เพราะว่ารัก

 
 
 
                    สาวปากร้ายนั่งหน้าฉงนอยู่ที่โต๊ะประจำตำแหน่งตัวเอง คิดไม่ตกว่าจะออกจากบริษัทได้เยี่ยงไร เมื่ออริหน้าใหม่ลากพวกพ้องมาเฝ้าที่หน้าบริษัทตั้งแต่ช่วงบ่าย
 
 
 
 
 
                    " แกจะออกจากบริษัทยังไงวะ  อริแกอยู่เต็มหน้าบริษัทเลยนะนั่นอะ " ฟางคิดหนักแอบมองลงมาจากชั้นบน 
 
 
 
 
                    " ออกทางด้านหลังได้มั้ยวะ "  แก้วหน้าเครียด
 
 
 
 
                    " มันล้อมทั้งหน้าทั้งหลังเลยวะ คงจะต้องเรียกค๊อปเตอร์ส่วนตัวแล้วมั้งเนี่ย ถึงจะรอดไปได้ " ฟางกวนๆ 
 
 
 
 
                    " รอโพ่งมุงสร้างเถอะคะ ถึงจะได้ไป "  แก้วไม่มีอารมณ์ 
 
 
 
 
 
                    " เมี่ยงเอ้ยย ทำเป็นขึ้น "  ฟางเซ็ง 
 
 
 
 
 
                    " แกกลับบ้านไปก่อนเถอะไป อยู่ที่นี่มันอันตราย " แก้วเป็นห่วง
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลเคยทิ้งแกให้อยู่คนเดียวซะที่ไหนกันวะ " ฟางน้อยใจ 
 
 
 
 
                    " งั้นก็นอนที่นี่มันเลยแล้วกัน ไม่ต้องกลับมันแล้ว ปล่อยพวกแม่งให้รออยู่แบบนั้นแหละ " แก้วเดินจ้ำๆ เข้าไปในห้องบอส แล้วเอาหมอนเอาผ้านวมออกมาปูที่ห้องรับแขก 
 
 
 
 
                    " ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องนั่งรถ ไม่ต้องรอรถติด น้ำก็ไม่ต้องอาบ ฟันก็ไม่ต้องแปลก นอนแม่งกันไปเลยทีเดียว " ฟางล้มตัวลงนอนบนผ้านวม
 
 
 
 
 
 
 
                    บริเวณด้านหน้าบริษัท พรรคพวกของน้องลูกกลิ้ง คนที่อกหักรักคุดจากการที่แก้วไปทำให้มิ้วได้แต่งงานกับพี่แม็ค คนที่เค้าแอบรักมานาน อยู่กันเต็มหน้าบริษัท 
 
 
 
 
                    " นังงูพิษ นังอสรพิษ นางพญางู นางมารร้าย นังเพศยา นังผู้หญิงชั้นต่ำ นังคนสารเลว นังไม่มีความรัก นังนิสัยไม่ดี นังไม่มีหัวใจ นังมารยา "  ต่างคนต่างรุมด่าแก้วกันดังสนั่น
 
 
 
 
 
                    " สารพัดนัง นังที่ว่านี้นังไหนวะ กูแม่งอยากเห็นหน้าจริงๆ ไม่ทำเชี่ยไรไว้วะ คนทั้งหมู่บ้านถึงได้แห่มารุมด่ากันถึงที่นี่ "   โทโมะที่เดินคู่มากับป๊อปถึงกับตะลึง
 
 
 
 
 
                    " เดี๋ยวก็เจอ เชื่อกูเถอะ " ป๊อปเดินฝ่าดงพงไพรเข้าไปในบริษัท 
 
 
 
 
 
                     "  หูกูแทบแตก "  โทโมะบ่นๆ เมื่อเข้ามาในบริษัทได้อย่างปลอดภัย แม้จะต้องฝ่าดงมือดงตีนเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    "  นี่แกจะอาบน้ำที่นี่เลยหรอวะ " ฟางเบิกตากว้าง เมื่อเห็นแก้วนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ถือขันน้ำจะเดินไปอาบน้ำในห้องน้ำ 
 
