Hatred เกมรัก เกมแค้น
9.8
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.48 น.
17 chapter
72 วิจารณ์
36.74K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 14.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
15) ความกลัว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 15
“คอปเตอร์ไม่ซนลูก”
ฟางพูดพลางจับเจ้าตัวเล็กที่กำลังคลานไปหาปู่ย่าที่กำลังนั่งฟังพระสวดอยู่ วันนี้เป็นวันเกิดของคุณหญิงภัทรรินสมาชิกในบ้านจิระคุณจึงพากันมาทำบุญกันที่วัด
“พี่ป๊อป ฟางฝากลูกหน่อยสิฟางขอไปห้องน้ำแป๊ป”
เธอพูดพลางส่งเจ้าตัวเล็กให้คนเป็นพ่อ
“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ยน้องฟาง”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่แก้ว ฟางไปได้”
ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป ฟางเดินหาห้องน้ำมาเกือบห้านาทีแล้วแต่ก็ไม่เห็นจะเจอ เธอคงเดินหาต่อไปถ้าไม่เจอเข้ากับชื่อ ชื่อหนึ่งที่อยู่บนกำแพงของวัดเป็นที่ ที่เก็บกระดูกผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว
“พิมประภา!”
บ้านจิระคุณ
“นี้ฟางเธอเป็นอะไรหรือป่าว ฉันเห็นเธอเงียบๆ มาตั้งแต่ที่วัดแล้วนะ”
ป๊อปปี้ถามฟางเมื่อเห็นเธอเอาแต่เงียบ ไม่ค่อยพูดกับใคร
“ป่าวค่ะ ฟางไม่ได้เป็นไร”
ฟางพูดก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้อง เสียงข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้นเธอหยิบมาดูก่อนจะต้องเหวี่ยงมันลงกับพื้นอย่างตกใจ เสียงกรีดร้องของเธอดังลั่นบ้านจนป๊อปปี้ต้องรีบวิ่งขึ้นมาดู
“ฟาง! ฟาง!”
“พี่ป๊อป”
เธอโผล่เข้ากอดร่างสูงแน่น ตัวเธอสั่นด้วยความกลัว
“ฟาง ฟางเป็นอะไร”
“ฟางกลัวพี่ป๊อป ฟาง”
“ใจเย็นๆ ครับคนดี บอกฉันว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“มีคนส่งรูปเข้ามาในเครื่องฟาง”
“รูป รูปอะไร”
“ฟางไม่อยากดู ฟางกลัว”
ป๊อปปี้เดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ฟางเหวี่ยงทิ้งไปขึ้นมาดู หน้าจอโทรศัพท์โชว์รูปครอบครัวของเขา ป๊อปปี้ ฟาง และลูกน้อย มันคงจะดูเป็นรูปถ่ายธรรมดาทั่วไป ถ้ามันไม่มีรอยเลือดสีแดงเต็มรูปหมดไป ข้างใต้รูปมีข้อความตัวหนังสือสีดำตัวใหญ่
ทุกคนต้องตาย
“นี้มันอะไรกัน”
“พี่ป๊อป มีคนจะฆ่าพวกเรา”
“ใจเย็นๆ นะฟางมันต้องไม่มีอะไรเชื่อฉันนะ ฉันจะดูแลเธอกับลูกเอง”
“น้องหลับแล้วหรอป๊อป”
คุณหญิงภัทรรินพูดพลางอุ้มหลานชายที่หลับไปแล้วเดินเข้ามาหาลูกชาย
“ครับแม่”
ป๊อปปี้พูดพลางรับลูกชายที่หลับมาจากแม่ของตน
“ตกลงรูปนั้นใครเป็นคนส่งมาลูกพอจะรู้มั้ย”
“ป๊อปก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ จิระคุณไม่เคยมีศัตรูที่ไหน”
“อาจจะเป็นคู่แข่งหรือป่าวลูก”
“อันนี้ป๊อปก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ยังไงป๊อปจะให้ทนายตามสืบดูคุณแม่ไปพักผ่อนเถอะครับดึกมากแล้ว”
“จ๊ะ ป๊อปก็อย่านอนดึกนะลูก”
คุณหญิงภัทรรินพูดกับลูกชายก่อนจะเดินออกไป
“ครับแม่”
บริษัท C And A
“ป๊อปค่ะ ทำไมวันนี้คุณฟางไม่มาด้วยละค่ะ”
พิมถามชายหนุ่มพลางวางเอกสารลงบนโต๊ะทำงาน
“ฟางไม่สบาย”
“ตายจริง แล้วคุณฟางเป็นอะไรมากหรือป่าวค่ะ”
“ไม่ได้เป็นไรมากหรอกครับ เออพิมคุณช่วยไปเตรียมกาแฟมาให้ผมทีนะ”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวพิมไปเตรียมมาให้นะค่ะ”
ร่างบางของพิมเดินออกไปก่อนจะกลับเข้ามาพร้อมกับแก้วกาแฟในมือ เธอวางมันลงบนโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม
“ขอบคุณครับ”
เขาว่าพลางยกกาแฟขึ้นมากิน พิมจ้องร่างสูงไม่วางตา
“มีอะไรหรือป่าวพิม?”
