เพราะว่ารัก

 
 
 
ฟางจ้ำเท้าเร็วผ่านรั่วบ้านเข้ามาด้วยความโมโห โดยมีอิฐเดินตามหลังมาติด
 
 
" ไอชามา ไอแก้วอยู่ไหน " แก้วตามเสียงหนัก ชักสีหน้าจนชามาใจคอไม่ดี
 
 
 
" เป็นอะไรวะ ไอแก้วมันเมาหลับไปแล้ว " ชามาพูดนิ่มๆ จ้องมองอาการของฟางด้วยความสงสัย หญิงสาวไม่รอช้าถือวิสาสะเดินเข้าไปในบ้านของชามา
 
 
 
" ไอแก้ว ! แกทิ้งทีมงานมาแบบนี้ได้ยังไงวะ รู้มั้ยว่าน้องๆเค้าถามหาแกอยู่ !! " เมื่อเธอเห็นเพื่อนสาวที่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียงภายในห้องของชามา เธอก้โวยวายเสียงดังลั่นหวังจะให้เพื่อนลุกขึ้นมาฟัง แต่ปล่าวเลย แก้วยังคงหลับสนิท
 
 
" ฟางง แก้วมันไม่สบาย " อิฐห้าม ดึงแขนฟางให้ออกมาจากห้อง แต่ฟางไม่ยอม
 
 
 
" เฮียก้เข้าข้างแต่มันอะ มันทิ้งฟางทิ้งเพื่อนร่วมงานมาแบบนี้ได้ยังไง " ฟางโวยไม่เลิก
 
 
 
" แล้วแก้วจะให้มันทนดูคนที่มันแอบรักขอผู้หญิงอื่นแต่งงานอย่างงั้นหรอ " อิฐหลุดปากพูดออกไป
 
 
 
O_O
 
 
 
" พี่หมายความว่ายังไง ??? " ฟางนิ่งไม่เลย
 
 
 
" นี่ฟางไม่รู้หรอว่าแก้วมันคิดยังไงกับโทโมะ " อิฐเริกคิ้วถาม ฟางส่ายหน้าไปมา
 
 
 
" ก้เค้าชอบทะเลาะ ชอบเถียงกัน แล้วไปชอบกันตอนไหนอะ " ฟางเหวอไปเลย
 
 
 
" พี่ก้ไม่รู้เหมือนกัน ตอนแรกพี่เข้าใจว่าไอนั่นมันก้ชอบแก้วเหมือนกัน แต่ไปไงมาไง ไอ้แก้วมันถึงอกหักได้ พี่ก้งงเหมือนกัน " อิฐคิดหนัก  เพราะตอนอยู่ด้วยกันโทโมะเหมือนออกอากาาหึงหวงแก้ว แต่ตอนนี้..... 
 
 
 
" ฟางต้องถามแก้วใช้รู้เรื่อง " 
 
 
 
 
จนถึงตอนเช้า ฟางรีบตื่นขึ้นมาเพื่อถามคำถามที่ยังคาใจอยู่ เธอนั่งจ้องรอจนแก้วตื่น
 
 
พรึบ ! ทันทีที่เห็นดวงตาก้เพื่อนสนิทเปิดกว้างขึ้นมา เธอรีบดึงมือเพื่อนให้ลุกนั่ง
 
 
 
" อื้อออ อะไรวะ " แก้วงัวเงียแกะมือฟางออกแล้วจะนอนต่อ แต่ฟางรั้งเอาไว้
 
 
 
" แกคิดอะไรกับโทโมะ มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหน บอกมา ! " ฟางทำเสียงดุใส่ แก้วนิ่งเงียบไป ไม่อยากพูดถึงอีก
 
 
 
" ไม่อยากพูดถึงแล้วหวะ พอเถอะ " แก้วน้ำตาคลอ
 
 
 
" พอไม่ได้ แกต้องบอกชั้ล เราต้องคุยกันสิ " 
 
