คู่ชีวิต(is love)

"ไม่เจอเลยหรอครับ ครับ ยังไงก็ช่วยตามหาเธอให้เจอนะครับ"ป๊อปปี้ที่พูดกับปลายสาย เขาจ้างนักสืบตามหาฟางโดยที่มีพอร์ชรู้เรื่องแต่พอร์ชก็พยายามปกปิดตามคำบอกของเฟิร์นและฟาง
 
"เฮ้ยไอ้พอร์ชมึงอยู่ที่เชียงใหม่ มึงไม่เคยเจอฟางบ้างหรอว่ะ"ป๊อปปี้ที่พูดกับพอร์ช พอร์ชที่บินกลับมากรุงเทพเพื่อมาจัดการงานที่กรุงเทพให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปอยู่ที่เชียงใหม่
 
"โฮ้ยไอ้ป๊อปเชียงใหม่มันเล็กซะที่ไหนล่ะ เฮ้ยไอ้ป๊อปบางทีฟางอาจจะไม่ได้อยู่ที่เชียงใหม่ก็ได้นะเว้ย"พอร์ชที่พูดเบียงเบนเพื่อน
 
"แต่เฟิร์นเขาเขียนไว้ว่าจะย้ายไปอยู่ที่เชียงใหม่นะเว้ย ยังไงกูก็จะเอาลูกกับเมียกูคืนมา"ป๊อปปี้ที่พูดอย่างแน่วแน่เล่นเอาพอร์ชสำนึกผิดไปเลย
 
"เอ่อ เดี๋ยวกูช่วยมึงอีกแรงแล้วกัน"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าเพื่อน
 
 
 
"พี่ฟางทำอะไรอยู่ค่ะ ป๊อปช่วยไหม"ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในร้านเห็นฟางทำอะไรอยู่ในครัวก็พูด
 
"ไม่เป็นไรจะป๊อปปี้พี่ทำคัพเค้กนะไว้เอามาขายในร้าน เรามาก็ดีเลยมาชิมดูสิ"ฟางที่ยกคัพเค้กมาให้ป๊อปปี้
 
"โฮ อร่อยมากเลยพี่ฟาง ทำขายได้เลยนะเนี้ย"ป๊อปปี้ที่ชิมคัพเค้กของฟางแล้วพูด
 
"จริงหรอ งั้นเดี๋ยวพี่จะลองทำขายดูดีกว่าเนาะ"ฟางที่พูดแล้วมองป๊อปปี้ที่ยิ้มให้ก่อนจะชวนป๊อปปี้มาแต่งหน้าเค้กต่อ
 
 
"เบื่อ เบื่อ เบื่อ โบว์ถ้าพี่พอร์ชมาบอกว่าเฟิร์นกลับรีสอตร์แล้วนะ ให้มาเป็นเลขาส่วนตัวก็ไม่เอาเลขาไปด้วย ชิ"เฟิร์นที่พูดแล้วหน้ามู่ทู่
 
"แต่คุณพอร์ชเขาบอกให้เฟิร์นรอก่อนนะ"โบว์ที่พูดแล้วเช็คเอกสารต่อ
 
"ไม่รู้ล่ะเดี๋ยวเฟิร์นกลับไร่ก่อนที่ไร่น่าจะมีอะไรให้ทำเยอะ"เฟิร์นที่พูดแล้วเดินออกไปโบว์ที่จะห้ามแต่ก็ไม่ทันก็ได้ขยี้หัวตัวเอง
 
 
"พี่ฟาง เฟิร์นหิวววววว"เฟิร์นที่เดินเข้ามาในร้านกับเอี๊ยงก็เรียกหาของกินทันที
 
"มาแล้วก็เรียกหาแต่ของกินแล้วไม่มีงานทำรึไง ไหนบอกว่าไปเป็นเลขาส่วนตั๊ว ส่วนตัวของพอร์ชไง"ฟางที่พูดแล้วเดินเอาเค้กมาให้น้องสาว
 
"ไปทำงานเป็นเลขาก็ใช่ วันนี้พี่พอร์ชไปจัดการงานที่กรุงเทพนะส่วนงานที่นี้ก็มีเลขาอีกคนจัดการ เลขาคนนี้ก็เลยว่างมากๆๆๆ"เฟิร์นที่พูดแล้วกินเค้กที่อยู่อย่างไม่ปราณี
 
