Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

                                        I don't know why.                                         ~ฉันไม่รู้ว่าทำไม~
"กรี๊ดดดดดดดดดดด"
"จะกรี๊ดหาไรวะ คนจะนอน!"
"สะ..เสื้อผ้าฉันหายไปไหน T.T"
"ฉันทิ้งไปหมดแล้ว -_-"
"แล้วทำไม..ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่แล้วทำไม.."ฉันเอามือมาขยี้หัวตัวเอง ไม่จริงนี่มันอะไรกัน ฉันอยู่บนเตียงกับโทโมะในสภาพที่ใส่ชุดเขา แม้กระทั่งเสื้อในก็ไม่มี หรือว่าฉันเสียเวอร์จิ้นแล้ว ไม่จริงงงงงงง!!!
"เมื่อคืนเธอจำได้ไหมว่าเธอกินอะไรเข้าไป"ฉันพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืน หรือว่าโทโมะมอมเหล้าฉัน
"นายมอมเหล้าฉันหรอ ฮืออออ TOT"
"โถ่ยัยบ้า! ฉันเป็นคนไปช่วยโว้ย ช่วยเธอมาจากไอ่กวินมัน!"
"ฮือออไม่จริง"
"แก้วหันมามองหน้าฉัน"โทโมะจับคอฉันหมุนไปทางเขา ไม่จริงฉันไม่เชื่อ
"เมื่อวานเธอโดนยาทำให้ไม่ได้สติ"
"TOT"
"แล้วดูหน้าฉัน มันเหมือนอยากมอมเธอมากหรือไง -_-^"
"ยา..ฉันโดนยาอะไร"
"จะรู้ไปทำไม -_-"
"ก็ฉันอยากรู้นี้ TOT แล้วนายไม่ได้ทำอะไรฉันแน่นะ!"
"ไม่ได้ทำโว้ยยย!!!!"
"ฮืออออออ TOT"
"ไปอาบน้ำซะ แล้วลงไปกินข้าว"โทโมะลุกจากเตียงแล้วเดินออกไป
"อ่อ..ยาที่เธอถามหนะ -_-"โทโมะเปิดประตูเข้ามาอีกที ฉันเงยหน้ามองเข้าด้วยน้ำตา TOT
"TOT"
"มันคือยาปลุกเซ็กส์"
"กรี๊ดดดดดดดดด"
ณ ห้องอาหาร
    ฮือออ หลังจากที่ฉันพอตั้งสติได้ก็ลงมาทานข้าว ฉันมองหาโทโมะแต่ก็ไม่เจอเขา ฉันต้องถามลายละเอียดเรื่องเมื่อวานให้ได้! ฉันทำอะไรไปบ้างฉันก็จำไม่ได้ T_T
ปึก ปึก ปึก ปึก
     ฉันได้ยินเสียงหั่นมีดมาจากห้องครัว ฟุดฟิดๆ (-..- ) ( -..-) กลิ่นนี้มันหอมจังเลยแฮะ ฉันเดินตามกลิ่นไปที่ห้องครัว ฉันเบิกตากว้างทันที โทโมะอยู่ในชุดทำอาหารกำลังหัานหมูลงหม้อ ฉันเอามือขยี้ตาอีกครั้งโทโมะก็อยู่ในชุดทำอาหาร
O_O เขากำลังทำอาหารงั้นหรอ ฉันหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขาเอาไว้
"ซุ่มอยู่ตรงนั้นมีความสุขไหม -_-"
"แฮะๆ แค่แปลกใจหนะที่นายทำอาหารเป็นด้วย"ฉันเดินเข้าไปใกล้โทโมะเเล้วมองข้าวต้มที่กำลังเดือดปุดๆ น่ากินจังแฮะ
"ยกไปเสร็จแล้ว -_-"โทโมะถอดเสื้อกันเปื้อนออกแล้วเดินออกไป อ้าวนึกว่าเขาจะยกไปให้ฉันซะอีก
ระหว่างนั่งกินข้าว เราไม่พูดอะไรกันเลยสักนิด ฉันเลยนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนที่เขาบอกว่ามาช่วยฉัน >_< ฉันเขิลนะเนี่ย ก็แหม เขามาช่วยฉันแสดงว่าเขาตามฉันมา เขาเป็นห่วงฉันก็ไม่บอก >///<
"เขี่ยข้าวต้มอะไรไหม -_-"
"หะ..หา แฮะๆ"
"รีบกินฉันจะได้พาเธอไปส่งบ้าน"
"อื้ม ^^"
ณ บ้านของฉัน
     ไม่อยากบอกเลยว่าตอนนี้ฉันมีความสุขมากแค่ไหน >////< ตอนนี้ฉันกำลังลงไปหาแม่ เห็นว่าแม่มีเรื่องจะคุยด้วย ต้องเป็นเรื่องเมื่อคืนแน่ๆเลย
"ว่าไงค่ะแม่"
"เมื่อคืนหายไปไหนมาลูก"แม่ฉันถอดแว่นตาแล้วเรียกฉันเขาไปกอด จะให้บอกแม่ว่าอะไรดีหละ =__=
"เมื่อคืน..."
