ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 

 

 

“นี่จะหลบทำไม” แก้วถามโทโมะที่หลบอยู่หลังถังขยะแถมยังลากเธอให้มาหลบด้วย

 

 

 

“ไม่รู้หลบก่อน” โทโมะพูด เธอมองหน้าโทโมะเอือมๆ ให้ตายสิ บ้าหรือป่าวหลบเพื่อนตัวเองเนี่ยนะ แก้วมองไปทางโต๊ะที่อยู่ไม่ไกล มีป๊อปปี้ฟาง เฟย์ นั่งอยู่ คือ มันก็เพื่อนกันหมดปะ

 

 

 

"จะหลบเพื่อ?"

 

 

 

“กลัวมันล้อ” โทโมะว่า

 

 

 

“นี่ ถ้าคบกันแล้วหลบแบบนี้ จะมาขอคบเพื่อ” แก้วลุกขึ้นยืนเดินไปหาพวกฟาง โทโมะรีบลุกตามทันที

 

 

 

“คู่รักคู่ใหม่มาแล้ว หง้ออ” เฟย์พูดแซวโทโมะกับแก้วที่เดินมาคู่กัน

 

 

 

 

“เฮ้อออ เมื่อวานสาวโสดสองคน ตอนนี้สาวโสดหนึ่งคนแล้ว” เฟย์เท้าคาง

 

 

 

 

ย้อนกลับไปเมื่อคืน

 

 

 

“เรา มา คบ กัน มั้ย” โทโมะพูดกับแก้ว แก้วกลับมานั่งในรถทันที

 

 

 

 

“นายว่าอะไรนะ” แก้วทวน

 

 

 

“อย่าให้ต้องพูดมากดิวะ” โทโมะเอามือเกาหัวแก้เขิน

 

 

 

“นี่ ขอคบมีวงมีวะ หวานๆอะรู้จักปะ” แก้วกอดอกเชิดๆ โทโมะมองท่าทีของแก้ว มันน่าจับปล้ำนัก

 

 

 

 

“แก้ว คบกับโทโมะมั้ย” โทโมะปรับสีหน้าจ้องมองแก้วอย่างจริงใจ แก้วหน้าแดงขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางเอาจริงเอาจังของโทโมะ

 

 

 

 

“โทโมะ ชอบ ไม่สิ รักแก้วเลยต่างหาก ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มันรู้สึกหวง รู้สึกห่วงแก้ว ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้”

 

 

 

“อืม รักเหมือนกัน” แก้วพูดเสียงเบา

 

 

 

“ห้ะ ว่าอะไรนะ” โทโมะทำเป็นไมได้ยิน

 

 

 

 

“บอก ว่า รัก เหมือน กัน” แก้วพูดเสียงดังหน้าแดง โทโมะโยกหัวแก้วไปมา หลังจากนั้นก็พาแก้วขึ้นไปส่งบนห้องแต่ก็ไม่วายกู้ดไนท์คิส แถมให้เหตุผลว่า จูบแรกของการเป็นแฟน

 

 

 

 

กลับมาปัจจุบัน

 

 

 

“ป๊อปปี้ โทโมะ เพื่อนสุดที่รักของพวกนายไปไหน” เฟย์ถาม เพราะหลายอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้เจอเขื่อนไลน์ก็ไม่ได้คุย แต่เมื่อวานตอนเดินซื้อของกับธามเหมือนเธอเห็นเขื่อนแวบๆ

 

 

 

“นั่นไง ไอ้เขื่อน ทางนี้เว้ย” โทโมะทักเขื่อนที่กำลังเดินกับสาวน้อยหน้าตาน่ารัก เฟย์หันไปมองก็จ๋อยลงทันที ใช่สิเขาก็คงมีคนคุยใหม่แล้ว เขื่อนลาสาวน้อยหน้าหวานแล้วเดินตรงมาทางพวกเธอ เขื่อนนั่งลงข้างเฟย์ เหมือนเมื่อก่อนเวลาพวกเขาอยู่ครบกัน หกคน เขื่อนก็จะนั่งข้างเฟย์ตลอด เพราะป๊อปปี้อยากใกล้ชิดฟาง

 

 

 

“ไง” เฟย์ทักเขื่อนอย่างเก้ๆกังๆ เขื่อนเองก็ยิ้มนิดๆ บรรยากาศมันช่างชวนอึดอัด

 

 

 

 

“เอ่อ นายหายไปไหนมาเนี่ยเขื่อน คิดถึงนะเนี่ย” ฟางพูด เพราะเขื่อนหายหน้าหายตาจากพวกเธอไปพอสมควร

 

 

“คิดถึงมันทำไม ป๊อปนี่เจอบ่อยเลย”

 

 

 

 

“น้อยๆหน่อย ไอ้ป๊อป ฟางเค้าคิดถึงกูนะเว้ย” เขื่อนว่าเพื่อนที่ทำท่าหวงแฟน

 

 

 

“แก้วก็คิดถึง ไม่แวะมากวนประสาทเลย” แก้วพูดเคี้ยมขนมเต็มแก้ว

 

 

 

“ยัยไม้กระดาน กินเบาๆหน่อย เดี๋ยวตัน” โทโมะตีมือแก้ว

 

 

 

“เอ้า ก็คนมันสูง เพรียวจะตาย” แก้วว่า

 

 

 

“แหม นี่ก็คู่รัก นั่นก็คู่รัก” เขื่อนหันไปทางป๊อปปี้ แล้วก็หันไปทางโทโมะ

 

 

 

