รักร้ายๆของนายมาเฟีย

ฉันเดินตามนายน้ำแข็งขึ้นบ้านไปเห็นนายนั่นหยิบกล่องยามา

แก้ว:ให้ฉันช่วยทำแผลให้มั้ย

โทโมะ:.....

แก้ว:มาชั้นช่วย

โทโมะ:.....

มองด้วยสายตายนิ่งๆแต่ดูน่ากลัว

แก้ว:ไม่ช่วยก็ได้ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ

โทโมะ:ฉันชื่อโทโมะ คนที่นี่เรียกฉันว่านายหัว

แก้ว:อ๋อโทโมะ ชื่อน่ารักดีนะ

โทโมะ:....

แก้ว:แล้วนายจะให้ชั้นนอนที่ไหน

โทโมะ:ห้องฉัน

แก้ว:แล้วนายจะนอนไหนล่ะ

โทโมะ:ห้องฉัน

แก้ว:อ๋อออ ห๊ะไม่ได้นะ

โทโมะ:เรื่องมาก ที่นี่มีแค่ห้องฉันห้องเดียว

แก้ว:ฉันนอนข้างล่างก็ได้

โทโมะ:ไม่ได้

แก้ว:แต่ฉะฃ

โทโมะ:เงียบ แล้วตามฉันขึ้นมา รออะไรอยู่เร็วสิ

ฉันเดินตามเขาขึ้นไปข้างบน

โทโมะ:นี่ห้องฉัน ไปอาบน้ำซะแล้วก็นอนพรุ่งตื่นแต่เช้าล่ะ

แก้ว:ตื่นแต่เช้าล่ะ 

โทโมะ:......เขาไม่ตอบอะไรแต่เขาเดินเข้าใกล้ฉันมากขึ้นฉันพยายามขยับหนีจนชนพนังห้อง

แก้ว:ทำอะไรน่ะ อย่าเข้ามานะ

เขาเอาหน้าเลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นๆ ฉันหายใจไม่ทั่วท้องรู้สึกเย็นเยือกๆ

โทโมะ:เลิกพูดมากแล้วไปอาบน้ำ

แก้ว:-_-

เฮ้อโล่งอกนึกว่าจะทำอะไร น่ากลัวชมัดฉันรีบวิ่งไปอาบน้ำพออกมาก็พบว่าเขานอนอยู่บนเตียง

โทโมะ:มองอะไรมานอนสิ

แก้ว:ฉันไปนอนข้างล่างก็ได้นะ

โทโมะ:มานอน จะนอนดีๆหรือให้ฉันปล้ำเธอก่อนถึงจะนอนได้

ฉันรีบวิ่งไปนอนที่เตียงอย่างเร็ว เมื่อเห็นเขาจะลุกมาหาฉัน 

โทโมะ:นอนซะ ถ้าฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเธอยังไม่หลับเธอเจอดีแน่

ใครจะไปนอนหลับล่ะที่นี่ไม่ใช่บ้านฉันนะแปลกที่แบบนี้ใครจะหลับลง

15นาทีผ่านไป

ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำฉันจึงรีบหลับตาลงแต่ฉันรู้สึกถึงสิ่งที่เข้าใกล้ตัวฉันเขาขึ้นมานอนบนเตียงทำให้ฉันตกใจแล้วลืมตาขึ้นมา เขามองหน้าฉัน

โทโมะ:ฉันบอกเธอว่าไงอยากโดนลงโทษมากใช่มั้ย

แก้ว:ป่าวนะ ฉันแค่

โทโมะ:..........เขาเอาหน้ามาใกล้ฉันอีกแล้ว

แก้ว:พอๆนอนแล้ว ฉันนอนแล้วเอาหน้านายออกไปสิ

โทโมะ:นอนตั้งแต่แรกก็จบ