เพราะว่ารัก

 

 

 

 

                     แท็กซี่ขับมาจอดหน้าคอนโดหรูใจกลางเมืองหลวง พร้อมกับสาวร่างบางที่กระเถิบลงจากรถ ก่อนที่หนุ่มหน้าหล่ออีกคนจะตามลงมา 

 

 

 

 

                    " อ่าว แล้วนี่ลงมาทำไมอีก "  แก้วหันกลับไปมองโทโมะ ที่กำลังเดินตามเธอขึ้นไปข้างบน

 

 

 

 

                    " แล้วจะให้ชั้ลกลับไปในสภาพแบบนี้หรอคะ คุณสารพัดนัง " โทโมะประชด

 

 

 

 

                    " เรื่องเยอะชิบหาย "  แก้วขมวดคิ้วใส่อย่างเซ็งอารมณ์ เธอเดินนำโทโมะเข้าไปในห้องน้ำชั้นล่างของคอนโด แล้วถอดเสื้อของโทโมะที่เธอสวมใส่อยู่คืนให้กับเขา ก่อนจะกระชับผ้าขนหนูให้แน่นขึ้น 

 

 

 

 

 

                    "  ห๊ะ ! "   โทโมะยืนมึนงงในความกล้าของแก้ว  นี่เธอมีแค่ผ้าขนหนูคลุมร่างอยู่แค่ผืนเดียวนะ   ไม่คิดจะหายเลยหรือไงวะ 

 

 

 

 

 

                    " ได้เสื้อคืนแล้วก็กลับไปดิ "  แก้วโยนเสื้อให้อกแกร่ง

 

 

 

 

 

                    " .... "  เขายังยืนมึนตึง มองเธอตาไม่กระพริบ 

 

 

 

 

 

                    " อย่าบอกนะ ว่ามีอารมณ์  วันนี้ชั้ลไม่มีอารมร์ด้วยหรอกนะ ค่อยวันหลังก็แล้วกัน "  แก้วพูดออกไปอย่างหน้าตาเฉย ไม่สะทกสะท้าน ไม่ได้รู้สึกอายอะไรเลย เธอพูดจบก็เดินขึ้นคอนโดไป ทิ้งให้โทโมะ ยืนตาค้างอยู่ลำพัง 

 

 

 

 

 

                    " ไอนี่ ท่าจะประสาทแดก "  เขาเองก็ไม่เคยเจอผู้หญิงกล้าขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

                    ด้านหน้าคอนโดเดียวกัน ฟางที่เดินนำหน้าป๊อปมาที่คอนโด เธอหยุดกึก เมื่อถึงประตูทางเข้า แล้วหันขวับไปหาป๊อป 

 

 

 

 

                    " จะตามขึ้นไปส่งที่ห้องเลยมั้ย " ฟางประชด

 

 

 

 

 

                    " ก็กูไม่มีตังค์กลับบ้านนิวะ จะให้ทำยังไง "  ป๊อปขมวดคิ้ว

 

 

 

 

 

                    " หึ ! แผนแอ้มผู้หญิงของพี่นี่อย่างกากเลยนะคะ  กูไม่ได้โง่นะคะพี่ป๊อป " ฟางเข้าใจว่าป๊อปจะหลอกขึ้นคอนโด 

 

 

 

 

 

                    " เช็คสารรูปตัวเองก่อนนะคะน้องฟาง  อย่างกับกระดานโต้คลื่นแบบนี้ ให้ฟรีกูยังโกรธเลยคะ " ป๊อปมองฟางด้วยหางตา 

 

 

 

 

                    " มึงหล่อตายแหละคะ อีพี่ปอป " ฟางเคือง

 

 

 

 

 

                    " เอ้าไอป๊อป มึงมาที่นี่ได้ไงวะ "  โทโมะที่กำลังเดินออกจากคอนโด บังเอิญเจอกับป๊อปที่หน้าประตู 

 

 

 

 

 

                    " ว่าแต่มึงเถอะ มาที่นี่ได้ยังไง " ป๊อปสงสัย

 

 

 

 

 

                    " กูวิ่งมากับคุณนายสารพัดนาง " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                    " เออ กูก็เหมือนกัน   ' ป๊อปเหล่ไปที่ฟาง

 

 

 

 

 

                    "  งั้นกลับเถอะ ไร้สาระมามากแล้ว "  โทโมะบ่น  ฟางแบะปากใส่อย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

                    " ปากหมาเหมือนกันเดะ " เธอบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว แล้วเดินขึ้นคอนโดไป 

 

 

 

 

 

 

 

                    ช่วงเช้าของวันใหม่  

 

