แฝดริษยา
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.
แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
45) 45 ตัวละครลับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เฟย์อย่าเป็นอะไรนะเฟย์”เขื่อนที่ประคองร่างบางที่ไม่ได้สติพาไปที่ห้องฉุกเฉินด้วยน้ำเสียง
ร้อนรนแล้วคิดถึงชั่วโมงก่อน
“ปล่อยนะอย่าทำอะไรบ้านะแบมชั้นขอล่ะ”เฟย์พยายามขอร้องแบมที่พาเธอมาทำร้ายด้านนอก
บ้าน
“แกนี่มันเลวได้ใจจริงๆนะความจำเสื่อมก็ยังไม่วายทำให้เขื่อนหลงแก”แบมว่าก่อนจะตบเฟย์หัน
“ชั้นไม่ได้ทำให้เค้ามาหลงชั้นนะ เธอเป็นแฟนเค้าเธอก็น่าจะเชื่อใจเค้าสิ”เฟยืดิ้นไปมาแล้วพูด
“รู้เอาไว้ว่าชั้นน่ะเบแค่ไหนที่ถึงแม้ว่าชั้นทำเป็นดีน่าสวสารแต่ในสายตาของพี่เขื่อนเค้ากลับมีแต่
แก แกมันมารหัวใจได้ยินมั้ย”แบมพูดก่อนจะจิกทั้งทึ้งผมของเฟย์ด้วยความโมโห
“พอได้แล้วแบมอย่าทำร้ายเฟย์เลยนะ”เขื่อนที่มากับเจ้าหน้าที่ตำรวจก็รีบร้องห้าม
“นี่มาช่วยมันงั้นหรอ นี่จะเอาพวกมันมาจับแบมงั้นหรอ”แบมโวยวายแล้วตบหน้าเฟย์อีกที
“พี่ไม่คิดเลยนะว่าแบมจะร้ายกาแบบนี้ พี่ว่าเราเลิกกันเถอะไม่ใช่ว่าพี่รักเฟยื แต่เพราะพี่ทนนิสัย
ร้ายกาจของแบมแบบนี้ไม่ได้”เขื่อนโพล่งออกมาทำให้แบมกรีดร้องออกมาด้วยความเสียใจ
“ดี ในเมื่อเลิกกับแบมเพื่อมันงั้นก็อย่าอยู่เลย”แบมพูดก่อนจะกระชากเฟย์มาจากลูกน้องแล้วผลัก
เฟย์ตกบันไดชั้นบนไป
“เฟย์ ไม่นะ”เขื่อนร้องสุดเสียงด้วยความตกใจเมื่อเห็นเฟย์ตกไปต่อหน้าต่อตาเขา
“เฟย์อย่าเป็นอะไรไปนะเฟย์”เมื่อเตียงของเฟย์ถูกเข็นออกมาเขื่อนเดินตามเตียงแล้วกุมมือเฟย์ไว้
ไม่ปล่อย
“ไม่เป็นไรนะ อย่างน้อยตอนนี้เฟย์ก็พ้นขีดอันตรายแล้วนายไปพักผ่อนเถอะนะ”ป๊อปปี้ออกจาก
ห้องทำแผลเดินมาหาเพื่อนชายที่นั่งเฝ้าดูแลเฟย์ที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่ในห้องพัก
“ชั้นว่านายบอกตัวเองก่อนดีกว่าว่ะป๊อป ดูสิถูกยิงมาแบบนี้ยังไม่กลับไปอีก จะเฝ้าฟางล่ะสิ”เขื่อน
พูด
“ใครบอก ชั้นก็ตรวจดูความเรียบร้อยของเฟย์ต่างหากล่ะแล้วพรุ่งนี้จะได้ให้พ่อกับแม่มาเยี่ยม
ได้”ป๊อปปี้รีบพูด
“นี่ ชั้นพูดตรงๆนะ ถ้านายห่วงเค้านายก็ดูแลเค้าสิ นายจะเก็กไปทำไม”เขื่อนพูด
“ชั้นไม่ได้เก็ก นายน่ะเฝ้าเฟย์ไปเลย ชั้นออกไปข้างนอกดีกว่า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบเดินออกไป
นอกห้อง
“ปลอดภัยแล้วนะคะไม่เป็นไรแล้วนะ”ระหว่างที่ฟางนอนหลับไม่ได้สติอยู่ในห้องพักอยู่นั้นได้มีใคร
คนหนึ่งมานั่งเฝ้าเธอแล้วลูบผมเธออย่างแผ่วเบาก่อนจะพูดออกมาก่อนจะห่มผ้าให้เธอแล้วเดิน
ออกไป
“ทำไมเราไม่กลับบ้านไปอย่างที่เขื่อนว่าวะมารออะไร”ป๊อปปี้เดินบ่นกับตัวเองระหว่างเดินมาที่ห้อง
พักของฟางแล้วชะงักเมื่อเห็นใครคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องชายหนุ่มจึงรีบตามไปทันที
“หยุดนะ”ป๊อปปี้ร้องเรียกที่บุคคลแปลกหน้านั้นไม่หยุดป๊อปปี้จึงต้องฝืนตัวเองรีบวิ่งตามไปก่อนจะ
ร้องออกมาเมื่อตัวเองล้มลงไปกองกับพื้น
“ป๊อปปี้”บุลคลแปลกหน้าคนนั้นตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ล้มลงไปก็รีบวิ่งกลับมาดูอาการ
“จะ จับได้แล้ว อย่าไปไหนอีกนะ”ป๊อปปี้เมื่อเห็นบุคคลแปลกหน้ามาประคองตัวเองก็กอดแน่นก่อน
จะร้องไห้ออกมา
“อืม ป้าเองหรอกหรอคะ”ฟางลืมตาตื่นมาในเช้าวันต่อมาก็ชะงักเมื่อเห็นป้าฝนนั่งเฝ้าเธออยู่
“ก็ป้าน่ะสิ คิดว่าจะเป็นใครอีก ป๊อปปี้งั้นหรอ”ป้าฝนพูด
“เปล่าสักหน่อยฟางไม่ได้คิดถึงเค้า”ฟางชะงักก่อนจะพูดเบาๆเมื่อคืนเธอรู้ได้ว่าเหมือนมีใครมา
ดูแลเธอแต่ก็นั่นน่ะสิเป็นป๊อปปี้ที่มาดูแลเธอได้ยังไง เขาเกลียดเธออย่างกับอะไรดี
“ป้าขอโทษนะลูก ฮึก ที่ป้าหลงผิดคิดว่าท่านเกริกน่ะอยากเลี้ยงดูเราไปตลอด ใครล่ะจะรู้ว่ามันจะ
ลวงแกไปทำมิดีมำร้ายแบบนี้ได้”ป้าฝนดึงฟางไปกอดแล้วร้องไห้ออกมา
“ช่างเถอะค่ะตอนนี้ยังไงซะคนชั่วก็คงจะไปชดใช้กรรมที่คุกแล้ว ว่าแต่ป้าเถอะค่ะพวกนายแบงค์กับ
ท่านเกริกทำร้ายอะไรป้ามั้ยคะ”ฟางถามป้าด้วยความเป็นห่วง
“ไม่จ้ะ พวกนั้นกะจะให้ป้ามาหาเราตอนที่ท่านเกริกแต่งงานใหม่กับเรา แต่ดันเกิดเรื่องซะก่อน
ตอนนี้ท่านเกริกก็ถูกตำรวจจับไปแล้ว ส่วนหนูแบมก็หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย ส่วนคุณแบงค์
ก็เก็บตัวเงียบทันทีที่เกิดเรื่อง”ป้าฝนพูด
“ป้า ฟางว่าเราพอกันเถอะนะ เราไม่ต้องมายุ่งเรื่องบ้าๆพวกนี้อีกแล้ว ป้าไปอยู่กับฟางที่อเมริกานะ
แล้วฟางจะเลี้ยงดูป้าเอง ไม่ต้องมายุ่งอะไรกับคนพวกนี้อีกแล้ว”ฟางเลื่อนมือไปกุมมือป้าฝนแล้ว
พูดเพราะเธอยังกลัวเหตุการณ์ต่างๆอยู่
