เพราะว่ารัก

                   

 

 

 

                     โทโมะนั่งหน้างออยู่บนเตียง ไม่อยากจะเชื่อเรื่องงมงายบ้าบอที่ป๊อปเล่าให้ฟัง แต่ก็อดข้องใจไม่ได้ หากยัยนั้นแช่งแล้วเป็นจริงขึ้นมา เขาก็ซวยกันทั้งชาติพอดี  โทโมะกระเถิบตัวเองออกจากเตียง แล้วไปเปิดโน๊ตบุ๊ค ก่อนจะเชื่อมต่อเตอร์เน็ต

 

 

                    ร่างสูงจ้องมองหน้าจอตาไม่กระพริบ เขาเริ่มเข้าเว็บที่รู้เรื่องแทบทุกเรื่องบนโลกไปนี้  แล้วกดพิมพ์ข้อความที่เข้าต้องหารค้นหาลงไป

 

                    ร่างสูงจ้องหน้าจอตาเขม็ง คลิปหลายคลิป หนังหลายเรื่อง เต็มจนล้มจอ      

 

                    "  เรื่องนี้ก็พอ ก็ซอฟๆก่อนแล้วกัน  " ว่าแล้วเขาก็คลิ๊กเข้าไปดูมัน ตัวละครเริ่มแสดงกันอย่างเร้าร้อน ชายหนุ่มเองก้จ้องหน้าจอด้วยสายตาเป็นมัน  แต่ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกเหมือนเคย  

    

" ไม่จริง " โทโมะปิดหน้าจอคอมอยีางเร็ว เขาอุทานออกมาด้วยความตกใจ  ร่างสูงรีบวิ่งไปแต้งตัว ก่อนจะบึ่นมอเตอร์ไซเคิ้ลไปหาไอเจ้าป๊อปที่บริษัท

 

 

 

                    ภายในห้องทำงานใหญ่  แก้วทิ้งตัวลงนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ป๊อปยังแบะปากอยู่ที่โต๊ะตัวเอง ส่วนฟางนั่งหน้าเซ็งอยู่บนโซฟา ภายในห้องเดียวกัน หลังจากที่ออกจากห้องประชุม  ทั้งสามก็ถูกคำสั่งด้วนให้ย้ายโต๊ะทำงานมานั่งรวมในห้องเดียวกัน โดยที่ทั้งสามไม่มีใครเห็นด้วยสีกคน  แต่ก็อย่างว่าแหละ บรษัทนี้ใครใหญ่สุดหละ 

 

 

                    " นรกชีดๆ  " ฟางบ่น แล้วเหล่ตาไปทางป๊อป 

 

                    " มันเกินกว่าขุมนรกครับ " ป๊อปเอาคืน 

 

                    " ทะเลาะกันบ่อยๆ ระวังจะได้กันนะ  " แก้วแซว ฟางป๊อปหันหน้ากัน ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปจ้องหน้าแก้ว

 

                    " เหมือนที่แกได้จูบกับไอโม๊ะอะหรอ " ป๊อปเอาคืน  แก้วขมฟันแน่น แต่ห็จำต้องเงียบ เพราะยิ่งพูด เหมือนจะยิ่งเข้าตัวยังไงอย่างงั้น

 

 

                      " เชี่ยป๊ป แน่แล้ววะ "  โทโมะวิ่งพรวดพลาดเข้ามาในห้อง ทั้งสามชะงักกึก ก่อนจะหันไปมองโทโมะด้วยสายตาเดียวกัน

 

 

                         " เธอ ถอนคำสาปเดี๋ยวนี้นะ  "  โทโมะหันไปเห็นแก้ว ก็เดินพรวดเข้าไปหาอย่างเร็ว  แก้วตกใจรีบลุกหนีทันที

 

 

                    "  หยุดอยู่ตรงนั้น ! " แก้วชี้หน้าโทโมะ ชายหนุ่มหยุดกึก ไม่กล้าเดินต่อ 

 

 

                    " เธอ คือชั้ลขอโทษนะ ที่ชั้ลทำไม่ดีกับเธอ  คือตอนนั้นชั้ลโกรธ ชั้ลโมโห  ชั้ลก็เลย .. " เชายังพูดไม่จบ แก้วก็เบรคเอาไว้ก่อน

 

 