 
 
 
                    " หรือว่าแกจะนอนแบบไม่อาบน้ำหละ " แก้วหันหลังไปกลับไปถาม แล้วเดินต่อ
 
 
 
 
 
                    " ไอพวกบ้านี้ ก็ไม่ยอมกลับบ้านไปนอนสักที ไม่หิวข้าวกันบ้างหรอวะ " ฟางเหลือบมองดูนาฬิกา ก็บ่นๆ นี่ก็เกือบ 3 ทุ่มแล้ว คนก็ยังอยู่เต็มเหมือนเดิม 
 
 
 
 
 
 
                    "  เห้ยยย !!! ผี !!!  ไอป๊อป ผี!!!!! "   โทโมะกระโดดกอดป๊อป เมื่อเห็นอะไรบางอย่างขาวๆ เดินแว็บผ่านมา 
 
 
 
 
 
                    "  ผีพ่องสิ  อีดวก !!!!  "  แก้วโวย 
 
 
 
 
                    "  เอาอีนางนี่ ปากเสีย "  โทโมะเหลือบมอง ก็เห็นว่าเป็นคน แต่คำด่าของแก้ว มันหน้านัก 
 
 
 
 
                    " แหมะ ด่าผู้หญิงว่า อี  มึงเป็นตุ๊ดหรอคะ "  แก้วเคือง
 
 
 
 
 
                    "  กูไม่ได้เป็นตุ๊ดคะ กูด่าเฉพาะผู้หญิงปากหมาเท่านั้น  " โทโมะไม่ยอม
 
 
 
 
 
                    " นี่มึงว่ากูปากหมาหรอ อีตุ๊ด "  แก้วขึ้น โวยวายจนดังลั่นไปทั้บริษัท 
 
 
 
 
 
                    " แก้วๆ ! มีอะไรวะ "  ฟางตกใจเสียงแก้ว เป้นห่วงเลยรีบวิ่งมาดุ
 
 
 
 
 
                    " อ้าววว  น้องฟางปากเปราะก็อยู่ด้วยหรอคะ "  ป๊อปเห็นฟางก็หาเรื่องทันที
 
 
 
 
                    "  อ้าว อิตุ๊ดนี่  วอนตีนซะแล้ว "  ฟางขึ้น ดึงขันมาจากแก้ว แล้วเขวียงใส่ป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " โอ้ยยย !!  อิเด็กบ้านี่  "  แล้วขันก็ตกลงบนศรีษะอันงดงามของป๊อปอย่างจัง
 
 
 
 
 
 
 
                    หัวหน้าพรรคพวก รีบสั่งให้ทุกคนเงียบๆ เพื่อรอฟังเสียงบ้างอย่างที่ดังมาจากข้างในบริษัท 
 
 
 
 
 
                    " ทำไมอยากมีปัญหาหรอวะ "  เสียงกร่านดังเล็ดลอดออกจากบริษัท หัวหน้ายิ้มกริ่ม แล้วกวักมือส่งสัญญาณให้พวกพ้องเดินตามเข้าไปในบริษัท
 
 
 
 
 
 
 
 
                    "  มาแอบอยู่ที่นี่ นี่เองงงงงงง  "  หญิงคนหนึ่งกล่าว เมื่อเห็นแก้วยืนทะเลาะกับโทโมะอยู่
 
 
 
 
 
                    " ซวยแล้วมั้ยละมึงงง  "  ฟางกุมมือแก้วไว้ เริ่มกลัว เมื่อเห็นกลุ่มประชากรตรงหน้า 
 
 
 
 
                    " อิเด้กลูกกลิ้ง ทำไมพวกมันเยอะแบบนี้วะ "  แก้วหน้าซีด เริ่มเดินถอยหลัง 
 
 
 
