คู่ชีวิต(is love)

"ไม่เจอเลยหรอครับ ครับ ยังไงก็ช่วยตามหาเธอให้เจอนะครับ"ป๊อปปี้ที่พูดกับปลายสาย เขาจ้างนักสืบตามหาฟางโดยที่มีพอร์ชรู้เรื่องแต่พอร์ชก็พยายามปกปิดตามคำบอกของเฟิร์นและฟาง

 

"เฮ้ยไอ้พอร์ชมึงอยู่ที่เชียงใหม่ มึงไม่เคยเจอฟางบ้างหรอว่ะ"ป๊อปปี้ที่พูดกับพอร์ช พอร์ชที่บินกลับมากรุงเทพเพื่อมาจัดการงานที่กรุงเทพให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปอยู่ที่เชียงใหม่

 

"โฮ้ยไอ้ป๊อปเชียงใหม่มันเล็กซะที่ไหนล่ะ เฮ้ยไอ้ป๊อปบางทีฟางอาจจะไม่ได้อยู่ที่เชียงใหม่ก็ได้นะเว้ย"พอร์ชที่พูดเบียงเบนเพื่อน

 

"แต่เฟิร์นเขาเขียนไว้ว่าจะย้ายไปอยู่ที่เชียงใหม่นะเว้ย ยังไงกูก็จะเอาลูกกับเมียกูคืนมา"ป๊อปปี้ที่พูดอย่างแน่วแน่เล่นเอาพอร์ชสำนึกผิดไปเลย

 

"เอ่อ เดี๋ยวกูช่วยมึงอีกแรงแล้วกัน"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าเพื่อน

 

 

 

"พี่ฟางทำอะไรอยู่ค่ะ ป๊อปช่วยไหม"ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในร้านเห็นฟางทำอะไรอยู่ในครัวก็พูด

 

"ไม่เป็นไรจะป๊อปปี้พี่ทำคัพเค้กนะไว้เอามาขายในร้าน เรามาก็ดีเลยมาชิมดูสิ"ฟางที่ยกคัพเค้กมาให้ป๊อปปี้

 

"โฮ อร่อยมากเลยพี่ฟาง ทำขายได้เลยนะเนี้ย"ป๊อปปี้ที่ชิมคัพเค้กของฟางแล้วพูด

 

"จริงหรอ งั้นเดี๋ยวพี่จะลองทำขายดูดีกว่าเนาะ"ฟางที่พูดแล้วมองป๊อปปี้ที่ยิ้มให้ก่อนจะชวนป๊อปปี้มาแต่งหน้าเค้กต่อ

 

 

"เบื่อ เบื่อ เบื่อ โบว์ถ้าพี่พอร์ชมาบอกว่าเฟิร์นกลับรีสอตร์แล้วนะ ให้มาเป็นเลขาส่วนตัวก็ไม่เอาเลขาไปด้วย ชิ"เฟิร์นที่พูดแล้วหน้ามู่ทู่

 

"แต่คุณพอร์ชเขาบอกให้เฟิร์นรอก่อนนะ"โบว์ที่พูดแล้วเช็คเอกสารต่อ

 

"ไม่รู้ล่ะเดี๋ยวเฟิร์นกลับไร่ก่อนที่ไร่น่าจะมีอะไรให้ทำเยอะ"เฟิร์นที่พูดแล้วเดินออกไปโบว์ที่จะห้ามแต่ก็ไม่ทันก็ได้ขยี้หัวตัวเอง

 

 

"พี่ฟาง เฟิร์นหิวววววว"เฟิร์นที่เดินเข้ามาในร้านกับเอี๊ยงก็เรียกหาของกินทันที

 

"มาแล้วก็เรียกหาแต่ของกินแล้วไม่มีงานทำรึไง ไหนบอกว่าไปเป็นเลขาส่วนตั๊ว ส่วนตัวของพอร์ชไง"ฟางที่พูดแล้วเดินเอาเค้กมาให้น้องสาว

 

"ไปทำงานเป็นเลขาก็ใช่ วันนี้พี่พอร์ชไปจัดการงานที่กรุงเทพนะส่วนงานที่นี้ก็มีเลขาอีกคนจัดการ เลขาคนนี้ก็เลยว่างมากๆๆๆ"เฟิร์นที่พูดแล้วกินเค้กที่อยู่อย่างไม่ปราณี

