คู่ชีวิต(is love)
เขียนโดย 
kobkob
วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.56 น.
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) เรื่องราวต่อไปก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ5ปีต่อมา
"เฟิร์น ฟ้าอยู่ไหน"ฟางที่ตามหาเฟิร์นและปลายฟ้าลูกสาววัย5ขวบของฟาง
"จู๊ๆๆๆ เบาๆสิเดี๋ยวพี่ฟางก็จับได้หรอก"เฟิร์นที่พูดแล้วเอามือปิดปากหลานสาวที่กำลังอยู่บนต้นไม้
"อ้าวเฟิร์นไปทำอะไรตรงนั้นนะ"พอร์ชที่เดินมาแล้วเห็นเฟิร์นอยู่บนต้นไม้ก็ทักเฟิร์ที่ตาขวางใส่พอร์ชทันทีฟางที่เห็นพอร์ชพูดก็รีบหันขึ้นไปมอง
"เฟิร์นเอาหลานไปทำอะไรตรงนั้นเดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก"ฟางที่ดุน้องสาวก่อนที่เฟิร์นจะปล่อยปลายฟ้ามาให้พอร์ชแล้วตัวเองก็กระโดดลงมา
"ขึ้นไปทำไมมันอันตรายรู้ไหมแล้วนี้เฟิร์นก็ไม่ใช่เด็กแล้วจะพาหลานขึ้นไปทำไมต่อจากนี้แม่ขอสั่งห้ามไม่ให้เราขึ้นต้นไม้อีกเข้าใจไหมฟ้า"ฟางที่พูดดุลูกสาว
"ทำไมค่ะแม่ก็พี่เฟิร์นสอนแล้วนะทำไมจะขึ้นไม่ได้แม่นะจะร้ายไม่คุยกับแม่แล้ว"ปลายฟ้าที่พูดแล้วเดินเข้าบ้านไปเฟิร์นที่เห็นปลายฟ้าพุดกับพี่สาวอย่างนั้นก็หน้าเจื่อนลงไป
"เป็นไงล่ะเราเล่นไม่รู้เรื่องมานี้เลย"พอร์ชที่ลากฟางเข้ามาในบ้านฟางที่เห็นลูกสาวงอนเดินเข้าไปในห้องก็เข้าไปเรียก
"ฟ้าลูกเปิดประตูให้แม่หน่อย ฟ้า ปลายฟ้าถ้าหนูยังไม่ออกมาแม่จะไม่สนใจหนูแล้วนะแล้วเรื่องนี้หนุเองที่ผิดแม่จะไม่ง้อหนูนะ"ฟางที่พูดอยู่หน้าห้องลูกสาวตัวเองที่งอนแล้วไม่ยอมเปิดประตูให้
"เป็นไงล่ะเราไปเครียให้เขาเลย"พอร์ชที่พูดแล้วดันเฟิร์นไปที่หน้าห้องของปลายฟ้า
"เดี๋ยวเฟิร์นพูดเองพี่ฟางพี่ฟางลงไปก่อนนะ"เฟิร์นที่พูดแล้วบอกพี่สาวให้ลงไปก่อนก่อนจะเรียกปลายฟ้า
"ปลายฟ้า ฟ้าพี่เฟิร์นขอเข้าไปหน่อยได้ไหมค่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วก็มีเสียงกอนประตูเปิดให้เฟิร์นที่เห็นหลานสาวงอนอยู่ก็รีบเขาไปหา
"งอนแม่เขาอีกแล้วหรอ วันนี้เราทำผิดจริงๆเราก็ควรรับผิดสิ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าหลานสาว
"ฟ้าไม่เขาใจนะพี่เฟิร์นทำไมแม่ไม่ชอบให้เฟิร์นเล่นแบบที่พี่ฟางเล่นแล้วอีกอย่างเรื่องที่แม่โกรธมากก็คือถามเรื่องพ่อฟ้าถามที่ไรโดนดุทุกที"ปลายฟ้าที่พูดเล่นเอาเฟิร์นจ๋อยไปทันที
"แล้วทำไมเราถึงอยากรู้เรื่องของพ่อล่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วลูบหัวหลานสาว
"ก็ฟ้าแค่อยากรู้ว่าพ่อเป็นใครก็แค่นั้นที่ โรงเรียนมีงานวันพ่อบางปีก็อาเอี๊ยงไปบางที่ก็อาพอร์ชไปตั้งแต่ฟ้าเกิดมาฟ้ายังไม่รู้ชื่อพ่อด้วยซ้ำ"ปลายฟ้าที่พูดฟางที่แอบฟังอยู่หน้าห้องก็น้ำตาคลอพอร์ชที่เดินมาปลอบฟางแล้วเอี๊ยงกับป๊อปปี้ที่อยู่หน้าห้องก็เหวอไม่น้อยที่ปลายฟ้าพูดออกมา
"ที่แม่อยากให้เรารู้เรื่องพ่อก็เพราะว่าพ่อเขาไม่อยู่กับเราแล้วแม่เขาไม่อยากรื้อฟื้นให้เราเจ็บอีก"เฟิร์นที่พูดแล้วลุบหัวหลานสาวอย่างเบามือ
"พี่เฟิร์นฟ้าแค่อยากรู้ชื่อพ่อสักครั้งพี่เฟิร์นบอกฟ้าหน่อยสิ"เฟิร์นที่เห็นหลานสาวพูดก็เหวอก่อนจะบอก
"พ่อเรานะชื่อปีอปปี้ ป๊อปปี้ภานุแต่ไม่ต้องถามแม่เรานะเข้าใจไหมแล้วอย่าไปโกรธแม่เราล่ะ แม่เราเขารักเรามากถึงดุเราแบบนี้"เฟิร์นที่พูดแล้วเดินออกจากห้องไป
