เพราะว่ารัก

9.6

เขียนโดย sunyo

วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.

  29 ตอน
  595 วิจารณ์
  41.56K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2558 15.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) จูบแรก สาปแช่ง นกเขาไม่ขัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

                    ด้วยความสงสัย มันทำให้เขาคิดไม่ตก ว่าทำไมแก้วถึงโกรธเขาได้มากขนาดนี้  โทโมะตัดสินใจบึ่นบิ๊กไบค์ไปหาคำตอบ  

 

 

 

                    ณ ไร่ส้มสุรางคณา  บ้านแม่ของโทโมะ  

 

 

 

 

                    " จะกลับบ้าน ไม่เห็นบอกแม่สักคำ " สุรางคณายกถามน้ำและผลไม้มาให้โทโมะ 

 

 

 

                    " วันนี้ผมไม่นอนค้างนะครับ ผมแค่มาปรึกษาบางเรื่องกับแม่เฉยๆ " โทโมะหน้าเครียด 

 

 

 

 

                    " ดูลูกชายของแม่จริงจังกับเรื่องนี้มากเลยนะ "สุราคณามองโทโมะด้วยสายตาที่สงสัย

 

 

 

 

                    " ผมแค่สงสัยนะครับ สงสัยมากด้วย " โทโมะเครียด 

 

 

 

 

                    " ไหนลองเล่าให้แม่ฟังสิ "

 

 

 

 

                    " คือผมไปทำอะไรบางอย่างกับผู้หญิงคนนึงมา  คือผมก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงหลายคนนะครับ แต่ก็ไม่เห็นคนอื่นเค้าจะโกรธ  แต่ผู้หญิงคนนี้เค้าโกรธผม  โกรธจนร้องไห้ ไม่รู้เค้าจะโกรธอะไรผมนักหนา " โทโมะขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

 

 

 

 

                    " แล้วลูกไปทำอะไรเธอมาหละ " ผู้เป็นแม่ถาม

 

 

 

 

                    " ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับแม่ แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ " โทโมะพูดปัดๆ ไม่กล้าบอกความจริงกลัวจะโดนด่า 

 

 

 

 

                    " สำหรับลูกมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่สำหรับเค้ามันอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ แล้วผู้หญิงมันก็ไม่ได้เหมือนกันทุกคนนะลูก อย่าเหมารวมว่าผู้หญิงจะเหมือนกันหมดทุกคน " สุรางคณาพูด 

 

 

 

 

                    " มันจะใหญ่ขนาดนั้นเลยหรอครับแม่ ก็แค่จูบ "โทโมะหลุดพูดออกมา สุรางคณาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ  โทโมะได้แต่ยิ้มแหยๆ 

 

 

 

 

                    " แล้วเค้ายอมให้เรากระทำหรือเปล่าหละ " 

 

 

 

 

                    " ก็ผมโกรธเค้า  เค้าเอาสเปรย์มาฉีดใส่รถผมอะ  ผมก็ต้องลงโทษเค้าสิ " โทโมะโวย

 

 

 

 

                    "ลูกของแม่ดูละครมากเกินไปหรือเปล่าลูก "  สุรางคณาแซว 

 

 

 

 

                    " แม่  !  ผมเครียดอยู่นะ "  โทโมะขมวดคิ้วใส่ 

 

 

 

 

                    " เป็นแม่แม่ก็โกรธนะ  โดนขโมยจูบจากผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้  แล้วยิ่งถ้าเป็นจูบแรกอีก ก็จะยิ่งโกรธไปใหญ่ "  สุรางคณาพูด แล้วนึกถึงความหลัง

 

 

 

 

                    " โกรธหรอ ?  แล้วทำไมแม่ถึงยิ้ม "

 

 

 

 

