เบะปากเป็นรูปตีน.

 
 
 
 
 
 
 
Chapter 9
 
 
 
 
 
          “น้องฟางเป็นไงบ้าง”ศรีเฟย์พาน้องฟางมาที่นั่งในตลาด แถมพัดให้ น้องฟางได้สติก็ค่อยๆลืมตามองดู ปวดตึบไปหมด เจ็บไปทั่วทั้งร่างเลย
 
 
          “อืม..ศรีเฟย์น้องฟาง น้องฟางอยากกลับบ้าน”น้องฟางพูดพึมพำ ศรีเฟย์ยิ้มหวานพยักหน้า แล้วประคองน้องฟางไปที่พี่แมน น้องฟางเจ็บอ่ะ เจ็บมาก ทำไมกันนะ
 
 
           “น้องฟางไม่ไหวแล้วนะ ฮึก”จู่ๆน้องฟางก็พูดขึ้น น้ำตาก็ไหล ไหลทำไมน้ำตาบ้า น้องฟางพูดแล้วก็ซุกหลังศรีเฟย์ที่ขับรถอยู่ ค่อยๆหลับตา
 
 
          ศรีเฟย์รู้ รู้ว่าน้องฟางกำลังร้องไห้ ร้องออกมาเลยนะน้องฟาง ร้องออกมาให้หมด ศรีเฟย์รู้ว่ามันเจ็บมาก  แต่สักวันน้องฟางก็จะเข้มแข็งนะ ..น้องฟางของศรีเฟย์เก่งจะตาย เรื่องแค่นี้เดี๋ยวก็ผ่านไป..
 
 
 
 
 
 
 
...............................................................................................
 
 
 
 
          “อ่าว พ่อแม่พี่น้องชาวตลาดสดกามิกรู้ว ฟังทางนี้หน่อยเร้ว”นั่งเฝ้าแผงอยู่ดีๆเสียงของพี่ธามก็ดังก้องเพราะพี่แกใช่โทรโข่งพูดให้คนทั้งตลาดได้ยิน สงสัยพี่ธามคงจะมีเรื่องมาบอกสินะ เพราะเวลามีเรื่องทีไรพี่ธามก็ทำอย่างนี้ล่ะจ๊ะ แล้วก็มาพร้อมกับพี่วิน พี่เจ แต่งตัวเหมือนคนในมิวสิควิดีโอหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวที่น้องฟางชอบฟังอ่ะจ้ะ สามสีสามหนุ่มมาเองเลย
 
 
          “อะไรของเอ็ง ข้าต้องไปขายของต่อนะโว้ย”ป้าอ้อยขายหมูตะโกนว่าพี่ธามที่ขึ้นไปยืนแผงบนแผงว่าง แถมยืนเก๊กหล่อ หล่อก็จริงนะจ๊ะ แต่แบบ เอ่อ..
 
 
          “เดี๋ยวก่อนสิขรั่บ พวกเราแก๊งค์หล่อ หล่อเฟี้ยวกระเจี้ยวฟิต ฟิตมากๆนี่บอกเลยขรั่บ”พี่วินจับเป้าตัวเองแล้วเด้งมาทางแม่ค้าพ่อค้าที่มายืนรอพวกแก๊งค์หล่อที่ลีลามากเหลือล้น ไม่พูดสักที เกริ่นแต่น้ำ เนื้อไปไหน..
 
 
          “นี่พวกพี่ทำไมไม่พูดสักที ไม่พูดฉันจะกลับแผงแล้วนะ เสียเวลาทำมาหากิน”น้องฟางยืนเท้าเอว ชี้หน้าพวกแก๊งค์หล่อ นี่ถ้าไม่ติดว่าน้องฟางใส่กางเกงยีนส์นะ น้องฟางจะขึ้นไปรำเปลือกทุเรียนใส่พวกนี้ ฮึ้ย! เสียเวลามากเลย
 
 
          “ดะ เดี๋ยวก่อนสิจ๊ะน้องฟางคนสวย คือวันนี้พี่จะมาบอกข่าวจ๊ะ เจ๊อู๋สั่งพี่มา”พี่ธามยกมือมาห้ามน้องฟาง แล้วอธิบาย
 