"โอ๊ยงอนเขาหรอ ก็เขาไปทำงาน"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าน้องสาว
 
"ปล๊าวว เอ่อ เอี๊ยงป๊อปปี้อยู่ที่ไร่ไหมอ่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าเอี๊ยง
 
"อยู่ ทำไมหรอ"เอี๊ยงที่ถามแล้วมองหน้าเฟิร์น
 
"ปล่าว ก็แค่เบื่อ ก็เลยจะชวนป๊อปปี้ไปขับจักรยานเล่นซะหน่อย"เฟิร์นที่พูดแล้วเดินออกไปจากร้านไปแล้วไปที่ไร่เพื่อไปหาป๊อปปี้
 
"อ้าวคุณเฟิร์นมาได้ยังไงค่ะเนี้ยแล้วไม่ได้ ไปทำงานหรอค่ะ"ป๊อปปี้ที่ดูคนงานเก็บในชาอยู่ก็ถาม
 
"ไปมาแล้ว แต่ไม่มีอะไรให้ทำ เบื่ออ่ะป๊อปปี้พาเฟิร์นไปขับจักรยานเล่นหน่อยสิ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้เชิงขอร้อง
 
"ได้สิค่ะ เดี๋ยวป๊อปพาไป"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์นแล้วยิ้มก่อนทั้งสองจะเดินไปเอารถจักรยานแล้วขับไปดูรอบๆไร่ชาและรีสอตร์
 
 
"ฟาง"พอร์ชที่เดินเข้ามาหาฟางที่ร้าน
 
"อ้าวพอร์ชไหนเจ้าเฟิร์นบอกว่าพอร์ชไปเครียงานที่กรุงเทพไง"ฟางที่พูดแล้วพลางเช็ดแก้วกาแฟ
 
"ไปนะไปมาแล้ว"พอร์ชพูด "แล้ว"ฟางพูด "เฟิร์นอยู่ไหม"พอร์ชที่ถามฟาง
 
"ไปขี่จักรยานกับป๊อปปี้ที่ไร่นะ"ฟางที่พูดแล้วเช็ดแก้วต่อ
 
"ฟางพอร์ชมีไรอยากจะพูดนะ"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าฟาง
 
"ว่า"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าพอร์ชก่อนจะเช็ดแก้วต่อ
 
"วันนี้พอร์ชไปเจอไอ้ป๊อปมา"พอร์ชพูด
 
"อืม แล้ว"ฟางพูด
 
"ป๊อปเขาให้นักสืบตามหาฟาง แต่พอร์ชกันไว้ก่อนไม่อยากให้ฟางเสียใจ"พอร์ชที่พูดแล้วมองฟาง
 
"ก็ดีแล้วนิต่างคนต่างอยู่บอกเขาไปว่าไม่ต้องตามหาฟาง นะถ้าไม่อยากให้ฟางเจ็บอีก"ฟางที่พูดแล้วเช็ดแก้วไป
 
"เฮ้ยแต่ไอ้ป๊อปมันไม่ได้แต่งงานแล้วนะฟาง แถมตอนนี้มันยังตามหาฟางมันรักฟางมากนะ"พอร์ชพูด
 
"รักหรอพอร์ช แต่รักของเราเราเลือกแล้วว่าจะออกมา แต่เราออกมาได้แล้วจะให้เรากลับไป เรากลับไปไม่ได้ เราเจ็บ"ฟางที่พูดแล้วเดินเข้าหลังร้านไป
 
พอร์ชที่เห็นฟางเดินไปหลังร้านแล้วก็เดินออกไปหาเฟิร์นที่ไร่ระหว่างทางพอร์ชและเอี๊ยงเจอกันก็เลยเดินไปหาสองสาวพร้อมกัน
 
"เฮ้ยทำไมเป็นแบบนั้นนะเฟิร์น ป๊อป"เอี๊ยงที่เห็นทั้งสองพยุงตัวเองเดินมาที่รีสอตร์ก็พูด
 
