แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายไม่รู้อะไรอย่ามาพูดมั่วๆดีกว่านะป๊อป”เขื่อนรีบลุกมาปกป้องไม่ให้ป๊อปปี้ทำอะไรฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“มั่วอะไร ชั้นน่ะเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น พวกเธอ2คนกำลังทำอะไรกัน นี่เธอหลอกเพื่อนชั้นงั้น
หรอ”ป๊อปปี้โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ถ้านายอยากจะคิดอะไรเข้าข้างตัวเองแบบนี้ก็เชิญ”ฟางพูดแล้วเข็นรถเข็นหนี
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้านายยังไม่รู้เรื่องนายก็อย่ามาพูดบ้าๆ”เขื่อนพูดแล้วเดินตามฟางไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ เฟย์ฟื้นแล้ว”กานดาและธีร์ที่แวะมาเยี่ยมเฟย์ต่างดีใจที่เห็นเฟย์ฟื้นก็รีบประคองเฟย์ขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
“เฟย์เป็นยังไงบ้างยังเจ็บตรงไหนอยู่รึเปล่า”เขื่อนที่เข้ามาพร้อมฟางก็รีบเข้าไปประคองเฟย์ขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“หรือว่าต้องให้หมอตรวจดูอาการอีกที เออ จริงสิ เมื่อกี้ป้าฝนบอกมาว่าพวกท่านเกริกถูกจับตัวไป
แล้วนะ จะเหลือก็แค่แบมนั่นล่ะที่หายไป แต่ไม่ต้องห่วงนะเพราะว่าทางตำรวจที่เป็นเพื่นเขื่อนเค้า
จะคุ้มกันเฟย์เอง”ฟางพูดแล้วยิ้มให้เฟย์อย่างเป็นมิตรทำให้เฟย์ชะงักเมื่อเห็นท่าทางของฟางที่ไม่
หาเรื่องทะเลาะกันเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่เป็นไรแล้วค่ะแต่ตอนนี้เฟย์ง่วงเฟย์อยากนอนพัก ขอพักก่นดีกว่า”เฟย์พูดแล้วรีบคลุมโปง
หนีทุกคนไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“หรือว่าเฟย์ยังโกรธชั้นที่ปล่อยให้แบมมาทำร้ายเฟย์แบบนั้น”เขื่อนเดินออกมาจากห้องก็ซึลงไป
 
 
 
 
 
 
“คงไม่ใช่อย่างงั้นหรอกเขื่อนบางทีเฟย์อาจจะง่วงนอนจริงๆก้ได้นะ อย่าคิดมากเลย”ฟางที่พยุงตัว
เองออกมาก็ปลอบเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ไม่ทันไรก็เข้าอกเข้าใจดีซะเหลือเกินนะ แล้วต่อไปก็คงจะเข้ากันได้ดีกว่านี้”ป๊อปปี้เห็นก็พูด
ประชด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่หยุดความคิดต่ำๆบ้าๆพวกนั้นของนายไปซะ ทุเรศ”ฟางรีบว่าก่อนะพยุงตัวเองหนีป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ออกมาเดินทำไมด้านนอก พรุ่งนี้จะออกจากโรงพยาบาลก็จริงแต่เราควรพักผ่อนนะ ดูนี่สิๆ
ป้าน่ะต้มข้าวต้มทะเลที่เราชอบมาด้วยนะฟาง”ป้าฝนเดินมาแล้วเอากล่องข้าวให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“อุ้บ ทำไมเหม็นแบบนี้”ทันทีที่ฟางได้กลิ่นก็รีบปิดปาก
 
 
 
 
 
 
“เหม็นอะไรกัน นี่พึ่งอุ่นเสร็จใหม่ๆเลยนะ มาๆเดี๋ยวป้าพาไปทานนะ”ป้าฝนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่อยากกินค่ะ มะ ไม่ไหวแล้ว”ฟางที่เริ่มมีอาการแพ้ท้องก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำโดยมีเขื่อน
ตามไปติดๆ
 
 
 
 
 
 
“สงสัยหลานสาวสุดที่รักคงจะเอือมพฤติกรรมเลวๆของป้าแล้วละมั้ง”ป๊อปปี้แม้จะสงสัยแต่ก็อด
เยาะเย้ยไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ระวังนะ พวกปากดีแบบแกน่ะ มันจะไม่ตายดีสักคน”ป้าฝนหันไปมองป๊อปปี้ช้าๆแล้วพูดขู่
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ลองสิครับ เพราะอย่างผมคงไม่โง่ให้ใครมาฆ่าแล้วไม่ทิ้งหลักฐานไว้สาวไปถึงตัวฆาตกร
หรอก”ป๊อปปี้ยิ้มร้ายๆอย่างมีแผนก่อนท่ะมองโทรศัพท์ตัวเองที่ดังขึ้นแล้วยิ้มออกมาก่อนะรีบเดินไป
ทิ้งให้ป้าฝนแค้นใจอยู่ตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่อยๆเดินนะฟาง”เมื่อฟางออกจากโณงพยาบาลมาก็มีโทโมะเข้ามาช่วยดูแลและประคองฟางมา
ที่บ้านพัก ซึ่งเขื่อนนั้นก็ดูแลเฟยืและแก้วดูแลป๊อปปี้ที่พึ่ล้างแผลเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเค้ารักกันดีนะคะ”แก้วมองภาพที่โทโมะดูแลฟางก็น้อยใจ
 
