาดตามองรอบๆ ทำให้น้ำตาฉันไหลลงมาอีกครั้ง

น่ากลัว...น่ากลัวที่นี่มีแต่ผู้ชายไม่มีผู้หญิงเลยสักคนผู้ชายที่อยู่แถวนั้นเริ่มเขามามุงฉัน ฉันได้แต่หันไปทางโทโมะเพื่อขอร้องไห้ช่วย แต่โทโมะกลับมองมาด้วยสายตาที่น่าสมเพช

"โทโมะ ฉันขอโทษ ฉันยอมนายทุกอย่างเลย นายพาฉันออกไปจากที่นี่นะ..ฮึกก"

"ใครสนใจยัยนี่เชิญเลย ฉันลองแล้วยัยนี่ใช้ได้"โทโมะแสยะยิ้มที่มุมปากก่อนเดินออกไป ผู้คนรอบข้างเริ่มเข้ามามุงฉัน

"สนใจพี่ไหมครับ วิดวิ้วววว"

"ชื่ออะไรครับน้องสาว ตัวเล็กน่ากอดจริงๆเลยฮ่าๆ"ฉันลุกขึ้น แล้วพยายามที่จะเดินออกจากกลุ่มนี้แต่ไม่ได้ผล พวกนั้นบีบตัวเข้ามาล้อมฉันเรื่อยๆ ฉันได้แต่ยกมือไหว้แล้วอ้อนวอนพวกเขา

"พวกคุณอยากได้อะไรฉันให้หมดเลย ปล่อยฉันไปเถอนะ ขอร้อง ฮึกก.."

"โอ๋ๆ อย่าร้องสิครับ พวกพี่ไม่ต้องการอะไรนอกจาก.."พวกนั้นมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเลียริมฝีปาก แล้วมีผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า

"ไม่มีใครบอกน้องหรอ ว่ามาที่นี่ให้มากับคนที่ปกป้องได้ แต่ก็ว่านะพึ่งโดนแฟนทิ้งเมื่อกี้ละสิฮ่าๆ"ฉันพยายามคว้านหาโทรศัพท์ในกระเป๋าเพื่อจะได้เรียกการ์ดมา แต่ไม่ได้อยู่ที่ฉัน

ใช่อยู่ในรถ..อยู่ในรถโทโมะแน่ๆเลย ทำไงดี ขอน้องละโทโมะได้โปรดกลับมาช่วยฉัน

"ฉันขอไปเอากระเป๋าได้ไหมคะ"

"ถ้าปล่อยน้องไปง่ายๆพี่ก็ควายละสิ ฮ่าๆ"

"นี่มันเรื่องอะไรกัน-_-"ผู้คนที่มุงฉันเริ่มแหวกทางอกเมื่อได้ยินเสียงผู้ที่มาแทรก ผู้ชายคนหน้าฝรั่ง จมูกโด่ง มองฉันตั้งแต่หัวตรดเท้า แล้วถามฉันว่า

"เธอเป็นใครกัน-_-"

"คือช่วยฉันด้วยนะคะ พาฉันออกไปจากที่นี่นะคะT_T"

"แล้วทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย พวกแกทำอะไรก็อย่าให้มันเสียงดัง ฉันรำคาญ-_-"ทันที ที่เขาพูดจบก็หันหลังเดินไปทันที ฉันรีบกว่าแขนเขาไว้ ขอร้องหละ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วT_T

"ขอร้องนะคะ แค่พาฉันไปหาโทโมะก็พอขอร้องนะคะT_T"ฉันขอร้องเขาทั้งน้ำตา ผู้ชายคนนั้นหันมามองฉัน แล้วหันไปถามผู้ชายอีกคนทีายืนอยู่ข้างๆ

"โทโมะที่ผู้หญิงคนนี้พูดถึง ใช่ไอ้ที่แย่งที่หนึ่งฉันไปหรือเปล่า"

"ใช่ครับลูกพี่"

แก้วจะรอดไหมนี่ ใครกันที่มา จะช่วยแก้วหรือเปล่า ติดตามตอนต่อไปจ้ะ เม้นหน่อยย