แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายไม่รู้อะไรอย่ามาพูดมั่วๆดีกว่านะป๊อป”เขื่อนรีบลุกมาปกป้องไม่ให้ป๊อปปี้ทำอะไรฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“มั่วอะไร ชั้นน่ะเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น พวกเธอ2คนกำลังทำอะไรกัน นี่เธอหลอกเพื่อนชั้นงั้น

หรอ”ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ถ้านายอยากจะคิดอะไรเข้าข้างตัวเองแบบนี้ก็เชิญ”ฟางพูดแล้วเข็นรถเข็นหนี

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายยังไม่รู้เรื่องนายก็อย่ามาพูดบ้าๆ”เขื่อนพูดแล้วเดินตามฟางไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เฟย์ฟื้นแล้ว”กานดาและธีร์ที่แวะมาเยี่ยมเฟย์ต่างดีใจที่เห็นเฟย์ฟื้นก็รีบประคองเฟย์ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“เฟย์เป็นยังไงบ้างยังเจ็บตรงไหนอยู่รึเปล่า”เขื่อนที่เข้ามาพร้อมฟางก็รีบเข้าไปประคองเฟย์ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าต้องให้หมอตรวจดูอาการอีกที เออ จริงสิ เมื่อกี้ป้าฝนบอกมาว่าพวกท่านเกริกถูกจับตัวไป

แล้วนะ จะเหลือก็แค่แบมนั่นล่ะที่หายไป แต่ไม่ต้องห่วงนะเพราะว่าทางตำรวจที่เป็นเพื่นเขื่อนเค้า

จะคุ้มกันเฟย์เอง”ฟางพูดแล้วยิ้มให้เฟย์อย่างเป็นมิตรทำให้เฟย์ชะงักเมื่อเห็นท่าทางของฟางที่ไม่

หาเรื่องทะเลาะกันเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่เป็นไรแล้วค่ะแต่ตอนนี้เฟย์ง่วงเฟย์อยากนอนพัก ขอพักก่นดีกว่า”เฟย์พูดแล้วรีบคลุมโปง

หนีทุกคนไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าเฟย์ยังโกรธชั้นที่ปล่อยให้แบมมาทำร้ายเฟย์แบบนั้น”เขื่อนเดินออกมาจากห้องก็ซึลงไป

 

 

 

 

 

 

“คงไม่ใช่อย่างงั้นหรอกเขื่อนบางทีเฟย์อาจจะง่วงนอนจริงๆก้ได้นะ อย่าคิดมากเลย”ฟางที่พยุงตัว

เองออกมาก็ปลอบเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ไม่ทันไรก็เข้าอกเข้าใจดีซะเหลือเกินนะ แล้วต่อไปก็คงจะเข้ากันได้ดีกว่านี้”ป๊อปปี้เห็นก็พูด

ประชด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หยุดความคิดต่ำๆบ้าๆพวกนั้นของนายไปซะ ทุเรศ”ฟางรีบว่าก่อนะพยุงตัวเองหนีป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ออกมาเดินทำไมด้านนอก พรุ่งนี้จะออกจากโรงพยาบาลก็จริงแต่เราควรพักผ่อนนะ ดูนี่สิๆ

ป้าน่ะต้มข้าวต้มทะเลที่เราชอบมาด้วยนะฟาง”ป้าฝนเดินมาแล้วเอากล่องข้าวให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“อุ้บ ทำไมเหม็นแบบนี้”ทันทีที่ฟางได้กลิ่นก็รีบปิดปาก

 

 

 

 

 

 

“เหม็นอะไรกัน นี่พึ่งอุ่นเสร็จใหม่ๆเลยนะ มาๆเดี๋ยวป้าพาไปทานนะ”ป้าฝนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่อยากกินค่ะ มะ ไม่ไหวแล้ว”ฟางที่เริ่มมีอาการแพ้ท้องก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำโดยมีเขื่อน

ตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

“สงสัยหลานสาวสุดที่รักคงจะเอือมพฤติกรรมเลวๆของป้าแล้วละมั้ง”ป๊อปปี้แม้จะสงสัยแต่ก็อด

เยาะเย้ยไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ระวังนะ พวกปากดีแบบแกน่ะ มันจะไม่ตายดีสักคน”ป้าฝนหันไปมองป๊อปปี้ช้าๆแล้วพูดขู่

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ลองสิครับ เพราะอย่างผมคงไม่โง่ให้ใครมาฆ่าแล้วไม่ทิ้งหลักฐานไว้สาวไปถึงตัวฆาตกร

หรอก”ป๊อปปี้ยิ้มร้ายๆอย่างมีแผนก่อนท่ะมองโทรศัพท์ตัวเองที่ดังขึ้นแล้วยิ้มออกมาก่อนะรีบเดินไป

ทิ้งให้ป้าฝนแค้นใจอยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่อยๆเดินนะฟาง”เมื่อฟางออกจากโณงพยาบาลมาก็มีโทโมะเข้ามาช่วยดูแลและประคองฟางมา