                    "  พอ ไม่ต้องพูดต่อ "  แก้วอาย 

 

 

                    "  แสดงว่าเธอหายโกรธชั้ลแล้วใช่มั้ย "  โทโมะดีใจ เดินเข้าไปหาแก้ว แก้วถอยหนี เขาจึงหยุดเดิน

 

 

                    "  ยัง ! แล้วก็ออกไปได้แล้ว "  แกเวไล่  โทโมะขมวดคิ้ว เครียดจัด 

 

                    "  แล้วเมื่อไหร่จะหายโกรธ " โทโมะเครียด

 

                    " แล้วนายจะมืยุ่งอะไรด้วยเนี่ย  " แก้ว งง

 

 

               " ก็มีคุณมึงสาปแช่งพวกเอาอะแหละครับ คือมันเครียดครับ คนมันใช่งานนกเขาบ่อยๆ อยู่ๆมึงมาแช่งให้นกเขามันไม่ขันมันก็เครียดสิครับ "  ป๊อปพูด 

 

 

                    "  อ่อออ ที่มานี่คือเครียดเรื่องนี้ ? ชั้ลก็นึกว่ารุ้สึกผิดแล้วอยากจะมาขอโทษ  หึ ! " แก้วแบะปากใส่ 

 

 

                    "  ที่จริงก้ตั้งใจจะมาขอโทษอยู่แล้วนั้นแหละ แต่คือไม่กล้าไง พอดีเป็นคนหน้าตาดีที่ปากแข็ง " 

 

 

                    " ปากแข็งหรือปากหมา " ฟางแซว 

 

 

                 " ไม่แน่ใจนะ ลองถามเพื่อนเธอดูดิ " โทโมะพูด  แก้วแายจนแทบจะมุดแผ่นดินหนี

 

 

                 " พ่อง !!! " แก้วด่า  โทโมะยิ้มกริ่ม

 

 

                  " นะนะ หายโกรธเถอะ สัญญาก็ได้ คราวหลังจะไม่ทำแบบนี้อีก " โทโมะอ้อน 

 

 

                  " ทำอะไรให้หน่อยสิ เดี๋ยวจะหายโกรธ และจะถอนคำสาปให้ด้วย " แก้วพูด

 

 

                  " โอเคครับ สั่งมาได้เลย " 

 

 

                  " อยากกินสุกี้ทะเล  อยากกินน้ำแข็งใสด้วย อยากกินสลิ่มด้วย อ่อ แล้วก็อยากกินลิ้นจี่ด้วย ช่วยไปหาซื้อมาให้หน่อยได้มั้ย " แก้วทำหน้าอ่อน โทโมะกลืนน้ำลายอึกใหญ่  ไม่ที่แก้วว่ามาทั้งหมด คือ มันอยู่คนละที่กันทั้งนั้น

 

 

                 " ชั้ลจะแน่ใจได้ยังไง ว่าถ้าชั้ลทำ แล้วเธอจะหายโกรธ  "

 

 

                 " นานไม่มีหน้าที่มาถามชั้ลนะ  ไป รีบๆ ชั้ลหิว " แก้วปัดข้อมือไล่โทโมะ ถ้าเธอพูดว่า ชิงๆ นี่คงจะเหมือนตัวอะไรสักหน้าที่มี 4 ขา 

 

 

 

                 " เหมือนเธอแม่งร้าย ! ป๊อปกระซิบ

 

                 " เค้าเรียกว่าฉลาดหยะ  ไม่ใช่ร้ายยยยย  จำไวิ " ฟางเย้ย สะใจโทโมะ 

 

                  " ก็เพราะอยู่แบบนี้ไง เลยไม่มีใครเอา " ป๊อปหมั่นไส้ 

 

                   " คนเอานะมีเยอะ แต่เผอิญว่าชั้ลสวยและเริ่ดเกินไปไง เลยไม่ค่อยเหมาะกับพวกไก่กา " ฟางทำหน้ามั่นใจ 

 

                 " นี่สวยได้แค่นี้หรอ    " ป๊อปมองฟางทั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

                    " ดูวันว่าชั้ลดิ " ฟางเดินมาฟ้องแก้ว 

 

                    " กูจะแช่ง ให้ได้กันในเร็ววัน "  แก้วยกมือไหว้ท่วมหัว 

 

 