 
 
                    " อยากปากมากนัก ซวยแล้วไงละมึง "  ป๊อปเยอะเย้ย  จะเอาตัวรอด แต่พรรคพวกของน้องลูกกลิ้งก็ไม่ยอมปล่อยให้ออกไป 
 
 
 
 
 
                    " หึ ! มึงก็ซวยนะคะ อีพี่ป๊อป อีตุ๊ด  "  ฟางกระซิบเมื่อป๊อปถอยทัพเข้ามาใกล้ฟางกับแก้ว  
 
 
 
 
 
 
 
                    เมื่อกลุ่มของน้องลูกกลิ้งเดินเข้ามาหากลุ่มของแก้วใกล้ขึ้นเรื่อย
 
 
 
 
 
 
                    "  เอาไงดีวะเนี่ย  " โทโมะหน้าซีด เริ่มหวั่นๆ เดินเข้าไปหลบข้างป๊อป 
 
 
 
 
 
                     " รอเชี่ยไรอยู่ หนีสิครับ "  ป๊อปคว้ามือฟางวิ่งหนีเข้าไปหลังบริษัท
 
 
 
 
 
                    " ยื่นซื่อบื่อทำเชี้ยไรครับ วิ่งสิ "  โทโมะคว้ามือแก้วที่ยืนหน้าเหวอมองฟางที่วิ่งไปกับป๊อป วิ่งหนีไปอีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
                    "  เห้ยยยย  ตามมันไปปปปป   "  พวกของน้องลูกกลิ้งวิ่งตามไปติดๆ 
 
 
 
 
 
 
                    "  หยุดก่อนดิ ๆ "  แก้วดึงมือโทโมะให้หยุด 
 
 
 
 
                    "  หยุดไม่ได้ มันมาแล้ววว "  โทโมะเหลือบมองด้านหลัง ก็เห็นคนวิ่งตามมา  เขาดึงมือแก้วให้วิ่งต่อ 
 
 
 
 
 
                    " หยุดก่อนดิโว้ยยยย ผ้าเช็ดตัวมันจะหลุดเนี่ยยย "  แก้วดึงมือโทโมะให้หยุด แล้วดึงมือตัวเองออกจากโทโมะ ก่อนจะนุ่งผ้าให้ดี 
 
 
 
 
 
 
                    "  แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อให้มันดีๆวะ ใส่ผ้าเช็ดตัวทำส้นไรเนี่ย " โทโมะหงุดหงิด โวยใส่แก้ว
 
 
 
 
                    " ก็กูจะไปอาบน้ำ มึงจะให้ใส่ครบชุดไปเลยรึไงวะ บ้าป่าว " แก้วโวยกลับ
 
 
 
 
 
                    "  แม่งเอ้ย ปัญญาอ่อนชิบหาย แล้วนุ่งเสร็จยังเนี่ย "
 
 
 
 
                    " แหกตาดูเอาเองสิวะ ว่าเสร็จแล้วยัง "  แก้ววิ่งต่อ ไม่รอโทโมะ 
 
 
 
 
                    " เอ้า อินังสารพัดนี่ ไม่รอกันเลย "  โทโมะหน้าเหวอ เมื่อเห็นแก้ววิ่งหายไปหน้าตาเฉยไม่รอตัวเองเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
                    "  อีพี่ป๊อป จะลากมือชั้ลมาทำไมเนี่ย "  เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตามมาแล้ว ฟางจึงสบัดมือป๊อปออก 
 
 
 
 
 
                    " เอ้า !! ตามมาทำไมเนี่ย " ป๊อปเองก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเองคว้ามือฟางมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนฟางดวยวายอยู่นี่แหละ 
 
 
 
 
 
                    " เอ้า ก็พี่ลากมือฟางมาอะ "  ฟางงง
 
 
 
 
 
