รอยแค้น (Ire)

 

 

 

 

เฟย์: พี่ป็อบ วันนี้ เฟย์ ไปเจอ คุณฟางด้วย

 

 

ป็อบ: อืม แล้วมาบอกพี่ทำไม

 

 

เฟย์: พี่ ไม่คิดถึง เขาหรอ 

 

 

ป็อบ: ไม่นิ พี่ต้องทำงานต่อแล้ว 

 

 

เฟย์: เฮ้อ ปาก ไม่ตรงกับใจ จริงๆนะ คุณพี่ชาย

 

 

แก้ว: ป็อบ เฟย์  ไปกินข้าวกัน 

 

 

ป็อบ: อ้าว แก้ว 

 

 

โทโมะ : ไอป็อบ 

 

 

 

ป็อบ:  ไอโทโมะ 

 

 

โทโมะ: นี้ก็เที่ยงแล้ว ไปหาไรกินกันเถอะ 

 

 

ป็อบ: เออๆ ขอเคลียงานแปบ

 

 

 

แก้ว: เร็วๆละ ฉันหิวว อือ (อยู่ๆแกเวก็มีอาการเหมือนจะอ้วก) 

 

 

โทโมะ: แก้ว แก้วเป็นอะไรรึเปล่า 

 

 

เฟย์: พี่แก้ว เดี๋ยวเฟย์ไปดูให้ 

 

 

แก้ว: (วิ่งเข้ามาในห้องน้ำในห้องทำงานป็อบปี้ แล้ว อาเจียนอยู่ ) 

 

 

เฟย์:  พี่แก้ว ไหวนะ 

 

 

แก้ว: อืม อ้วก อืออ 

 

 

เฟย์: ทิชชู่ค่ะ 

 

 

แก้ว: อืม ขอบใจนะเฟย์ 

 

 

 

เฟย์: ไปหาหมอมั้ย 

 

 

 

แก้ว: ไม่ละ พี่ไม่เป็นไรหรอก 

 

 

 

โทโมะ;  แก้ว แก้วเป็นไงบ้าง 

 

 

แก้ว: ไม่เป็นไรหรอก 

 

 

โทโมะ: ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวโทโมะพาไป 

 

 

แก้ว: ไม่เอาอ่ะ ไม่เป็นไรสักหน่อย 

 

 

 

ป็อบ: ไปหาหมอสักหน่อยก็ดีนะ 

 

 

 

เฟย์: นั่นสิค่ะ พี่แก้ว จะได้รู้ว่าเป็นอะไร 

 

 

ป็อบ: ไปเถอะ ไป ไปกันเลยก็ได้ 

 

 

 

แก้ว: เอางั้นก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

             ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้วจะเป็นไงบ้างนะ เข้าไปนานแล้วนะ 

 

 

 

ป็อบ: ใจเย็นดิว่ะ เดี๋ยวก็ออกมา 

 

 

เฟย์: นั่นสิ รอหน่อยสิ 

 

 

โทโมะ: ก็พี่เป็นห่วงเมียพี่นิ รักมากด้วย ( โทโมะ มีท่าทีห่วงแก้วและคำพูดของโทโมะ ทำให้ป็อบ

 

ปี้ ซึมๆ) 

 

 

เฟย์: พี่โทโมะ เนี่ย รักพี่แก้วมากเลยนะเนี่ย ไม่เหมือนผู้ชายบางคน รักแต่ไม่ยอมบอก มัวแต่

 

 

หลอกหัวใจตัวเอง อยู่ได้ 

 

 

 

ป็อบ: อะไรๆ เฟย์ พูดให้มันดีๆนะ เอาแก้ว ออกมาแล้วนิ

 

 

โทโมะ ; แก้ว หมอว่าไงบ้างอ่ะ 

 

 

แก้ว: เอ่อ หมอบอกว่า 

 

 

 

โทโมะ: ว่า หมอว่าไง 

 

 

 

แก้ว: เอ่อ คือ คือว่า

 

 

 