                    " แกหลอกได้เฉพาะไอพี่โทโมะเท่านั้นแหละ  " ฟางแบะปากใส่แก้ว ก่อนจะเดินกลับไปนั่งโต๊ะตัวเอง

 

 

 

 

 

 

                    ผ่านไปเกือบ 3 ชั่วโมงกับการหาของกินที่แก้วต้องการ  รถก็ติด คิวก็เยอะ นี่ดีนะ ที่เขาพามอร์เตอร์ไซเคิ้ลไป ไม่งั้นยุ่งแน่ โทโมะถือถุงพะรุงพะรังเข้ามาในห้องแก้ว 

 

 

 

 

                   " เอา ! ได้มาครบแล้ว หายโกรธได้แล้วนะ " เขาวางถุงตรงหน้าแก้ว แก้วเงยหน้าจากเอกสารแล้วเงยหน้ามองโมะ

 

 

                   " เอาไปใส่จานดิ ! " เธอก็สั่งราวกับสั่งคนรับใช้ โทโมะขมวดคิ้วหน้า แต่ก็จำต้องทำ

 

 

                  " ต้องป้อนให้ด้วยมั้ย " เขาหายเข้าไปในตนัวสักพัก ก็ยกทุกอย่างออกมาเสริฟให้แก้ว 

 

 

                    " ขอบใจ " แก้วมองอาหารตรงหน้า แล้วเริ่มตักกิน  

 

 

                   " ไหนหละ หายโกรธยัง " โทโมะก้ยืนรออยู่ตรงนั้น

 

 

                    " ขอกินก่อนได้ป่ะ " แก้วขมวดคิ้วใส่  แล้วหันมาสนใจกับอาหารต่อ โทโมะยืนกดดัน เอ่ยยืนรอ จนแก้วทานเสร็จ

 

 

                    " เสร็จละ เอาไปเก็บแฃ้วล้างให้เรียบร้อยด้วยนะ " แก้วเหลือบตามองโทโมะ  โทโมะฟึดฟัด หวุดหงิด แต่ก้ต้องยอม เพราะน้องเขาสุดรัก 

 

 

                    " เสร็จแล้ว  "  โทโมะขึ้นเสียงใส่อย่างโมโห 

 

 

                    " โอเค ยกโทษให้   แล้วไอเรื่องสาปแช่งอะไรนั้นอะ ก้ไม่ต้แงจริงจังมากก้ได้  ชั้ลเป็นคน แม้จะสวยเหมือนนางฟ้า แต่ก้ไม่ได้มีริษเดช มีเวทมนทร์อะไร  ต่อไปไม่ฟุ้งซ่านแล้วนะ พักผ่อนเยอะๆนะ แก้วเป็นห่วง " แก้วแก้เผ็ดโทโมะ จนสะใจ  ป๊อป ฟาง ขำจ๊าก  โทโมะรู้สึกเสียหน้า และอายเป็นที่สุด

 

 

                    " นี่เธอโกหกชั้ลหรอ "  โทโมะโกรธ 

 

 

                    " ชั้ลไม่ได้โกหก ชั้ลแค่อยากเอาคืน อย่าลืมว่าเรื่องนี้นายเป็นคนเริ่มก่อน  เพราะฉะนั้น ชั้ลไม่ผิด "  แก้วตบโตณะ ลุกขึ้นยืนประชันหน้ากับโทโมะ 

 

 

                    " โอเค๊  อย่าให้ถึงทีชั้ลบ้างก็แล้วกัน  " โทโมะยอมรับกรรม 

 

 

                    " แล้วเจอกันใหม่นะ นังสารพัดพิษ " 

 

 

                    จุ๊ฟ  โทโมะทำปากจุ๊ฟใส่แก้ว เล่นเอาหญิงสาวขนลุกฟู  ไม่มช่เคลิ้มนะ  แต่แค่สยองง

 

 

 

                    " อีบ้า " แก้วด่าตามหลังโทโมะ 

 

 

                    " พ่อเจ้าพ่อคุณเอ้ยยย ฟางขอให้ทั้งสองได้กันในเร็ววันน " ฟางยกมือไหว้ท้วมหัว 

 

 

                    " สาาาาาา ธุ !!!! " ป๊อปยกมือไหว้ตาม  งานนี้เขาขอสนับสนุนอีกแรง