                    " เอี่ย  ลากมาได้ไงวะ สงสัยผีจะอำกู "  ป๊อปทำท่าเหมือนแขยงฟาง
 
 
 
 
                    " กวนตีนชิบหาย "  ฟางเซ็ง หมั่นไส้ป๊อป 
 
 
 
 
                    " เอ้า แล้วนั้นจะไปไหน "  ป๊อปมองซ้ายมองขวา ก็เจอว่าตัวเองอยู่ในที่เปลี่ยว แล้วยิ่งฟางมาเดินหนีเขาแบบนี้ มันทำให้เขาเสียวไปทั้งสันหลัง
 
 
 
 
 
                    " ตามมาอีกทำไมเนี่ย จะกลับบ้านนน "  ฟางรำคาญ 
 
 
 
 
 
                    "  กลับด้วยดิวะ จะมาทิ้งกันแบบนี้ได้ไง "  ป๊อปเริ่มกลัว 
 
 
 
 
 
                    " โอ้ยยยย  ก็กลับไปบ้านตัวเองดิ จะมาเดินตามตูดคนอื่นแบนี้ทำไม " ฟางขมวดคิ้วใส่
 
 
 
 
 
                    "  ก็บ้านชั้ลอยู่ทางนี่อะ "  ป๊อป เดินมงซ้ายมองขวาตลอด 
 
 
 
 
 
 
                    ริมฟุตบาท 
 
 
 
 
 
 
                    " มองไรนักหนาวะ  ไม่เคยเห็นคนหรือไง "  แก้วโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง เม่อเห็นคนในท้องถนนแทบทุกคนที่หันมามองตน แล้วซุบซิบนินทา
 
 
 
 
 
                    " ฉีกตาดูสภาพตัวเองเถอะ แล้วจะเจอคำตอบ "  โทโมะมองแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้า
 
 
 
 
 
                    " เห้ยยย  ทำไงดีวะ  "  แก้วเอามือปิดอกตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
                    พรึบ !!  เเจ็คเก็ต ถูกโยนใส่หน้าแก้วอย่างไม่ใยดี
 
 
 
 
 
 
                    "  นี่คือให้ยืมใช่มั้ย " แก้วคว้าเสื้อที่คลุมหน้าตัวเองมาดู
 
 
 
 
 
                    " เออ "  เขาตอบด้วยสีหน้าที่นิ่งสนิท
 
 
 
 
 
                    " เหอะ "
 
 
 
 
 
                    " แล้วนี่จะเอายังไง  จะกลับยังไง " โทโมะถาม
 
 
 
 
 
                    " ก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านนะสิ "  แก้วยืนชะเง้อมองแท็กซี่
 
 
 
 
                    " สภาพนี่เนี่ยนะ   คงจะถึงบ้านหรอก "  โทโมะมองแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้า 
 
 
 
 
 
                    " เรื่องของชั้ลเถอะ "  แก้วไม่สน ขึ้นไปนั่งบนแท็กซี่หน้าตาเฉย  แท็กซี่เหมือนมองทางกระจกตาค้าง  โทโมะระแวง ไม่ค่อยไว้ใจ
 
 
 
 
 
                    " ขยับ ชั้ลจะกลับบ้านด้วย "  แล้วเขก็ผลักแก้วให้เข้าไปนั่งข้างใน ก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออกแล้วซัดใส่ขาอ่อนแก้ว
 
 
 
 
 
                    " ถอดเสื้อทำโพ่งงง "  แก้วชักสีหน้าใส่
 
 
 
 
 
                    " อย่าปากมากเถอะ เดี๋ยวกุก้ปล่อยให้แม่งลากไปปล้ำหรอก "  โทโมะหมั่นไส้แก้ว กระชากคอขาวเข้ามาใกล้กอนจะกระซิบบอก
 
 
 
 
                    แก้วเงยมองแท็กซี่ เมื่อเห็นสายตาหื่นๆของเขา ก็ผวา นั่งนิ่งเงียบตลอดทาง