Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

 "คุณพ่อกลับมานานหรือยังคะ ขอโทษนะคะที่หนูไม่ได้ลงมาทักทาย^^"
 
"ไม่เป็นไรลูก หนูแก้วนี่น่ารักจริงๆ ว่าแต่โทโมะไม่ลงมาหรอ"
 
"โทโมะเขาบอกอีกสักพักจะตามลงมาค่ะ ขอโทษนะคะที่มารบกวน(._.)"
 
"รบกวนอะไรหนูแก้ว อีกไม่นานเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ไม่ต้องเกรงใจ , ไปเรียกโทโมะมา"พ่อของโทโมะหันไปสั่งการ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉันได้แต่ยิ้มตอบให้พ่อของโทโมะ ให้ตายเถอะฉันเกร็งชะมัด ทำไมต้องมานั่งฝืนอะไรแบบนี้ด้วย
 
..เพราะนายโทโมะ ฉันถึงทนไม่เป็นตัวของตัวเอง..
 
"ปล่อย ฉันบอกให้ตามฉันเดินเองได้ โธ่เว้ย!"เสียงของโทโมะตะโกนดังลงมาจากข้างบน
 
"โทโมะเขาเป็นคนดีนะคะ^^"
 
"หืม?เจ้าโทโมะเนี่ยนะ มีแต่ไร้สาระแข่งรถกับเพื่อนมันไปวันๆ"
 
"เขาเคยช่วยหนูไว้หนะคะ^^"
 
"เธอหลอกล่ออะไรพ่อฉันอีกละ-_-"
 
"เจ้าโทโมะ ขอโทษหนูแก้วเดี๋ยวนี่นะ!"
 
"จำเป็นหรอที่ผมต้องขอโทษคนอย่างยัยนี่"
 
"โทโมะ!"
 
"ไม่ต้องหรอกค่ะ เขาคงไม่ได้ตั้งใจ^^"
 
"ใช่สิเรารักกันจะตานเนาะที่รัก ทำไมไม่ต่อจากข้างบนเมื่อกี้หละ"โทโมะก้มลงมาหอมแก้มฉันทำให้ฉันถอยห่างทันที
 
"ผมจะออกไปหาเพื่อน"โทโมะหันไปบอกพ่อ เเล้งเดินออกไปโดยไม่รอฟังคำตอบ พ่อของโทโมะตะโกนขึ้นมา ทำให้โทโมะหันมามองฉันตาขวาง
 
"พาหนูแก้วไปด้วยสิ"
 
ณ ผับ Love club
ฉันนั่งอยู่ห้องหนึ่งที่เต็มไปด้วยเพื่อนของโทโมะ เพื่อนของโทโมะจ้องมาที่ฉันด้วยความสงสัย พวกเขาเป็นเพื่อนของโทโมะหรอ หล่อน่าตาดีทุกคน โทโมะหันมามองฉันก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
 
"โทโมะอย่าสูบเลยมันไม่ดีต่อสุขภาพนาย"
 
"อย่ามายุ่งกับฉัน ฮันแค่พามาด้วยก็ดีเท่าไหร่ละฮะ-_-"
 
"อะไรกัน ฉันไม่เคยสอนให้นายเป็นสุภาพบุรุษหรือไงกัน -_- สวัสดีฮะ ผมชื่อเคนตะฮะ>_<"
 
"ฉันชื่อแก้ว ยอนดีที่ได้รู้จักค่ะเคนตะ"
 
"ฉันด้วยๆฉันชื่อเขื่อน"
 
"ฉันป๊อปปี้-_-"
 
"ฉันชื่อจองเบนะ^_^"ฉันยิ้มให้กับเพื่อนโทโมะทุกคน พวกเขาเป็นคนดีนี่ ฉันนึกว่าพวกเพื่อนโทโมะ จะดิบๆเถื่อนๆหน้าตาโหดๆ
 
"เอาละมาฉลองให้กับสาวน้อยคนนี้ด้วยกว่าชนนน"
 
"เดียวก่อนคะ"ทุกคนหันมามอง ฉันว่างแก้วของทุกคนลงแล้วเทน้ำเปล่าให้
 
"เหล้าไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ ถ้าจะฉลองให้ฉันทานน่ำเปล่าดีกว่าคะ"
 
"ว้าว เธอนี่แปลกกว่าทุกคนที่ฉันเคยเจอเลยนะ เธอมีแฟนยัง>_<"
 
"ฉันยังไม่มีแฟนคะ"
 
"ว้าวงั้นฉันขอเบอร์เธอ เพื่อนเอาไว้.."
 
"แต่ฉันกำลังจะแต่งงานคะ^_^"
 
"นี่เธอพูดบ้าอะไรของเธอฮะ!"โทโมะยืนขึ้นแล้วจ้องหน้าฉันนี่เขาไม่ได้บอกเพื่อนเขางั้นหรอ
 
"นายไม่ได้บอกเพื่อนนายหรอว่าเรา.."
 
"มานี่กับฉันเดี๋ยวนี่!"โทโมะลากฉันออกห้องทันที เพื่อนๆของโทโมะได้แต่ตกใจกับความน่ากลัวของโทโมะ ฉันพยายามบิดข้อมือที่โทโมะจับไว้ มันแน่นจนอาจจะแหลกเป็นชิ้นๆ โทโมะพาฉันมาหน้าห้องน้ำ แล้วพลักฉันพิงกำแพงจับข้อมือฉันติดกับพนัง
 
"ห้ามพูดเรื่องของเราต่องหน้าใครทั้งนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน"
 
"ทำไม.."
 
"ฉีนอายที่จะต้องมาแต่งงานกับคนอย่างเธอไง!"โทโมะปล่อยข้อมือฉันออกแล้วเดินกลับไป ฉันตะโกนไล่หลังเขา ถึงแม้เขาจะไม่หันมามอง แต่ฉันมั่นใจว่าเขาได้ยิน
 
"ฉันรักนายนะโทโมะ"โทโมะเดินเข้าไปในห้องเดิมแล้วปิดประตูดังปัง ฉันได้แต่ก้มหน้าแล้วเดินกลับไป พอเปิดประตูเข้าไปฉันก็เจอทุกคนที่กำลังจ้องหน้าฉัน
 
..โทโมะ นายเคยได้ยินไหมยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุหนะ..
 
แอบกระซิบหน่อย ตอนหน้าพระเอกโครตเลว เลวมากเลวเกินไป เม้นหน่อยจ้าา