เฟย์: ว่าไงพี่แก้ว 

 

 

 

ป็อบ: นั่นสิ ทำไมอ่ะ มีอะไรรึเปล่า 

 

 

แก้ว: โทโมะ คือแก้ว แก้ว แก้ว ท้อง 

 

 

โทโมะ: อะ อะไร นะ กะ แก้ว ทะ ทะ ท้อง ท้อง เหรอ

 

แก้ว: อืม แก้วท้อง ได้ เดือนนึงล่ะ 

 

 

โทโมะ: (รีบกอดแก้วแน่น) แก้วโทโมะดีใจที่สุดเลย โทโมะจะได้เป็นพ่อคนแล้วอ่ะ 

 

 

แก้ว: แก้วก็ดีใจ 

 

 

โทโมะ: กุจะได้เป็นพ่อแล้วไอป็อบ 

 

 

ป็อบ: เออ กูดีใจด้วยนะ หึ ไอว่าที่คุณพ่อจอมเห่อ

 

 

เฟย์: ดีใจด้วนะพี่แก้ว 

 

 

แก้ว: จร้าา 

 

 

โทโมะ: ไปฉลองกันดีกว่า ไป เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง 

 

 

แก้ว: นี่เห่อขนาดนั้นเลย อีกตั้ง นานกว่าลูกจะคลอด

 

 

โทโมะ : นี้ถ้าพูดอย่างนี้นะ โทโมะว่า ไปซื้อชุดเลยดีกว่า ไปไป 

 

 

 

 

 

 

                   ณ ห้างหรูแห่งหนึ่ง 

 

 

 

 

 

     วันนี้ ฟางออกมาเดินเที่ยว ที่ห้างคนเดียว ฟางเดินไปเรื่อยๆ จนเจอผแนกเสื้อผ้าเด็ก

 

 

สัญชาตญาณ ของความเป็นแม่ ก็ ทำให้เธอเลือก เดินเข้าไป

 

 

 

ฟาง: (จับท้อง) ลูกแม่จะเป็นผู้หญิงผู้ชาย นะ สวยๆทั้งนั้นเลย 

 

 

 

โทโมะ; แก้ว มาเร็ว 

 

 

แก้ว: นิ คุณพ่อค่ะ เรายังไม่รู้เลย ว่าลูกจะเป็นผู้หญิงผู้ชาย อ่ะ จะรีบซื้อไปไหน 

 

 

โทโมะ: งั้นถ้าไม่ซื้อชุด ซื้อของเล่นละกันนะ 

 

 

แก้ว: นิ เลิกเห่อ ได้ แล้ว เว่อร์ ไปปะ

 

 

โทโมะ: ไม่ได้เว่อร์ ก็เรากำลังจะลูกน่ะ เราก็ต้อง เตรียมตัวสิ

 

 

 

 

       ป็อบปี้กับเฟย์ เดินขึ้นมาพอดี เพราะตอนที่โทโมะ กับ แก้วเดินมาที่แผนกเสื้อผ้าเด็กก่อน

 

 

ป็อบปี้  ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ส่วนเฟย์ก็ ขอตัวไปซื้อของก่อน แล้วจึงมาเจอกันที่นี้  เมื่อป็อบปี้มาบน

 

ชั้นนี้ เขาก็เดินไปเรื่อยๆ เดิน จับชุดเด็ก เสื้อผ้าเด็กบ้าง เจาเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงอยากเดินดูของ

 

แบบนี้ 

 

 

ป็อบ: น่ารักทั้งนั้นเลย  ( หยิบชุดสีฟ้าขึ้นมายิ้มแล้วพูดขึ้น) 

 

 

แก้ว: นั่นป็อบนิ ไปทำไรตรงนั้นอ่ะ 

 

 

 

โทโมะ: นั้นสิ เฮ้ย ไอป็อบ เลือชุดเด็ก อ่า

 

 

แก้ว: นิ ทำไม ต้องเสียงดังด้วย

 

 

โทโมะ: ก็แปลกใจอ่ะ