“ไม่ได้ เอ่อ ป้าหมายถึงตอนนี้เรายังกลับไปไม่ได้ ป้ารู้ว่าเราว่าทำไม่ดีกับครอบครัวนี้ไว้มาก แต่เรา
ไม่อยากทำดีชดเชยหรอ ตอนนี้พ่อเราก็ยังอาการไม่ดี ยัยฝ้ายก็มาตายจากไปแบบนี้ ป้าว่าเราดูแล
ธีร์ให้หายเป็นปกติก่อนแล้วค่อยไป”ป้าฝนพูด
“ใช่ พูดอย่างที่ฝนว่า พอหมดเรื่องก็กะจะหนีกลับไปง่ายๆแล้วไม่รับผิดชอบอะไรเลยงั้นหรอ”นาย
ธีร์เดินเข้ามาพร้อมเขื่อนและกานดาแล้วพูด
“แต่พ่อก็ไม่ได้ชอบอะไรฟางเวลาอยู่ที่นี่อยู่แล้วนิคะ”ฟางพูด
“ใครว่าพ่อเราไม่ชอบ พ่อเราน่ะรักเรามากไม่แพ้ฝ้ายเลยนะ เพียงแต่พ่อเราเห็นว่าเราแข็งใสพ่อ
ก่อน พ่อเราเลยแสดงออกให้เราเห็นแบบนี้ น้าว่าพวกเราลองเปิดใจคุยกันดีๆเถอะนะเพราะไหนๆก็
เหลือเราคนเดียวแล้ว”กานดาพูดทำให้ป้าฝนแอบเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้กานดา
“จริงอย่างที่น้ากานาพูดนะฟาง และอีกอย่าง่วงนี้ฟางกับเฟน์ก็ไม่ทะเลาะกันแล้วนิ ถ้าเฟย์ฟื้นขึ้นมา
เฟย์ก็คงจะถามหาเธอแน่ๆ อย่าพึ่งไปไหนเลยนะ”เขื่อนช่วยพูดอีกแรง
“เห็นมั้ยฟาง อย่าพึ่งด่วนตัดสินใจเรื่องนี้ ดูสิทุกคนยังอยากให้ฟางอยู่ที่นี่นะ”ป้าฝนยิ้มและพูดออก
มา
“แต่ นายป๊อปปี้นั่นคงไม่ชอบใจแน่”ฟางพูดแล้วเศร้าลงไปเมื่อนึกถึงป๊อปปี้ที่ร้ายกาจจกับเธอ
“เรื่องป๊อปปี้ ถ้าเธอกลับตัวกลับใจแล้วจริงๆป๊อปปี้น่ะก็เลิกยุ่งกับเธอเอง เพียงซะแต่ว่า พวก
เธอ2คนะรักกันจริงๆขึ้นมาซะก่อน”เขื่อนพูดก่อนจะแอบกระซิบประโยคหลังให้ฟางได้ยินแค่คน
เดียวฟางหน้าแดงก่อนจะตีเขื่อนทันที
“เอาล่ะค่ะเดี๋ยวหมอขอตรวจร่างกายคนไข้ก่อนนะคะ ส่วนนี่ก็ผลตรวจของคนไข้ค่ะ”ระหว่างที่ฟาง
และทุกคนกำลังพูดคุยกัน หมอและพยาบาลก็เดินเข้ามาเพื่อตรวจอาการของฟางก่อนจะผลตรวจ
ให้เขื่อนที่อยู่ใกล้สุด
“เอ่อ ตรวจเสร็จแล้วใช่มั้ยครับ งั้นผมขอพาคนไข้ไปสูดอากาศข้างนอกก่อนนะครับ”เขื่อนที่อ่าน
ผลตรวจก็นิ่วหน้าก่อนจะรีบพาฟางที่ตรวจร่างกายเสร็นั่งรถเข็นออกมาด้วยกันแค่2คน
“เดี๋ยวเขื่อนนี่จะพาฟางไปไหนน่ะหรือว่าจะพาไปหาเฟย์หรอ”ฟางรีบถามเขื่อนทันทีที่ออกมา
“ไม่ต้องหาเฟย์หรอก อ่านนี่ก่อนดีกว่า”เขื่อนพูดแล้วยื่นผลตรวจให้กับฟางฟางเมื่ออ่านผลตรวจก็
อึ้งมือไม้อ่อนก่อนที่จะเลื่อนมือไปกุมที่ท้องแบนราบของเธอ นี่เธอกำลังตั้งท้องได้เดือนนึงงั้นหรอ
เธอกับป๊อปปี้
