รอยแค้น (Ire)

    ตอนนี้ครอบครัวฟางก็กลับมาเป็นปกติ ก็เหลือ แต่ฟาง ที่ยังดูแปลกๆ ยังซึมๆ เหมือน ไม่ดีใจ 

เขื่อน: เป็นอะไรรึเปล่า ฟาง 

ฟาง: เปล่า ฟางไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย 

เขื่อน: วันนี้ พี่ไปบริษัทมา พนักงานถามหาฟางกันใหญ่เลยนะ 

ฟาง: อืม 

เขื่อน: พี่ว่า เราดูซึมๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า 

ฟาง: เปล่าาา ฟางแค่เหนื่อยๆนะ 

เขื่อน: ถ้าเหนื่อยก็พัก พักผ่อนเยอะๆ เข้าใจมั้ย 

ฟาง: อืม งั้นฟาง ไป พักก่อนนะ 

เขื่อน: ยังรักเขาอยู่สินะ ยัยฟาง พี่จะช่วยเรายังไงดีล่ะ 

      เช้าวันนี้ด้านป็อบปี้ ที่กลับมากรุงเทพ มาทำงาน ตามปกติ เพราะเขาหายไป นานมากแล้ว เขา

ไม่อยาก ทิ้งภาะให้น้องสาว รับผิดชอบคนเดียว 

ป็อบ: เฟย์ เหนื่อยมั้ย 

เฟย์ : ถามได้ เซ็นจนมือชา หมดล่ะ ว่าแต่ ทำใจได้แล้ว เหรอ

ป็อบ: ทำจงทำใจ อะไรล่ะ ก็แค่ อยากพักผ่อนบ้าง มันเหนื่อย ทำงานหนักก็ต้องพักบ้างสิ 

เฟย์: ก็นึกว่า เป็น เพราะคุณฟาง ซะอีก 

ป็อบ: ทำงานต่อเถอะ ไหน งานของพี่เตรียมไว้ด้วยนะ เดี๋ยวให้คุณมลมาเอา 

เฟย์: เฮ้อออ ปากเนี่ย แข็งงงงจริงๆ 

แม่: ก๊อกๆ ฟาง ตื่นยังลูก ทานข้าวลูกได้แล้วนเ  วันนี้ลูกตื่นสายจังเลย ไม่สายรึเปล่าลูก ฟาง 

ฟาง: แม่ แปบบนึงนะค่ะ (ก่อนจะออกไปเปิดประตู รู้สึกอยากอาเจียน เลยวิ่งไปห้องน้ำก่อน) อ้วกๆ

ๆๆ ฮืออ อ้วกๆ 

แม่: ฟาง เป็นอะไรรึเปล่าลูก 

ฟาง: เปล่าค่ะแม่ ไม่ได้เป็นอะไร แค่เวียนหัวนะค่ะ 

แม่: สายแล้ว ไม่ทานข้าวเหรอ 

ฟาง: ฟางไม่หิวอ่ะค่ะ เดี๋ยวค่อยทานข้าวเที่ยง ทีเดียวดีกว่า 

แม่: ไปหาหมอมั้ยลูก ตัวก็ไม่ร้อน 

ฟาง: ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ ฟางโอเคดี 

แม่: เอ่อแม่จะบอกว่า ตอนเที่ยงนะ แม่จะพาคุณพ่อ ไปทำบุญหน่อย เดี๋ยวแม่ค่อยบอก ดาวให้เตรียม อาหารไว้ให้นะ 

ฟาง: ค่ะ 

แม่: จ้ะลูก พักผ่อนเยอะๆนะ 

ฟาง: อืม อึ อ้วกๆๆๆ อืม นี้เราเป็น อะไรอ่ะ ทำไมมันมึนๆ อย่างงี้