"ป๊อปปี้ ภานุหรอ"ปลายฟ้าที่พูดแล้วหญิงรูปผู้ชายคนหนึ่งออกมาจากหมอนของตัวเองมันเป็นรูปของป๊อปปี้ที่เขาแอบเอามาจากห้องของฟาง
"เป็นไงบ้างเฟิร์นเจ้าตัวแสบว่าไงบ้าง"พอร์ชที่พูดแล้วเดินมาถามเฟิร์น
"ก็ถามเอาเรื่องอ่ะ ยิ่งเขาโตเขาก็ยิ่งอยากรู้พี่ฟางจะปล่อยให้เป็นแบบนี้หรอ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าพี่สาว
"ยังไงพี่ก็จะไม่บอกเรื่องพ่อให้แกรู้"ฟางที่พูดแล้วมองเข้าไปในห้องของปลายฟ้า
"ป๊อปปี้พักบ้างเถอะลูก"คุณหญิงภรประภาเดินมาหาลูกชายที่กำลังก้มหน้าก้มตาเช็คเอกสารอยู่ตรงหน้าหลังจากที่เขาตามหาฟางป๊อปปี้ก็กลายเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยซุงซิงกับใครแล้วก็มีโลกส่วนตัวสูง
"ไม่เป็นไรครับแม่"ป๊อปปี้ที่พูดแม่ของเขาก็อดสงสารลูกชายไม่ได้
"พักบ้างเถอะอาทิตย์หน้าก็ไม่ได้มีงานอะไรเดี๋ยวแม่จองตัวให้เราไปพักที่เชียงใหม่เราไปพักผ่อนบ้างนะป๊อปปี้"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าลูกชาย
"ขอบคุณมาครับแม่"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วก้มลงดูงานต่อแม่ของเขาก็สุดที่จะห้ามเหมือนกัน
1อาทิตย์ต่อมา
"ว่าไงครับคุณศรัณย์"ป๊อปปี้ที่พูดพอร์ชที่ได้ยินเสียงคุ้นๆก็เงยหน้าขึ้นมา
"เฮ้ยไอ้ป๊อป มึงมาได้ไงว่ะแล้วทำไมมึงไม่บอกกู"พอร์ชที่ตกใจแล้วรีบมองหน้าป๊อปปี้ทันทีขอแค่อย่าให้เฟิร์นมาเจอป๊อปปี้ตอนนี้ด้วยเถอะ
"มึงตกใจอะไรว่ะกูก็จะมาพักแล้วก็จะมาเซอร์ไพส์มึงด้วย"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าเพื่อนที่ดูตกใจเขาอยู่
"อืมเซอร์ไพส์มากๆๆ"พอร์ชที่พูดจู่จู่ก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา
"พี่พอร์ชวันนี้เฟิร์นว่ะจะกลับไปไร่ก่อนนะ พี่ป๊อป"เฟิร์นที่เห็นป๊อปปี้ก็รีบหันหลังแล้วจะเดินแต่ป๊อปปี้ก็เดินไปดักหน้าเฟิร์นทันที
"เฟิร์น เฟิร์นจริงๆด้วยไอ้พอร์ชไหมมึงบอกว่ามึงไม่เจอเฟิร์นไงแล้วนี้"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วทำสายตาดุใส่เพื่อน
"ไม่มีอะไรแล้วเฟิร์นขอตัวนะค่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วจะเปิดประตูออกไปแต่ป๊อปปี้ก้ดึงประตูปิดไว้
"เฟิร์น เฟิร์นรู้ไหมว่าฟางอยู่ไหนเฟิร์นบอกพี่หน่อยนะเฟิร์นพี่อยากเจอลูก"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์นอย่างขอร้อง
"พี่ว่ามันไม่ช้าไปหน่อยหรอ"เฟิร์นที่พูดแล้วจะเดินไปแต่ป๊อปปี้ก็ดักไว้อีก
"นะเฟิร์นนะ พาพี่ไปหน่อยพี่อยากเจอลูกกับฟางจริงๆ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วเขย่ามือเฟิร์นเฟิร์นที่หันไปมองหน้าพอร์ช พอร์ชพยักหน้าให้
"ได้ แต่ถ้าพี่ไปแล้วพี่ฟางไม่ต้อนรับเฟิร์นก็ช่วยอะไรพี่ไม่ได้"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้
"ได้สิขอแค่พี่ได้เห็นหน้าลูกแล้วก็ฟางพี่ขอแค่นี้"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วยิ้มอย่างดีใจก่อนที่ทั้งสามจะไปที่รีสอตร์ของเอี๊ยง
อยากบอกรักกับใครสักคนอยากใช้หนึ่งคำคำนี้พูดให้ใครฟังดีเป็นเธอจะได้รึเปล่า.
..............................................................................................................
ป๊อปปี้.
จัดมาให้แบบพิเศษสองตอน เอ้าใกล้จะจบแล้วขอบคุณที่อ่านที่เม้นกันนะค่ะ
แล้วอย่าลืมติดตามฟิคต่อๆไปนะค่ะ ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