คนถูกมองถามขึ้นอย่างสงสัย
“พิมก็แค่อยากให้ป๊อป รักพิมเหมือนเก่าก็แค่นั้น”
“คุณพูดอะไร..”
ป๊อปปี้พูดพลางปล่อยแก้วกาแฟลงพื้น ตาเริ่มพลางมั่วสติเริ่มหลุดลอยไป นี้เขาเป็นอะไรไป?
“มารื้อฟื้นความหลังของเรากันนะค่ะที่รัก”
บ้านจิระคุณ
เพล้ง!!
เสียงกรอบรูปตกลงพื้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องของเจ้าตัวเล็กที่ตกใจกับเสียงฟางรีบเข้าไปอุ้มเจ้าตัวเล็กมาปลอบไม่นาน หญิงสูงวัยก็เดินเข้ามาอย่างรีบร้อน
“เกิดอะไรขึ้นลูก เมื่อกี้แม่ได้ยินเสียงเหมือนของตก”
“รูปตกค่ะแม่”
“ตายจริง หนูฟางอย่าคิดมากนะลูก”
นางพูดเมื่อเห็นรูปป๊อปปี้ ฟาง และเจ้าตัวเล็กที่ถ่ายด้วยกันตกลงมา
“แม่ค่ะ ฟางไม่สบายใจเลยพักนี้ฟางเจอแต่เรื่องแปลกๆ”
เสียงโทรศัพท์ของฟางดังขึ้นชื่อที่ขึ้นโชว์บนหน้าจอทำให้ฟางรีบกดรับทันที
“พี่ป๊อป”
“ฟาง ฟางครับ”
เสียงของปลายสายแหบจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง
“พี่ป๊อป พี่เป็นอะไร!”
“ใจเย็นๆ สิค่ะป๊อป คุณหนีใจร้อนไม่เปลี่ยนเลยนะค่ะ”
เสียงของผู้หญิงอีกคนแทรกออกมา เธอจำเสียงนั้นได้ดี เสียงของพิมประภา!
“พิมเธอทำอะไรพี่ป๊อปน่ะ!”
“ฉันว่าเธอเอาไว้รอถามสามีเธอหลังจากที่เราสนุกกันแล้วดีกว่านะ”
ปลายสายถูกตัดไป
“เกิดอะไรขึ้นลูก ตาป๊อปเป็นอะไร”
“พิมทำอะไรพี่ป๊อปก็ไม่รู้ค่ะแม่ แม่ค่ะฟางอยากไปตามพี่ป๊อป”
“ใจเย็นๆ ก่อนลูก หนูเป็นผู้หญิงแม่ไม่ยอมให้ไปคนเดียวแน่”
“ยัยฟางอยู่ป่าว พี่มาเยี่ยม”
เสียงของพี่ชายเธอดังขึ้น
“ฟางรู้แล้วค่ะแม่ว่าฟางจะไปกับใคร”
Chapter 16
“ถ้าคุณไม่ใช่พิมคุณเป็นใครกันแน่”
................................................................................................
อีกสองตอนจะจบแล้วน้า อย่าลืมเม้นนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