 

"โอ๊ยงอนเขาหรอ ก็เขาไปทำงาน"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าน้องสาว

 

"ปล๊าวว เอ่อ เอี๊ยงป๊อปปี้อยู่ที่ไร่ไหมอ่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าเอี๊ยง

 

"อยู่ ทำไมหรอ"เอี๊ยงที่ถามแล้วมองหน้าเฟิร์น

 

"ปล่าว ก็แค่เบื่อ ก็เลยจะชวนป๊อปปี้ไปขับจักรยานเล่นซะหน่อย"เฟิร์นที่พูดแล้วเดินออกไปจากร้านไปแล้วไปที่ไร่เพื่อไปหาป๊อปปี้

 

"อ้าวคุณเฟิร์นมาได้ยังไงค่ะเนี้ยแล้วไม่ได้ ไปทำงานหรอค่ะ"ป๊อปปี้ที่ดูคนงานเก็บในชาอยู่ก็ถาม

 

"ไปมาแล้ว แต่ไม่มีอะไรให้ทำ เบื่ออ่ะป๊อปปี้พาเฟิร์นไปขับจักรยานเล่นหน่อยสิ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้เชิงขอร้อง

 

"ได้สิค่ะ เดี๋ยวป๊อปพาไป"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์นแล้วยิ้มก่อนทั้งสองจะเดินไปเอารถจักรยานแล้วขับไปดูรอบๆไร่ชาและรีสอตร์

 

 

"ฟาง"พอร์ชที่เดินเข้ามาหาฟางที่ร้าน

 

"อ้าวพอร์ชไหนเจ้าเฟิร์นบอกว่าพอร์ชไปเครียงานที่กรุงเทพไง"ฟางที่พูดแล้วพลางเช็ดแก้วกาแฟ

 

"ไปนะไปมาแล้ว"พอร์ชพูด "แล้ว"ฟางพูด "เฟิร์นอยู่ไหม"พอร์ชที่ถามฟาง

 

"ไปขี่จักรยานกับป๊อปปี้ที่ไร่นะ"ฟางที่พูดแล้วเช็ดแก้วต่อ

 

"ฟางพอร์ชมีไรอยากจะพูดนะ"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าฟาง

 

"ว่า"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าพอร์ชก่อนจะเช็ดแก้วต่อ

 

"วันนี้พอร์ชไปเจอไอ้ป๊อปมา"พอร์ชพูด

 

"อืม แล้ว"ฟางพูด

 

"ป๊อปเขาให้นักสืบตามหาฟาง แต่พอร์ชกันไว้ก่อนไม่อยากให้ฟางเสียใจ"พอร์ชที่พูดแล้วมองฟาง

 

"ก็ดีแล้วนิต่างคนต่างอยู่บอกเขาไปว่าไม่ต้องตามหาฟาง นะถ้าไม่อยากให้ฟางเจ็บอีก"ฟางที่พูดแล้วเช็ดแก้วไป

 

"เฮ้ยแต่ไอ้ป๊อปมันไม่ได้แต่งงานแล้วนะฟาง แถมตอนนี้มันยังตามหาฟางมันรักฟางมากนะ"พอร์ชพูด

 

"รักหรอพอร์ช แต่รักของเราเราเลือกแล้วว่าจะออกมา แต่เราออกมาได้แล้วจะให้เรากลับไป เรากลับไปไม่ได้ เราเจ็บ"ฟางที่พูดแล้วเดินเข้าหลังร้านไป

 

พอร์ชที่เห็นฟางเดินไปหลังร้านแล้วก็เดินออกไปหาเฟิร์นที่ไร่ระหว่างทางพอร์ชและเอี๊ยงเจอกันก็เลยเดินไปหาสองสาวพร้อมกัน

 

"เฮ้ยทำไมเป็นแบบนั้นนะเฟิร์น ป๊อป"เอี๊ยงที่เห็นทั้งสองพยุงตัวเองเดินมาที่รีสอตร์ก็พูด

 

