รักร้ายๆของนายมาเฟีย

เขื่อน:นายครับทางนี้ครับ

โทโมะ:เธอนี่มันจริงๆเลย ตามฉันมา

ฉันเดินตามเขาไปแล้วขึ้นรถไปตลอดทางมีแต่ความเงียบ

โทโมะ:เธอเป็นใคร

....:ฉันชื่อแก้ว

โทโมะ:ฉันถามว่าเธอเป็นใคร แล้วทำไมพวกมันถึงทำร้ายเธอ

แก้ว:ฉันเป็นน้องสาวของพี่แจ๊ค พี่ชายฉันติดหนี้พวกมันไว้พวกมันเลยจับฉันมาแบบนี้

โทโมะ:......

แก้ว:แล้วนายเป็นไงบ้างเจ็บแผลมากมั้ย

โทโมะ:........ เขาหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาที่ไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น

แก้ว:เอ่อออ ไม่ถามก็ได้ เย็นชาชมัด

โทโมะ:ฉันได้ยิน

เขื่อน:ถึงแล้วครับ

แก้ว:ที่นี่ที่ไหน

โทโมะ:ลงมา แกเอารถไปเก็บแล้วก็จะไปไหนก็ไปเถอะ

แก้ว:นี่นายแันถามว่าที่นี่ที่ไหน

โทโมะ:เงียบ 

แก้ว:ก็ฉันอยากรู้ว่าที่นี่ที่ไหน ฉันอยากกลับบ้าน

โทโมะ:ที่นี่ไร่ไทยานนท์ แล้วเธอก็ต้องอยู่ที่นี่อีกนาน

แก้ว:ทำไมฉันต้องอยู่ฉันไม่อยู่กับนายหรอก ฉันเดินออกไปไม่กี่ก้าวก็มีเสียงเย็นชาผ่านมาในหู

โทโมะ:อยากโดนคนงานฉันลากไปปล้ำก็เดินออกไปเลย แต่ฉันไม่รับผิดชอบนะเพราะฉันเตือนเธอแล้ว

พูดแบบนี้แล้วใครจะกล้าเดินออกไปล่ะแต่ฉันต้องทนอยู่กับคนแบบนี้จริงๆหรอ

แก้ว:-_-

โทโมะ:เข้าบ้านได้แล้ว