                    "  แม่คิดถึงพ่อ  ก่อนที่แม่กับพ่อจะคบกัน เราก็เหมือนเป็นคู่กัดกันเลยนะ  ทะเลาะกันตลอด เคยมีครั้งนึงที่แม่ทำให้พ่อโกรธ  พ่อเค้าก็ลงโกรธแม่วิธีเดียวกับลูกนี่แหละ เล่นซะจนแม่เป็นลมไปเลย  พอตื่นขึ้นมาก็โวยวาย ร้องไฟ้ใส่พ่อ จนพ่อเค้าตกใจ  ก็อย่างว่าแหละ จูบแรก มันก็ต้องหวงแหนเป็นพิเศษ "สุรางคณาเคลิ้ม  โทโมะอึ้งไป

 

 

 

 

 

                    หรือว่ามันคือจูบแรกของเธอ

 

 

 

 

 

 

                    " แล้วหลังจากนั้นเป็นไงต่อฮะ "  โทโมะเริ่มให้ความสนใจ 

 

 

 

 

                    " แม่ก็ยิ่งเหม็นขี้หน้าพ่อของแกมากกว่าเดิม " สุรางคณษเริ่มออกอาการเหวี่ยง 

 

 

 

 

                    " อ้าว ! "

 

 

 

 

                    " พี่นาๆ  มีลูกค้ามาหาคะ "  พนักงานในไร่ตะโกนเรียกสุรางคณา 

 

 

 

 

 

                    " แม่ไปทำงานก่อนนะลูก " สุรางคณารีบลุกเดินออกไป 

 

 

 

 

                    " แล้วจะทำยังไงต่อวะเนี่ย  ปล่อยไปก่อนแล้วกัน " โทโมะได้แต่บ่นกับตัวเอง 

 

 

 

 

 

 

                    ที่บริษัท  บอสเรียก ป๊อป ฟาง แก้ว เข้าประชุม  แก้วนั่งเหม่อลอยไม่เป็นอันทำการทำงาน 

 

 

 

 

 

                    " นังแก้ว ฟังชั้ลอยู่หรือเปล่า !!!" บอสตะหวาดเสียงลั่นเมื่อเรียกชื่แก้วอยู่ตั้งนาน แต่เหมือนเธอจะไม่ได้ยิน 

 

 

 

 

                    " ขะขา ฟังอยู่คะ " แก้วสะดุ้งโหยง

 

 

 

 

                    " ปากเธอเป็นอะไรฮะ  ทำไมถึงได้นั่งกัดปาก จับปากอยู่แบบนี้เป็นชั่วโมงแล้ว" บอสพูด 

 

 

 

 

                    " แก้วเกลียดปากตัวเอง บอสช่วยเอากรรไกรมาตัดมันออกไปได้มั้ยคะ " แก้วแค้นใจ

 

 

 

 

                    " อีนี่ท่าจะบ้า  ตั้งสตินะลูก แล้วตั้งใจฟัง "บอสเริ่มเหวี่ยง  แก้วสะบัดเรื่องจูบทิ้งไป แล้วหันมาสนใจงานต่อ 

 

 

 

 

                    " เพื่อนเธอโดนเพื่อนชั้ลจูบแน่นอน "  ป๊อปกระซิบ ฟางตกใจ 

 

 

 

 

                    " แก้วเสียจูบแรกให้ไอหมอนั้นนะหรอ "  ฟางอุทาน

 

 

 

 

                    " จูบแรก ! " ป๊อปอุทานดังกว่า แก้วได้ยินเต็มสองหู หันขวับไปมองป๊อป ฟาง

 

 

 

 

                    " จูบแรกอะไร  ไอป๊อป !!!" บอสตะหวาด ทั้งหมดนิ่งแล้วหันกลับมาหาบอส แก้วเหล่ตามองป๊อปและฟางสลับกันไปมา 

 

 

 

 

 

                    " มีคนมาติดต่อชั้ลและขอให้เราช่วยเค้าตามหาลูกสาว ของเค้าที่หายตัวไปกบคนรัก อย่าไร้ร่องรอย " บอสเปิดประเด็น 