“แล้วทางมึงอะ คู่รักปะ” ป๊อปปี้สวนกลับเขื่อนเขื่อนได้ยินก็เงียบเช่นเดียวกับเฟย์ทุกคนก็เงียบ

 

 

 

“เอ้อ ป๊อป โทโมะ แล้วก็เขื่อนด้วย วันเสาร์อาทิตย์นี้ว่างมั้ย ไปดูพวกเราทำงานมั้ย” ฟางเอ่ยชวนทำลายความเงียบ

 

 

 

 

“เสาร์นี้หรอ ป๊อปไม่ว่างอ่า ต้องไปทำธุระให้แม่” ป๊อปพูดเสียงอ่อย

 

 

 

“โมะก็ไม่ว่างอะ แก้วต้องไปทำรายงานกลุ่ม กลุ่มโมะนี่ช้าสุดเลย กลุ่มแก้วงานส่งแล้ว โมะเพิ่งเริ่มเอง” โทโมะพูดแล้วซบไหล่แก้ว

 

 

 

 

“อี๋ ไม่ต้องอ้อนเลย” แก้วว่าแต่ก็แอบเขิน

 

 

 

 

“แล้วเขื่อนละ” ฟางถามเขื่อน เฟย์ที่นั่งข้างๆก็รอฟังคำตอบเหมือนกัน

 

 

 

 

“ต้องพาน้องพิมไปเที่ยวหนะ” เขื่อนตอบ เฟย์จ๋อยสนิท พิมหรอ คงเป็นผู้หญิงคนเมื่อกี้สินะป๊อปปี้กับโทโมะมองหน้าเขื่อน ทั้งที่ น้องพิมของมันคือญาติเครือเดียวกัน ที่แม่มันช่วยให้ดูแลเฉยๆ เขื่อนที่เห็นหน้าเฟย์จ๋อยก็อยากจะตีปากตัวเองเหลือเกินที่ปากไว เพราะเมื่อวานเขาเห็นเฟย์เดินอยู่กับธาม ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้

 

 

 

“ครืดๆ” เสียงโทรศัพท์เฟย์สั่น ชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอคือขื่อธามไท เฟย์กดรับทันที

 

 

 

 

“ฮัลโหล ว่าไงธาม”

 

 

 

“ขอบคุณมากเลยนะเฟย์ ที่เมื่อวานไปช่วยเลือก พี่โฟร์ชอบมากเลย”

 

 

 

“ถ้าชอบก็ดีแล้ว ยินดีด้วยน้า อย่าทำให้พี่โฟร์เสียใจนะ”

 

 

 

 

“คร้าบแม่”

 

 

 

 

“โอเคบาย”

 

 

 

“ธามมีอะไรหรอเฟย์”  ฟางที่ได้ยินชื่อโฟร์ก็ถาม เขื่อนหูผึ่งทันที

 

 

 

“มันโทรมาขอบคุณที่เมื่อวานช่วยเลือกของอะ วันนี้วันครบรอบของธามกับพี่โฟร์ พี่โฟร์ชอบมากของ” เขื่อนได้ยินก็แอบยิ้ม ป๊อปปี้กับโทโมะก็หันมามองหน้ากันอย่างรู้ทัน

 

 

 

 

“โหวว ในที่สุดพี่โฟร์ก็ใจอ่อนเนอะ ไอ้ธามนี่ตามจีบตั้งนาน” แก้วพูดแต่เลิกกินขนมแล้วเพราะโทโมะไม่ให้กินเอาไปกินแทน

 

 

 

 

 

“ใครๆก็อินเลิฟงี้แหละ แก้ว พี่ฟางกลับบ้านกันเถอะ เฟย์อยากกลับแล้ว” เฟย์เหล่มองไปทางเขื่อนแล้วเชิดใส่ก่อนจะลุกออกไปทันที ฟางกับแก้วรีบลุกตาม

 

 

 

 

“รอกันหน่อยสิ เฟย์ วันนี้แก้วไปฝากท้องด้วย ไม่อยากกินอาหารเวฟแล้ว”

 

 

 

 

“ไอ้เขื่อน มึงจะเอาไง ไอ้โมะที่ว่ายากนำหน้ามึงไปแล้วนะเว้ย” ป๊อปปี้พูดกับเขื่อนเมื่ออยู่ด้วยกันสามคน

 

 

 

 

“เรื่องของกู เดี๋ยวอยากพูดก็พูดเองแหละ” เขื่อนยักไหล่ แต่เขาเองก็คิดอยู่ว่าจะขอเฟย์แบบไหนดี บอกตรงๆแบบไอ้สองคนนี้ไม่โรแมนติกเอาซะเลย

 

 

 

“มัวแต่รอ ระวังได้แดกแห้วนะครับเพื่อน”  โทโมะเคี้ยวขนมที่ยึดจากแก้วมากิน ว่าแต่แก้วแต่มันกินเองซะงั้น

 

 

 

 

"พี่ฟางว่าเขื่อนจะชอบเฟย์มั้ย" เฟย์ถามฟางที่ขับรถอยู่

 

 

 

"พี่ไม่รู้เหมือนกัน ถามป๊อปปี้ ป๊อปบอกชอบ" ฟางว่า

 

 

 

"แต่ก็เห็นๆกันอยู่นะฟางว่ามันมากับผู้หญิง" แก้วพูด ทำให้เฟย์เขว ตอนแรกเฟย์ก็คิดว่าเขื่อน อาจจะเขินไม่กล้า แต่ตอนนี้เธอชักไม่แน่ใจแล้วสิว่า เขื่อนคิดยังไง