ที่บ้านพัก ซึ่งเขื่อนนั้นก็ดูแลเฟยืและแก้วดูแลป๊อปปี้ที่พึ่ล้างแผลเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเค้ารักกันดีนะคะ”แก้วมองภาพที่โทโมะดูแลฟางก็น้อยใจ

 

 

 

 

 

 

“ดูแลผิดคนน่ะสิ ผู้หญิงมักมาก ไม่เลือกเอาสักคน”ป๊อปปี้มองภาพนั้นด้วยความหงุดหงิดแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อปเกลียดยัยนั่นจริงๆหรอคะ เฟยืได้ยินตอนแรกนึกว่าพี่หึง”เฟย์เห็นก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะเฟย์เรียกฟางว่ายัยนั่น นี่เฟย์ความจำกลับมาแล้วหรอ”เขื่อนรีบถามด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ มาแต่ก็มาไม่หมดหรอกค่ะเฟย์อยากพักแล้ว”เฟย์พูดแล้วรีบหนีเขื่อนไปในบ้านทำให้เขื่อนงง

ว่าเฟย์หลบหน้าเขาทำไมกัน

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วอยู่ทานข้าวที่นี่ด้วยกันนะแล้วค่อยกลับ”ป๊อปปี้ชวนแก้วแล้วยิ้มให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ สวีทหวานทั้ง2คู่แบบนี้จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ล่พร้อมกันเลยมั้ย”ป้าฝนเห็นท่าทาง2คู่ก็ยิ้ม

ก่อนะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางยังไม่อยากคิดเรื่องนี้น่ะป้า”ฟางชะงักแล้วนึกได้ว่าตัวเองท้องอยู่ก็พูดทำให้โทโมะซึมลง

ไป

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะว่ายังเลือกไม่ได้สักคนสินะ อยากจะเก็บแต้มผู้ชายไว้อยู่ล่ะสิท่า”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

“นี่เธอไม่เหนใจความรักของโทโมะที่มีให้เลยรึไงฟาง ทำไมถึงยังไม่แต่งอีก”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องแต่งงานองชั้นกับฟางเอาเป็นว่าชั้นัดการเองคู่อื่นไม่ต้องมายุ่ง”โทโมะรีบพูดเมื่อเห็นแก้วเทค

แคร์แต่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะจ้ะๆ ทุกคนมาทานข้าวด้วยกันก่อนสิจ้ะน้าทำกับข้าวไว้เยอะเลย”กานดาเดินออกมาเรียกทุก

คนก่อนจะให้ทุกคน มาทานข้าวด้วยกัน ซึ่งเป็นไปตามคาดเขื่อนนั่งข้างเฟย์ถัดมาคือป๊อปปี้นั่งข้าง

แก้วตรงข้ามกับฟางที่นั่งข้างโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“ทานเยอะๆนะคะพี่ป๊อปเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องออกไปทำงานอีก”แก้วพูดแล้วตักอาหารให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณครับแก้ว แก้วเองก็ทานเยอะๆนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเทคแคร์แก้วกลับทำให้โทโมะหน้า

หงิก

 

 

 

 

 

 

“ฟางได้ข่าวว่าไม่ค่อยสบาย งั้นทานอะไรอ่อนๆดีกว่าเนาะ”โทโมะพูดแล้วตักซุปให้ฟาง ป๊อปปี้

ชะงัก ฟางป่วยงั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจจ้ะโทโมะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้โทโมะก่อนที่จะพูดคุยกันอย่างถูกคอตลอดตอนทานข้าว

ทำให้ป๊อปปี้และแก้วที่มอง ภาพนั้นถึงกับสะอึก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่ไปส่งเรากลับห้องพักแล้วกันนะแก้ว”เมื่อทานข้าวเสร็ป๊อปปี้อาสาจะพาแก้วกลับห้องพักทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิ พี่เขื่อนเฟยืลืมของไว้ตรงฝั่งรีสอร์ทเราเลยไปส่งแก้วกับโทโมะเค้าเลยแล้วกันเนาะ อ้อ

เมื่อกี้พ่อเค้าฝากเอกสารให้พี่ป๊อปเช้คน่ะค่ะ อย่าลืมไปเช้คนะคะ”เฟย์รีบพูดก่อนะดึงมือเขื่อนไป

ด้วยกันเพื่อพาแก้วและโทโมะกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจำกลับมาแล้วเนี่ยรีบทำตัวเป็นกามเทพจำเป็นเลยนะ”เขื่อนกระซิบพูดกับเฟย์

 

 

 

 

 

 

“เฟย์เปล่าเป็นกามเทพนะคะ แค่ไม่ชอบให้ใครประชดใคร”เฟย์พูดแล้วรีบเดินหนีเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“ดีแต่บบอกคู่เข้า แล้วเรื่องพี่กับเราล่ะไม่ยอมเคลียร์ดีๆ”เขื่อนมองเฟน์ที่ดินไปก็ส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“ป้านอนก่อนนะคะ ฟางอยากดูดาว”ฟางที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินออกมาที่บริเวณท่าน้ำไม่ไกลจาก

ที่พักเพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้พี่เหมือนเป็นคนเลวที่แย่งสามีของเราไปเลยนะฝ้าย”ฟางเอามือลูบท้องตัวเองเบาๆแล้วคิด

ย้อนถึงวันที่เธอกับฝ้ายทะเลาะกันจนฝ้ายผลัดตกน้ำตรงนี้แล้วมีเธอว่ายน้ำลงไปช่วยน้องสาวของ

เธอขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะมาสารภาพผิดอะไรตรงนี้ ถ้าฝ้ายยังอยู่เค้าก็คงอยากจะฆ่าเธอให้ตายให้สมกับที่เธอฆ่าเค้านั่น

ล่ะ”ป๊อปปี้ที่แอบเดินตามฟางมาก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“วันนั้นชั้นไม่ได้ฆ่าฝ้ายนะ”ฟางรีบว่าทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีหน่อยเลย ชั้นไม่เชื่อหรอก นี่คงจะดีใจสินะที่อกับแม่ให้อภัยแล้วให้เธอเอา

ป้าแสนเลวของเธอเข้ามา ชั้นไม่เชชื่อหรอกนะว่าเธอและก็ป้าเธอจะกลับตัวได้”ป๊อปปี้ว่าแล้วคิด

ย้อนถึงที่โรงพยาบาลที่ป้าฝนเคยพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่า ไม่ใช่ว่าพวกั้นเลวมากหรอก เพราะคนอื่นให้อภัยชั้นแล้ว ก็จะมีแต่นายนั่นล่ะที่จิตใจมืดบอด

ไม่ยอมเปิดรับและก็ให้อภัย”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ให้อภ้ยคนที่ยังไม่สำนึกงั้นหรอ ไม่มีวัน”ป๊อปปี้ที่ม่ไว้ป้าฝนก็รีบว่า

 

 

 

 

 

“งั้นนายก็ฆ่าชั้นเลยสิ ผลักชั้นลงไปตอนนี้เลยเอาเลย ฆ่าชั้นให้ตายเลย ชั้นก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่

แล้วบนโลกนี้แล้เหมือนกัน”ฟางที่คิดไม่ตกกับเรื่องท้องที่ไม่สามารภบอกป๊อปปี้ได้ก็โพล่งออกมา

ก่อนะทุบตีป๊อปปี้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ชั้นเจ็บนะนี่เป็นบ้าอะไรของเธอขึ้นมาอีก”ป๊อปปี้ไม่เข้าใจก็โวยวายแล้วรวบฟางไปกอดแนบ

อก

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายเกลียดชั้น นายแค้นชั้นก็ฆ่าชั้นให้ตายเลยสิเรื่องจะได้จบ อื้ออ”ฟางที่ดิ้นโวยวายก็ว่าป๊อปปี้

ก่นจะถูกชายหนุ่มที่เห็นว่าฟางเริ่มพูดไม่รู้เรื่องรวบตัวเข้ามาบดจูบเพื่ปิดปากตัวเธอเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้ที่จูบกับฟางอยู่เนิ่นนานก็ตกใจเมื่อเห็นฟางเป็นลมไปก็รีบเรียกก่อนะอุ้มเธอมาที่

บ้านพักของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลครับ คืนนี้ผมไปหาคุณไม่ได้แล้วนะ ไว้พรุ่งนี้ผมจะไปหาคุณนะ”ป๊อปปี้รีบอุ้มฟางมานอน

บนเตียงของเขาก่อนะกดโทรศัพท์โทรหาปลายสายแล้วจัดการเก็บเอกสารต่างๆแล้วรีบหาผ้ามา

เช็ดตัวให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยบ้า”ป๊อปปี้ที่เช็ดตัวให้ฟางอย่างอ่อนโยนมองร่างบางที่สลบอยู่ก็พูดออกมาก่อนจะจ้องมองฟาง

อยู่เนิ่นนาน เวลาที่ฟางไม่เถียงเขขาหรือไม่ร้ายนั้นทำให้เขาคิดถึงัวนแรกที่เชาเจอกับฟาง มัน

ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้

 

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ได้รักยัยนี่”ป๊อปปี้ที่โน้มหน้าจะจูบฟางก็ชะงักก่อนะรีบเตือนตัวเองไว้แล้วรีบไปอาบน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทิพย์หรอ ยาที่ป้าสั่งน่ะป้าขอแรงๆนะ”ทางด้านป้าฝนเมื่อฟางไม่อย็รีบโทรศัพท์หาคนสนิทแล้วยิ้ม

ออกมาอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

เห้อ ปากเเข็งกันทั้งหมดสงสัยต้องมีเรื่องจากป้าฝนก่อนมั้ง ถึงจะรู้ใจกัน