รักติดลบ

"อาย!!!...พี่คิม!!!" การปรากฎร์ตัวของทั้งคู่ทำให้ผมกับกัสเผลอตะโกนเรียกออกมาพร้อมกัน

"ทำไมพวกพี่ต้องใส่ร้ายอายด้วย!!!...พี่กัส...พี่ไม่รักอาย..ไม่สงสารอายเหรอ...อายไม่เหลือ

ใคร...แม่...ทิ้งอายไป...พ่อก็ไม่เคยมาเลียงแลอาย...ทุกคนทิ้งอายกันไปหมด..." เสียงอายที่

ตะโกนก้องด้วยความโมโหและเสียใจ...ผมมองภาพน้องสาวตัวเองที่ค่อย ๆ นั่งลงร้องไห้ด้วยความ

รู้สึกสงสารจับใจ...

"อาย...อาย....ยอมรับสักทีว่าตัวเองป่วย...." เสียงพี่พีคเอ่ยเตือนสติอายพร้อมกับเดินมาเพื่อจะ

ประคองอายให้ยืนขึ้น...แต่อายกลับสะบัดมันออกอย่างแรง...

"อายไม่ได้ป่วย...พวกพี่ต่างหากป่วย...อายปกติ...อายเป็นคนดี...ไม่เคยทำร้ายใคร..."

" อาย ...อายใจเย็น...ตอนนี้ไม่มีใครเกลียดอาย...ทุกคนรักอาย...และพร้อมจะให้อภัยอาย

เสมอ...ขอเพียงแค่อายรักตัวเอง...และให้โอกาสตัวเอง...."  เสียงพี่พีคพูดปลอบโยนอายจนอาย

คล้อยตาม...

"พี่พีค....อายกลัว...กลัว...อายไม่อยากอยู่คนเดียว...อายอยากมีความสุข...มีครอบครัวที่

อบอุ่น...มีพ่อแม่ลูก...อยู่ด้วยกัน...พี่พีค...พี่รักอายไหม...พี่ต้องรักอายนะ...ไม่มีใครรักอาย

แล้ว...พี่ต้องมีอายคนเดียว...ต้องอยู่กับอาย...นะ...นะ...." เสียงอายที่พร่ำเพ่อคร่ำครวญอย่างไร้

สติ...ดวงตาที่ล่องลอย...คำพูดที่ชำ ๆ เดิมๆ วกวนอยู่ตลอดเวลา...ทำให้ผมสงสาร...จึงอดไม่ได้ที่

จะเอื้อมมือไปกอดพร้อมกับลูบหัวอายด้วยความรัก...

"พี่สัญญา ...พี่จะอยู่กับอาย.....อายจะไม่ต้องอยู่คนเดียว......สร้างครอบครัวเล็ก ๆ ด้วยกัน......พี

จะรักอาย...และดูแลอายด้วยชีวิตของพี่...สัญญา..." ร่างทั้งสองที่กอดพร้อมกันทำให้ผมกับเงิน

ซาบซึ้งและประทับใจในความรักของพี่พีคที่มีต่ออาย...ผมดีใจจริง ๆ ที่อายโชคดีที่เจอคนที่ดีและ

พร้อมจะให้อภัยอาย...ผมเชื่อว่าอีกไม่นานความรักของอายจะต้องสมบรูณ์...คำสัญญา....ที่พี่

พีคมีให้.....กับอายมันคือคำ.....คำเดียวที่จะหยุด.....ทุกอย่างได้อาย....ต้องการที่พักพิงทาง

จิตใจ.....ต้องการคนที่รักและดูแล....ความมั่นคงในความรักของพี่คิมจะเป็นตัว

ช่วยพลักดันให้....อายเติบโตและมีแรงต่อ.....สู้กับเรื่องร้าย ๆ ได้.....ผมเชื่อ...

