Hatred เกมรัก เกมแค้น
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.48 น.
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 14.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) ความกลัว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 15
“คอปเตอร์ไม่ซนลูก”
ฟางพูดพลางจับเจ้าตัวเล็กที่กำลังคลานไปหาปู่ย่าที่กำลังนั่งฟังพระสวดอยู่ วันนี้เป็นวันเกิดของคุณหญิงภัทรรินสมาชิกในบ้านจิระคุณจึงพากันมาทำบุญกันที่วัด
“พี่ป๊อป ฟางฝากลูกหน่อยสิฟางขอไปห้องน้ำแป๊ป”
เธอพูดพลางส่งเจ้าตัวเล็กให้คนเป็นพ่อ
“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ยน้องฟาง”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่แก้ว ฟางไปได้”
ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป ฟางเดินหาห้องน้ำมาเกือบห้านาทีแล้วแต่ก็ไม่เห็นจะเจอ เธอคงเดินหาต่อไปถ้าไม่เจอเข้ากับชื่อ ชื่อหนึ่งที่อยู่บนกำแพงของวัดเป็นที่ ที่เก็บกระดูกผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว
“พิมประภา!”
บ้านจิระคุณ
“นี้ฟางเธอเป็นอะไรหรือป่าว ฉันเห็นเธอเงียบๆ มาตั้งแต่ที่วัดแล้วนะ”
ป๊อปปี้ถามฟางเมื่อเห็นเธอเอาแต่เงียบ ไม่ค่อยพูดกับใคร
“ป่าวค่ะ ฟางไม่ได้เป็นไร”
ฟางพูดก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้อง เสียงข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้นเธอหยิบมาดูก่อนจะต้องเหวี่ยงมันลงกับพื้นอย่างตกใจ เสียงกรีดร้องของเธอดังลั่นบ้านจนป๊อปปี้ต้องรีบวิ่งขึ้นมาดู
“ฟาง! ฟาง!”
“พี่ป๊อป”
เธอโผล่เข้ากอดร่างสูงแน่น ตัวเธอสั่นด้วยความกลัว
“ฟาง ฟางเป็นอะไร”
“ฟางกลัวพี่ป๊อป ฟาง”
“ใจเย็นๆ ครับคนดี บอกฉันว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“มีคนส่งรูปเข้ามาในเครื่องฟาง”
“รูป รูปอะไร”
“ฟางไม่อยากดู ฟางกลัว”
ป๊อปปี้เดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ฟางเหวี่ยงทิ้งไปขึ้นมาดู หน้าจอโทรศัพท์โชว์รูปครอบครัวของเขา ป๊อปปี้ ฟาง และลูกน้อย มันคงจะดูเป็นรูปถ่ายธรรมดาทั่วไป ถ้ามันไม่มีรอยเลือดสีแดงเต็มรูปหมดไป ข้างใต้รูปมีข้อความตัวหนังสือสีดำตัวใหญ่
ทุกคนต้องตาย
“นี้มันอะไรกัน”
“พี่ป๊อป มีคนจะฆ่าพวกเรา”
“ใจเย็นๆ นะฟางมันต้องไม่มีอะไรเชื่อฉันนะ ฉันจะดูแลเธอกับลูกเอง”
“น้องหลับแล้วหรอป๊อป”
คุณหญิงภัทรรินพูดพลางอุ้มหลานชายที่หลับไปแล้วเดินเข้ามาหาลูกชาย
“ครับแม่”
ป๊อปปี้พูดพลางรับลูกชายที่หลับมาจากแม่ของตน
“ตกลงรูปนั้นใครเป็นคนส่งมาลูกพอจะรู้มั้ย”
“ป๊อปก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ จิระคุณไม่เคยมีศัตรูที่ไหน”
“อาจจะเป็นคู่แข่งหรือป่าวลูก”
“อันนี้ป๊อปก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ยังไงป๊อปจะให้ทนายตามสืบดูคุณแม่ไปพักผ่อนเถอะครับดึกมากแล้ว”
“จ๊ะ ป๊อปก็อย่านอนดึกนะลูก”
คุณหญิงภัทรรินพูดกับลูกชายก่อนจะเดินออกไป
“ครับแม่”
บริษัท C And A
“ป๊อปค่ะ ทำไมวันนี้คุณฟางไม่มาด้วยละค่ะ”
พิมถามชายหนุ่มพลางวางเอกสารลงบนโต๊ะทำงาน
“ฟางไม่สบาย”
“ตายจริง แล้วคุณฟางเป็นอะไรมากหรือป่าวค่ะ”
“ไม่ได้เป็นไรมากหรอกครับ เออพิมคุณช่วยไปเตรียมกาแฟมาให้ผมทีนะ”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวพิมไปเตรียมมาให้นะค่ะ”
ร่างบางของพิมเดินออกไปก่อนจะกลับเข้ามาพร้อมกับแก้วกาแฟในมือ เธอวางมันลงบนโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม
“ขอบคุณครับ”
เขาว่าพลางยกกาแฟขึ้นมากิน พิมจ้องร่างสูงไม่วางตา
“มีอะไรหรือป่าวพิม?”