 
          “เร็วๆสิเร็วๆ น้องฟางรีบนะ”
 
 
          “เออ ข้าก็รีบ เอ็งก็รีบๆพูดมาสิวะ”เจ๊หมวยเดินมาทางน้องฟางแล้วเคาะหัวพี่ธาม พี่วิน พี่เจไปคนล่ะที มัวแต่เล่นตลก
 
 
          “คือวันนี้จ้ะ วันนี้เป็นวันเสาร์”พี่เจพูดอย่างติดตลก จนทั้งหมดหันไปตบหัวพี่เจ ก่อนจะหันมาหาชาวบ้านทุกคน
 
 
          “คือเจ๊อู๋ให้พวกผมสามคน มาบอกว่าจะจัดงานธิดาประจำตลาด ใครที่ยังสาว ยังสวย ประกวดได้ครับ แล้วก็ยังมีการแสดงอีกมากมาย ใครชอบก็เข้ามาลงชื่อไว้เลยครับผม งานจัดขึ้นเดือนหน้านะครับ ไม่ต้องรีบกันพวกกระผมรออยู่”พี่ธามร่ายยาว เอ..ธิดาประจำตลาดก็น่าสนเหมือนกันนะ น้องฟางต้องถามเพื่อนๆซะแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          “แก ลงประกวดม้ะ นานๆเจ๊อู๋จะจัดงานทีนะแก”น้องฟางดิ้นไปมา งานนี้พลาดไม่ได้น้องฟางอยากปลดปล่อย น้องฟางอยากเช็กเรทติ้ง อ๊าส์ ><
 
 
          “ไม่เอาอ่ะแก ฉันไม่ชอบ”ศรีเฟย์ส่ายหน้าอย่างเร็วไว งานแบบนี้แม่นางไม่ชอบหรอกจ้ะ แต่ถ้างานแดนซ์กระจายบอกเลยลีลาศรีเฟย์ก็เด็ดไม่แพ้ใครๆ
 
 
          “ฉันก็อยากลงประกวดนะแก อยากจะดูว่าจะมีหนุ่มๆรุมตอมเยอะรึเปล่า แต่ติดตรงที่ว่าฉันไม่ใช่คนระแวกนี้น่ะสิ”โห่..สรุปก็ไม่มีใครลงประกวดกับน้องฟางเลยใช่ม้ะ น้องฟางอยากเช็กเรทติ้ง
 
 
          “แกก็ลงคนเดียวสิฟาง ฉันว่าแกชนะแน่นอน”ศรีเฟย์หัวเราะชอบใจ แหม น้องฟางก็อยากลงนะจ๊ะ แต่ไม่มีใครลงเป็นเพื่อนเลยอ่ะ ฉายเดี่ยวก็ได้ว่ะ ใครจะสน
 
 
          “ฉันรู้แล้ว หึหึ ฉันจะลงประกวดเอง คริคริ”น้องฟางยิ้มกรุ่มกริ่มแล้วเดินออกจากร้านพี่วิศไปพร้อมศรีเฟย์ แก้วใจที่จ่ายตังค์เสร็จก็ตามมา งานนี้น้องฟางไม่พลาด ประกวดเสร็จก็เต้นปลดปล่อยตอนท้ายงานสนุกจะตาย น้องฟางไม่พลาดแน่นอน งานประจำตลาดเป็นอะไรที่สนุกแบบมากๆเลยนะจ๊ะ ของก็ได้กินฟรี งานก็จัดอย่างดี เจ๊อู๋ไม่ยอมให้คนในตลาดอดอยากหรอกจ๊ะ เลี้ยงเต็มที่
 
 
           น้องฟางและผองเพื่อนเดินออกมาจากตลาด จะมาขึ้นรถไปเล่นต่อที่บ้านศรีเฟย์ น้องฟางเดินมาที่พี่แมนของศรีเฟย์ ก่อนจะจ๊ะเอ๋เข้ากับคนที่คุ้นเคย มะ..มันนั่งอยู่บนรถศรีเฟย์นะ
 
 
          “อะ ไอ้ป๊อป!”น้องฟางเรียกไอ้ป๊อปที่นั่งหันหลังให้พวกน้องฟาง ฮึ้ย เห็นหน้าแล้วอารมณ์เสียไม่อยากจะยุ่งด้วย บอกเลย น้องฟางเจ็บแล้วจำ!!
 
