คู่ชีวิต(is love)

ทั้งสามขับรถมาจนถึงรีสอต์รของเอี๊ยง เฟิร์นที่เดินเข้ามาในร้านกาแฟกับพอร์ชอย่างหน้าเจื่อนๆ

 

"อ้าวคุณพอร์ชคุณเฟิร์นทำไมกลับมาไวจังค่ะวันนี้"ป๊อปปี้หญิงที่อยู่ในร้านเห็นทั้งสองก็ทัก

 

"เอ่อ ป๊อปปี้พี่ฟางอยู่ไหม"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้หญิง

 

"อ่อคุณฟางพึ่งกลับไปบ้านเมื่อตะกี้นี้นะค่ะให้ป๊อปไปตามให้ไหมค่ะ แล้วนี้ใครล่ะค่ะ"ป๊อปปี้หญิงที่พูดแล้วเดินออกมาจากเคาว์เตอร์มากระซิบข้างหูเฟิร์น

 

"นี้พี่ป๊อปแฟนเก่าพี่ฟาง พ่อของปลายฟ้านะสิ"เฟิร์นกระซิบแล้วป๊อปปี้หญิงก็หันไปมองป๊อปปี้ชายก่อนจะพยักหน้าให้แล้วป๊อปปี้ชายก็พยักหน้าตอบแล้วยิ้ม

 

"งั้นเดี๋ยวป๊อปพาไปดีกว่าเนาะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วพาทั้งสามมาหาฟางที่บ้าน

 

"อ้าวเฟิร์น พี่พอร์ชทำไมกลับมาไวจัง"เอี๊ยงที่เดินมาเห็นทั้งสามคนก่อนจะพูดแล้วเหลือบไปเห็นหน้าป๊อปปี้ก็จำได้ว่าเป็นแฟนของฟาง

 

"แกมานี้ดิ ใช่ ใช่ไหม"เอี๊ยงที่ลากเฟิร์นมาแล้วกระซิบ

 

"อืมใช่คนเดียวกัน"เฟิร์นที่พูดแล้วกระซิบให้เอี๊ยงฟัง

 

"เอ่อ เอี๊ยงพี่ฟางอยู่ไหมอ่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วถามเอี๊ยง

 

"คือพอดีปลายฟ้างอนนะ ตอนนี้สงสัยจะตามหาอยู่"เอี๊ยงที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่างเจื่อนๆก่อนทั้งหมดจะเขาบ้านมา

 

"เอี๊ยงใครมานะ"ฟางที่เดินออกมาแล้วหันไปมองทุกคนก่อนจะแปลกใจ

 

"เอ่อ มีคนมาหาพี่ฟางนะ"เฟิร์นพูดก่อนทุกคนจะหลีกทางให้ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาฟาง ฟางที่อึ่งแล้วมองหน้าทุกคน

 

"พี่ไม่รับแขก"ฟางที่พูดแล้วรีบเดินกลับเข้าบ้านไปแต่ป๊อปปี้รั้งแขนฟางเอาไว้

 

"ปล่อย"ฟางที่พูดแล้วพยายามสบัดมือออกจากป๊อปปี้

 

"ไม่ ป๊อปเจอฟางแล้วป๊อปจะไม่ยอมปล่อยฟางไปไหนอีกแล้ว"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วกอดฟางจากด้านหลัง

 

"ขอโทษนะค่ะคุณภานุ แต่มันสายไปแล้วล่ะค่ะ"ฟางที่แกะมือออกจากป๊อปปี้แล้วก็กลับเข้าบ้านไปแต่เฟิร์นรีบเดินตามเข้าไป

 

"พี่ฟาง"เฟิร์นที่ตามฟางขึ้นมาที่ห้อง

 

"ไม่ต้องตามมาเฟิร์น"ฟางที่พูดก่อนน้ำตาจะไหลออกมาแต่มันเป็นน้ำตาแห่งความเข้มแข็งไม่ใช่ความอ่อนแอ

 

