รักติดลบ

 
"อาย!!!...พี่คิม!!!" การปรากฎร์ตัวของทั้งคู่ทำให้ผมกับกัสเผลอตะโกนเรียกออกมาพร้อมกัน
"ทำไมพวกพี่ต้องใส่ร้ายอายด้วย!!!...พี่กัส...พี่ไม่รักอาย..ไม่สงสารอายเหรอ...อายไม่เหลือ
ใคร...แม่...ทิ้งอายไป...พ่อก็ไม่เคยมาเลียงแลอาย...ทุกคนทิ้งอายกันไปหมด..." เสียงอายที่
ตะโกนก้องด้วยความโมโหและเสียใจ...ผมมองภาพน้องสาวตัวเองที่ค่อย ๆ นั่งลงร้องไห้ด้วยความ
รู้สึกสงสารจับใจ...
"อาย...อาย....ยอมรับสักทีว่าตัวเองป่วย...." เสียงพี่พีคเอ่ยเตือนสติอายพร้อมกับเดินมาเพื่อจะ
ประคองอายให้ยืนขึ้น...แต่อายกลับสะบัดมันออกอย่างแรง...
"อายไม่ได้ป่วย...พวกพี่ต่างหากป่วย...อายปกติ...อายเป็นคนดี...ไม่เคยทำร้ายใคร..."
" อาย ...อายใจเย็น...ตอนนี้ไม่มีใครเกลียดอาย...ทุกคนรักอาย...และพร้อมจะให้อภัยอาย
เสมอ...ขอเพียงแค่อายรักตัวเอง...และให้โอกาสตัวเอง...."  เสียงพี่พีคพูดปลอบโยนอายจนอาย
คล้อยตาม...
"พี่พีค....อายกลัว...กลัว...อายไม่อยากอยู่คนเดียว...อายอยากมีความสุข...มีครอบครัวที่
อบอุ่น...มีพ่อแม่ลูก...อยู่ด้วยกัน...พี่พีค...พี่รักอายไหม...พี่ต้องรักอายนะ...ไม่มีใครรักอาย
แล้ว...พี่ต้องมีอายคนเดียว...ต้องอยู่กับอาย...นะ...นะ...." เสียงอายที่พร่ำเพ่อคร่ำครวญอย่างไร้
สติ...ดวงตาที่ล่องลอย...คำพูดที่ชำ ๆ เดิมๆ วกวนอยู่ตลอดเวลา...ทำให้ผมสงสาร...จึงอดไม่ได้ที่
จะเอื้อมมือไปกอดพร้อมกับลูบหัวอายด้วยความรัก...
"พี่สัญญา ...พี่จะอยู่กับอาย.....อายจะไม่ต้องอยู่คนเดียว......สร้างครอบครัวเล็ก ๆ ด้วยกัน......พี
จะรักอาย...และดูแลอายด้วยชีวิตของพี่...สัญญา..." ร่างทั้งสองที่กอดพร้อมกันทำให้ผมกับเงิน
ซาบซึ้งและประทับใจในความรักของพี่พีคที่มีต่ออาย...ผมดีใจจริง ๆ ที่อายโชคดีที่เจอคนที่ดีและ
พร้อมจะให้อภัยอาย...ผมเชื่อว่าอีกไม่นานความรักของอายจะต้องสมบรูณ์...คำสัญญา....ที่พี่
พีคมีให้.....กับอายมันคือคำ.....คำเดียวที่จะหยุด.....ทุกอย่างได้อาย....ต้องการที่พักพิงทาง
จิตใจ.....ต้องการคนที่รักและดูแล....ความมั่นคงในความรักของพี่คิมจะเป็นตัว
ช่วยพลักดันให้....อายเติบโตและมีแรงต่อ.....สู้กับเรื่องร้าย ๆ ได้.....ผมเชื่อ...
