รักเธอแค่คนเดียว...
7.9
เขียนโดย flame
วันที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.51 น.
30 chapter
91 วิจารณ์
48.33K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 15.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผับKM_KZ
ร่างบางในชุดเดรสเกาะสีดำเดินเข้ามาในผับ ก่อนที่สายตาของเธอจะกวาดมองไปรอบๆ แล้วสะดุดเข้าที่ร่างสูงของใครคนหนึ่งที่กำลังนัวเนียอยู่กับสาวสวยร่างอวบอย่างไม่อายสายตาของคนที่มองอยู่เลยสักนิด
ขาเรียวก้าวเดินตรงไปยังร่างของคนสองคนที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่เธอจะกระชากแขนของสาวสวยที่กำลังจูบกับร่างสูงอย่างแรง
"โอ๊ย!"เสียงหวานร้องออกมาแล้วจับมือของคนที่กระชากแขนเธออย่างแรงที่บีบแขนของเธอราวกับจะหักแขนเธอยังไงยังงั้น
"ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ!"สาวสวยร้องบอก คนที่กำแขนเธอแน่น
เพี๊ย!
"อย่ามายุ่งกับผัวฉัน!!!"ร่างบางบอกเสียงเหี้ยม หลังจากที่มือเรียวอีกข้างตบเข้าที่ใบหน้าสวยอย่างแรงจนเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก
"อะ อะไรนะ!? ผัวเธอเหรอ!?"สาวสวยถามอย่างตกใจ เพราะเธอไม่คิดว่าร่างสูงที่จูบกับเธออย่างดูดดื่มจะมีเมียแล้ว
"ใช่!!! ออกไปได้แล้ว!!!"ตวาดเสียงดัง จนสาวสวยรีบเดินออกไปทันที
เมื่อสาวสวยเดินออกไป ร่างบางก็หันกลับมามองร่างสูงที่นั่งดื่มเหล้าอย่างสบายอารมณ์ ไม่สนใจในสิ่งที่เธอทำสักนิด จนเธอรู้สึกหงุดหงิด
"เป็นอะไร?"เสียงทุ้มเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าเธอกระแทกตัวนั่งลงข้างๆ เขาอย่างแรง
"ผัวนอกใจ คุณคิดว่าฉันเป็นอะไรอีกล่ะ!?"ร่างบางถามกลับเสียงขุ่น
"อะไรกัน? ผมก็เป็นของผมแบบนี้ ยังไม่ชินอีกเหรอ?"
"ไม่! ฉันไม่มีวันชินกับนิสัยเจ้าชู้ของคุณ!"
"เหรอ... งั้นก็เลิกยุ่งกับผมสิ คุณก็รู้ว่าผมไม่มีวันหยุดอยู่ที่คุณ!"
"ไทชิ!!!"
"จะเรียกทำไม? ผมได้ข่าวว่าคุณกำลังจับไอ้โทโมะอยู่นี่ ทำไมไม่ไปไล่จับมันให้อยู่ล่ะ?"ไทชิพูดแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเย้ยหยัน
"อ๋อ! แล้วอย่าไปทำแบบนั้นกับคนอื่นอีกล่ะ เพราะผมกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน!"พูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที โดยไม่สนใจร่างบางที่นั่งเม้มปากตัวเองแน่นกับคำพูดที่ไร้เยื่อใยของเขา
น้ำตาหยดใสไหลลงมาอย่างช้าๆ เมื่อคิดถึงใครอีกคนที่คอยดูแลเธอเวลาที่เธอทุกข์ใจ แต่... ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว...
'ขอโทษนะ... กวิน'ร่างบางคิดในใจ ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วลุกเดินออกไปทันที
วันต่อมา
บ้านไทยานนท์
หวายมาที่บ้านของโทโมะ เพื่อที่จะดักรอชายหนุ่ม แต่สายตาของเธอก็สะดุดเข้ากับร่างบางของใครอีกคนที่นั่งหันหลังให้เธออยู่ในห้องรับแขกกับคุณหญิงมาซากิ
"อ้าว หนูหวายมาทำอะไรแต่เช้าลูก?"คุณหญิงมาซากิเอ่ยถาม เมื่อหันเจอหวายที่ยืนอยู่ห้องรับแขก
"สวัสดีค่ะคุณป้า"หวายเดินเข้าไปในห้องรับแขก ก่อนจะยกมือไหว้คุณหญิงมาซากิ แล้วหันมามองอีกคนที่นั่งอยู่ด้วย
"อ้าว คุณแก้ว สวัสดีค่ะ มาทำอะไรที่บ้านพี่โทโมะแต่เช้าล่ะค่ะ?"หวายเอ่ยทัก ก่อนจะถามออกไปด้วยความสงสัย
"สวัสดีค่ะคุณหวาย พอดีว่าพี่โมะโทรตามให้ดิฉันมาที่นี่แต่เช้าน่ะค่ะ"แก้วตอบทั้งรอยยิ้ม หากแต่ในใจเธอไม่ได้ยิ้มตามไปด้วยที่ได้เจอหวาย
"มาทำไมเหรอค่ะ?"
"เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอกลูก เอ๋ ว่าแต่หนูเถอะมาทำอะไรแต่เช้าจ๊ะ?"คุณหญิงมาซากิเอ่ยขัด เพราะไม่อยากให้แก้วกับหวายต้องมาทะเลาะกันในบ้านของนาง เพราะลูกชายของนางดันบอกว่าต้องการแต่งงานกับแก้วภายใน3เดือน
"ก็มาหาพี่โทโมะน่ะค่ะ ว่าจะชวนไปทานข้าวข้างนอกสักหน่อยค่ะ"หวายตอบแล้วหันมายิ้มให้กับแก้ว
"คงไม่ได้หรอกครับ เพราะผมกับแก้วกำลังจะไปลองชุดกัน"เสียงทุ้มของโทโมะดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันมามองเขาทันที
"ลองชุด? ชุดอะไรเหรอค่ะ?"หวายถามอย่างสงสัย
"ชุดแต่งงานน่ะครับ"โทโมะตอบเสียงเรียบ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ แก้ว มือหนาโอบเอวบางของแก้วไว้หลวมๆ
หวายนิ่งไปทันที ก่อนจะหันมามองคุณหญิงมาซากิที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ
"มะ หมายความว่ายังไงค่ะคุณป้า?"
"เอ่อ... คือว่า... เอ่อ..."คุณหญิงมาซากิอ้ำอึ้งอยู่นาน เพราะนางไม่รู้ว่าจะตอบหญิงสาวไปอย่างไรดี
"ก็หมายความว่าผมกับแก้วกำลังจะแต่งงานกันไงครับ"โทโมะที่เห็นว่ามารดาไม่ยังตอบ จึงตอบเอง ทำให้หวายหันกลับมามองเขาอีกครั้ง
"เป็นไปไม่ได้! แล้วหวายล่ะ? ฉันเป็นว่าที่คู่หมั้นคุณนะโทโมะ! คุณป้าจะทำแบบนี้กับหวายไม่นะค่ะ!"หวายโวยวายเสียงดัง เมื่อได้ยินในสิ่งที่ชายหนุ่มบอก
"เอ่อ... ป้า..."คุณหญิงมาซากิพูดยังไม่ทันจบ โทโมะก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ? ในเมื่อผมกับแก้วเรารักกัน อีกอย่าง... ถ้าคิดจะจับผมเพื่อพยุงฐานะของคุณล่ะก็ มันไม่สำเร็จหรอกครับ ผมรู้หมดทุกอย่างที่เกี่ยวกับครอบครัวของคุณแล้ว"
"หมายความว่าไงตาโมะ?"คุณหญิงมาซากิหันมาถามลูกชายอย่างสงสัย
"ก็ครอบครัวของเธอกำลังจะล้มละลายไงครับ ถึงได้มาหาคุณแม่ เพราะต้องการเอาเงินไปใช้หนี้เกือบร้อยล้าน"
คุณหญิงมาซากินิ่งไปทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกชายของนางบอก นางไม่เคยรู้มาก่อนว่าสาวสวยไฮโซที่นางเลือกกำลังจะล้มละลาย
"มะ ไม่จริงนะค่ะคุณป้า! คุณพูดบ้าอะไรของคุณ!"หวายรีบปฏิเสธทันที
"ไม่จริงอะไรครับคุณหวาย นี่คุณคงไม่รู้สินะว่าถูกไอ้ไทชิมันหลอกจนล้มละลายแบบนี้"
"มะ หมายความว่าไง!?"
"ก็ที่พวกคุณล้มละลาย เพราะมันนั่นแหละ มันหลอกคุณให้ทิ้งกวิน และหลอกให้พ่อคุณร่วมลงทุ่นจนหมดตัวไง"
"มะ ไม่จริง... คุณโกหก! ไทชิจะหลอกฉันทำไม? ในเมื่อฉันกับเขา..."
"มันไม่เคยรักคุณหรอก ที่มันทำเพราะต้องการแก้แค้นพ่อคุณต่างหาก"
หวายนิ่งไปทันที เมื่อได้ยินในสิ่งที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนจากปากของโทโมะ น้ำตาหยดใสไหลลงมาอย่างช้าๆมือบางยกขึ้นกุมหัวทันที
"กรี๊ด!!!"