 

 

 

 

 

                    " กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด   ใครมาทำบริษัทของชั้ลพังยับเยินขนาดนี้  " บอสที่เพิ่งจะเข้ามาในบริษัท ปี๊ดแตก เมื่อเห็นสภาพที่ทำงานตัวเองเละเป็นโจ๊ก 

 

 

 

 

 

                    พนักงานที่ยืนทำความสะอาดต่างยืนก้มหน้ารับกรรม 

 

 

 

 

 

 

                    "  ไอตามนังเด็กแก้วมาพบชั้ลเดี๋ยวนี้ "  บอสใส่อารมณ์ก่อจะกระแทกเท้าเข้าไปนั่งในห้องทำงาน 

 

 

 

 

 

 

                    "  คะ บอส "  แก้วเองก็มีอารมณ์ไม่ต่างจากบอสเท่าไหร่  เธอนั่งหน้าหยิกงอ พร้อมกับคำชมจากบอสอย่างตั้งใจ

 

 

 

 

                    " แกรู้หรือเปล่าว่าแกทำอะไรลงไปปปปปป  บริษัทชั้ลต้อมาเสียหายเพราะแก เพราะแก เพราะแกคนเดียว เอียว เอียว "  บอสด่าลั่นจนเสียงสะท้อนออกมาข้างนอกห้อง พนักงานที่ยืนแอบฟังอยู่นอกห้องถึงกับผวา

 

 

 

 

 

                    " งั้นก็ไล่แก้วออกสิ "   เพราะชั้ลอยากจะออกอยู่แล้วววว  

 

 

 

 

 

                    " ไม่ !!!!  "  บอสตะคอกใส่ เขาทำหน้าดุใส่แก้ว แก้วนั่งนิ่งไม่รู้ร้อนรู้หวาน เธอนั่งเขี่ยขี้เล็บอยูตรงหน้าของบอส

 

 

 

 

 

                    " โอเคๆ ชั้ลจะยกโทษให้แก แต่ช่วยไอเคลียเรื่องนังน้องลูกกลิ้งนี้ให้เรียบร้อยด้วย อย่าให้มันมาอาละวาดที่นี่อีก " บอสจำยอม เพราะไม่อยากเสีคนทำงานเก่งๆอย่างแก้วไป 

 

 

 

 

 

                    " หมดธุระแล้วใช่มั้ยคะ    งั้นแก้วขอตัว " แก้วยืนเฉยหน้าขึ้น แล้วเดินสะบัดก้นออกไป 

 

 

 

 

 

                     " นังเด็กนี่ !  ถ้าแกไม่ใช่เป็นคนหาผัวให้ชั้ล ชั้ลจะไม่ไว้หน้าสวยๆของแกแน่นอน ชั้ลสาบาน "  บอสหมั่นไส้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

                    "  เมื่อวานก็เกือบโดนรุมกระทืบ วันนี้ก็โดนด่า  แม่งโชคดีเหี้ยๆเลยจิมๆ " ป๊อปมาเยอะเย้ย  

 

 

 

 

 

                    "  ขอบคุณมาก สำหรับกำลังใจ " แก้วยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร ก่อนจะยุบยิ้มอย่างเร็ว แล้วฉายสายตาดุใส่ป๊อป ป๊อปแบะปากใส่ 

 

 

 

 

 

                    "  บอสว่ายังไงบ้างแก "  ฟางแกล้งป๊อป เธอเดินกระแทกป๊อปจนเซ แล้วตรงเข้าไปหาแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " ก็ไม่มีอะไรหนิ เพราั้ลมันลูกรักอยู่แล้ว "  แก้วเย้ยกลับ เธอเบียดป๊อป แล้วเดินเชิดออกไป 

 

 

 

 

 

                    " ผิดกับลูกชัง ที่ทำอะไรๆ ก็ไม่ได้ดั่งใจ " ฟางซ้ำรอยเดิม ป๊อปง้างหมัด แกล้งฟาง ฟางรีบวิ่งตามแก้วไป 

 

 

 

 

 

                    เรือนหอของมิ้ว และแม็ค 

 

 

 

 

 

                    " คงจะมีแต่พี่แม็คแหละคะที่จะปรามลูกกลิ้งเค้าได้ " แก้วอ้อนวอนแม๊ค 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ต้องห่วงนะแก้ว พี่จะจัดการเรื่องนี้เอง " แม็ครับคำ 

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากนะคะพี่แม็ค  แต่พี่ต้องคุยกับเค้าดีๆนะคะ "  พูดไปก็สงสารลูกกลิ้งเหมือนกันนั้นแหละคะ แอบรักพี่แม็คนี่มาตั้งนาน สุดท้ายเค้าก็เลือกคนอื่น

