รอยแค้น (Ire)

 
 
 
 
เฟย์: พี่ป็อบ วันนี้ เฟย์ ไปเจอ คุณฟางด้วย
 
 
ป็อบ: อืม แล้วมาบอกพี่ทำไม
 
 
เฟย์: พี่ ไม่คิดถึง เขาหรอ 
 
 
ป็อบ: ไม่นิ พี่ต้องทำงานต่อแล้ว 
 
 
เฟย์: เฮ้อ ปาก ไม่ตรงกับใจ จริงๆนะ คุณพี่ชาย
 
 
แก้ว: ป็อบ เฟย์  ไปกินข้าวกัน 
 
 
ป็อบ: อ้าว แก้ว 
 
 
โทโมะ : ไอป็อบ 
 
 
 
ป็อบ:  ไอโทโมะ 
 
 
โทโมะ: นี้ก็เที่ยงแล้ว ไปหาไรกินกันเถอะ 
 
 
ป็อบ: เออๆ ขอเคลียงานแปบ
 
 
 
แก้ว: เร็วๆละ ฉันหิวว อือ (อยู่ๆแกเวก็มีอาการเหมือนจะอ้วก) 
 
 
โทโมะ: แก้ว แก้วเป็นอะไรรึเปล่า 
 
 
เฟย์: พี่แก้ว เดี๋ยวเฟย์ไปดูให้ 
 
 
แก้ว: (วิ่งเข้ามาในห้องน้ำในห้องทำงานป็อบปี้ แล้ว อาเจียนอยู่ ) 
 
 
เฟย์:  พี่แก้ว ไหวนะ 
 
 
แก้ว: อืม อ้วก อืออ 
 
 
เฟย์: ทิชชู่ค่ะ 
 
 
แก้ว: อืม ขอบใจนะเฟย์ 
 
 
 
เฟย์: ไปหาหมอมั้ย 
 
 
 
แก้ว: ไม่ละ พี่ไม่เป็นไรหรอก 
 
 
 
โทโมะ;  แก้ว แก้วเป็นไงบ้าง 
 
 
แก้ว: ไม่เป็นไรหรอก 
 
 
โทโมะ: ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวโทโมะพาไป 
 
 
แก้ว: ไม่เอาอ่ะ ไม่เป็นไรสักหน่อย 
 
 
 
ป็อบ: ไปหาหมอสักหน่อยก็ดีนะ 
 
 
 
เฟย์: นั่นสิค่ะ พี่แก้ว จะได้รู้ว่าเป็นอะไร 
 
 
ป็อบ: ไปเถอะ ไป ไปกันเลยก็ได้ 
 
 
 
แก้ว: เอางั้นก็ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
             ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
 
 
 
 
 
โทโมะ: แก้วจะเป็นไงบ้างนะ เข้าไปนานแล้วนะ 
 
 
 
ป็อบ: ใจเย็นดิว่ะ เดี๋ยวก็ออกมา 
 
 
เฟย์: นั่นสิ รอหน่อยสิ 
 
 
โทโมะ: ก็พี่เป็นห่วงเมียพี่นิ รักมากด้วย ( โทโมะ มีท่าทีห่วงแก้วและคำพูดของโทโมะ ทำให้ป็อบ
 
ปี้ ซึมๆ) 
 
 
เฟย์: พี่โทโมะ เนี่ย รักพี่แก้วมากเลยนะเนี่ย ไม่เหมือนผู้ชายบางคน รักแต่ไม่ยอมบอก มัวแต่
 
 
หลอกหัวใจตัวเอง อยู่ได้ 
 
 
 
ป็อบ: อะไรๆ เฟย์ พูดให้มันดีๆนะ เอาแก้ว ออกมาแล้วนิ
 
 
โทโมะ ; แก้ว หมอว่าไงบ้างอ่ะ 
 
 
แก้ว: เอ่อ หมอบอกว่า 
 
 
 
โทโมะ: ว่า หมอว่าไง 
 
 
 
แก้ว: เอ่อ คือ คือว่า
 
 
 