 

 

 

 

                    " นี่บริษัทเรากลายเป็นแนวสืบสวนสอบสวนตั้งแต่ตอนไหนคะบอส "  ฟางกวน

 

 

 

 

                    " ฟังก่อนสิคะ นังชะนี " บอสเหลือกตาใส่ฟาง  ฟางยิ้มแหย่ๆ 

 

 

 

 

                    " สมน้ำหน้า " ป๊อปลากเก้าอี้ฟางเข้ามาใกล้ แล้วเย้ยใส่ 

 

 

 

 

                    "  คือลูกสาวของเค้า รักกับหนุ่มบ้านทุ่ง พ่อเค้านะไม่กีดกัน  แต่มันมีปัญญาที่แม่เค้า ที่บังคับให้ผู้หญิงไปแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก  ทั้งคู่เลยพากันหนีไป  พ่อเค้าก็เลยมาขอช่วยพวกเราทั้งหลายให้ช่วยตามหา และทำให้ลูกสาเค้าสมหวังในรัก " บอสพูด 

 

 

 

 

 

                    " ชีวิตจริง แม่งยิ่งกว่าในละคร "  ป๊อปบ่น 

 

 

 

 

                    " คะอีป๊อป มึงจะบ่นอีกนานมั้ยคะ  " ป๊อปลูกชัง ก็โดนด่ากันไป 

 

 

 

 

                    " P  แบร่ "  ฟางแลบลิ้นเย้ยป๊อป 

 

 

 

 

                    " แล้วไงต่อบอส  "  แก้วไม่ค่อยมีอารมณ์เล่น

 

 

 

 

                    " ก็ชั้ลจะมอบหมายให้  แก   แก  แล้วก็แก  ทำงานนี้  ช่วยๆกัน " บอสพูด เขาหันหน้าไปสั่งแก้ว ปีอป และฟาง 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ !!!!  "ทั้งสามโวยพร้อมกัน 

 

 

 

 

                    " แก้วทำกับฟางก็พอแล้วคะ "

 

 

 

 

                    " ใช่คะ แค่สองคนก็พอ  คนอื่นไม่ต้องยุ่ง " ฟางกล่าว

 

 

 

 

                    " แล้วคิดว่าชั้ลอยากจะทำงานร่วมกับพวกเธอนักหรอ " ป๊อปเองก็โวย 

 

 

 

 

 

                    "  แต่นี่เป็นคำสั่งของชั้ลลลลล  !!!!!!  "  บอสทุบโต๊ะ ลุกขึ้นมากล่าวเสียงดังลั่น

 

 

 

 

                    " ไม่ !!!!!!! " ทั้งสามช่วยกันประสานเสียง

 

 

 

 

 

                    "  ช่วยผมเถอะนะครับ ผมไหว้หละ  ลูกสาวผมอกจากบ้านไปเป็นเดือนแล้ว ตอนนี้ยังหาตัวไม่เจอเลย " ทอคำพ่อของทองกวาวรีบเดินเข้ามาในห้อง เมื่อได้ยินเสียงคนในห้องทะเลาะกัน น้ำตาของทองคำมันทำให้คนในห้องสงบลง

 

 

 

 

 

                    " ใช่ แหละพวกแกต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ชั้ลไปอยากให้มีแค่ผู้หญิง  ชั้ลเป็นห่วง " บอสพูดจริงจัง 

 

 

 

 

                    " มีไอพี่ป๊อป ฟางว่าน่าเป็นห่วงมากกว่า " ฟางพูด บอสส่งสายตาดุ  ฟางก้มหน้า

 

 

 

 

                    " ไหนๆ พวกแกก็ไม่ค่อยจะถูกกัน งั้นชั้ลก็ขอให้งานนี้สานสัมพันธ์อันดีระหว่างพนักงานในบริษัทแล้วกัน "บอสพูด

 

 

 

 

