Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

                                        I don't know why.
                                         ~ฉันไม่รู้ว่าทำไม~

"กรี๊ดดดดดดดดดดด"

"จะกรี๊ดหาไรวะ คนจะนอน!"

"สะ..เสื้อผ้าฉันหายไปไหน T.T"

"ฉันทิ้งไปหมดแล้ว -_-"

"แล้วทำไม..ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่แล้วทำไม.."ฉันเอามือมาขยี้หัวตัวเอง ไม่จริงนี่มันอะไรกัน ฉันอยู่บนเตียงกับโทโมะในสภาพที่ใส่ชุดเขา แม้กระทั่งเสื้อในก็ไม่มี
หรือว่าฉันเสียเวอร์จิ้นแล้ว ไม่จริงงงงงงง!!!

"เมื่อคืนเธอจำได้ไหมว่าเธอกินอะไรเข้าไป"ฉันพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืน หรือว่าโทโมะมอมเหล้าฉัน

"นายมอมเหล้าฉันหรอ ฮืออออ TOT"

"โถ่ยัยบ้า! ฉันเป็นคนไปช่วยโว้ย ช่วยเธอมาจากไอ่กวินมัน!"

"ฮือออไม่จริง"

"แก้วหันมามองหน้าฉัน"โทโมะจับคอฉันหมุนไปทางเขา ไม่จริงฉันไม่เชื่อ

"เมื่อวานเธอโดนยาทำให้ไม่ได้สติ"

"TOT"

"แล้วดูหน้าฉัน มันเหมือนอยากมอมเธอมากหรือไง -_-^"

"ยา..ฉันโดนยาอะไร"

"จะรู้ไปทำไม -_-"

"ก็ฉันอยากรู้นี้ TOT แล้วนายไม่ได้ทำอะไรฉันแน่นะ!"

"ไม่ได้ทำโว้ยยย!!!!"

"ฮืออออออ TOT"

"ไปอาบน้ำซะ แล้วลงไปกินข้าว"โทโมะลุกจากเตียงแล้วเดินออกไป

"อ่อ..ยาที่เธอถามหนะ -_-"โทโมะเปิดประตูเข้ามาอีกที ฉันเงยหน้ามองเข้าด้วยน้ำตา TOT

"TOT"

"มันคือยาปลุกเซ็กส์"

"กรี๊ดดดดดดดดด"

ณ ห้องอาหาร

    ฮือออ หลังจากที่ฉันพอตั้งสติได้ก็ลงมาทานข้าว ฉันมองหาโทโมะแต่ก็ไม่เจอเขา ฉันต้องถามลายละเอียดเรื่องเมื่อวานให้ได้! ฉันทำอะไรไปบ้างฉันก็จำไม่ได้ T_T

ปึก ปึก ปึก ปึก

     ฉันได้ยินเสียงหั่นมีดมาจากห้องครัว ฟุดฟิดๆ (-..- ) ( -..-) กลิ่นนี้มันหอมจังเลยแฮะ ฉันเดินตามกลิ่นไปที่ห้องครัว ฉันเบิกตากว้างทันที โทโมะอยู่ในชุดทำอาหารกำลังหัานหมูลงหม้อ ฉันเอามือขยี้ตาอีกครั้งโทโมะก็อยู่ในชุดทำอาหาร

O_O เขากำลังทำอาหารงั้นหรอ ฉันหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขาเอาไว้

"ซุ่มอยู่ตรงนั้นมีความสุขไหม -_-"

"แฮะๆ แค่แปลกใจหนะที่นายทำอาหารเป็นด้วย"ฉันเดินเข้าไปใกล้โทโมะเเล้วมองข้าวต้มที่กำลังเดือดปุดๆ น่ากินจังแฮะ

"ยกไปเสร็จแล้ว -_-"โทโมะถอดเสื้อกันเปื้อนออกแล้วเดินออกไป อ้าวนึกว่าเขาจะยกไปให้ฉันซะอีก

ระหว่างนั่งกินข้าว เราไม่พูดอะไรกันเลยสักนิด ฉันเลยนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนที่เขาบอกว่ามาช่วยฉัน >_< ฉันเขิลนะเนี่ย ก็แหม เขามาช่วยฉันแสดงว่าเขาตามฉันมา เขาเป็นห่วงฉันก็ไม่บอก >///<

"เขี่ยข้าวต้มอะไรไหม -_-"

"หะ..หา แฮะๆ"

"รีบกินฉันจะได้พาเธอไปส่งบ้าน"

"อื้ม ^^"

ณ บ้านของฉัน

     ไม่อยากบอกเลยว่าตอนนี้ฉันมีความสุขมากแค่ไหน >////< ตอนนี้ฉันกำลังลงไปหาแม่ เห็นว่าแม่มีเรื่องจะคุยด้วย ต้องเป็นเรื่องเมื่อคืนแน่ๆเลย

"ว่าไงค่ะแม่"

"เมื่อคืนหายไปไหนมาลูก"แม่ฉันถอดแว่นตาแล้วเรียกฉันเขาไปกอด จะให้บอกแม่ว่าอะไรดีหละ =__=

"เมื่อคืน..."