 
 
 
 
 
“ดูแลผิดคนน่ะสิ ผู้หญิงมักมาก ไม่เลือกเอาสักคน”ป๊อปปี้มองภาพนั้นด้วยความหงุดหงิดแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่ป๊อปเกลียดยัยนั่นจริงๆหรอคะ เฟยืได้ยินตอนแรกนึกว่าพี่หึง”เฟย์เห็นก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะเฟย์เรียกฟางว่ายัยนั่น นี่เฟย์ความจำกลับมาแล้วหรอ”เขื่อนรีบถามด้วยความดีใจ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ มาแต่ก็มาไม่หมดหรอกค่ะเฟย์อยากพักแล้ว”เฟย์พูดแล้วรีบหนีเขื่อนไปในบ้านทำให้เขื่อนงง
ว่าเฟย์หลบหน้าเขาทำไมกัน
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวแก้วอยู่ทานข้าวที่นี่ด้วยกันนะแล้วค่อยกลับ”ป๊อปปี้ชวนแก้วแล้วยิ้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ สวีทหวานทั้ง2คู่แบบนี้จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ล่พร้อมกันเลยมั้ย”ป้าฝนเห็นท่าทาง2คู่ก็ยิ้ม
ก่อนะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางยังไม่อยากคิดเรื่องนี้น่ะป้า”ฟางชะงักแล้วนึกได้ว่าตัวเองท้องอยู่ก็พูดทำให้โทโมะซึมลง
ไป
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะว่ายังเลือกไม่ได้สักคนสินะ อยากจะเก็บแต้มผู้ชายไว้อยู่ล่ะสิท่า”ป๊อปปี้รีบว่า
 
 
 
 
 
“นี่เธอไม่เหนใจความรักของโทโมะที่มีให้เลยรึไงฟาง ทำไมถึงยังไม่แต่งอีก”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องแต่งงานองชั้นกับฟางเอาเป็นว่าชั้นัดการเองคู่อื่นไม่ต้องมายุ่ง”โทโมะรีบพูดเมื่อเห็นแก้วเทค
แคร์แต่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะจ้ะๆ ทุกคนมาทานข้าวด้วยกันก่อนสิจ้ะน้าทำกับข้าวไว้เยอะเลย”กานดาเดินออกมาเรียกทุก
คนก่อนจะให้ทุกคน มาทานข้าวด้วยกัน ซึ่งเป็นไปตามคาดเขื่อนนั่งข้างเฟย์ถัดมาคือป๊อปปี้นั่งข้าง
แก้วตรงข้ามกับฟางที่นั่งข้างโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ทานเยอะๆนะคะพี่ป๊อปเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องออกไปทำงานอีก”แก้วพูดแล้วตักอาหารให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณครับแก้ว แก้วเองก็ทานเยอะๆนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเทคแคร์แก้วกลับทำให้โทโมะหน้า
หงิก
 
 
 
 
 
 
“ฟางได้ข่าวว่าไม่ค่อยสบาย งั้นทานอะไรอ่อนๆดีกว่าเนาะ”โทโมะพูดแล้วตักซุปให้ฟาง ป๊อปปี้
ชะงัก ฟางป่วยงั้นหรอ
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจจ้ะโทโมะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้โทโมะก่อนที่จะพูดคุยกันอย่างถูกคอตลอดตอนทานข้าว
ทำให้ป๊อปปี้และแก้วที่มอง ภาพนั้นถึงกับสะอึก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่ไปส่งเรากลับห้องพักแล้วกันนะแก้ว”เมื่อทานข้าวเสร็ป๊อปปี้อาสาจะพาแก้วกลับห้องพักทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เออ จริงสิ พี่เขื่อนเฟยืลืมของไว้ตรงฝั่งรีสอร์ทเราเลยไปส่งแก้วกับโทโมะเค้าเลยแล้วกันเนาะ อ้อ
เมื่อกี้พ่อเค้าฝากเอกสารให้พี่ป๊อปเช้คน่ะค่ะ อย่าลืมไปเช้คนะคะ”เฟย์รีบพูดก่อนะดึงมือเขื่อนไป
ด้วยกันเพื่อพาแก้วและโทโมะกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจำกลับมาแล้วเนี่ยรีบทำตัวเป็นกามเทพจำเป็นเลยนะ”เขื่อนกระซิบพูดกับเฟย์
 
 
 
 
 
 
“เฟย์เปล่าเป็นกามเทพนะคะ แค่ไม่ชอบให้ใครประชดใคร”เฟย์พูดแล้วรีบเดินหนีเขื่อน
 
 
 
 
 