 

 

 

 

 

                    " ครับ "  แม็คหนักใจ 

 

 

 

 

 

                    สถานนี้นัดหมาย ที่แม็ตคนัดให้ลูกกลิ้งออกมาเจอ โดยที่แม็คขอมาคนเดียว ม่อยากให้มิ้วเข้ามามีปัญหาด้วย  ทั้งคู่นัดกันที่สวนสาธารณะ แม้บรรยากาศจะดูร่มเย็น แต่เหมือนใจของลูกกลิ้งจะไม่เป็นเช่นนั้นเลย ใจเธอร้อนราวกับแสงแดดประเทศซาอุ ตาเธอเริ่มลุกเป็นไฟเมื่อเจอแม็ค อารมณ์เธอราวกับทั้งรักทั้งชัง 

 

 

 

 

 

                    " จะด่าจะว่าอะไรก็รีบๆพูดมาเลยคะ " เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาคนที่เธอรัก 

 

 

 

 

                    " พี่ขอโทษ "   ขอโทษที่ไม่สามารถรักเธอได้

 

 

 

 

 

                    " พี่จะขอโทษน้องเรื่องอะไร "  เธอดูอ่อนโยนขึ้น เมื่อได้ยินคำขอโทษจากอีกฝาย

 

 

 

 

 

                    " ที่พี่ทำให้น้องเสียใจ ที่พี่ทำให้น้องไม่สบายใจ  เริ่มต้นชีวิตใหม่เถอะนะครับ " แม็คขอร้อง

 

 

 

 

                    " กลับมาหาน้องสิ แล้วน้องจะหยุดทุกอย่าง น้องจะกลับไปเป็นคนเดิม น้องจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ "ลูกกลิ้งน้ำตาไหล แววตาเธอดูปวดร้าวเหลือเกิน 

 

 

 

 

 

                    " น้องก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้  เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้นะลูกกลิ้ง " แม็คแค่อยากให้ลูกกลิ้งเข้าใจ แต่เหมือนเธอจะไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

                    " พี่รักมันได้ แต่ทำไมพี่รักน้องไม่ได้  น้องไม่ดีตรงไหนหรอ พี่บอกมาสิ ว่าน้องไม่ดีตรงไหน "  ลูกกลิ้งร้องไห้โฮ 

 

 

 

 

 

                    "  ก็เหมือนที่เอ็งรักข้าไม่ได้นั้นแหละ "  ลูกพร้าวเดินออกมาจากที่ซ้อน  ลูกพร้าวคือผู้ชายคนหนึ่งที่แอบรักลูกกลิ้งมานาน หากแต่ลูกกลิ้งไม่เคยเหลียวแลเขาเลยแม้แต่น้อย 

 

 

 

 

 

                    " มึงดูสภาพมึงก่อนเถอะ ใครมันจะไปรักลง "  ลูกกลิ้งหันขวับมาด่าลูกพร้าว  เขาก้มดูสภาพตัวเอง

 

 

 

 

 

                    เออวะ ! ลูกกลิ้งพูดถูก สภาพไม่ต่างจากตัวออะไรสักอย่าง ที่เพิ่งมุดดินขึ้นมามองโลก  เสื้อผ้าหน้าผมดูมอมแมมมาก   แต่ก็เอาเถอะ เรื่องความรักมันอยู่ที่ใจ  ใจคือองค์ประกอบสำคัญ รูปร่าง หน้าตา เสื้อผ้าและทรงผม ก็แค่องค์ประกอบ

 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงก็ดูสภาพมึงก่อนเถอะ มีแต่เหี้ยแบบกูนี้แหละที่รักมึง คนอื่นเค้าไม่ชายตามองมึงหรอก " ลูกพร้าวเขาขึ้นแล้วละฮะท่านผู้ชม 

 

 

 

 

                    " แล้วมึงมารักกูทำไม " ลูกกลิ้งเดินมาหาพร้าว 

 

 

 

 

 

                    "  ก็กูรักมึงไปแล้วหนิ  มึงจะให้กูทำยังไงได้วะลูกกลิ้ง "  พร้าวเข้าสู้โหมดดราม่าอีกครั้ง แต่แววตาของเขาครั้งนี้ มันทำให้ลูกกลิ้งรับรู้ถึงความรักที่เขามีให้ 

 

 

 

 

 

                    " มึงรักกูทั้งๆที่กูไม่รักมึงเนี่ยนะ " ลูกกลิ้งแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