“ชั้นว่า เรื่องนี้เราต้องบอกป๊อปปี้ เพื่อให้ป๊อปปี้รับผิดชอบเธอ”เขื่อนที่สังเกตท่าทางของป๊อปปี้ฟาง
ที่ผ่านมาก็พูด
“ไม่ อย่าพึ่งบอก เขื่อน ชั้นขอร้อง นายก็เห็นไม่ใช่หรอ ที่หมอนั่นทำเค้าเกลียดชั้น ไม่ได้รักชั้น
เหมือนกับฝ้าย เค้าคงไม่ยินดียินร้ายอะไรหรอกถ้ารู้ว่าชั้นท้องแบบนี้ เผลอๆอาจจะไล่ให้ไปเอาเด็ก
ออก”ฟางพูด
“ป๊อปปี้มันก็ได้ใจร้ายขนาดนั้น ฟางเธออย่าคิดมากแบบนี้สิ เธอท้องกับมันนะ เผลอๆคุณหญิงป้า
อาจจะดีใด้วยซ้ำที่ในที่สุดป๊อปปี้มันก็มีทายาทสืบทอดให้กับตระกูลมัน”เขื่อนพูดแล้วยิ้มกับเรื่อง
ราวที่จะเกิดขึ้น
“ไม่ ขอร้องล่ะเขื่อน มันไม่ดีอะไรทั้งนั้นล่ะ ฮึก ชั้นไม่ใช่คนดีอะไร ชั้นไม่ใช่ยัยฝ้าย ป๊อปปี้เค้ารัก
ฝ้ายและเค้าเกลียดชั้น สิ่งที่เค้าทำมันคือการล้างแค้น มันคือการทรมานชั้น เขื่อนขอร้องอย่าบอก
ป๊อปปี้”ฟางพูดทั้งน้ำตาแห่งความอัดอั้น
“ก็ได้ ชั้นยังไม่บอกป๊อปปี้ตอนนี้ก็ได้ แต่ถ้าเธอไม่บอกแล้วถ้าท้องมันเริ่มโตๆขึ้นมาล่ะ”เขื่อนพูด
“เอาเป็นว่าตอนนี้อย่าพึ่งบอก แล้วส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ชั้นจะจัดการทุกอย่างเอง”ฟาง
พูดแล้วกำมือแน่น
“โธ่ ฟาง ชั้นสงสารเธอเหลือเกิน มันจะมีทางออกทางอื่นอีกมั้ย”เขื่อนสงสารฟางแล้วเลื่อนมือไป
กุมมือฟางไว้เพื่อให้กำลังใจฟาง
“ชั้นทำเลวกับทุกคนไว้มาก ช่างเถอะ นี่ก็คงเป็นกรรมเก่าของชั้นเองล่ะ”ฟางพูดแล้วฝืนยิ้มออกมา
“เอาเป็นว่าตอนนี้ถ้ามีอะไรก็ปรึกษาชั้นได้นะ ชั้นพร้อมจะเป็นเพื่อนให้คำปรึกษาเธอเอง ส่วนเรื่อง
ความร้ายกาของเธอน่ะ ชั้นเชื่อว่าเธอสำนึกผิดแล้ว เธอน่ะไม่ได้ใจร้ายใจดำอย่างที่ทุกคนเข้าใจ
หรอกใช่มั้ย”เขื่อนพูดแล้วยิ้ม
“นี่พลาดจากท่านเกริกก็โร่มาหว่านเสน่ห์ให้เพื่อนชั้นเลยงั้นหรอ”ระหว่างที่เขื่อนจับมือเพื่ให้กำลัง
ใจฟางอยู่นั้น ป๊อปปี้ที่กลับเข้ามาในโรงพยาบาลแล้วตามหาฟางเห็นภาพนั้นก็ตรงเข้ามาว่าทั้งคู่
ทันที
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบ
เห้ออออ ป้าฝนเค้ากลับเนื้อกลับตัวได้จริงมั้ยน้ออ
เรื่องยังไม่ทันเคลียร์ ฟางก็ดันท้อง แล้วใครกันที่ป๊อปปี้จับตัวได้น้ออออ
หลายคนอ่ะเดาถูกเเล้วนะแต่บอกเลยว่าถูกแค่เสี้ยว อยากรู้ตะเป็นไงต้องติดตามนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
