เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่15

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          เช้าวันต่อมาแก้วโทรหาป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มกลับไม่รับสายเลยสักสาย เธอเลยโทรไปที่บ้านของชายหนุ่มก็ได้รู้ว่าป๊อปปี้ไปค้างที่คอนโดตั้งแต่เมื่อคืน เธอเลยอยากจะไปหาคู่หมั้นหนุ่มพร้อมกับนำอาหารของเธอที่เธอทำเองกับมือไปให้ เนื่องจากวันนี้เป็นวันทำงาน ยิ่งตอนนี้เป็นฤดูฝนอีกแน่นอนฝนมันก็ต้องตกทุกวันอยู่แล้ว ณ ตอนนี้ก็เช่นกันมันยิ่งทำให้การจราจรติดมากกว่าเดิมสะอีก แต่แล้ว...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                             เอี๊ยดดด!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

“ มีอะไรหรือเปล่าคะลุงมี “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ รถท่าทางจะมีปัญหาครับคุณหนู “ คนขับรถประจำบ้านพูดแล้วจะลงไปดูรถ เสียงฟ้าร้องดังอย่ากระหน่ำ ฝนที่ตกมาอย่างหนักล่นเอาหัวใจดวงน้อยๆของเธอสั่นไหวด้วยความกลัวไม่น้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คุณหนุครับ เราไม่น่าจะไปต่อได้แล้วครับ น้ำกลั่นมันหมดนะครับ แล้วถ้าเราเติมตอนนี้มีหวังเครื่องไปกันใหญ่แน่ๆ  “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยว..แก้วขึ้นแท็กซี่ไปก็ได้คะ “ แก้วพูดแล้วมองหารถแต่ก็ไร้วี่แววยิ่งเป็นช่วงที่ผนตกหนักขนาดนี้ยิ่งหายากมกกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ นั่นไง ลุงมีเรียกให้หน่อยคะ “ แก้วเห็นรถมาพอดีเลยให้ลุงมีลงไปเรียกให้ก่อน ก่อนที่ตัวเองจะรีบวิ่งฝ่าฝนออกไปขึ้นรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                         ครืดดด ครืดดดด

 

 

 

 

 

 

 

 

              “P’ TOMO “

 

       

 

 

 

 

 

 

                      เสียงโทรศัพท์สั่นอย่างต่อเนื่อง ปลุกให้ร่างบางที่สลบไสลด้วยความเพลีย จากบทรักร้อนแรงของเธอและเขาที่เพิ่งจะหยุดเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ฟางเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาดูชื่อก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ป๊อปปี้ตื่นตามหญิงสาวเมื่อรู้สึกว่าหญิงสาวในอ้อมกอดของเขาเริ่มรู้สึกตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่ต้องรับนะครับตัวเล็ก “ ป๊อปปี้กระฉับกอดฟางเอาไว้แน่น หญิงสาวมองโทรศัพท์ในมืออย่างชั่ง ป๊อปปี้เห็นฟางเงียบก็พลิกตัวมาคร่อมหญิงสาวเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ขอได้ไหม ขอให้มีแค่เรา “ ป๊อปปี้พูดพร้อมกับสบตาหวานอย่างลึกซึ้ง ก่อนจะก้มลงจูบปากบางอย่างอ่อนโยน พร้อมกับเริ่มบทรักกันอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไปไหนเนี่ยฟาง... “ โทโมะหงุดหงิดไม่น้อยที่โทรหาคู่หมั้นสาวไม่ติดวันนี้เขามีประชุมกับลูกค้าคนสำคัญ โดยที่คู่หมั้นสาวของเขาบอกว่าจะอาสาเป็นเลขาส่วนตัวให้ 1 วัน แต่ไหงกลับมาเบี้ยว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เป็นอะไรหรือเปล่า “ โทโมะพึมพำก่อนจะส่งเมสเสจกลับไปให้ฟางแล้วเดินทางไปคุยงานกับนัดสำคัญของเขาโดยที่ให้คนอื่นเป็นเลขาแทนเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                        ก๊อก ก๊อก..