"พี่ฟาง เฟิร์นรู้นะว่าพี่เจ็บแต่พี่ป๊อปเขาตามหาพี่มานานเฟิร์นรู้ แล้วตอนนี้เขาก็ไม่ได้แต่งงานเฟิร์นก็เลยยอมพาเขามาหาพี่ไง"เฟิร์นที่พูดแล้วเดินไปหาฟาง

 

"พี่รู้แต่พี่เจ็ยนะฟาง ยิ่งปลายฟ้าถามถึงพ่อเขาพี่ยิ่งเจ็บพี่ทนเจ็บแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วเฟิร์นก็รู้"ฟางที่พูดแล้วกอดเฟิร์น

 

"เฟิร์นรู้แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันกลับมาดีแล้ว พี่ก็ควรให้โอกาสเขาบ้างให้เขาดูแลลูกกับพี่"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าฟาง

 

"พี่ยังไม่พร้อม ฮื่อ พี่ขอให้พี่เข้มแข็งกว่านี้ก่อนนะ"ฟางที่พูดแล้วน้ำตาก็ค่อยไหล่ออกมาเลยๆ

 

"อย่าให้มันแข็งจนเย็นชาล่ะ แล้วนี้ปลายฟ้าไปไหนล่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วฟางจึงนึกมาได้แล้วรีบปาดน้ำตา

 

"เอ่อ นี้ปลายฟ้างอนพี่อีกแล้ว แล้วก็ออกไปนานแล้วนะ"ฟางที่พูดแล้วรีบลงมาหาทั้งหมดที่ข้างล่าง

 

"มีอะไรนะฟางเฟิร์นทำไมรีบวิ่งลงมาอย่างนั้นละ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าฟางแต่ฟางกลับทำเมินแล้วหันไปพูดกับคนอื่น

 

"ฟ้างอนตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว แล้วตอนนี้ก็ไม่รู้ออกไปไหนฟางตามหานานแล้วนะตอนนี้ยังไม่กลับเลย"ฟางที่พูดอย่างร้อนรน

 

"เอางี้แยกย้ายกันไปหาแล้วค่อยมาเจอกันที่นี้"ทั้งหมดช่วยกันออกตามหาโดยเฟิร์นกับพอร์ชไปตามหาที่แถวร้านกาแฟส่วนป๊อปปี้หญิงและเอี๊ยงตามหาที่ไร่ชาส่วนป๊อปปี้และฟางตามหาที่แถวๆรีสอตร์

 

"นี้แม่จะไม่ตามหาเราจริงๆหรอเนี้ย ได้ถ้าไม่ง้อก็อยู่นี้แหละ"ปลายฟ้าที่พูดตอนนี้ปลายฟ้านั่งอยู่ต้นไม้หลังบ้าน

 

"เจอไหม"ฟางที่ถามทุกคนแต่ทุกคนกลับส่ายหน้า ฟางที่น้ำตาไหลเพราะเธอทำให้ลูกงอนถึงทำให้ลูกหนีไปแบบนี้ป๊อปปี้ที่เห็นฟางร้องไห้ก็โอบปลอบฟางไว้

 

"อ่อ เฟิร์นคิดออกแล้วทำไมถึงคิดออกตอนนี้เนี้ย"เฟิร์นที่พูดแล้วพาทุกคนมาที่หลังบ้านแล้วหาปลายฟ้าเฟิร์นที่หันขึ้นไปดูที่ต้นไม้ก็เห็นปลายฟ้านั่งอยู่แล้วส่งสัญญาณมือบอกว่าเงียบๆ

 

"เอ่อทุกคนเฟิร์นว่าไม่มีหรอกลับเข้าไปข้างในกันเถอะเด็กดื้ออย่างนี้นะปล่อยไว้ให้ยุ่งกัดนะดีแล้ว"เฟิร์นที่พูดเล่นเอาทุกคนหันมามอง เฟิร์นกระพิบตาก่อนทุกคนจะทำตามที่เฟิร์นบอกปลายฟ้าที่เห็นทุกคนไม่สนใจก็เหวอ

