รักร้ายๆของนายมาเฟีย

เขื่อน:นายครับทางนี้ครับ
โทโมะ:เธอนี่มันจริงๆเลย ตามฉันมา
ฉันเดินตามเขาไปแล้วขึ้นรถไปตลอดทางมีแต่ความเงียบ
โทโมะ:เธอเป็นใคร
....:ฉันชื่อแก้ว
โทโมะ:ฉันถามว่าเธอเป็นใคร แล้วทำไมพวกมันถึงทำร้ายเธอ
แก้ว:ฉันเป็นน้องสาวของพี่แจ๊ค พี่ชายฉันติดหนี้พวกมันไว้พวกมันเลยจับฉันมาแบบนี้
โทโมะ:......
แก้ว:แล้วนายเป็นไงบ้างเจ็บแผลมากมั้ย
โทโมะ:........ เขาหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาที่ไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น
แก้ว:เอ่อออ ไม่ถามก็ได้ เย็นชาชมัด
โทโมะ:ฉันได้ยิน
เขื่อน:ถึงแล้วครับ
แก้ว:ที่นี่ที่ไหน
โทโมะ:ลงมา แกเอารถไปเก็บแล้วก็จะไปไหนก็ไปเถอะ
แก้ว:นี่นายแันถามว่าที่นี่ที่ไหน
โทโมะ:เงียบ 
แก้ว:ก็ฉันอยากรู้ว่าที่นี่ที่ไหน ฉันอยากกลับบ้าน
โทโมะ:ที่นี่ไร่ไทยานนท์ แล้วเธอก็ต้องอยู่ที่นี่อีกนาน
แก้ว:ทำไมฉันต้องอยู่ฉันไม่อยู่กับนายหรอก ฉันเดินออกไปไม่กี่ก้าวก็มีเสียงเย็นชาผ่านมาในหู
โทโมะ:อยากโดนคนงานฉันลากไปปล้ำก็เดินออกไปเลย แต่ฉันไม่รับผิดชอบนะเพราะฉันเตือนเธอแล้ว
พูดแบบนี้แล้วใครจะกล้าเดินออกไปล่ะแต่ฉันต้องทนอยู่กับคนแบบนี้จริงๆหรอ
แก้ว:-_-
โทโมะ:เข้าบ้านได้แล้ว