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปคะ พี่ป๊อป “ แก้วเดินเข้ามาเคาะประตูปีอปปี้ด้วยความร่าเริง ก่อนจะค่อยๆหุบยิ้ม เมื่อไร้การตอบกลับ

 

 

 

 

 

 

 

                                        ก๊อก ก๊อก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปแก้วเองคะ “ แก้วตะโกนกลับไปแต่กลับไร้การตอบกลับเช่นเคย ก่อนจะลองบิดประตู กลับไม่ได้ล๊อก หญิงสาวเลยเดินเข้าไปเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปคะ “ แก้วพูดตามปกติแล้วมองหาชายหนุ่ม พร้อมกับวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะอาหาร ก่อนจะเดินไปที่กระจกที่ไม่ไกลจากตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ หื้มม สภาพดูไม่ได้เลยจริง ๆ เกลียดจริงเลยฤดูฝนเนี่ย “ แก้วพึมพำอย่างเสียไม่ได้ เธอวิ่งตามฝนเข้ามาในคอนโดของชายหนุ่ม  ทำให้เธอเปียกโดยปริยายรวมไปถึงการทำใจเรื่องฟ้าร้องฟ้าแลปที่ดังตลอดทาง มันทำห้เธอลำบากใจไม่น้อยแต่นั่นก็ห้ามเธอมาหาคนที่เธอรักไม่ได้อยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อื้มม พอ ละ แล้วคะ “ เสียงหวานเบาๆดังเข้ามา ทำให้สาวสวยที่กำลังดูสภาพของตัวเองชะงักไปเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ก็ฟางหวานไปทั้งตัวเลยนิ พี่รักฟางนะ “ เสียงทุ้มนุ่มลึกดังขึ้น ยิ่งทำให้สาวสวยที่ได้ยินยิ่งกังวลกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อ๊ะ อื้มม “ ฟางครางออกมาอย่างเสียวส่านเมื่อชายหนุ่มปรนเปรอให้เธอจนแทบจะละลาย สัมผัสของเขาช่างหวานละมุมแต่ก็แฝงไปด้วยไฟรักที่ร้อนกรุ่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ มะไม่เอาคะ พอแล้ว “ ฟางพยายามดึงสติที่เหลือเพียงน้อยนิดให้กลับมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ก็ได้ครับ พี่รักฟางนะ “ ป๊อปปี้คร่อมฟางแล้วสบตาหญิงสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ..... “ ฟางยิ้มบางให้ชายหนุ่มก่อนจะลูบที่แก้มเนียนของผุ้ขายตรงหน้าอย่างอ่อนโยน เธอก็รักเขาไม่แพ้ที่เขารักเธอ แต่เธอต้องยอมรับความจริง แค่เธอกับเขาทำอยู่ตอนนี้มันก็เลวมากเกินพอแล้ว เลวมากเกินจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แล้วแก้วละคะ... “ แก้วพูดเสียงสั่นๆ พร้อมกับมอง 2 คนที่กำลังสบตากันอย่างหวานซึ้ง ป๊อปปี้และฟางตกใจ ชายหนุ่มรีบพลิกตัวแล้วดึงผ้าห่มคลุ่มร่างของร่างบางและของเขาเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ........ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วถามว่า แล้วแก้วละ พี่ป๊อปเอาไว้ตรงไหน!!!! “ แก้วตะคอกทั้ง2คนทั้งน้ำตา ป๊อปปี้มองแก้วอย่างขอโทษ ฟางรีบดึงเสื้อคลุมมาใส่แล้วเดินเข้าไปหาแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้ว คือฟางอธิบายได้นะ “ ฟางพยายามจะขอโทษแก้ว แต่มันสายเกินไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            เพี๊ยะ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“  เราเป็นเพื่อนรักกันไม่ใช่หรอฟาง ฮึกฮือ.... ทำไมทำกันแบบนี้!! “ แก้วตบฟางจนร่างบางหน้าหันก่อนจะตะคอกใส่ทั้งน้ำตา ฟางน้ำตาล่วง ความรุ้สึกผิดเข้ามาไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วฮึก..ฟางขอโทษๆ “ ฟางร้องไห้แล้วเข้าไปจะกอดแก้วแต่แก้วสะบัดตัวหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วพอได้แล้ว! “ ป๊อปปี้เดินเข้าปาโอบกอดฟางแล้วพูดกับแก้ว แก้สะอึก กับภาพที่เห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ทำไมอ่ะพี่ป๊อป แก้วไม่ดีตรงไหน บอกแก้วมาสิ บอกแก้วมา! ฮึกก “ แก้วตะโกนใส่ป๊อปปี้และฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ......... “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“.........”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วดีมาก แต่มันผิดที่พี่เอง เพราะ...