"ก็พอดีเฟิร์นเขาชวนขับจักรยานปล่อยมือนะเลยเป็นแบบนี้แหละ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วพยุงตัวเองมานั่งที่เก้าอี้พอร์ชที่เห็นเฟิร์นเดิกระแพกมาก็รีบพยุง
 
"เห็นไหมขับดีๆไม่ได้ เป็นไงเดี๊ยง"พอร์ชที่พูดแล้วมองหนาเฟิร์นอย่างดุๆฟางที่เห็นคนมาบอกว่าเฟิร์นเกิดอุบัติเหตุรีบเดินมาดูน้องสาว
 
"ทำไงถึงได้เป็นงี้อ่ะ"ฟางที่พูดแล้วมองน้องสาว
 
"เดี๋ยวพี่ทำแผลให้"พอร์ชที่พูดแล้วหยิบสำลีและแอ็ลกอฮอลออกมาส่วนเอี๊ยงก็ทำแผลให้ป๊อปปี้
 
"โอ๊ยแสบๆๆๆๆ"เฟิร์นที่โดนแอ็ลกอฮอลราดแผลก็ร้อง
 
"สมน้ำหน้า"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์นที่บิดแขนเขาอยู่
 
"แล้วนี้เธอไม่คิดจะร้องแบบเขาบ้างรึไงทึกจริงๆ"เอี๊ยงที่เห็นป๊อปปี้ไม่เจ็บที่ถูกเขาทำแผลก็ถาม
 
"ฮึ ชินแล้วล่ะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วก็มองหน้าเอี๊ยงอย่างเศร้าๆ ฟางที่มองทั้งสองคู่ทำแผลก็นึกถึงเรื่องเก่าๆสายตาก็เศร้าลงทันที
 
"พี่พอร์ช พอ"เฟิร์นที่เถียงกับพอร์ชอยู่แล้วมองหน้าพี่สาวก็ดุพอร์ชทันที
 
"อ้าวเสร็จกันแล้วหรองั้นพี่ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ"ฟางที่พูดแล้วเดินออกไปทั้งสี่คนที่เห็นฟางเดินออกไปก็หันตามทันที ฟางที่หันหลังแล้วนำ้ตาก็ไหลออกมาทันทีเขาทำไมยังเจ็บอยู่นะ
 
 
ฟางที่นอนอยู่ที่ม้านั่งโยกในห้องแล้วมองดูดาวที่ระเบียงก่อนจะเอามือลูบท้องของตัวเองอย่างเบาๆ
 
"อีกไม่กี่เดือนเราก็ได้เจอกันแล้วเนาะ"ฟางที่พูดแล้วยิ้มออกมา
 
"พี่ฟางเฟิร์นเอานี้มาให้"เฟิร์นที่พูดแล้วยืนนมให้ฟาง
 
"ขอบคุณมากนะไอ้แสบ"ฟางที่พูดแล้วขยี้ผมน้องสาว
 
"ไม่เป็นไร ไหนหลานพี่เฟิร์นวันนี้ดิ้นรึยังเดี๋ยวพี่เฟิร์นของฟังหน่อยสิ"เฟิร์นที่พูดแล้วเอาหูแนบกับท้องฟาง ฟางที่มองน้องสาวแล้วลูบหัวเบาๆ
 
"ขอบใจมากนะเฟิร์นที่ดูแลพี่มาตลอด"ฟางที่พูดแล้วน้ำใสๆก็ไหลออกจากตาเฟิร์นที่เห็นพี่สาวก็รีบปาดน้ำตาให้
 
"ไม่ต้องร้อง พี่ฟางต้องเข้มแข็งนะเดี๋ยวหลานเฟิร์นออกมาก็หน้าบูดพอดี"เฟิร์นที่พูดฟางที่มองน้องสาวก่อนจะกอดปลอบน้องสาวสุดที่รัก
 
 
ก็มันคิดถึงเธอแทบจะตายแล้ว ความคิดถึงทรมาณฉันเหลือเกิน.
...............................................................................................................
                                                                      ป๊อปปี้ .
 
 
ช่วงนี้สมองตื้อมากเลยเอาแค่นี้ก่อนใกล้จะจบแล้ว อย่าลืมอ่านกันเยอะๆน๊าา