เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่14
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                        ช่วงเย็นของวันนั้นฟางไปหาป๊อปปี้ที่คอนโดตามที่ชายหนุ่มนัดมา ป๊อปปี้ดีใจมากที่ได้เจอฟางอีก หลังจากทีไม่ได้เจอหญิงสาวมานานหลายวัน ร่างสูงดึงร่างบางไปกอดแน่นด้วยความคิดถึงฟางเองก็นิ่งให้   ป๊อปปี้กอด เธอเองก็คิดถึงอ้อมกอดแสนอบอุ่นของผู้ชายคนนี้เหมือนกัน แต่มันก็ไม่อาจจะได้รับมันอีกเธอต้องคอยย้ำเตือนเสมอว่าอ้อมกอดนี้เป้นของเพื่อนรักของเธอคนเดียว
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่มีอะไรกับฟางหรอคะ “ ฟางดันตัวป๊อปปี้ออกก่อนจะพูดเสียงเย็นชาใส่
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่คิดถึงพี่บ้างหรอ “ ป๊อปปี้ซึมลงไปเมื่อได้ยินน้ำเสียงและท่าทางของฟางที่ดูจะเย็นชาใส่เขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่นิคะ “ ฟางพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ .......... “ ป๊อปปี้และฟางสบตากันชายหนุ่มลูบแก้มของหญิงสาวเบาๆก่อนจะก้มหน้าลงไปจนประกบปากของร่างบางเอาไว้ ลิ้นหนาเข้าไปตักตวงหาความหวานจากโพรงปากสวยอย่างอ่อนละมุน ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นร้อนแรงและต้องการ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อื้มมม “ ฟางครางออกมา ก่อนจะพยายามควบคุมสติของตัวเองไม่ให้เตลิดไปกับชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พะ พี่ป๊อปพอแล้วคะ “ ฟางดันป๊อปปี้ออกจากตัวเมื่อชายหนุ่มเริ่มไม่พอแค่จูบเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ทำไมละฟาง พี่คิดถึงฟางนะ พี่รักฟางเรารักกัน “ ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าหญิงสาวอย่างตั้งใจ น้ำเสียงหนักแน่นหน้าตาและท่าทางที่จริงใจของร่างสูงทำเอาฟางน้ำตาซึม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ขอบคุณนะคะที่จริงใจกับฟาง ถ้าพี่รักฟาง ฟางขอได้ไหม ...”
 
 
 
 
 
 
 
 
“..........”
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ลืมฟางเถอะนะ “ ฟางพูดเสียงสั่นๆ พร้อมน้ำตาที่หลั่งรินออกมา ป๊อปปี้ส่ายหน้าช้าๆ พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวเบามือ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ทำไม่ได้ฟาง พี่ลืมหัวใจของพี่ไม่ได้ “ ป๊อปปี้พูด ยิ่งทำให้ฟางร้องไห้หนักกว่าเดิม เขารักเธอมาก มากจนเธอเองไม่คิดว่าจะมีผู้ชายบนโลกใบนี้รักเธอได้มากมายขนาดนี้ นอกจากคนที่เป็นพ่อของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ........ “ ทั้ง 2 สบตากันเนิ่นนาน ชายหนุ่มค่อยเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวมากยิ่งขึ้นจนประกบปากหวานของหญิงสาว ร่างบางเองก็ตอบรับชายหนุ่มทั้ง2 ปล่อยให้หัวใจของเขาทั้งคู่ได้เติมเต็มให้กันและกันความรักที่ไม่สมหวังใครจะรู้ว่ามันช่างทรมานเหลือเกิน ใกล้เพียงแค่เอื้อมแต่กลับคว้าไว้ไม่ถึง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ยัยแก้ววววววว “ เสียงเพื่อนๆสมัยเรียนมัธยมเรียกแก้วที่เดินเข้ามาพร้อมโทโมะ หลังจากโทโมะและแก้วพาฟางไปส่งที่บ้าน โทโมะก็พาแก้วมาส่งที่งานเลี้ยงเพื่อนเก่าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คิดถึงจัง “ แก้วเดินเข้าไปกอดเพื่อนๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ นี่มันคุณวิศวะนี่แก “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ หล่อ... “ เสียงเพื่อนสาวๆของแก้วต่างยิ้มหวานให้โทโมะ ชายหนุ่มยิ้มแหยๆกลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ นี่แกรู้จักเขาด้วยหรอ หรือว่าแกเป็นกิ๊กเขาห้ะ! “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่สิๆๆ แกหมั้นแล้ว “ เสียงเพื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ นี่พวกแกเลิกเพ้อเจ้อสักที ฉันกับพี่โมะแค่รู้จักกันเฉยๆ แล้วเค้าก็มาส่งฉันก็แค่นั้น “  แก้วพูดจบก็เดินหนีไปหาเพื่อนคนอื่นๆ ปล่อยให้เพื่อนสาวของเธอต้อนรับโทโมะแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โอ๊ย!! อกหักโว้ย!! “ เสียงเพื่อนชายคนหนึ่งที่เริ่มเมาตะโกนเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไอ้ต้นมึงเมาแล้วไปนอนปะ ชิบหายกูรำคาญ “ เสียงเพื่อนๆด่ากลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 “ เมิงจะเข้าใจอะไรกู รักเขาแต่เขาไม่รักกู แม่งเจ็บกว่าโดนทิ้งอีกว่ะ “ ต้นเพื่อนชายในห้องเดียวกันของแก้วพูดอย่างเมาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เออๆๆ งั้นมาพูดเรื่องนี้กัน “ เสียงเพื่อนสาวอย่างกิ๊กพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ได้...”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอาละต่อไปอืมม... คุณโทโมะละกันนะคะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ........ “ ทุกคนต่างรอคอยฟังเรื่องราวของโทโมะอย่างตั้งใจโทโมะเดินขึ้นไปด้านบนเวทีตามเสียงเรียก ก่อนที่จะมองมายังสาวสวยที่นั่งมองเขาอยู่ด้านล่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“..........”
 