"ก็พอดีเฟิร์นเขาชวนขับจักรยานปล่อยมือนะเลยเป็นแบบนี้แหละ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วพยุงตัวเองมานั่งที่เก้าอี้พอร์ชที่เห็นเฟิร์นเดิกระแพกมาก็รีบพยุง

 

"เห็นไหมขับดีๆไม่ได้ เป็นไงเดี๊ยง"พอร์ชที่พูดแล้วมองหนาเฟิร์นอย่างดุๆฟางที่เห็นคนมาบอกว่าเฟิร์นเกิดอุบัติเหตุรีบเดินมาดูน้องสาว

 

"ทำไงถึงได้เป็นงี้อ่ะ"ฟางที่พูดแล้วมองน้องสาว

 

"เดี๋ยวพี่ทำแผลให้"พอร์ชที่พูดแล้วหยิบสำลีและแอ็ลกอฮอลออกมาส่วนเอี๊ยงก็ทำแผลให้ป๊อปปี้

 

"โอ๊ยแสบๆๆๆๆ"เฟิร์นที่โดนแอ็ลกอฮอลราดแผลก็ร้อง

 

"สมน้ำหน้า"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์นที่บิดแขนเขาอยู่

 

"แล้วนี้เธอไม่คิดจะร้องแบบเขาบ้างรึไงทึกจริงๆ"เอี๊ยงที่เห็นป๊อปปี้ไม่เจ็บที่ถูกเขาทำแผลก็ถาม

 

"ฮึ ชินแล้วล่ะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วก็มองหน้าเอี๊ยงอย่างเศร้าๆ ฟางที่มองทั้งสองคู่ทำแผลก็นึกถึงเรื่องเก่าๆสายตาก็เศร้าลงทันที

 

"พี่พอร์ช พอ"เฟิร์นที่เถียงกับพอร์ชอยู่แล้วมองหน้าพี่สาวก็ดุพอร์ชทันที

 

"อ้าวเสร็จกันแล้วหรองั้นพี่ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ"ฟางที่พูดแล้วเดินออกไปทั้งสี่คนที่เห็นฟางเดินออกไปก็หันตามทันที ฟางที่หันหลังแล้วนำ้ตาก็ไหลออกมาทันทีเขาทำไมยังเจ็บอยู่นะ

 

 

ฟางที่นอนอยู่ที่ม้านั่งโยกในห้องแล้วมองดูดาวที่ระเบียงก่อนจะเอามือลูบท้องของตัวเองอย่างเบาๆ

 

"อีกไม่กี่เดือนเราก็ได้เจอกันแล้วเนาะ"ฟางที่พูดแล้วยิ้มออกมา

 

"พี่ฟางเฟิร์นเอานี้มาให้"เฟิร์นที่พูดแล้วยืนนมให้ฟาง

 

"ขอบคุณมากนะไอ้แสบ"ฟางที่พูดแล้วขยี้ผมน้องสาว

 

"ไม่เป็นไร ไหนหลานพี่เฟิร์นวันนี้ดิ้นรึยังเดี๋ยวพี่เฟิร์นของฟังหน่อยสิ"เฟิร์นที่พูดแล้วเอาหูแนบกับท้องฟาง ฟางที่มองน้องสาวแล้วลูบหัวเบาๆ

 

"ขอบใจมากนะเฟิร์นที่ดูแลพี่มาตลอด"ฟางที่พูดแล้วน้ำใสๆก็ไหลออกจากตาเฟิร์นที่เห็นพี่สาวก็รีบปาดน้ำตาให้

 

"ไม่ต้องร้อง พี่ฟางต้องเข้มแข็งนะเดี๋ยวหลานเฟิร์นออกมาก็หน้าบูดพอดี"เฟิร์นที่พูดฟางที่มองน้องสาวก่อนจะกอดปลอบน้องสาวสุดที่รัก

 

 

ก็มันคิดถึงเธอแทบจะตายแล้ว ความคิดถึงทรมาณฉันเหลือเกิน.

...............................................................................................................

                                                                      ป๊อปปี้ .

 

 

ช่วงนี้สมองตื้อมากเลยเอาแค่นี้ก่อนใกล้จะจบแล้ว อย่าลืมอ่านกันเยอะๆน๊าา