ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 

 

 

“โอ้ยยๆ เบาๆหน่อยสิฟาง ป๊อปเจ็บนะ”  ป๊อปเบะปากเมื่อถูกฟางหยิกไปหลายที

 

 

 

 

“อยากจะแกล้งฟางทำไมละ” ฟางหน้ามุ่ย กอดอกเชิดๆ

 

 

 

“มันเป็นงาน จริงๆน้า”  ป๊อปปี้กอดฟางจากด้านหลังแล้วหอมแก้ม

 

 

 

 

“อะแฮ่มๆ  ไม่ได้อยู่กันสองคนนะคะ”  แก้วขัดจังหวะฟางหน้าแดง

 

 

 

“นิดๆหน่อยๆ ไอ้โมะไม่เคยทำไง” ป๊อปปี้ยิ้มกวน  แก้วปาหมอนใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

“พอๆ หยุดทะเลาะ จะสวีทเชิญด้วนนู้นค่ะ” เฟย์ชี้ไปที่ข้างนอก คืนนี้พวกเธอต้องนอนที่ค่ายทหาร เพราะยังต้องถ่ายทำต่อ

 

 

 

 

“ฟางน้องฟางใจร้ายอ่า เราไปกันดีกว่า” ป๊อปปี้แกล้งบีบน้ำตาแล้วจูงมือฟางออกไป

 

 

 

 

 

“ไม่คิดว่ามันจะติ๊งต๊อง” แก้วว่ามองท่าทางป๊อปปี้ ตอนแรกป๊อปปี้เข้ามาหาฟางอย่างนิ่ง ตอนนี้ดิ ฟางมีแฟนหรือมีลูกขี้อ้อนชิบหาย

 

 

 

 

“คนมันมีความรัก” เฟย์ว่า กำลังจะหันไปเล่นกับแก้วก็เห็นแก้วล้มตัวนอนคุยโทรศัพท์ไปซะแล้ว ชิส์ มีความรักกันหมด แล้วเฟย์ละ ช่างน่าเศร้า คนสวยไร้คู่

 

 

 

 

“ป๊อปจะพาฟางไปไหน” ฟางถามป๊อปปี้ที่ดึงตัวเองขึ้นรถของเขาแล้วขับออกมา

 

 

 

“ไปอยู่กันสองคนไง ที่รักจ๋า” ป๊อปปี้มองฟางกรุ่มกริ่ม

 

 

 

 

 

“อย่ามา พรุ่งนี้ต้องทำงานต่อนะ” ฟางพูด “ก็ทำงานไง กลับทันแน่นอน” ป๊อปปี้ยักคิ้วอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

 

“ฟางลืมตาได้ยัง”  ป๊อปปี้จูงมือฟางลงมาที่ชายหาดไม่ไกลจากค่ายทหาร

 

 

 

 

“ลืมเลยครับที่รักของป๊อป”  ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ ฟางค่อยๆลืมตามองบรรยากาศตรงหน้า ท้องทะเลยามค่ำคืนบนฟ้าเต็มไปด้วยหมู่ดาว

 

 

 

 

 

“ป๊อปเลี่ยนขึ้นอีกแล้วนะ ฟางนี่ขนลุกเลย”  ฟางพูดป๊อปปี้ชอบพูดจาเลี่ยนๆกับเธอตลอด บางครั้งเธอก็เขิน บางครั้งมันก็แปลกๆ เธอไม่คิดว่าพอได้คบกับป๊อปปี้ไปนานๆ เขามีความมุ้งมิ้งกว่าเธอซะอีก

 

 

 

 

“นิดๆหน่อยๆ ฟางจะได้ไม่เบื่อป๊อปก่อนไง” ฟางเอามือแตะปากป๊อปปี้

 

 

 

 

“ไม่มีทาง ฟางไม่เบื่อป๊อปหรอก” ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองรอยยิ้มที่ฟางมีให้เขา เขาจะไม่ยกฟางให้ใครเด็ดขาด เขารักผู้หญิงคนนี้มากจริงๆ

 

 

 

 

ป๊อปปี้สวมกอดฟางจากด้านหลัง ตอนนี้ขอแค่มีฟางเขาก็มีความสุขไม่ต้องการอะไรแล้ว

 