 
 
 
 
 
 
 
“...........”
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ผมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าคนอย่างผมจะอกหักกับเขาเป็น  มันน่าตลกนะครับที่เรื่องราวของผมก็เหมือนๆกับคุณต้นเลย “ โทโมะยิ้มขำ อย่างสมเพชตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“ ......... “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ผมเจอเธอครั้งแรก เธอเหมือนนางฟ้า เธอเป็นผู้หญิงที่ดูอ่อนหวานแต่ก็มีบางมุมที่เธอแอบห้าว เธอสวย เธอน่ารัก เธอเป็นคนใจดี เป็นคนน่ารักเสมอเวลาอยู่กับผมอยู่หรืออยู่กับคนอื่นๆ ทุกคนเชื่อกับคำว่ารักแรกพบไหมครับ .....เธอทำให้ผมเชื่อว่ามันมีอยู่จริง ผมหลงรักเธอตั้งแต่แรกเห็น รักโดยไม่รู้ว่าเธอจะรักผมตอบหรือเปล่า เธอจะมีผมในใจบ้างไหม  รักจนไม่สามารถจะตัดใจได้ง่ายๆ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“............ “ แก้วมองโทโมะที่พูดอย่างนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 “ แต่สุดท้าย เหมือนฟ้าเล่นตลก ฮึ.. เธอไม่ได้รักผมเลยสักนิด สายตาของเธอผมก็เป็นเพียงพี่ชายคนสนิทก็แค่นั้น..... หัวใจของเธอมีผุ้ชายอีกคนที่ผมเองก็รู้จักดี เธอมีเจ้าของแล้ว ทั้งตัวและหัวใจ ผมพยายามทำทุกอย่างให้เธอหันมามองผม แต่มันก็ไม่เลยสักครั้ง .... “
 
 
 
 
 
 
 