 

ว่าไงเราทะเลาะอะไรกับแม่อีกแล้ว"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าปลายฟ้าที่อยู่บนต้นไม้

 

"ก็เรื่องเดิมแหละพี่เฟิร์น"ปลายฟ้าที่พูดแล้วหน้างอลงทันที

 

"แล้วเราไปถามแม่ทำไมล่ะ พี่เฟิร์นก็บอกแล้วว่าไม่ให้ถาม"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหลานสาว

 

"ก็มันอยากรู้นิ ที่โรงเรียนนะฟ้าโดนล้อแทบทุกวันว่าไม่มีพ่อ อาเฟิร์นฟ้าอยากเจอพ่อ"ฟ้าที่พูดเฟิร์นทำตาดุทันที

 

"เรียกพี่เฟิร์นสิแล้วอาหรอ เดี๋ยวเราก็จะเจอพ่อแล้วและ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าฟ้าอย่างยิ้มๆก่อนที่เฟิร์นจะไปเรียกป๊อปปี้มาเกลียกล่อมฟ้า

 

"ใครนะพี่เฟิร์น"ปลายฟ้าที่พูดแล้วกอดอกเชิดแล้วหันไปทางอื่น

 

"ขี้งอนเหมือนฟางเลยเนาะ"ป๊อปปี้ที่พูดฟางที่แอบดูอยู่ก็ชี้หน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่หัวเราะอยู่ก็หน้าเจื่อนทันที

 

"แต่ ทำไมหน้าคุ้นจัง"ปลายฟ้าที่นึกแล้วนึกออกว่าคนนี้คือพ่อของเขาที่ชื่อป๊อปปี้ที่เขาเห็นในรูป

 

"เรารู้หรอฟ้า"เฟิร์นที่งงๆก็ถาม

 

"ลุงชื่อป๊อปปี้ใช่ไหมค่ะ"ปลายฟ้าที่ถามแล้วป๊อปปี้ก็พยักหน้า

 

"พ่อ"ฟ้าที่ร้องออกมาก่อนจะดีใจ

 

"พ่อหรอ"ป๊อปปี้ที่งงเล็กน้อยก็ยิ้มแล้วคืดว่านี้คงจะเป็นลูกของเขากลับฟางสินะ

 

"พี่เฟิร์นเอาฟ้าลงหน่อยฟ้าขาไม่ถึง"ปลายฟ้าที่พูดแล้วพยายามจะกะโดดลง

 

"ขึ้นได้ก็ลงได้"เฟิร์นที่พูดแล้วกอดอกเชิด

 

"ฮื่อลงไม่ได้อ่ะ"ฟ้าที่พูดแล้วทำเป็นจะร้องไห้

 

"มะ เดี๋ยวพ่อช่วย"ป๊อปปี้ที่อุ้งฟ้าลงมาจากต้นไม้แล้วทั้งสองพ่อลูก็ยิ้มให้กัน ฟางที่เห็นแล้วก็เดินออกไปทั้งหมดที่เห็นฟางเดินออกไปก็รู้ว่าเรื่องใหญ่แน่ๆ

 

"พี่ป๊อป เฟิร์นว่าหนัก"เฟิร์นที่พูดแล้วพยักหน้าให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่เห็นฟางเดินไปก็มองไปอย่างเศร้าๆ

 

เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต ฉันใช้เวลาทั้งชีวิต

เพื่อตามหาและรอค่อยเธอมาแสนนาน

........................................................................................................

ป๊อปปี้.

 

 

อัพล่ะนะ มาติดตามกันน้าใกล้จะจบแล้ว อย่าลืมเม้น อ่าน โหวต ไลค์ กันด้วยน้าา

 

ขอบคุณทุกคนที่อ่าน รีดเดอร์ผู้หน้าหยิกกับไรเตอร์ผู้หน้าถีบ ไม่ใช่ล่ะ ขอบคุณนะค่ะ 

 

ม๊วกๆๆๆๆๆๆๆๆ