คนถูกมองถามขึ้นอย่างสงสัย
“พิมก็แค่อยากให้ป๊อป รักพิมเหมือนเก่าก็แค่นั้น”
“คุณพูดอะไร..”
ป๊อปปี้พูดพลางปล่อยแก้วกาแฟลงพื้น ตาเริ่มพลางมั่วสติเริ่มหลุดลอยไป นี้เขาเป็นอะไรไป?
“มารื้อฟื้นความหลังของเรากันนะค่ะที่รัก”
บ้านจิระคุณ
เพล้ง!!
เสียงกรอบรูปตกลงพื้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องของเจ้าตัวเล็กที่ตกใจกับเสียงฟางรีบเข้าไปอุ้มเจ้าตัวเล็กมาปลอบไม่นาน หญิงสูงวัยก็เดินเข้ามาอย่างรีบร้อน
“เกิดอะไรขึ้นลูก เมื่อกี้แม่ได้ยินเสียงเหมือนของตก”
“รูปตกค่ะแม่”
“ตายจริง หนูฟางอย่าคิดมากนะลูก”
นางพูดเมื่อเห็นรูปป๊อปปี้ ฟาง และเจ้าตัวเล็กที่ถ่ายด้วยกันตกลงมา
“แม่ค่ะ ฟางไม่สบายใจเลยพักนี้ฟางเจอแต่เรื่องแปลกๆ”
เสียงโทรศัพท์ของฟางดังขึ้นชื่อที่ขึ้นโชว์บนหน้าจอทำให้ฟางรีบกดรับทันที
“พี่ป๊อป”
“ฟาง ฟางครับ”
เสียงของปลายสายแหบจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง
“พี่ป๊อป พี่เป็นอะไร!”
“ใจเย็นๆ สิค่ะป๊อป คุณหนีใจร้อนไม่เปลี่ยนเลยนะค่ะ”
เสียงของผู้หญิงอีกคนแทรกออกมา เธอจำเสียงนั้นได้ดี เสียงของพิมประภา!
“พิมเธอทำอะไรพี่ป๊อปน่ะ!”
“ฉันว่าเธอเอาไว้รอถามสามีเธอหลังจากที่เราสนุกกันแล้วดีกว่านะ”
ปลายสายถูกตัดไป
“เกิดอะไรขึ้นลูก ตาป๊อปเป็นอะไร”
“พิมทำอะไรพี่ป๊อปก็ไม่รู้ค่ะแม่ แม่ค่ะฟางอยากไปตามพี่ป๊อป”
“ใจเย็นๆ ก่อนลูก หนูเป็นผู้หญิงแม่ไม่ยอมให้ไปคนเดียวแน่”
“ยัยฟางอยู่ป่าว พี่มาเยี่ยม”
เสียงของพี่ชายเธอดังขึ้น
“ฟางรู้แล้วค่ะแม่ว่าฟางจะไปกับใคร”
Chapter 16
“ถ้าคุณไม่ใช่พิมคุณเป็นใครกันแน่”
................................................................................................
อีกสองตอนจะจบแล้วน้า อย่าลืมเม้นนะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