 

 

 

 

                    "  ความรักของกู ไม่ต้องการผลตอบแทนหรอกนะ แค่กูได้รักมึงก็พอแล้ว " ลูกพร้าวทำซึ่ง

 

 

 

 

 

                    " ถ้ามึงพอแล้วมึงก็กลับไปได้แล้วนะ  กู จะ ง้อ พี่แม็คต่อ !!!! " ลูกกลิ้งตะคอกใส่ลูกพร้าว  เขาอึ้งไปกับการกระทำของลูกกลิ้งที่ดูเหมือนไม่แคร์เขาเลยแม้แต่น้อย 

 

 

 

 

 

                     " เห็นมั้ยครับ  ว่าความรักมันไม่ได้ชนะทุกอย่าง  ความรักมันมักจะแพ้คนที่ไม่รักครับ " ลูกพร้าวทั้งสิ้นหวังและผิดหวังกับรักครั้งนี้ เขาเดินคอตกกลับไปอย่างคนหมดแรง

 

 

 

 

 

                    " ทีนี่ลูกกลิ้งเข้าใจพี่แล้วยัง ต่อให้ลูกพร้าวรักลูกกลิ้งขนาดไหน ถ้าลูกกลิ้งไม่รักก็คือไม่รัก  ใช่มั้ย "  แม็คถาม 

 

 

 

 

 

                    " แล้วจะให้ลูกกลิ้งรักเค้าได้ยังไง ก็เค้าไม่หล่อ ไม่รวย ไม่แสนดีเหมือนพี่แม็ค " ลูกกลิ้งพูด 

 

 

 

 

 

                    " นี่พี่ทำให้ลูกกลิ้งเสียน้ำตามาหลายครั้ง ลูกกลิ้งยังคิดว่าพี่ดีอีกหรอ " แม็คย้อนถาม 

 

 

 

 

                    " .... " ลูกกลิ้งนิ่งคิด 

 

 

 

 

 

                    " ลูกพร้าวเค้าทำดีกับลูกกลิ้งมากกว่าที่พี่ทำอีกนะ  ลูกกลิ้งมองความดีของพร้าวไม่เห็นเลยหรอ " แม็คพูด 

 

 

 

 

 

                    " .... "

 

 

 

 

 

                    " ตอนนี้ลูกกลิ้งเหมือนกับคนที่วิ่งตามหาความรักอยู่นะ  ทั้งๆที่ความรักมันอยู่ใกล้ตัวลูกกลิ้งมากแล้ว แต่ลูกกลิ้งก็ดันวิ่งหนีมันออกมาเอง "  แม็คพูดต่อ 

 

 

 

 

 

                    " แค่เค้าไม่หล่อ  " ลูกกลิ้งก้มหน้า

 

 

 

 

 

                    " แล้วเค้าทำให้ลูกกลิ้งมีความสุขได้หรือเปล่าหละ คิดดูดีๆนะ ว่าสิ่งสำคัญของความรัก  สำหรับลูกกลิ้งมันคืออะไร  ระหว่าง ความหล่อ  กับความสุข "  แม็คแตะบ่าลูกกลิ้งเป็นการให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากนะคะพี่แม็ค "  ลูกกลิ้งน้ำตาปริ่ม เงยมองหน้าแม็ค  

 

 

 

 

 

                    " ลองเปิดโอกาสให้เค้านะ  แล้วน้องจะพบกับความสุขที่แท้จริง " แม็คพูด 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่แม็ค "  ลูกกลิ้งยิ้มให้แม็ค แล้ววิ่งไปตามลูกพร้าว 

 

 

 

 

 

 

                    "  เทพบุตรของอีแก้วว  "  แก้วปลิ้มปริ่มกับการกระทำของแม็ค  

 

 

 

 

                    " นี่ถ้าได้แบบนี้สักคนนะคะ  แม่จะแก้ผ้าวิ่งรอบส่วนสาธารณะเลย  "  ฟางเองก็ปลื้มแม็คไม่ต่างจากแก้ว

 

 

 

 

                    " ชาติหน้าเถอะครับน้องฟาง ชาตินี่ทำบุญมาน้อยนัก คงจะไม่มีวสนาได้แก้ผ้าวิ่งรอบสวนนี้หรอก "  ป๊อปพุด 

 

 

 

 

 

                    " นี่จะตามมาทำไมเนี่ยย  "  ฟางรำคาญป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " บอสให้ตามมาดูผลงาน แล้วทุกอย่างก็ไปได้สวย "  ป๊อปมองลูกกลิ้งที่เดินตามง้อลูกพร้าวอยู่