ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว
เขียนโดย popwithap_fangfang
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.18 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) ทหารเรือที่รัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“พี่ฟาง รถมารับแล้ว” เฟย์เรียกฟางที่กำลังถือกระเป๋าลงมาจากข้างบน วันนี้สามสาวต้องไปถ่ายงานให้พิชชี่ รถตู้มารับสามสาวที่บ้าน พอขึ้นรถมา ทั้งฟางและแก้วก็เอาแต่กดโทรศัพท์
“นั่นก็มือถือ นี่ก็มือถือ เฟย์เหงาน้า” เฟย์บ่น เพราะไม่มีใครให้คุยด้วย
“โอ๋ๆๆๆ แก้วอยู่กับเฟย์นี่ไง” แก้วว่าพลางสบไหล่เฟย์
“ตัวอยู่กับเฟย์แต่ใจอยู่กับโทโมะใช่มั้ย ใช่ซี้ เรามันคนโสด” เฟย์เบะปาก ที่จริงคืออิจฉา
“สามสาวครับ ผมขอยึดโทรศัพท์ด้วยนะครับ เพื่อให้งานราบรื่น” พิชชี่ที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับส่งกระเป๋าเล็กมาให้สามสาวหย่อนโทรศัพท์ลงมา
“ทำไมต้องเก็บด้วย เดี๋ยวพอถ่ายเราก็ไม่ใช้กันแล้ว” แก้วว่า แต่พิชชี่กลับเพียงแค่ยิ้มออกมา มันน่าต่อยตาแตก
“เก็บๆๆ จะได้คุยกับเฟย์” เฟย์รวบโทรศัพท์ของแก้วกับฟางและของตัวเองใส่กระเป๋าของพิชชี่ทันที ระหว่างทางสามสาวก็คุยกันเรื่อยเปื่อยกินขนมบ้าง จนหมดเรื่องคุยก็หลับกันหมดเพราะเมื่อเช้าต้องตื่นมาเตรียมตัวแต่เช้า
“ตื่นได้แล้วสาวๆ” พิชชี่สะกิดปลุก ฟาง ฟางลืมตาขึ้นมาก็ตกใจที่เห็นกล้องมาถ่ายอยู่ใกล้ๆ จึงรีบปลุกแก้วกับเฟย์
“นี่เอาเลยหรอ” ฟางพูดแล้วรีบลงจากรถ
“เริ่มแล้ว” พิชชี่พูดยิ้มๆ เสียงครูฝึกทหารตะโกนเรียกสามสาวที่กุลีกุจรลงจากรถไปเข้าแถวกับทหารนายอื่นๆ ฟาง แก้ว เฟย์ ที่ยังเอ๋อๆ อยู่กำตามที่ครูฝึกสั่งเก้ๆกังๆ จะขอความช่วยเหลือจากพิชชี่แต่ พิชชี่ก็ไม่หันมาสบตาพวกเธอสามคนเลย
สามสาวเปลี่ยนชุดที่ทางค่ายเอามาให้แล้วก็ต้องรีบมาเข้าแถว ยังไม่ทันได้แต่งหน้าเติมแป้งอะไรเลย พวกเพื่อนๆของพิชชี่ก็เอาแต่เก็บภาพอย่างเดียว ไม่หือไม่อือ ฮืออออ นี่มันให้มาช่วยหรือเอามาแกล้งวะเนี่ย แก้วบ่นแต่ได้แค่ในใจ
“ครูทำโทษก็แล้ว อะไรก็แล้ว” ครูฝึกพูดขณะที่ลงโทษสามสาวที่นอนคว่ำเอามือไพล่อยู่บนพื้นหญ้า
“เอางี้ ” ครูฝึกพูดเสียงดัง
“งั้นครูขอเชิญ ครูฝึกที่จะมาอบรมเรา”
“ครูนี่เหลือจะอดแล้ว” ขณะที่ครูฝึกพูด ฟางเองที่เริ่มจะไม่ไหวแล้สน้ำตาเริ่มคลอเบ้าหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆของพิชชี่ แต่ พวกนั้นก็เบือนหน้าหนีกันหมด ฮึ่ยยย ให้มันได้งี้สิ
“ผู้ช่วยครูฝึกภาณุ อยู่ไหน!”