 

 

 

“อื้ออ ป๊อป อย่าสิ” ป๊อปปี้ซุกซอกคอของฟาง ให้ตายสิ เผลอไม่ได้ ป๊อปปี้เองก็ไม่ได้สนใจคำห้ามของฟางแต่ดูเหมือนจะชอบซะด้วยซ้ำ

 

 

 

 

“อยู่ใกล้ฟางแล้วคึกคัก” ป๊อปปี้ยิ้ม ฟางตีแขนป๊อปปี้ ไอ้บ้านี่ ลามกแล้วยังกวนโอ้ยอีก

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวคนมาเห็นมันไม่ดี รู้มั้ย” ฟางหันมาชี้หน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“งั้นคนไม่เห็นก็ได้ใช่ปะ” ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วจัดการอุ้มฟางขึ้นรถทันที

 

 

 

 

“อื้มม ป๊อป” ฟางที่ตอนนี้กำลังโดนป๊อปปี้ระดมจูบไปทั่วลำคอขาวมาถึงเนินอก หลังจากขึ้นรถ ป๊อปปี้ก็บึ่งรถมาโรงแรมใกล้ๆ พอเข้ามาในห้องป๊อปปี้ก็ไม่รอช้า จัดการจูบปากเล็กอวบอิ่มที่ชอบเถียงเขาตลอด

 

 

 

 

“ฟางหวานจัง” ป๊อปปี้มองฟางที่หน้าแดง มือลูบสะโพกกลมตึงของร่างเล็ก

 

 

 

 

“ลามก” ฟางว่าป๊อปปี้ แต่คนตัวสูงก็ไม่สะทกสะท้าน ป๊อปปี้วางฟางลงบนเตียง มองร่างบางที่เหลือเพียงชุดชั้นใน ส่วนเสื้อผ้าหนะหรอกองอยู่ที่พื้นด้วยฝีมือของเขา

 

 

 

 

 

“ถอดให้บ้างสิ” ป๊อปปี้นั่งลงข้างฟาง ไม่ยอมขยับ ฟางกัดปากแล้วตีป๊อปปี้ แต่ก็ยอมถอดให้ มือบางสั่นเล็กน้อยตอนที่กำลังจะถอดกางเกง ป๊อปปี้มองท่าทางของฟางแล้วยิ่งชอบใจเหมือนได้แกล้งเด็กตัวเล็ก

 

 

 

 

“ทำไมช้า” ป๊อปปี้ทำเสียงเข้ม ฟางหน้าแดงรีบถอดกางเกงและชั้นในของป๊อปปี้ออก แต่ เอ้ะ ทำไมเธอต้องกลัวเขาด้วย

 

 

 

 

“น่ารักแบบนี้จะให้อดใจได้ยังไง” ป๊อปปี้กอดฟาง ซุกไซร้ซอกคอขาวทำรอยไว้ทั่ว มือหนาปลดเปลื้องเสื้อในของร่างบางออก ไล่ริมฝีปากมาซุกที่อกอวบ ปากครอบครองยอดอกสีสวย ป๊อปปี้หยอกล้อกับอกอวบของฟางที่อ่อนระทวยไปกับสัมผัสของเขา

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ป๊อปป ฟางเสียว” ฟางครางในลำคอ เมื่อป๊อปปี้รูดเอาชั้นในส่วนสุดท้ายออก นิ้วแตะลงบนกีบกุหลาบแตะตรงจุดกระสัน ฟางได้แต่ครางอย่างทรมาน ป๊อปปี้ยิ่งได้ใจแตะที่เดิมซ้ำๆ

 

 

 

 

“อ๊า ป๊อป อย่าแกล้งฟางสิ” ฟางบิดตัวไปมาด้วยความทรมาน ร่างสูงส่งนิ้วสองนิ้วเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาว

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อื้มม อ๊ะ” ร่างหนาดึงนิ้วออกก่อนที่นร่างเล็กจะเสร็จหนีเค้าไป ฟางปรือตามองป๊อปปี้อย่างขัดใจ ผิดกลับป๊อปปี้ที่มองหน้าเหวี่ยงของฟางตอนนี้มันดูเซ็กซี่ยั่วอารมณ์เขามาก

 

 

 

 