 
“.......... “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ร้องเพลงหน่อยได้ไหมคะ ...” เสียงกิ๊กเดินเข้ามาแล้วพูดกับโทโมะ แล้วยื่นชื่อเพลงให้ ชายหนุ่มมองแก้วแล้วยิ้มให้ กิ๊ก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 จิตใจทำด้วยอะไร เหตุใดจึงไม่รักกันทุ่มเทให้ทุกๆ วัน ตอบแทนด้วยการเฉยๆไม่เหมือนที่ทำให้เขา กี่ครั้งเธอยอมให้หมดเลยอยากจะรู้จริงๆ อยากจะรู้จังเลยเหตุใดไม่มีค่าพอ
ไม่รู้ ตอบตัวเองไม่ได้สักครั้งแค่อยากปรับปรุงตัวเองให้เธอพอใจได้เป็นที่เธอต้องการ
จะต้องทำยังไงแบบไหนที่เธอจะรักต้องแพ้ให้คนอื่นเขา ซ้ำมาซ้ำไปไม่รู้ทำไมต้องทำยังไง สุดท้ายเธอถึงจะรักอยากรู้ต้องทำยังไง ช่วยเปิดหัวใจให้ฉันเข้าไปได้ไหมเธอ
ต้องเป็นคนนอกสายตาอย่างนี้ไปนานเท่าไหร่ต้องเป็นคนไม่มีใคร ให้ทรมานถึงไหนอย่างน้อยถ้าเธอสงสาร อยากขอให้เธอแค่เปิดใจอย่าใจร้ายเลยเธอ อย่าใจร้ายเกินไปอย่าทำกันแบบนี้เลย
ไม่รู้ ตอบตัวเองไม่ได้สักครั้งแค่อยากปรับปรุงตัวเองให้เธอพอใจได้เป็นที่เธอต้องการ
จะต้องทำยังไงแบบไหนที่เธอจะรักต้องแพ้ให้คนอื่นเขา ซ้ำมาซ้ำไปไม่รู้ทำไมต้องทำยังไง สุดท้ายเธอถึงจะรักอยากรู้ต้องทำยังไง ช่วยเปิดหัวใจให้ฉันเข้าไปได้ไหม
จะต้องทำยังไงแบบไหนที่เธอจะรักต้องแพ้ให้คนอื่นเขา ซ้ำมาซ้ำไปไม่รู้ทำไมต้องทำยังไง สุดท้ายเธอถึงจะรักอยากรู้ต้องทำยังไง ช่วยเปิดหัวใจให้ฉันเข้าไปได้ไหมเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อย่าวิ่งหนีพี่อีกเลยได้ไหม “ โทโมะรีบวิ่งตามแก้วออกมาเมื่อเห็นร่างบางเดินออกมาจากงาน
 
 
 
 
 
 
 
“ ฮึกฮือออ แก้วขอโทษนะพี่โมะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่เป็นไร พี่รู้ว่าต่อให้พี่ทำยังไง เราก็ไม่มีวันรักพี่ “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ......... “ แก้วส่ายหน้าทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ขอให้เรารู้เอาไว้ ว่าผู้ชายคนนี้พร้อมที่จะอยู่ข้างเราเสมอ ถ้าเรามีปัญหา ผู้ชายคนนี้พร้อมที่จะรับฟังพร้อมที่จะเคียงข้าง พร้อมจะปลอบเราเสมอ พี่รักแก้วนะ และจะรักตลอดไป “ โทโมะพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้แก้ว แก้วโผเข้ากอดชายหนุ่มแน่น ทั้ง 2 กอดกันอยู่สักพักก่อนที่โทโมะจะพาแก้วไปส่งที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ป๊อปทำไมไม่รับสายแก้วนะ “ แก้วเดินเข้ามาในห้องก็แอบเป็นห่วงป๊อปปี้ที่ไม่ยอมรับสายเธอเลย “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ....... “ แก้วเดินเข้ามาก็ชะงักกับภาพคู่ของทั้ง4คนมีเธอโทโมะป๊อปปี้และฟาง ถ่ายรูปด้วยกันตอนที่หนุ่มๆรับปริญญา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แก้วรักพี่ไม่ได้จริงๆ “ เสียงน้อยพูดเบาๆแล้วกอดรูปภาพเอาไว้ พร้อมกับหลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อ๊ะๆ แรงอีกคะพี่ป๊อป อ๊ะๆๆ “ เสียงของสาวหวานที่ครางอย่างมีความสุข ทั้ง2 คนต่างปลดปล่อยอารมณ์ของกันและกันอย่างเต็มอิ่ม ป๊อปปี้ยิ้มกริ่มกับน้ำเสียงและท่าทางของฟางที่แสนจะเย้ายวน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่รักฟางนะ “ ป๊อปปี้กระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวก่อนที่ทั้ง 2 จะพากันไปแตะสวรรค์พร้อมๆกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แฮ่กๆ พอแล้วนะคะ ฟางไม่ไหวแล้ว “ ฟางพูดเสียงอู้อี้ ทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฮื้มม แต่พี่ยังไม่หายคิดถึงเลย “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พอเถอะคะ “ ฟางพูดเสียงจริงจัง ป๊อปปี้ยิ้มบางๆก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวหญิงสาวแล้วกอดฟางเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่รักฟางนะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ........ “ ฟางเงียบ แล้วหลับตาลงช้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หัวใจของพี่ก็ยังเป็นของฟางเหมือนเดิมนะครับ “ ป๊อปปี้จุมพิตที่หน้าของหญิงสาวเบาๆ แล้วเข้าสู่นิทราตามหยงิสาวไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
............................................................................................
พี่ป๊อปพี่ฟางเลว!!! 5555 พี่โมะแลดูอร๊ากกก