พี่ไม่ได้รักแก้ว “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮึกๆ ถ้าแก้วดีแล้วทำไมพี่ไม่รักแก้ว ฮืออ พี่ป๊อปแก้วรักพี่ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วคือน้องสาวที่น่ารักของพี่เสมอนะ แต่สำหรับหัวใจของพี่มันเป็นของฟางไปแล้ว “ ป๊อปปี้พูดพร้อมกับกุมมือฟางเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮึกฮือ...ไหนเราสัญญากนแล้วไงฟาง ไหนบอกว่าเราสัญญากันแล้วอ่า ทำไมฟางทำแบบนี้กับแก้ว “ แก้วร้องไห้อย่างหนักยิ่งเห็นป๊อปปี้พูดว่ารักฟางอย่างจริงจัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วฮึกฮืออ ฟางขอโทษ ต่อไปนี้ฟางจะไม่ยุ่งกับพี่ป๊อปอีกแล้ว แก้วอย่าโกรธฟางกับพี่ป๊อปเลยนะ ฮึกฮืออ ฟางขอโทษ “ ฟางร้องไห้จะเข้าไปหาแก้วแต่แก้วกลับบถอยหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่นะฟาง พี่จะไม่ยอมให้เราจากพี่ไปอีก “ ป๊อปปี้ไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮึกฮือ...  “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เลว ฮึก..เลวทั้งคู่!!! “ แก้วตะคอกใส่ทั้ง2คนอย่างเสียใจก่อนจะวิ่งออกไปจากห้อง ฟางสะบัดตัวป๊อปปี้ออกจะวิ่งตามแก้วไปแต่ด้วยความเจ็บที่ท้องน้อยแล่นเข้ามาทำให้เธอเองไม่แรงที่จะวิ่งออกไปได้ ป๊อปปี้เข้ามาโอบกอดสาวหวานที่เอาแต่นั่งร้องไห้อย่างสงสารและเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่จะรับผิดชอบทุกอย่างเองนะฟาง “ ป๊อปปี้ลูบผมผู้หญิงที่เขารักอย่างอ่อนโยน ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้อย่างหาที่พึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮึกฮือออ “ แก้ววิ่งออกมาจาคอนโดของป๊อปปี้ ภาพที่ 2คนที่เธอรักนอนกอดกันบนเตียงเมื่อกี้ มันวนเวียนเข้ามาเสียงพร่ำบอกรักของป๊อปปี้ที่บอกรักเพื่อนของเธอ อย่าฟางด้วยใจจริง ดังก้องไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไมทำกันแบบนี้ ฮึกฮืออ “ แก้วเดินร้องไห้ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาไม่หยุดเสียงฟ้าร้องดังกระหน่ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  เปรี๊ยง!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ กรี๊ดดด! ฮึกฮืออ พี่โมะฮีกๆๆ “ แก้วกรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อได้เสียงเสียงฟ้าฝ่า หญิงสาวร้องไห้อย่างหนัก พร้อมกับพึมพำหาพี่ชายคนสนิทของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮีกๆ  “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เฮ้ย! “ โทโมะตกใจเมื่อขับรถออกมาจากบริษัทเพื่อมุ่งหน้าไปถามสถานที่นัดลูกค้า แต่มีคนวิ่งมาตัดหน้ารถเขาเสียก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คุณ คุณ “ โทโมะเดินลงจากรถพร้อมกับร่ม 1 คันเดินเข้าไปหาคู่กรณี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้ว! “ โทโมะตกใจเมื่อเห็นใบหน้าเนียนของสาวสวยที่อยู่ในใจของเขาเสมอ แก้วเห็นโทโมะก็โผเข้ากอด โทโมะเหวอไม่น้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่โมะ ฟางกับพี่ป๊อปเขามีอะไรกัน ฮึกฮืออเขาหลอกแก้ว ฮึกฮือออ “ แก้วกอดโทโมะแน่นอย่างหาที่พึ่ง หญิงสาวร้องไห้ในห้อมกอดของร่างสูง โทโมะทิ้งร่มก่อนจะกอดตอบหญิงสาวอย่างห่วงแหน เขาเห็นเธอเจ็บมันยิ่งทำให้เขาเจ็บมากกว่าเธอหลายเท่า

 

 

 

 

 

 

 

 

".............."

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมต้องทำกันแบบนี้ ฮึกฮือ ทำไม... " แก้วร้องไห้แล้วกอดโทโมะแน่น ชายหนุ่มกระฉับกอดหญิงสาว เขาเองก็เจ็บเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่อยู่นี่นะ พี่อยู่กับแก้วเสมอนคนดี...“ โทโมะกระซิบเบาๆก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากมนของหญิงสาวเบาๆ ทั้ง2 กอดกันอยู่เนิ่นนานท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก คงเหมือนกับน้ำตาของพวกเขาทั้ง4คนที่น้ำตาของความเสียใจ น้ำตาของความรัก.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

..........................................................................................

สวัสดีคะ ไม่ค่อยมีคนอ่าน555เลยลงไปรัวๆๆ จะได้รีบจบเพราะมันไม่สนุกแล้ว55 

ขอบคุณมากนะคะ สำหรับทุกคอมเม้นเลย ขอบคุณจริงๆ