เฟย์: ว่าไงพี่แก้ว 
 
 
 
ป็อบ: นั่นสิ ทำไมอ่ะ มีอะไรรึเปล่า 
 
 
แก้ว: โทโมะ คือแก้ว แก้ว แก้ว ท้อง 
 
 
โทโมะ: อะ อะไร นะ กะ แก้ว ทะ ทะ ท้อง ท้อง เหรอ
 
แก้ว: อืม แก้วท้อง ได้ เดือนนึงล่ะ 
 
 
โทโมะ: (รีบกอดแก้วแน่น) แก้วโทโมะดีใจที่สุดเลย โทโมะจะได้เป็นพ่อคนแล้วอ่ะ 
 
 
แก้ว: แก้วก็ดีใจ 
 
 
โทโมะ: กุจะได้เป็นพ่อแล้วไอป็อบ 
 
 
ป็อบ: เออ กูดีใจด้วยนะ หึ ไอว่าที่คุณพ่อจอมเห่อ
 
 
เฟย์: ดีใจด้วนะพี่แก้ว 
 
 
แก้ว: จร้าา 
 
 
โทโมะ: ไปฉลองกันดีกว่า ไป เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง 
 
 
แก้ว: นี่เห่อขนาดนั้นเลย อีกตั้ง นานกว่าลูกจะคลอด
 
 
โทโมะ : นี้ถ้าพูดอย่างนี้นะ โทโมะว่า ไปซื้อชุดเลยดีกว่า ไปไป 
 
 
 
 
 
 
                   ณ ห้างหรูแห่งหนึ่ง 
 
 
 
 
 
     วันนี้ ฟางออกมาเดินเที่ยว ที่ห้างคนเดียว ฟางเดินไปเรื่อยๆ จนเจอผแนกเสื้อผ้าเด็ก
 
 
สัญชาตญาณ ของความเป็นแม่ ก็ ทำให้เธอเลือก เดินเข้าไป
 
 
 
ฟาง: (จับท้อง) ลูกแม่จะเป็นผู้หญิงผู้ชาย นะ สวยๆทั้งนั้นเลย 
 
 
 
โทโมะ; แก้ว มาเร็ว 
 
 
แก้ว: นิ คุณพ่อค่ะ เรายังไม่รู้เลย ว่าลูกจะเป็นผู้หญิงผู้ชาย อ่ะ จะรีบซื้อไปไหน 
 
 
โทโมะ: งั้นถ้าไม่ซื้อชุด ซื้อของเล่นละกันนะ 
 
 
แก้ว: นิ เลิกเห่อ ได้ แล้ว เว่อร์ ไปปะ
 
 
โทโมะ: ไม่ได้เว่อร์ ก็เรากำลังจะลูกน่ะ เราก็ต้อง เตรียมตัวสิ
 
 
 
 
       ป็อบปี้กับเฟย์ เดินขึ้นมาพอดี เพราะตอนที่โทโมะ กับ แก้วเดินมาที่แผนกเสื้อผ้าเด็กก่อน
 
 
ป็อบปี้  ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ส่วนเฟย์ก็ ขอตัวไปซื้อของก่อน แล้วจึงมาเจอกันที่นี้  เมื่อป็อบปี้มาบน
 
ชั้นนี้ เขาก็เดินไปเรื่อยๆ เดิน จับชุดเด็ก เสื้อผ้าเด็กบ้าง เจาเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงอยากเดินดูของ
 
แบบนี้ 
 
 
ป็อบ: น่ารักทั้งนั้นเลย  ( หยิบชุดสีฟ้าขึ้นมายิ้มแล้วพูดขึ้น) 
 
 
แก้ว: นั่นป็อบนิ ไปทำไรตรงนั้นอ่ะ 
 
 
 
โทโมะ: นั้นสิ เฮ้ย ไอป็อบ เลือชุดเด็ก อ่า
 
 
แก้ว: นิ ทำไม ต้องเสียงดังด้วย
 
 
โทโมะ: ก็แปลกใจอ่ะ