 
 
" ก้เหมือนที่แกรุ้นั้นแหละ แต่ตอนไหนชั้ลเองก้ไม่รุ้ รุ้อีกทีก้รุ้สึกไปแล้ววะ  " แก้วพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
" แล้วแกจะเอายังไงต่อวะเนี่ย " ฟางสงสารแก้ว เธอเช็ดน้ำตาให้กับเพื่อนสาวแล้วกอดร่างอีกคนไว้แน่น
 
 
 
" ก้แค่ไม่ได้เจอก้นแล้ว แค่ต่างคนต่างอยู่ ชั้ลจะไม่ทำงานบ้าๆนี่อีกแล้ว ชั้ลจะออกไปหางานอื่นทำ ชั้ลไม่ทำมันแล้ว ฮืออ ฮืออ ฮืออ " แก้วปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย
 
 
" จะบ้าหรอ แล้วแกจะไปทำอะไรวะ " ฟางคลายกอดออก มาคุยกับแก้ว
 
 
 
" งานอะไรก้ได้ แต่งานนี้ไม่ทำอีกแล้ว ชั้ลเคยเห็นแต่รอยยิ้มเสียงหัวเราะของคนที่มีความสุข แต่ชั้ลไม่รู้เลยว่าคนที่ทุกข์จากงานของเราเค้าจะรู้สึกยังไง จนมาตอนนี้.... ชั้ลคงไปทำกับเค้าไว้มาก กรรมมันเลยเล่นงานชั้ล ให้ชั้ลตกอยู่ในสภาพเดียวกับพวกเค้า ฮึก "  แก้วพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
" โธ่ไอแก้วว  " เธอเองก้ไม่รู้จะปลอบอีกคนอย่างไร ได้แต่กอดปลอบให้แก้วได้อุ่นใจขึ้นบ้าง
 
 
 
 
บริษัท
 
 
 
 
แก้วเขียนใบลาออกแล้วเอามาวางใบที่โต๊ะทำงานบอสตั้งแต่เช้า แล้วเก็บของออกไปจนหมด
 
 
 
" กรี๊ดดดด ชั้ลอยากจะบ้า  ใครก้ได้ติดต่อยับแก้วให้ชั้ลที " บอสโวยวายเสียงดังลั่นเมื่อเห็นใบลาออกของแก้ว
 
 
 
" บอสคะ ตืดต่อไม่ได้คะ " พนักงานคนนึงพูด
 
 
 
" ไปเรียกฟางมาหาชั้ลเดี๊ยวนี้ " บอสหัวเสีย ทำอะไรไม่ถูก เขาขยำขยี้ใบลาออกนั้นจนเละ
 
 
 
" ไปตามเพื่อนเธอกลับมาหาชั้ลเดี๊ยวนี้ ชั้ลไม่อนุญาตให้มันลาออก !!! " บอสอาละวาดใส่ฟางจนฟางสะดุ้งหน้าซีดไป
 
 
 
" ฟางก้ไม่รู้ว่าแก้วหายไปไหนคะบอส " ฟางตอบเสียงสั่น
 
 
 
" โกหก ! ไปบอกแก้วว่าชั้ลไม่อนุญาต แล้วให้กล้บมาทำงานให้เร็วที่สุด  !! " 
 
 
 
" ค่ะ " ฟางตอบเสียงเบาแล้วรีบเดินออกจากห้องไป
 
 
 
" พี่ฟาง บอสเป็นอะไรหรอคะ ไม่เคยเห็นบอสโมโหขนาดนี้มาก่อนเลย " เพื่อนสาวร่วมงานทัก
 
 
 
" แก้วมันเขียนใบลาออกตั้งไว้บนโต๊ะบอส แล้วก้เป็นแบบที่เห็นนั้นแหละ " ฟางพูด
 
 
 
" ห๊ะ !!!!