"แก้วไปค้างบ้านผมมาฮะ"ฉันหันหลังทันที โทโมะเมื่อกี้เขากลับไปแล้วนี่น่า ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้หละ

"นายกลับไปแล้วไม่ใช่หรอ"ฉันเดินเข้าไปหาโทโมะ แต่เขากลับเดินผ่านฉันไปหาแม่ฉัน

"ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาส"

"เดี๋ยวสินายจะคุยอะไร"

"ว่าไงโทโมะมีเรื่องอะไรจะคุยกับน้าหรอจ้ะ"โทโมะไม่ฟังฉันแม้แต่นิด รู้สึกใจคอไม่ดีแล้ว ขอร้องหละอย่าให้เป็นเรื่องงานหมั้นเลย

"เรื่องงานหมั้นผมกับแก้วฮะ"

"อ่อ เรื่องนั้นแม่ยังไม่ได้บอกลูกเลยว่าจะเลื่อนงานหมั้นให้เร็วขึ้นนะจ้ะ"แม่หันมาบอกฉัน ฉันหันไปมองหน้าโทโมะ ขอร้องไม่ให้เขาพูดยกเลิกงงานแต่ง แต่เขาไม่สบตาฉัน

"ผมจะขอพาแก้วไปลองชุดแทนเองฮะ"

"หาาา?"

"ลูกจะหาอะไร ก็ดีแล้วหนิที่หนุ่มสาวไปเลือกชุดกันเอง"

"ดะ..เดี๋ยวสินายไม่ได้จะพูดเรื่องยกเลิกงานหมั่นหรอกหรอ"

"-_-^"

"นี่ลูกพูดอะไรแก้ว ถ้าไม่มีอะไรแล้วแม่ขอทำงาน"

"นี่นายอธิบายให้ฉันฟังหน่อย นายไม่ได้ยกเลิกงานหมั้นหรอกหรอ"

"แล้วฉันพูดถึงเรื่องนั่นไหมหละ -_-"

"ไม่อ่ะ"ฉันส่ายหัว

"แล้วเธอจะถามฉันซ้ำซากทำไม เงียบแล้วเข้าบ้านไป"

"เดี่ยวโทโมะ นายเกลียดฉันไม่ใช่หรอ"

"ตอนนี้ฉันลดให้เป็นรู้สึกเฉยๆกับเธอหละกัน -_-"

"เอ๋?"

"คิดจากเปอร์เซ็นต้นหักจากดอกเบี้ยเรียบร้อยเอาเป็นว่าเธอพอมีประโยชน์"

"หาาา"

"เธอจะหาอะไรกันหนักกันหนาฮะ!"

"มะ...หมายความว่านายไม่เกลียดฉันแล้วใช่ไหม!"

"เออ แต่อย่าคิดถึงเรื่องแต่งงานเป็นอันขาด! ฉันจะไม่ยอมให้พ่อบังคับฉันอีกแน่ -_-^"

"ไม่เป็นไรโทโมะระหว่างนี้ฉันทำให้นายรักฉันให้ได้แน่"

"ไร้สาระ -_-^ พรุ่งนี้ฉันจะมารับเธอเก้าโมงเช้าเตรียมตัวด้วย"

"รับทราบ >_<"

"-_-^"แค่ตอนนี้เขายอมหมั้นกับฉัน เท่ากับว่าฉันทำสำเร็จไป50% แล้ว อีก50% แก้วคนนี้ขอสู้ตาย !

หลังๆนี้ไม่เครียดแล้ว มีแต่ฉากน่ารักๆ แต่ก็มีกวินโผล่มาด้วย อยากให้อัพเม้นนะจ้ะ ขอ10เม้นจุ้บ มากกว่านั้นก็ได้ อัพไม่อัพขึ้นอยู่กับเม้นนะ ไรต์เรื่องมากเนอะ