ฤทธิ์รัก

.....โรงยิม....

"ห้องนี้และค่ะ...ที่หนูได้ยินเสียงตะโกนให้คนช่วย..."

"อ่อ...ขอบใจน้องมากนะ..."

"พลั่ก....โธ่เอ้ย!!!.." ผมพยายามพลักประตูโรงยิม...แต่มันล็อกจากด้านใน...ผมจึงไม่สามารถ

เปิดได้...

"มึง!!ใจเย็นๆ...กูว่าเราเดินดูรอบ ๆ ก่อนดีไหม...เผื่อมีหน้าต่างบานไหนพอจะงัดได้บ้าง" เสียง

กัปเอ่ยบอกผมพร้อมกับเดินสำรวจดูรอบ  ๆ

"กัป!!กูเจอแล้ว...มึงหยิบไม้นั้นมาให้หน่อย...หน้าต่างบานนี้กูจำได้ว่ามันล็อคไม่ได้เพราะ

กอนมันหลุด.."

"ฮึบ...ฮึบ..."

"ออกแล้ว...มึงไปตามตำรวจมาที่นี่เลยนะ...เดี๊่ยวกูเข้าไปช่วยไวท์ก่อน...."

"ระวังตัวนะมึง...กูรีบไปรีบมา..."

"อ่อ...ขอบใจมึงมาก"

ผมเดินเข้ามาทางด้านฝ่ายห้องพัสดุ...เพราะปายบอกว่ามันจับไวท์มาที่ห้องนี้...

" โอ๊ย!!!..."

"มึง!!!เป็นเหี้ยไร...อย่ามาเล่นละครสบตากู...กูไม่ปล่อยมึงง่ายๆ หรอก..."

"ปลิว...ไวท์ปวดท้อง...ตั้งแต่เที่ยง...ยังไม่ได้ทานข้าวเลย...โอ๊ย!!!!!!!!!" อาการปวดท้อง

เพราะโรคประจำตัวของผมมันประท้วงผมอย่างหนักเพราะยังไม่มีข้าวตกถึงท้องเลยตั้งแต่

เที่ยง...ซึ่งตอนนี้เลยเวลามา บ่ายสามโมงแล้ว...ผมปวดจนจุกไปหมด...กริช..ไวท์ปวดเหลือ

เกิน...กริชต้องมาช่วยไวท์...ใช่ไหม...ผมพูดพร้อมกับล้มลงนอนเพราะมันนั่งไม่ไหว...

"หึ...หึ...ดี..ถ้ามึงตายเพราะโรคประจำตัว...จะได้ไม่มีใครสงสัยกู...กูต้องขอบใจมึงนะ...ที่ทาง

รอดให้กู...แต่ก่อนไป...กูขอ...

"ปึก!!!...เพลิ้ง!!!...มึงไอ้สัตว์ปลิว!!...ปึก!!...ครั้งนี้สำหรับความชั่วที่มึงไล่ไอ้ไวท์ออกจากทีม

ปึก!!!...และครั้งนี้สำหรับความเลวที่มึงทำร้ายแฟนกู...ปึก!!!...ปึก!!!" เสียงไม้กระทบหลัง

ปลิวหลายครั้งจนมันล้มลงไปกองกับพื้น...

"ไวท์!!...มึงเป็นไงบ้าง....กูมาช่วยมึงแล้ว...ไวท์!..." ท่าทางที่อ่อนแรงและมือที่คลุมท้องแน่น

ทำให้ผมโกรธตัวเองที่ไม่เคยดูแลไวท์ได้เลยสักครั้ง... 

"กริช!!...ไวท์ดีใจที่กริช...มาช่วยทันนะ...ไวท์แค่ปวดท้อง...มะ...ไม่...เป็นไรมากหรอก...."

ใบหน้ากริชที่ฉายแววความกังวลนั้น...ผมรู้ว่ากริชรู้สึกยังไง...แต่ไม้หน้าสามที่ยกสูงขึ้นด้านหลัง

ของกริช...ทำให้ผมรีบพลิกร่างของกริช...ลงเพื่อ...

"ปึก!!!!"

"ไวท์!!!!!!!" ผมตกใจที่ไวท์พลิกผมลง...อย่างกะทันหัน...กว่าจะรู้ตัว...ผมก็เห็นร่างไวท์ล้มลง

บนตัวผมแล้ว...ทำไมไวท์...ยอมเจ็บตัวขนาดนี้เพื่อผม...ขนาดนี้...

"หึ...หึ...รักกันมากสินะ...กูซาบซึ้งในความรักที่มึงมีให้กันว่ะ...แต่เสียดายเนอะที่มันต้องมาจบ

ลงแบบนี้..."

"ปึก!!" ไอ้ปลิวมันคว้ามันหน้าสามมาเพื่อฟาดผม...แต่ผมหลบทัน...ความชั่วความเลวของมันใน

ครั้งนี้......ผมจะไม่ให้ไวท์เจ็บตัวฟรี...แต่ก่อนที่ผมจะตั้งหลักเพื่ออัดมัน...เสียงประตูโรงยิมเปิด

ลงพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่กรูเข้ามาจับตัวไอ้ปลิว...ทันทีที่กัปตันเห็นไอ้ปลิว...กัปมันเข้ามา

กระทืบ...และถีบหลายครั้งด้วยความโมโห...ผมรู้ว่ามันแก้แค้นแทนผมและทุกคน...โดยเฉพาะ

ปาย...

"ไวท์!!!...มึงได้ยินกูไหม...ไวท์!!..." ผมพยายามเรียกสติไวท์...แต่กลับมีแต่เสียงลมหายใจ

และความนิ่งงัน...ผมจึงไม่รีบพาไวท์ไปห้องพยาบาลทันที...มึงต้องไม่เป็นไร..ไวท์...มึงต้อง

กลับมาหากู...กูรอมึงอยู่...กูสุญญาต่อไปนี่กูจะดูแลมึงด้วยชีวิต...สัญญา...