                    "บอสสสส !! "  ทุกคนอุทานพร้อมกัน

 

 

 

 

 

                    " ฟาง แกลงพืนที่ไปกับป๊อป ไปหาข้อมูลของพี่คร้าว ผู้ชายที่ทองกวาวรัก ส่วนแก้ว ไปหาข้อมูลของทองกวาว ตกลงตามนี้  เชิญคุณพ่อทานข้าวว่างที่ห้องรับแขกเลยคะ "บอสเหมือนมัดมือชก พูดจบก็ชิงทันที 

 

 

 

 

 

                    " ซวยจริงๆ "  ฟางบ่น

 

 

 

 

                    " โครตซวย " ป๊อปบ่น 

 

 

 

 

                    " ซวยโครตๆ ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยชิบหายวายวอด "  แก้วบ่นยาว 

 

 

 

 

                    " เออ ตกลงเธอโดยไอโทโมะจูบมาใช่มั้ย " ป๊อปยังสงสัยไม่หาย 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปอยากโดนชกปากหรอ " แก้วง้างหมัด 

 

 

 

 

 

                    " ขอโทษๆ ก็แค่อยากรู้อะ " ป๊อปผายมือห้ามเอาไว้ 

 

 

 

 

                    " แก้วเกลียดเพื่อนพี่ เกลียดพี่ด้วย พวกผู้ชายเฮงซวย  แก้วก็สาปให้นกเขาไม่ขัน "   แก้วแค้น

 

 

 

 

                    ป๊อปเอามือกุมเป้าตัวเอง

 

 

 

 

 

 

                    "  เห้ยย  ไม่ได้นะ ไม่ได้  จะแช่งก็แช่งมันคนเดียว ชั้ลไม่เกี่ยว "  ป๊อปโวย  แก้วไม่สน เดินออกจากห้องประชุมไป 

 

 

 

 

 

                    "  ว๊าาาาาา   แย่จัง นกตัวเล็กทีนึงแล้ว  ยังเสือกไม่ขันอีก  เห้ออออ " ฟางเย้ยใส่แล้วเดินเชิดออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  ไอโมะ  มึงทำเหี้ยไรไว้เนี่ย " ป๊อปโทรไปโวยใส่โทโมะ 

 

 

 

 

                    ( แค่จูบ ) โทโมะพูด 

 

 

 

 

                    "แค่จูบแรกเถอะไอสัส  แม่งใช้กำลังกับผู้หญิง เลวไม่มีที่ติ "  ป๊อปด่า 

 

 

 

 

                    (จูบแรกหรอวะ ) โทโมะที่นอนสบายอารมณ์อยู่บนเตียง อึ้งไป รีบลุกขึ้นมานั่งฟังอย่างตั้งใจ

 

 

 

 

 

                    " เออ  แล้วตอนนี้มันก็โกรธมึงมากด้วย แล้วแม่งกูก็ติดร่างแหไปด้วยอีก หึ้ยยย" ป๊อปเครียด

 

 

 

 

                    ( ทำไมวะ )โทโมะสงสัย

 

 

 

 

                    " มันแช่งให้มึงกับกูนกเขาไม่ขัน  แรงชิบหาย "  ป๊อปแทบจะร้องไห้ 

 

 

 

 

                    ( คิดมากทำไมวะ ไม่ได้เป็นจริงสักหน่อย นกเขากูก็ขันปกติ )โทโมะก้มดูนกเขาตัวเอง

 

 

 

 

 

                    " มันอยู่ปกติ แล้วมันขันเหมือนเดิมมั้ยหละ มึงลองทนสอบดูแล้วกัน ไอนี่ยิ่งแช่งใครแล้วเป็นจริงอยู่ด้วย "  ป๊อปเครียด 

 

 

 

 

                    " เห้ย   จริงหรอวะ งั้นกูเช็คนกเขาก่อนนะ แค่นี้นะเว้ย  "  โทโมะตกใจ รีบเช็คสภาพ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา