เพราะว่ารัก

 

 

 

 

                    ด้วยความสงสัย มันทำให้เขาคิดไม่ตก ว่าทำไมแก้วถึงโกรธเขาได้มากขนาดนี้  โทโมะตัดสินใจบึ่นบิ๊กไบค์ไปหาคำตอบ  

 

 

 

                    ณ ไร่ส้มสุรางคณา  บ้านแม่ของโทโมะ  

 

 

 

 

                    " จะกลับบ้าน ไม่เห็นบอกแม่สักคำ " สุรางคณายกถามน้ำและผลไม้มาให้โทโมะ 

 

 

 

                    " วันนี้ผมไม่นอนค้างนะครับ ผมแค่มาปรึกษาบางเรื่องกับแม่เฉยๆ " โทโมะหน้าเครียด 

 

 

 

 

                    " ดูลูกชายของแม่จริงจังกับเรื่องนี้มากเลยนะ "สุราคณามองโทโมะด้วยสายตาที่สงสัย

 

 

 

 

                    " ผมแค่สงสัยนะครับ สงสัยมากด้วย " โทโมะเครียด 

 

 

 

 

                    " ไหนลองเล่าให้แม่ฟังสิ "

 

 

 

 

                    " คือผมไปทำอะไรบางอย่างกับผู้หญิงคนนึงมา  คือผมก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงหลายคนนะครับ แต่ก็ไม่เห็นคนอื่นเค้าจะโกรธ  แต่ผู้หญิงคนนี้เค้าโกรธผม  โกรธจนร้องไห้ ไม่รู้เค้าจะโกรธอะไรผมนักหนา " โทโมะขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

 

 

 

 

                    " แล้วลูกไปทำอะไรเธอมาหละ " ผู้เป็นแม่ถาม

 

 

 

 

                    " ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับแม่ แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ " โทโมะพูดปัดๆ ไม่กล้าบอกความจริงกลัวจะโดนด่า 

 

 

 

 

                    " สำหรับลูกมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่สำหรับเค้ามันอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ แล้วผู้หญิงมันก็ไม่ได้เหมือนกันทุกคนนะลูก อย่าเหมารวมว่าผู้หญิงจะเหมือนกันหมดทุกคน " สุรางคณาพูด 

 

 

 

 

                    " มันจะใหญ่ขนาดนั้นเลยหรอครับแม่ ก็แค่จูบ "โทโมะหลุดพูดออกมา สุรางคณาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ  โทโมะได้แต่ยิ้มแหยๆ 

 

 

 

 

                    " แล้วเค้ายอมให้เรากระทำหรือเปล่าหละ " 

 

 

 

 

                    " ก็ผมโกรธเค้า  เค้าเอาสเปรย์มาฉีดใส่รถผมอะ  ผมก็ต้องลงโทษเค้าสิ " โทโมะโวย

 

 

 

 

                    "ลูกของแม่ดูละครมากเกินไปหรือเปล่าลูก "  สุรางคณาแซว 

 

 

 

 

                    " แม่  !  ผมเครียดอยู่นะ "  โทโมะขมวดคิ้วใส่ 

 

 

 

 

                    " เป็นแม่แม่ก็โกรธนะ  โดนขโมยจูบจากผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้  แล้วยิ่งถ้าเป็นจูบแรกอีก ก็จะยิ่งโกรธไปใหญ่ "  สุรางคณาพูด แล้วนึกถึงความหลัง

 

 

 

 

                    " โกรธหรอ ?  แล้วทำไมแม่ถึงยิ้ม "

 

 

 

 

                    "  แม่คิดถึงพ่อ  ก่อนที่แม่กับพ่อจะคบกัน เราก็เหมือนเป็นคู่กัดกันเลยนะ  ทะเลาะกันตลอด เคยมีครั้งนึงที่แม่ทำให้พ่อโกรธ  พ่อเค้าก็ลงโกรธแม่วิธีเดียวกับลูกนี่แหละ เล่นซะจนแม่เป็นลมไปเลย  พอตื่นขึ้นมาก็โวยวาย ร้องไฟ้ใส่พ่อ จนพ่อเค้าตกใจ  ก็อย่างว่าแหละ จูบแรก มันก็ต้องหวงแหนเป็นพิเศษ "สุรางคณาเคลิ้ม  โทโมะอึ้งไป

 

 

 

 

 

                    หรือว่ามันคือจูบแรกของเธอ

 

 

 

 

 

 

                    " แล้วหลังจากนั้นเป็นไงต่อฮะ "  โทโมะเริ่มให้ความสนใจ 

 

 

 

 

                    " แม่ก็ยิ่งเหม็นขี้หน้าพ่อของแกมากกว่าเดิม " สุรางคณษเริ่มออกอาการเหวี่ยง 

 

 

 

 

                    " อ้าว ! "

 

 

 

 

                    " พี่นาๆ  มีลูกค้ามาหาคะ "  พนักงานในไร่ตะโกนเรียกสุรางคณา 

 

 

 

 

 

                    " แม่ไปทำงานก่อนนะลูก " สุรางคณารีบลุกเดินออกไป 

 

 

 

 

                    " แล้วจะทำยังไงต่อวะเนี่ย  ปล่อยไปก่อนแล้วกัน " โทโมะได้แต่บ่นกับตัวเอง 

 

 

 

 

 

 

                    ที่บริษัท  บอสเรียก ป๊อป ฟาง แก้ว เข้าประชุม  แก้วนั่งเหม่อลอยไม่เป็นอันทำการทำงาน 

 

 

 

 

 

                    " นังแก้ว ฟังชั้ลอยู่หรือเปล่า !!!" บอสตะหวาดเสียงลั่นเมื่อเรียกชื่แก้วอยู่ตั้งนาน แต่เหมือนเธอจะไม่ได้ยิน 

 

 

 

 

                    " ขะขา ฟังอยู่คะ " แก้วสะดุ้งโหยง

 

 

 

 

                    " ปากเธอเป็นอะไรฮะ  ทำไมถึงได้นั่งกัดปาก จับปากอยู่แบบนี้เป็นชั่วโมงแล้ว" บอสพูด 

 

 

 

 

                    " แก้วเกลียดปากตัวเอง บอสช่วยเอากรรไกรมาตัดมันออกไปได้มั้ยคะ " แก้วแค้นใจ

 

 

 

 

                    " อีนี่ท่าจะบ้า  ตั้งสตินะลูก แล้วตั้งใจฟัง "บอสเริ่มเหวี่ยง  แก้วสะบัดเรื่องจูบทิ้งไป แล้วหันมาสนใจงานต่อ 

 

 

 

 

                    " เพื่อนเธอโดนเพื่อนชั้ลจูบแน่นอน "  ป๊อปกระซิบ ฟางตกใจ 

 

 

 

 

                    " แก้วเสียจูบแรกให้ไอหมอนั้นนะหรอ "  ฟางอุทาน

 

 

 

 

                    " จูบแรก ! " ป๊อปอุทานดังกว่า แก้วได้ยินเต็มสองหู หันขวับไปมองป๊อป ฟาง

 

 

 

 

                    " จูบแรกอะไร  ไอป๊อป !!!" บอสตะหวาด ทั้งหมดนิ่งแล้วหันกลับมาหาบอส แก้วเหล่ตามองป๊อปและฟางสลับกันไปมา 

 

 

 

 

 

                    " มีคนมาติดต่อชั้ลและขอให้เราช่วยเค้าตามหาลูกสาว ของเค้าที่หายตัวไปกบคนรัก อย่าไร้ร่องรอย " บอสเปิดประเด็น 

 

 

 

 

                    " นี่บริษัทเรากลายเป็นแนวสืบสวนสอบสวนตั้งแต่ตอนไหนคะบอส "  ฟางกวน

 

 

 

 

                    " ฟังก่อนสิคะ นังชะนี " บอสเหลือกตาใส่ฟาง  ฟางยิ้มแหย่ๆ 

 

 

 

 

                    " สมน้ำหน้า " ป๊อปลากเก้าอี้ฟางเข้ามาใกล้ แล้วเย้ยใส่ 

 

 

 

 

                    "  คือลูกสาวของเค้า รักกับหนุ่มบ้านทุ่ง พ่อเค้านะไม่กีดกัน  แต่มันมีปัญญาที่แม่เค้า ที่บังคับให้ผู้หญิงไปแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก  ทั้งคู่เลยพากันหนีไป  พ่อเค้าก็เลยมาขอช่วยพวกเราทั้งหลายให้ช่วยตามหา และทำให้ลูกสาเค้าสมหวังในรัก " บอสพูด 

 

 

 

 

 

                    " ชีวิตจริง แม่งยิ่งกว่าในละคร "  ป๊อปบ่น 

 

 

 

 

                    " คะอีป๊อป มึงจะบ่นอีกนานมั้ยคะ  " ป๊อปลูกชัง ก็โดนด่ากันไป 

 

 

 

 

                    " P  แบร่ "  ฟางแลบลิ้นเย้ยป๊อป 

 

 

 

 

                    " แล้วไงต่อบอส  "  แก้วไม่ค่อยมีอารมณ์เล่น

 

 

 

 

                    " ก็ชั้ลจะมอบหมายให้  แก   แก  แล้วก็แก  ทำงานนี้  ช่วยๆกัน " บอสพูด เขาหันหน้าไปสั่งแก้ว ปีอป และฟาง 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ !!!!  "ทั้งสามโวยพร้อมกัน 

 

 

 

 

                    " แก้วทำกับฟางก็พอแล้วคะ "

 

 

 

 

                    " ใช่คะ แค่สองคนก็พอ  คนอื่นไม่ต้องยุ่ง " ฟางกล่าว

 

 

 

 

                    " แล้วคิดว่าชั้ลอยากจะทำงานร่วมกับพวกเธอนักหรอ " ป๊อปเองก็โวย 

 

 

 

 

 

                    "  แต่นี่เป็นคำสั่งของชั้ลลลลล  !!!!!!  "  บอสทุบโต๊ะ ลุกขึ้นมากล่าวเสียงดังลั่น

 

 

 

 

                    " ไม่ !!!!!!! " ทั้งสามช่วยกันประสานเสียง

 

 

 

 

 

                    "  ช่วยผมเถอะนะครับ ผมไหว้หละ  ลูกสาวผมอกจากบ้านไปเป็นเดือนแล้ว ตอนนี้ยังหาตัวไม่เจอเลย " ทอคำพ่อของทองกวาวรีบเดินเข้ามาในห้อง เมื่อได้ยินเสียงคนในห้องทะเลาะกัน น้ำตาของทองคำมันทำให้คนในห้องสงบลง

 

 

 

 

 

                    " ใช่ แหละพวกแกต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ชั้ลไปอยากให้มีแค่ผู้หญิง  ชั้ลเป็นห่วง " บอสพูดจริงจัง 

 

 

 

 

                    " มีไอพี่ป๊อป ฟางว่าน่าเป็นห่วงมากกว่า " ฟางพูด บอสส่งสายตาดุ  ฟางก้มหน้า

 

 

 

 

                    " ไหนๆ พวกแกก็ไม่ค่อยจะถูกกัน งั้นชั้ลก็ขอให้งานนี้สานสัมพันธ์อันดีระหว่างพนักงานในบริษัทแล้วกัน "บอสพูด

 

 

 

 

                    "บอสสสส !! "  ทุกคนอุทานพร้อมกัน

 

 

 

 

 

                    " ฟาง แกลงพืนที่ไปกับป๊อป ไปหาข้อมูลของพี่คร้าว ผู้ชายที่ทองกวาวรัก ส่วนแก้ว ไปหาข้อมูลของทองกวาว ตกลงตามนี้  เชิญคุณพ่อทานข้าวว่างที่ห้องรับแขกเลยคะ "บอสเหมือนมัดมือชก พูดจบก็ชิงทันที 

 

 

 

 

 

                    " ซวยจริงๆ "  ฟางบ่น

 

 

 

 

                    " โครตซวย " ป๊อปบ่น 

 

 

 

 

                    " ซวยโครตๆ ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยชิบหายวายวอด "  แก้วบ่นยาว 

 

 

 

 

                    " เออ ตกลงเธอโดยไอโทโมะจูบมาใช่มั้ย " ป๊อปยังสงสัยไม่หาย 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปอยากโดนชกปากหรอ " แก้วง้างหมัด 

 

 

 

 

 

                    " ขอโทษๆ ก็แค่อยากรู้อะ " ป๊อปผายมือห้ามเอาไว้ 

 

 

 

 

                    " แก้วเกลียดเพื่อนพี่ เกลียดพี่ด้วย พวกผู้ชายเฮงซวย  แก้วก็สาปให้นกเขาไม่ขัน "   แก้วแค้น

 

 

 

 

                    ป๊อปเอามือกุมเป้าตัวเอง

 

 

 

 

 

 

                    "  เห้ยย  ไม่ได้นะ ไม่ได้  จะแช่งก็แช่งมันคนเดียว ชั้ลไม่เกี่ยว "  ป๊อปโวย  แก้วไม่สน เดินออกจากห้องประชุมไป 

 

 

 

 

 

                    "  ว๊าาาาาา   แย่จัง นกตัวเล็กทีนึงแล้ว  ยังเสือกไม่ขันอีก  เห้ออออ " ฟางเย้ยใส่แล้วเดินเชิดออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  ไอโมะ  มึงทำเหี้ยไรไว้เนี่ย " ป๊อปโทรไปโวยใส่โทโมะ 

 

 

 

 

                    ( แค่จูบ ) โทโมะพูด 

 

 

 

 

                    "แค่จูบแรกเถอะไอสัส  แม่งใช้กำลังกับผู้หญิง เลวไม่มีที่ติ "  ป๊อปด่า 

 

 

 

 

                    (จูบแรกหรอวะ ) โทโมะที่นอนสบายอารมณ์อยู่บนเตียง อึ้งไป รีบลุกขึ้นมานั่งฟังอย่างตั้งใจ

 

 

 

 

 

                    " เออ  แล้วตอนนี้มันก็โกรธมึงมากด้วย แล้วแม่งกูก็ติดร่างแหไปด้วยอีก หึ้ยยย" ป๊อปเครียด

 

 

 

 

                    ( ทำไมวะ )โทโมะสงสัย

 

 

 

 

                    " มันแช่งให้มึงกับกูนกเขาไม่ขัน  แรงชิบหาย "  ป๊อปแทบจะร้องไห้ 

 

 

 

 

                    ( คิดมากทำไมวะ ไม่ได้เป็นจริงสักหน่อย นกเขากูก็ขันปกติ )โทโมะก้มดูนกเขาตัวเอง

 

 

 

 

 

                    " มันอยู่ปกติ แล้วมันขันเหมือนเดิมมั้ยหละ มึงลองทนสอบดูแล้วกัน ไอนี่ยิ่งแช่งใครแล้วเป็นจริงอยู่ด้วย "  ป๊อปเครียด 

 

 

 

 

                    " เห้ย   จริงหรอวะ งั้นกูเช็คนกเขาก่อนนะ แค่นี้นะเว้ย  "  โทโมะตกใจ รีบเช็คสภาพ