"เรื่องทุกอย่างมันจบสมบรูณ์แล้วนะกัส...ต่อไปนี้กัสมีอะไร...กัสต้องบอกเงินนะ...อย่าเก็บทุก
อย่างไว้คนเดียว...เงินสัญญาว่าเงินจะใจเย็นและไม่ใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสินปัญหาอีก"
"กัสเองก็ขอโทาที่ปิดบังเงิน...ขอโทษที่ทำไม่ดีกับเงิน....ขอโทษนะ" คำขอโทษที่ออกมาจาก
ปากของคนตัวเล็ก...ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะหยอกแก้มใส ๆ นั้น...
"เงินทำอะไร...กัสเจ็บนะ..."
"แหมทำแค่นี้เจ็บแล้วเหรอ...เห็นที่อยู่บนตัวเงิน...ไม่ว่าเงินจะทำอะไร...กัสไม่เห็นบ่นเลย"
"เงิน!! พูออะไรน่าเกลียดอีกแล้วนะ...กัสไปอยู่บนตัวเงินตอนไหน...มั่วล่ะ"
"หึ...หึ...มั่วเหรอ...งั้นต้องพิสูจน์กันหน่อย..." เงินพูดพร้อมกับอุ้มผมพร้อมกับวางบนเตียงแล้ว
ก็....จูบอย่างเบา ๆ 
" เงิน...อย่าช้าสิ...กัส...ร้อน...."เสียงกัสบ่นเมื่อผมถอดเสื้อกัสออก...แต่มันคงไม่ทันใจกัสจึง...
"กะ...กัส....ทะ....ทำ...ไร....ใจเย็น ๆ...สิ...กัส...เงิน.....อะ....อืม...." กัสเล่นรุกผมทั้ง ๆ ที่ผม
ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลย...มือที่เย็น ๆ นั้น พยายามดึงและรูดสวนนั้นของผม...ผ่านกางเกงบางที่ผม
ใส่นอน...ยิ่งกัสทำมันแรงเท่าไหร่ผมก็ยิ่งเสียว...ผมจึงจับศรีษะกัสพร้อมกับกดให้มันอยู่ตรง
ตำแหน่งอกข้างช้ายเพื่อให้แรงยืนของผมและกัส ทิ้งตัวลงเท่า ๆ กัน เพราะไม่อย่างนั้น...มันจะล้ม
ลงไปทั้งคู่...แต่นอกจากกัสจะเล่นตรงส่วนล่างแล้ว กัสยังกัดกระตุ้นตรงหัวนมผมด้วย...ผมแทบ
จะทนไม่ไหว...กัสพยายามรุกผมให้ผมแพ้...แต่เสียใจผมไม่ยอมหรอก...ผมจึง...
" อือออออออออ...เงิน....กะ...กัส...อ่า....อืม...อือออออ" เงินจับส่วนนั้นของผมพร้อมกับใช้มือ
ดันให้มันเข้าไปในช่องสวาทของผม...แต่เงินไม่ได้ถอดกางเกง...ผมจึงต้องเพิ่มแรงมาก
ขึ้น...แต่มันไม่สุดสักที....เงินจึงใช้ลื้นลามเลียตรงช่วงต้นขา...ทำให้ผมถึงกับสะดุ้งด้วยความ
เสียว...จนกระทั้ง...ส่วนนั้นของเงินก็เข้าไปจนสุด...
"พอแล้ว...งะ...เงิน....กัสจุก...เอาออกไปเถอะ...." ผมพยายามพูดอ้อนวอนเงินให้เอาส่วนนั้น
ออกแต่เงินกลับค้างมันไวเอย่างนั้น...ทำให้ทุกครั้งที่ผมขยับ...ส่วนนั้นของเงินมันก็กระตุ้นให้ผม
เสียวทุกที....ผมจึงปล่อยมันไว้อย่างนั้น...จนเช้า...
.............จบเรื่องของอายแล้ว.............พรุ่งนี้มาต่ออุปสรรคเรื่องสุดท้ายกันนะค่ะ...^^