“รอป๊อปก่อนสิ” ร่างสูงจับขาเรียวแยกออก มือหนาลูบตามขาเรียวปั่นป่วนอารมณ์คนใต้ร่างก่อนจะแทรกเข้าไปรวดเดียว

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ป๊อป อ๊า” ป๊อปปี้ขยับเอวกระแทกเข้าออกร่างบางตอนแรกก็เหมือนจะอ่อนหวานแต่ตอนนี้อารมณ์ของเขามาไกลเกินกว่าจะอ่อนโยน เช่นเดียวกับคนใต้ร่าง จากกระต่ายน้อยกลายเป็นนางแมว ยิ่งเขากระแทก เธอก็ตอบรับเขา

 

 

 

 

“อ๊ะ ฟาง เก่งขึ้นหรือป่าว อื้ออ เมียป๊อป” ป๊อปปี้จับพลิกตัวฟางให้นอนคว่ำแล้วแทรกแกนกายเข้าจากด้านหลัง ฟางโก่งโค้งตัวให้ป๊อปปี้   ฟางยอมป๊อปปี้ทุกอย่างไม่ว่าเขาจะพาไปทางไหนเธอก็พร้อมจะเดินไปกับเค้า

 

 

 

 

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ทั้งร่างก็ดูเหมือนจะยังไม่พอ ผลัดกันรุกผลัดกันรับมอบความรักเติมเต็มให้แก่กันและกัน

 

 

 

 

 

“อื้มม ป๊อป ฟางรักป๊อปนะคะ” ฟางพูดแต่ตอนนี้เปือกตาหนักอึ้งเธอไม่สามารถลืมขึ้นมาได้เพราะความเพลียป๊อปปี้จูบลงบนไหล่เนียนตอนนี้ร่างกายของฟางเต็มไปด้วยรอยคริสมาร์กของเขาเต็มไปด้วย

 

 

 

 

 

“ป๊อปก็รักฟาง ป๊อปจะเอาชนะคุณยายของฟางให้ได้” ป๊อปปี้พูด แต่ดูเหมือนฟางจะหลับสนิทไปแล้ว ป๊อปปี้ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวแล้วดึงคนตัวเล็กมาซุกในอ้อมอก

 

 

 

 

 

“เฟย์นอนกันเถอะ” แก้วที่เลิกเล่นโทรศัพท์หันมาบอกเฟย์ ตอนนี้ก็ตี 2 แล้ว สองคนนั้นไม่กลับมาแล้วแหละ

 

 

 

“แก้วไม่กลัว ผอสระอีหรอ”   เฟย์พูดแล้วเอาผ้ามาคลุมโปง  แก้วจากตอนแรกที่เฉยๆก็เริ่มมองไปรอบๆห้อง ตอนนี้บรรยากาศเงียบสงบข้างนอกก็มืดมาก

 

 

 

“บรู้วววว” เสียงหมาหอนดังขึ้นทำแก้วสะดุ้งรีบพุ่งไปนอนกับเฟย์ทันที ไอ้หมาบ้า หอนอะไรตอนนี้วะ

 

 

 

“ครืดๆๆ”  เสียงโทรศัพท์เฟย์สั่นอยู่หัวเตียง

 

 

 

“ไอ้บ้าใครโทรมาตอนนี้ เกือบหัวใจวาย” เฟย์รีบหยิบโทรศัพท์มารับแต่ไม่ได้ดูเบอร์แก้วนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มเดียวกับเฟย์

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล”

 

 

 

“เอ่อ นอนยัง”เสียงปลายสายเหมือนเสียงคุ้นๆ เฟย์มองเบอร์ที่โชว์อยู่ เขื่อนนิ เขื่อนโทรหาเธอ

 

 

 

“ยัง แต่ก็กำลังจะนอนแล้ว” เฟย์พูดวางฟอร์ม

 

 

 

“อ้อหรออ งั้นฝันดีนะ”เขื่อนพูดจบก็วางสายไปทันที ชิส์ตาบ้าไม่รั้งไว้หน่อยรอ เฟย์วางโทรศัพท์แล้วก็เริ่มกลับมากลัวกับบรรยากาศอีกครั้ง เฟย์รีบมุดผ้าห่มทันที

 

 

 

_______________________________________________