“ภาณุ ภาณุ มาเร็ว!!” ภาณุนั่นมันชื่อป๊อปปี้นิ คงไม่ใช่หรอก ฟางคิดในใจแต่ตอนนี้ร่างกายเธอก็ล้าเหลือเกิน
“มาช่วยครูหน่อยเร็ว”
สามสาวเงยหน้ามองผู้มาเยือนคนใหม่ ป๊อปปี้ในชุดทหารเดินออกมาทางสามสาว ฟาง แก้ว เฟย์ ยิ้มอย่างมีความหวังว่าป๊อปปี้จะต้องมาช่วยพวกเธอแน่ๆ แต่…
“นี่มันค่ายทหารนะ ไม่ใช่ที่บ้าน” ป๊อปปี้พูดเสียงเข้ม (ในส่วนนี้จริงๆแล้ว ป๊อปปี้ต้องพูดว่านี่มันค่ายทหารนะ ไม่ใช่เวทีคอนเสิร์ต แต่ไรเตอร์ ปรับแต่งเพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องนิดนึงนะคะ)
“ยิ้มอะไร ยิ้มอะไร นั่นนะ” ป๊อปปี้พูดแล้วมองสามสาวที่ยิ้มให้ตัวเอง พอได้ยินแบบนั้น ฟาง แก้ว เฟย์หุบยิ้มแล้วหน้าตึงทันที
“ยิ้มอะไร? มองไปข้างหน้าสิครับ” เฟย์ก้มหน้าลงกับพื้นหญ้า เออ ไม่ยิ้มก็ได้ แก้วที่เองก็หน้าตึงพอๆกับเฟย์ ไอ้บ้านี่ จะให้ฟางเล่นงานให้เข็ด แต่คนที่ตึงสุดคงจะเป็นฟาง ที่เริ่มขำไม่ออกแล้ว
ป๊อปปี้สวมบทครูฝึกสุดโหดรังแกสามสาว ฟาง แก้ว เฟย์ได้แต่กัดฟัน ทนต่อการฝึกแล้วก็บทลงโทษ ป๊อปปี้มองฟางที่ดูเหมือน ไม่ดูเหมือน ใช่ฟางโกรธเขาแน่ๆ เพราะเมื่อกี้ตอนฝึกจัดแถว เขาก็ไปจู้จี้กับฟางมากกว่าคนอื่นๆ แต่ถึงจะสงสาร แต่คนตัวเล็กหน้าแดง ง้ำงอน มันก็อดแกล้งไม่ได้ (ป๊อปปี้โรคจิต)
“เฟย์ แก้วว่าฟางไม่ไหวแล้ว ต้องโมโหหรือทำอะไรซักอย่างแน่ๆ” แก้วกระซิบกับเฟย์เมื่อเห็นว่าฟางร้องไห้ ไอ้พิชชี่เสร็จเมื่อไหร่นะ นายโดน
มาถึงสถานที่การฝึกสุดท้ายวันนี้แล้ว นั่นก็คือ การลอดลวดหนาม ซึ่งฟางบ่อน้ำแตกไปแล้ว ป๊อปปี้นี่อยากจะเข้าไปเช็ดน้ำตาให้ฟางเหลือเกิน แต่เขาก็ตกลงกับพิชชี่ไปแล้วว่าเขามารับบท ครูฝึกสุดโหดต้องทำให้เต็มที่
แก้ว เฟย์ ฟางต่างมองป๊อปปี้ที่กำลังพูดอบรมพวกเธออยู่ ไอ้นี่ จะเล่นเต็มไปไหน วะ เอารางวัลตุ๊กตาทองเลยมั้ย แก้วอยากจะโผลงออกไป แต่ก็ได้เก็บไว้ในใจ กลับไปเมื่อไหร่ จะฟ้องโทโมะว่าป๊อปปี้แกล้ง
ฟางที่ตอนนี้เมินป๊อปปี้ไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธออารมณ์เสีย และเฟลแบบสุดๆ ไม่คิดว่าป๊อปปี้จะทำกับเธอได้
แก้วกับเฟย์ได้ไปลอดลวดหนามก่อน ซึ่งขณะที่เฟย์กำลังลอดอยู่นั้นผมได้ไปติดกับลวด ครูฝึกและป๊อปปี้จึงต้องไปช่วย ฟางเมื่อเห็นแบบนั้นก็เกิดกลัว ถ้ามันเกี่ยวหน้า เกี่ยวผม จะทำยังไง ผ่านไปม่ถึง 10 นาที แก้วกับเฟย์ก็ลอดผ่านไปได้ ป๊อปปี้มยืนอยู่ตรงหน้าฟาง
“เอ้า 2 คนนั้นเค้าผ่านไปแล้ว ทำได้ไหม!!” ป๊อปปี้พูดเสียงดัง
“อย่าร้องไห้ นี่มันค่ายทหารนะ”
“มาเสียน้ำตาด้วยเรื่องอะไร” ยิ่งป๊อปปี้พูดน้ำตาของฟางก็ยิ่งไหลออกมา นายจะเอาแบบนี้ใช่มั้ยป๊อป
“ดูเพื่อน 2 คนดิ เค้าทำไปแล้ว เร็วเข้าที่”
“จะทำไม่ทำ ไม่ทำก็เดินออกไปเลย!!.ฟางที่กำลังจะเดินไปประจำที่ได้ยินป๊อปปี้พูดแบบนี้ก็มองหน้าป๊อปปี้แวบนึงแล้วเดินออกไปเลย สร้างความตกใจปนอึ้งให้กับป๊อปี้ และเพื่อนๆทีมงานทุกคน
ป๊อปปี้หันไปขอความช่วยเหลือจากทุกคน แต่สิ่งทีได้กลับมาคือ ไม่รู้เว้ยย แก้วกับเฟย์ก็ยืนเหวอ ป๊อปปี้มองฟางที่เดินออกไปก็รีบวิ่งตามไปทันที ตากล้องกับคนถือไมค์ก็รีบตามไปด้วย เพราะพิชชี่สั่ง พิชชี่มองอยู่ซักพักก็คิดว่าคงจะได้อะไรดีๆ
“เป็นไร” ป๊อปปี้รั้งฟางที่จะเดินหนี ฟางสะบัดมือป๊อปปี้ออก
“เป็นไร” ป๊อปปี้ที่หัวเราะแหยๆ จับแขนฟาง
“ทำไมต้องโวยวายขนาดนั้นด้วยละ?” ฟางพูดทั้งน้ำตา
“ทำไมต้องมาโหดด้วยอะ” ฟางพูดกับป๊อปปี้ ที่ตอนนี้ได้แต่หัวเราะกับท่าทางงอนๆของฟาง
“กามิติดมัน” ป๊อปปี้อธิบาย ชื่องานของพิชชี่
“แล้วไงอะ ตั้งแรกเลยอะ กระแทกแขนอย่างเงี๊ยะๆ” ฟางพูดกับป๊อปปี้แล้วทำท่าตอนที่ป๊อปปี้กระแทกแขนตัวเอง
“ โอ๋….โอ๋… กลับไปๆ แล้วเดี๋ยว…เดี๋ยว… จะดูแลนะ” ป๊อปปี้พยายามง้อฟาง
“นะ…นะ…สัญญาๆ” ป๊อปปี้ชูนิ้วก้อย ท่าสัญญา
“สัญญานะ นะๆ ไม่กระแทกแล้ว” ป๊อปปี้จับมือฟาง ฟางเตะป๊อปปี้ไป 1 ทีแต่ป๊อปปี้หลบได้
“ไม่กระแทกแล้ว”
“ตอนกลิ้งมันเหมือนแขนจะหักอะ” ฟางโอดให้ป๊อปปี้ฟัง
“ก็เธอสั่งอะ” ฟางโบ้ยให้ป๊อปปี้
“ก็มันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว คราวนี้ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวช่วย” ป๊อปปี้พยายามง้อฟางที่เริ่มจะโวยวาย
“สัญญา ….สัญญา…สัญญาก่อน” ป๊อปปี้ชูนิ้วก้อยไปตรงหน้าฟาง แต่ฟางก็ยังนิ่ง ป๊อปปี้จึงจะมือฟางขึ้นมาเอง
“ไหนนิ้วก้อยอยู่ไหน? แขนสั้น แขนไม่ทะลุ” ป๊อปปี้แซวฟาง เลยโดยฟางตีเบาๆไปทีนึง
“ดีกันนะ….โอ๋นะ…ไม่แกล้งแล้วนะ” ฟางปาดน้ำตาแล้วชี้คาดโทษป๊อปปี้ไว้ แล้วเดินกลับแต่ป๊อปปี้ก็ไม่วายแกล้งขึ้นเสียงใส่ฟางอีก
เฟย์ กับแก้วที่ยืนมอง ป๊อปปี้ง้อฟางอยู่
“อะไรวะแก้ว อะไรเนี่ย” เฟย์บ่นกับแก้ว
“นี่ถ้าเรางอน มันจะง้อเราแบบนี้มั้ยเนี่ย” แก้วพูดมองท่าทางการง้อที่แสนจะน่ารักเหลือเกิน
_____________________________________________________
กระซิบบอกว่าตอนหน้าอาจจะมี NC แล้ว nc มันเกี่ยวกับค่ายทหารด้วยหรอ
ฝากติดตามด้วยนะคะ
ขอกำลังใจด้วยน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