"เรื่องทุกอย่างมันจบสมบรูณ์แล้วนะกัส...ต่อไปนี้กัสมีอะไร...กัสต้องบอกเงินนะ...อย่าเก็บทุก

อย่างไว้คนเดียว...เงินสัญญาว่าเงินจะใจเย็นและไม่ใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสินปัญหาอีก"

"กัสเองก็ขอโทาที่ปิดบังเงิน...ขอโทษที่ทำไม่ดีกับเงิน....ขอโทษนะ" คำขอโทษที่ออกมาจาก

ปากของคนตัวเล็ก...ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะหยอกแก้มใส ๆ นั้น...

"เงินทำอะไร...กัสเจ็บนะ..."

"แหมทำแค่นี้เจ็บแล้วเหรอ...เห็นที่อยู่บนตัวเงิน...ไม่ว่าเงินจะทำอะไร...กัสไม่เห็นบ่นเลย"

"เงิน!! พูออะไรน่าเกลียดอีกแล้วนะ...กัสไปอยู่บนตัวเงินตอนไหน...มั่วล่ะ"

"หึ...หึ...มั่วเหรอ...งั้นต้องพิสูจน์กันหน่อย..." เงินพูดพร้อมกับอุ้มผมพร้อมกับวางบนเตียงแล้ว

ก็....จูบอย่างเบา ๆ 

" เงิน...อย่าช้าสิ...กัส...ร้อน...."เสียงกัสบ่นเมื่อผมถอดเสื้อกัสออก...แต่มันคงไม่ทันใจกัสจึง...

"กะ...กัส....ทะ....ทำ...ไร....ใจเย็น ๆ...สิ...กัส...เงิน.....อะ....อืม...." กัสเล่นรุกผมทั้ง ๆ ที่ผม

ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลย...มือที่เย็น ๆ นั้น พยายามดึงและรูดสวนนั้นของผม...ผ่านกางเกงบางที่ผม

ใส่นอน...ยิ่งกัสทำมันแรงเท่าไหร่ผมก็ยิ่งเสียว...ผมจึงจับศรีษะกัสพร้อมกับกดให้มันอยู่ตรง

ตำแหน่งอกข้างช้ายเพื่อให้แรงยืนของผมและกัส ทิ้งตัวลงเท่า ๆ กัน เพราะไม่อย่างนั้น...มันจะล้ม

ลงไปทั้งคู่...แต่นอกจากกัสจะเล่นตรงส่วนล่างแล้ว กัสยังกัดกระตุ้นตรงหัวนมผมด้วย...ผมแทบ

จะทนไม่ไหว...กัสพยายามรุกผมให้ผมแพ้...แต่เสียใจผมไม่ยอมหรอก...ผมจึง...

" อือออออออออ...เงิน....กะ...กัส...อ่า....อืม...อือออออ" เงินจับส่วนนั้นของผมพร้อมกับใช้มือ

ดันให้มันเข้าไปในช่องสวาทของผม...แต่เงินไม่ได้ถอดกางเกง...ผมจึงต้องเพิ่มแรงมาก

ขึ้น...แต่มันไม่สุดสักที....เงินจึงใช้ลื้นลามเลียตรงช่วงต้นขา...ทำให้ผมถึงกับสะดุ้งด้วยความ

เสียว...จนกระทั้ง...ส่วนนั้นของเงินก็เข้าไปจนสุด...

"พอแล้ว...งะ...เงิน....กัสจุก...เอาออกไปเถอะ...." ผมพยายามพูดอ้อนวอนเงินให้เอาส่วนนั้น

ออกแต่เงินกลับค้างมันไวเอย่างนั้น...ทำให้ทุกครั้งที่ผมขยับ...ส่วนนั้นของเงินมันก็กระตุ้นให้ผม

เสียวทุกที....ผมจึงปล่อยมันไว้อย่างนั้น...จนเช้า...

.............จบเรื่องของอายแล้ว.............พรุ่งนี้มาต่ออุปสรรคเรื่องสุดท้ายกันนะค่ะ...^^