"แก้วไปค้างบ้านผมมาฮะ"ฉันหันหลังทันที โทโมะเมื่อกี้เขากลับไปแล้วนี่น่า ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้หละ
"นายกลับไปแล้วไม่ใช่หรอ"ฉันเดินเข้าไปหาโทโมะ แต่เขากลับเดินผ่านฉันไปหาแม่ฉัน
"ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาส"
"เดี๋ยวสินายจะคุยอะไร"
"ว่าไงโทโมะมีเรื่องอะไรจะคุยกับน้าหรอจ้ะ"โทโมะไม่ฟังฉันแม้แต่นิด รู้สึกใจคอไม่ดีแล้ว ขอร้องหละอย่าให้เป็นเรื่องงานหมั้นเลย
"เรื่องงานหมั้นผมกับแก้วฮะ"
"อ่อ เรื่องนั้นแม่ยังไม่ได้บอกลูกเลยว่าจะเลื่อนงานหมั้นให้เร็วขึ้นนะจ้ะ"แม่หันมาบอกฉัน ฉันหันไปมองหน้าโทโมะ ขอร้องไม่ให้เขาพูดยกเลิกงงานแต่ง แต่เขาไม่สบตาฉัน
"ผมจะขอพาแก้วไปลองชุดแทนเองฮะ"
"หาาา?"
"ลูกจะหาอะไร ก็ดีแล้วหนิที่หนุ่มสาวไปเลือกชุดกันเอง"
"ดะ..เดี๋ยวสินายไม่ได้จะพูดเรื่องยกเลิกงานหมั่นหรอกหรอ"
"-_-^"
"นี่ลูกพูดอะไรแก้ว ถ้าไม่มีอะไรแล้วแม่ขอทำงาน"
"นี่นายอธิบายให้ฉันฟังหน่อย นายไม่ได้ยกเลิกงานหมั้นหรอกหรอ"
"แล้วฉันพูดถึงเรื่องนั่นไหมหละ -_-"
"ไม่อ่ะ"ฉันส่ายหัว
"แล้วเธอจะถามฉันซ้ำซากทำไม เงียบแล้วเข้าบ้านไป"
"เดี่ยวโทโมะ นายเกลียดฉันไม่ใช่หรอ"
"ตอนนี้ฉันลดให้เป็นรู้สึกเฉยๆกับเธอหละกัน -_-"
"เอ๋?"
"คิดจากเปอร์เซ็นต้นหักจากดอกเบี้ยเรียบร้อยเอาเป็นว่าเธอพอมีประโยชน์"
"หาาา"
"เธอจะหาอะไรกันหนักกันหนาฮะ!"
"มะ...หมายความว่านายไม่เกลียดฉันแล้วใช่ไหม!"
"เออ แต่อย่าคิดถึงเรื่องแต่งงานเป็นอันขาด! ฉันจะไม่ยอมให้พ่อบังคับฉันอีกแน่ -_-^"
"ไม่เป็นไรโทโมะระหว่างนี้ฉันทำให้นายรักฉันให้ได้แน่"
"ไร้สาระ -_-^ พรุ่งนี้ฉันจะมารับเธอเก้าโมงเช้าเตรียมตัวด้วย"
"รับทราบ >_<"
"-_-^"แค่ตอนนี้เขายอมหมั้นกับฉัน เท่ากับว่าฉันทำสำเร็จไป50% แล้ว อีก50% แก้วคนนี้ขอสู้ตาย !
 
 
หลังๆนี้ไม่เครียดแล้ว มีแต่ฉากน่ารักๆ แต่ก็มีกวินโผล่มาด้วย อยากให้อัพเม้นนะจ้ะ ขอ10เม้นจุ้บ มากกว่านั้นก็ได้ อัพไม่อัพขึ้นอยู่กับเม้นนะ ไรต์เรื่องมากเนอะ