 
           “อ่าว มึงมาพอดีเลย ไอ้วิศโทรมาบอกว่ามึงจะลงประกวด หรอ?”ไอ้ป๊อปมองหน้าน้องฟางนิ่ง แล้วจะทำไมล่ะ น้องฟางจะทำอะไรมันก็เรื่องของน้องฟางนะ
 
 
          “แล้วยังไง มึงยุ่งอะไรด้วย”น้องฟางทำหน้ากวนตีนใส่พร้อมกระแทกเสียง จะว่าน้องฟางหายอกหักแล้ว จะว่างั้นก็ได้นะจ๊ะ แต่ก็นะก็แอบเจ็บคนเดียวตลอดเวลาเห็นมันกับพี่พิมยังรักกันดี ไหนมันบอกว่าแค่แกล้ง น้องฟางเห็นมันจู๋จี๋ดู๋ดี๋ อิจฉาหรอ ? เปล่าเลย ชิ!
 
 
          “กูไม่ให้มึงลง!”ไอ้ป๊อปพูดเสียงแข็ง แถมมองน้องฟางนิ่งๆ จะว่ากลัวก็กลัวนะจ๊ะ แต่แล้วทำไม ชีวิตน้องฟาง จะมาเสือกทำไม
 
 
          “มึงไม่ใช่พ่อกู มึงห้ามกูไม่ได้หรอกนะ ไอ้ป๊อป”น้องฟางจิกตาใส่ไอ้ป๊อปมันไป ไม่ยอมแพ้หรอกจ๊ะ ไม่ต้องมาให้ความหวังน้องฟาง น้องฟางโตแล้วคิดได้แล้ว
 
 
          “กูหวงมึงนะ!”ได้ยินปุ๊ปน้องฟางอยากจะขำออกมาเป็นภาษาเยอรมันเลยจ้ะ นี่อย่ามาหลอกกันซะให้ยาก น้องฟางจะไม่เชื่ออีกแล้ว คนอะไรชอบพูดโกหก ไม่รู้สึกผิดบ้างหรอที่ทำแบบนี้ เหอะ สงสัยคงทำแบบนี้มาตั้งแต่เกิดเลยไม่รู้สึกอะไร
 
 
          “ไอ้ป๊อป เมื่อไหร่มึงจะเลิกโกหกกูสักทีนะ หวงหรอ หวงอะไร มึงหวงอะไรไหนมึงบอก กูเห็นมึงมีความสุขนักหนาที่ได้อยู่กับแฟนมึง มึงจะมายุ่งกับกูทำไม”น้องฟางตะคอกใส่มันอย่างแรงแถมผลักมันจนมันเซเลยแหละ
 
 
          “ฟาง ใจเย็นๆ”แก้วใจและศรีเฟย์เข้ามาจับน้องฟางไว้ ไอ้ป๊อป..หึ ก็ดีแต่ทำร้ายน้องฟางไปวันๆ ไม่เข้าใจ น้องฟางหน้าตาเหมือนคนโดนหลอกง่ายขนาดนั้นเลยหรอ..
 
 
         “เอ่อ ถ้ากูบอกความจริงกับมึง มึงก็คงไม่เชื่อ”
 
 
        “ความจริงอะไร ในหัวมึงยังมีอะไรที่มันเป็นความจริง? เลิกหลอกกูเหอะว่ะ กูไม่ใช่ควายนะ เห็นพวกมึงจู๋จี๋กันทุกวันแบบนี้ คิดว่ากูมีความสุขนักหรอว่ะ!”น้องฟางตะคอกอีกจนพวกแก๊งค์หล่อเดินออกมาจากที่ซ่อน แล้วเข้ามาหาไอ้ป๊อป
 
 
          “ฟังก่อนดิ มึงฟังก่อน”ไอ้ป๊อปเข้าไปแตะตัวน้องฟาง น้องฟางก็สะบัดออก พอแล้ว ไม่ต้องมายุ่งกับน้องฟาง น้องฟางเจ็บนะ เจ็บมาก
 
 
         “น้องฟาง!..”จู่ๆพี่พิมก็เดินออกมาจากที่ซ่อนแล้วเข้ามาหาน้องฟาง ตอนนี้น้องฟางไม่อยากจะพูดอะไรกับใครแล้ว ฮึก
 
 
          “พี่กับป๊อป เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ..”
 