--------------------------------------------
มาแล้วๆๆๆๆๆ
อัพให้แล้วน๊าาาาาาา
หายไปหลายวันคิดถึงกันบ้างหรือเปล่าน๊าาาาาาา
ยังไงก็เม้นและติดตามกันได้แล้วนะค่ะ
ร่างบางในชุดเดรสเกาะสีดำเดินเข้ามาในผับ ก่อนที่สายตาของเธอจะกวาดมองไปรอบๆ แล้วสะดุดเข้าที่ร่างสูงของใครคนหนึ่งที่กำลังนัวเนียอยู่กับสาวสวยร่างอวบอย่างไม่อายสายตาของคนที่มองอยู่เลยสักนิด
ขาเรียวก้าวเดินตรงไปยังร่างของคนสองคนที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่เธอจะกระชากแขนของสาวสวยที่กำลังจูบกับร่างสูงอย่างแรง
"โอ๊ย!"เสียงหวานร้องออกมาแล้วจับมือของคนที่กระชากแขนเธออย่างแรงที่บีบแขนของเธอราวกับจะหักแขนเธอยังไงยังงั้น
"ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ!"สาวสวยร้องบอก คนที่กำแขนเธอแน่น
เพี๊ย!
"อย่ามายุ่งกับผัวฉัน!!!"ร่างบางบอกเสียงเหี้ยม หลังจากที่มือเรียวอีกข้างตบเข้าที่ใบหน้าสวยอย่างแรงจนเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก
"อะ อะไรนะ!? ผัวเธอเหรอ!?"สาวสวยถามอย่างตกใจ เพราะเธอไม่คิดว่าร่างสูงที่จูบกับเธออย่างดูดดื่มจะมีเมียแล้ว
"ใช่!!! ออกไปได้แล้ว!!!"ตวาดเสียงดัง จนสาวสวยรีบเดินออกไปทันที
เมื่อสาวสวยเดินออกไป ร่างบางก็หันกลับมามองร่างสูงที่นั่งดื่มเหล้าอย่างสบายอารมณ์ ไม่สนใจในสิ่งที่เธอทำสักนิด จนเธอรู้สึกหงุดหงิด
"เป็นอะไร?"เสียงทุ้มเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าเธอกระแทกตัวนั่งลงข้างๆ เขาอย่างแรง
"ผัวนอกใจ คุณคิดว่าฉันเป็นอะไรอีกล่ะ!?"ร่างบางถามกลับเสียงขุ่น
"อะไรกัน? ผมก็เป็นของผมแบบนี้ ยังไม่ชินอีกเหรอ?"
"ไม่! ฉันไม่มีวันชินกับนิสัยเจ้าชู้ของคุณ!"
"เหรอ... งั้นก็เลิกยุ่งกับผมสิ คุณก็รู้ว่าผมไม่มีวันหยุดอยู่ที่คุณ!"
"ไทชิ!!!"
"จะเรียกทำไม? ผมได้ข่าวว่าคุณกำลังจับไอ้โทโมะอยู่นี่ ทำไมไม่ไปไล่จับมันให้อยู่ล่ะ?"ไทชิพูดแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเย้ยหยัน
"อ๋อ! แล้วอย่าไปทำแบบนั้นกับคนอื่นอีกล่ะ เพราะผมกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน!"พูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที โดยไม่สนใจร่างบางที่นั่งเม้มปากตัวเองแน่นกับคำพูดที่ไร้เยื่อใยของเขา
น้ำตาหยดใสไหลลงมาอย่างช้าๆ เมื่อคิดถึงใครอีกคนที่คอยดูแลเธอเวลาที่เธอทุกข์ใจ แต่... ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว...
'ขอโทษนะ... กวิน'ร่างบางคิดในใจ ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วลุกเดินออกไปทันที
วันต่อมา
บ้านไทยานนท์
หวายมาที่บ้านของโทโมะ เพื่อที่จะดักรอชายหนุ่ม แต่สายตาของเธอก็สะดุดเข้ากับร่างบางของใครอีกคนที่นั่งหันหลังให้เธออยู่ในห้องรับแขกกับคุณหญิงมาซากิ
"อ้าว หนูหวายมาทำอะไรแต่เช้าลูก?"คุณหญิงมาซากิเอ่ยถาม เมื่อหันเจอหวายที่ยืนอยู่ห้องรับแขก
"สวัสดีค่ะคุณป้า"หวายเดินเข้าไปในห้องรับแขก ก่อนจะยกมือไหว้คุณหญิงมาซากิ แล้วหันมามองอีกคนที่นั่งอยู่ด้วย
"อ้าว คุณแก้ว สวัสดีค่ะ มาทำอะไรที่บ้านพี่โทโมะแต่เช้าล่ะค่ะ?"หวายเอ่ยทัก ก่อนจะถามออกไปด้วยความสงสัย
"สวัสดีค่ะคุณหวาย พอดีว่าพี่โมะโทรตามให้ดิฉันมาที่นี่แต่เช้าน่ะค่ะ"แก้วตอบทั้งรอยยิ้ม หากแต่ในใจเธอไม่ได้ยิ้มตามไปด้วยที่ได้เจอหวาย
"มาทำไมเหรอค่ะ?"
"เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอกลูก เอ๋ ว่าแต่หนูเถอะมาทำอะไรแต่เช้าจ๊ะ?"คุณหญิงมาซากิเอ่ยขัด เพราะไม่อยากให้แก้วกับหวายต้องมาทะเลาะกันในบ้านของนาง เพราะลูกชายของนางดันบอกว่าต้องการแต่งงานกับแก้วภายใน3เดือน
"ก็มาหาพี่โทโมะน่ะค่ะ ว่าจะชวนไปทานข้าวข้างนอกสักหน่อยค่ะ"หวายตอบแล้วหันมายิ้มให้กับแก้ว
"คงไม่ได้หรอกครับ เพราะผมกับแก้วกำลังจะไปลองชุดกัน"เสียงทุ้มของโทโมะดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันมามองเขาทันที
"ลองชุด? ชุดอะไรเหรอค่ะ?"หวายถามอย่างสงสัย
"ชุดแต่งงานน่ะครับ"โทโมะตอบเสียงเรียบ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ แก้ว มือหนาโอบเอวบางของแก้วไว้หลวมๆ
หวายนิ่งไปทันที ก่อนจะหันมามองคุณหญิงมาซากิที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ
"มะ หมายความว่ายังไงค่ะคุณป้า?"
"เอ่อ... คือว่า... เอ่อ..."คุณหญิงมาซากิอ้ำอึ้งอยู่นาน เพราะนางไม่รู้ว่าจะตอบหญิงสาวไปอย่างไรดี
"ก็หมายความว่าผมกับแก้วกำลังจะแต่งงานกันไงครับ"โทโมะที่เห็นว่ามารดาไม่ยังตอบ จึงตอบเอง ทำให้หวายหันกลับมามองเขาอีกครั้ง
"เป็นไปไม่ได้! แล้วหวายล่ะ? ฉันเป็นว่าที่คู่หมั้นคุณนะโทโมะ! คุณป้าจะทำแบบนี้กับหวายไม่นะค่ะ!"หวายโวยวายเสียงดัง เมื่อได้ยินในสิ่งที่ชายหนุ่มบอก
"เอ่อ... ป้า..."คุณหญิงมาซากิพูดยังไม่ทันจบ โทโมะก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ? ในเมื่อผมกับแก้วเรารักกัน อีกอย่าง... ถ้าคิดจะจับผมเพื่อพยุงฐานะของคุณล่ะก็ มันไม่สำเร็จหรอกครับ ผมรู้หมดทุกอย่างที่เกี่ยวกับครอบครัวของคุณแล้ว"
"หมายความว่าไงตาโมะ?"คุณหญิงมาซากิหันมาถามลูกชายอย่างสงสัย
"ก็ครอบครัวของเธอกำลังจะล้มละลายไงครับ ถึงได้มาหาคุณแม่ เพราะต้องการเอาเงินไปใช้หนี้เกือบร้อยล้าน"
คุณหญิงมาซากินิ่งไปทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกชายของนางบอก นางไม่เคยรู้มาก่อนว่าสาวสวยไฮโซที่นางเลือกกำลังจะล้มละลาย
"มะ ไม่จริงนะค่ะคุณป้า! คุณพูดบ้าอะไรของคุณ!"หวายรีบปฏิเสธทันที
"ไม่จริงอะไรครับคุณหวาย นี่คุณคงไม่รู้สินะว่าถูกไอ้ไทชิมันหลอกจนล้มละลายแบบนี้"
"มะ หมายความว่าไง!?"
"ก็ที่พวกคุณล้มละลาย เพราะมันนั่นแหละ มันหลอกคุณให้ทิ้งกวิน และหลอกให้พ่อคุณร่วมลงทุ่นจนหมดตัวไง"
"มะ ไม่จริง... คุณโกหก! ไทชิจะหลอกฉันทำไม? ในเมื่อฉันกับเขา..."
"มันไม่เคยรักคุณหรอก ที่มันทำเพราะต้องการแก้แค้นพ่อคุณต่างหาก"
หวายนิ่งไปทันที เมื่อได้ยินในสิ่งที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนจากปากของโทโมะ น้ำตาหยดใสไหลลงมาอย่างช้าๆมือบางยกขึ้นกุมหัวทันที
"กรี๊ด!!!"
--------------------------------------------
มาแล้วๆๆๆๆๆ
อัพให้แล้วน๊าาาาาาา
หายไปหลายวันคิดถึงกันบ้างหรือเปล่าน๊าาาาาาา
ยังไงก็เม้นและติดตามกันได้แล้วนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