 
“ดีแต่บบอกคู่เข้า แล้วเรื่องพี่กับเราล่ะไม่ยอมเคลียร์ดีๆ”เขื่อนมองเฟน์ที่ดินไปก็ส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“ป้านอนก่อนนะคะ ฟางอยากดูดาว”ฟางที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินออกมาที่บริเวณท่าน้ำไม่ไกลจาก
ที่พักเพียงลำพัง
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้พี่เหมือนเป็นคนเลวที่แย่งสามีของเราไปเลยนะฝ้าย”ฟางเอามือลูบท้องตัวเองเบาๆแล้วคิด
ย้อนถึงวันที่เธอกับฝ้ายทะเลาะกันจนฝ้ายผลัดตกน้ำตรงนี้แล้วมีเธอว่ายน้ำลงไปช่วยน้องสาวของ
เธอขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะมาสารภาพผิดอะไรตรงนี้ ถ้าฝ้ายยังอยู่เค้าก็คงอยากจะฆ่าเธอให้ตายให้สมกับที่เธอฆ่าเค้านั่น
ล่ะ”ป๊อปปี้ที่แอบเดินตามฟางมาก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“วันนั้นชั้นไม่ได้ฆ่าฝ้ายนะ”ฟางรีบว่าทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีหน่อยเลย ชั้นไม่เชื่อหรอก นี่คงจะดีใจสินะที่อกับแม่ให้อภัยแล้วให้เธอเอา
ป้าแสนเลวของเธอเข้ามา ชั้นไม่เชชื่อหรอกนะว่าเธอและก็ป้าเธอจะกลับตัวได้”ป๊อปปี้ว่าแล้วคิด
ย้อนถึงที่โรงพยาบาลที่ป้าฝนเคยพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นว่า ไม่ใช่ว่าพวกั้นเลวมากหรอก เพราะคนอื่นให้อภัยชั้นแล้ว ก็จะมีแต่นายนั่นล่ะที่จิตใจมืดบอด
ไม่ยอมเปิดรับและก็ให้อภัย”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ให้อภ้ยคนที่ยังไม่สำนึกงั้นหรอ ไม่มีวัน”ป๊อปปี้ที่ม่ไว้ป้าฝนก็รีบว่า
 
 
 
 
 
“งั้นนายก็ฆ่าชั้นเลยสิ ผลักชั้นลงไปตอนนี้เลยเอาเลย ฆ่าชั้นให้ตายเลย ชั้นก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่
แล้วบนโลกนี้แล้เหมือนกัน”ฟางที่คิดไม่ตกกับเรื่องท้องที่ไม่สามารภบอกป๊อปปี้ได้ก็โพล่งออกมา
ก่อนะทุบตีป๊อปปี้ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ชั้นเจ็บนะนี่เป็นบ้าอะไรของเธอขึ้นมาอีก”ป๊อปปี้ไม่เข้าใจก็โวยวายแล้วรวบฟางไปกอดแนบ
อก
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายเกลียดชั้น นายแค้นชั้นก็ฆ่าชั้นให้ตายเลยสิเรื่องจะได้จบ อื้ออ”ฟางที่ดิ้นโวยวายก็ว่าป๊อปปี้
ก่นจะถูกชายหนุ่มที่เห็นว่าฟางเริ่มพูดไม่รู้เรื่องรวบตัวเข้ามาบดจูบเพื่ปิดปากตัวเธอเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้ที่จูบกับฟางอยู่เนิ่นนานก็ตกใจเมื่อเห็นฟางเป็นลมไปก็รีบเรียกก่อนะอุ้มเธอมาที่
บ้านพักของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลครับ คืนนี้ผมไปหาคุณไม่ได้แล้วนะ ไว้พรุ่งนี้ผมจะไปหาคุณนะ”ป๊อปปี้รีบอุ้มฟางมานอน
บนเตียงของเขาก่อนะกดโทรศัพท์โทรหาปลายสายแล้วจัดการเก็บเอกสารต่างๆแล้วรีบหาผ้ามา
เช็ดตัวให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยบ้า”ป๊อปปี้ที่เช็ดตัวให้ฟางอย่างอ่อนโยนมองร่างบางที่สลบอยู่ก็พูดออกมาก่อนจะจ้องมองฟาง
อยู่เนิ่นนาน เวลาที่ฟางไม่เถียงเขขาหรือไม่ร้ายนั้นทำให้เขาคิดถึงัวนแรกที่เชาเจอกับฟาง มัน
ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้
 
 
 
 
 
 
 
“เราไม่ได้รักยัยนี่”ป๊อปปี้ที่โน้มหน้าจะจูบฟางก็ชะงักก่อนะรีบเตือนตัวเองไว้แล้วรีบไปอาบน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทิพย์หรอ ยาที่ป้าสั่งน่ะป้าขอแรงๆนะ”ทางด้านป้าฝนเมื่อฟางไม่อย็รีบโทรศัพท์หาคนสนิทแล้วยิ้ม
ออกมาอย่างร้ายกาจ
 
 
 
 
 
 
เห้อ ปากเเข็งกันทั้งหมดสงสัยต้องมีเรื่องจากป้าฝนก่อนมั้ง ถึงจะรู้ใจกัน