 
          “!#@$#@!##$%$%%$###$@$#@#”น้องฟางทำหน้างง นี่มันอะไรกัน ทำไมพี่พิมพูดแบบนี้ อะไรกันอ่ะ งงไปหมดแล้ว ไม่ใช่แค่น้องฟาง คนอื่นๆก็งงคงจะมีแค่ไอ้ป๊อปกับพี่พิมที่รู้สินะ
 
 
           “เราเป็นเพื่อนกันตั้งหาก”ว่าแล้วพี่พิมก็เข้ามากอดคอไอ้ป๊อปอย่างสนิทสนม หืม ? เกิดอะไรขึ้น น้องฟางเหวอไปเลย..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          “แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ..ว่ามา”
 
 
          “ป๊อป พิมชอบเคน”พิมประภาจับมือไอ้ป๊อปแน่นเป็นเชิงว่าขอร้องให้ไอ้ป๊อปช่วย ไอ้ป๊อปก็ได้แต่กลืนน้ำลาย ก็อยากช่วย แต่จะให้มันทำไง
 
 
         “ชอบเคน ? แล้วมาบอกให้กลับไปคบกับพิมอ่ะนะ ใช่เรื่องอ่อ”ไอ้ป๊อปมองหน้าพิมประภานิ่ง รู้สึกไม่ชอบนะ ถ้าจะทำอะไรแบบนี้
 
 
         “แต่พิมไม่อยากทนคบกับพี่กราฟแล้ว พี่กราฟไม่ได้รักพิมอ่ะ ดีแต่คบไปวันๆ”พิมประภานั่งลงตรงม้านั่งหน้าช็อปไอ้ป๊อป แถมถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
 
 
          “ทำไมไม่บอกเลิกล่ะ”
 
 
          “ก็พิมถึงอยากให้ป๊อปช่วย ช่วยเป็นแฟนพิม ทำให้พิมเลิกกับพี่กราฟนะ เวลานี้พิมก็จะได้อยู่ใกล้เคนมากขึ้น ป๊อปจะว่าพิมเห็นแก่ตัวก็ได้นะ  แต่ป๊อปช่วยพิมที”พิมประภามองหน้าไอ้ป๊อปอย่างอ้อนวอน เฮ้อ เอาว่ะ อย่างน้อยพิมก็ยังเป็นเพื่อนคนนึง
 
 
          “พิม แต่เราชอบฟางนะ”ไอ้ป๊อปนั่งมองไปทางข้างหน้า ไม่อยากสบตาพิมประภา
 
 
          “ฮะ ฮ่าๆ พิมรู้นานแล้วล่ะ”
 
 
          “พิมรู้ ?”
 
 
          “ก็เพราะตอนนั้นพิมเข้ามาหยิบประเป๋าตังค์ให้ป๊อป เห็นรูปน้องฟางอยู่ในนั้น พิมอ่ะเห็นตั้งแต่ยังคบกับป๊อปแล้วล่ะ”พิมประภาหัวเราะชอบใจ เธอรู้นานแล้วล่ะว่าป๊อปชอบน้องฟาง เธอสังเกตทุกครั้งล่ะ ว่าเวลาไอ้ป๊อปเจอน้องฟางทีไรเป็นต้องเดือดเนื้อร้อนใจ ไม่หน้าแดงก็จะแกล้งเขาไปเรื่อย ใครไม่รู้ก็บ้าละ
 
 
          “อืม ชอบมานานแล้วล่ะ”
 
 
          “เอาหน่า ชอบก็ไปบอกน้องฟางเขาซะ แต่ก่อนอื่นช่วยพิมก่อนนะ”พิมประภาเขย่าแขนไอ้ป๊อปพร้อมยิ้มขำ โดยมีสายตาหนึ่งแอบมองอยู่..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มันอาจจะดูไม่สมเหตุสมผล ทะแม่งๆ ภาษากระโปก ก็ขอโทษด้วยน้า
ขอบคุณทุกเม้น Thank you very much 감사합니다