รักเธอแค่คนเดียว...

บ้านเธียรประสิทธิ์

"อ้วก... อ้วก..."ร่างบางโก่งคออาเจียนในห้องน้ำ มือบางกำแท่งสีขาวที่มีขีดสีแดงขึ้นสองขีดแน่น

พรึบ

ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วทิ้งตัวนั่งบนเตียงหนานุ่มอย่างหมดแรง มือบางยกแท่งสีขาวขึ้นมาดูอีกครั้ง

น้ำตาหยดใสค่อยๆ ไหลลงมาอย่างช้าๆ มือบางอีกข้างยกขึ้นลูบที่หน้าท้องแบนราบเบาๆ

"ทำไมหนูถึงมาตอนนี้ล่ะลูก..."หวายพูดเบาๆ ขณะที่ลูบท้องเองอยู่ อีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมา เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี

"ไทชิ..."พึมพร่ำชื่อของอีกคนที่เธอไม่รู้ว่า ถ้าเธอบอกเขาไปเขาจะรับเป็นพ่อของลูกเธอหรือเปล่า

มือบางหยืบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะชั่งใจอยู่นานว่าเธอจะบอกเขาดีหรือไม่

"ถึงยังไงเขาก็เป็นพ่อของลูก... โทรไปบอกคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง..."คิดได้ดังนั้น ก็กดโทรออกเบอร์ของไทชิทันที

"ฮะ..."หวายกำลังจะพูด แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงปลายสายไม่ใช่เสียงของคนที่เธอจะคุยด้วย

[ฮัลโหล ขอสายใครเหรอค่ะ?]เสียงปลายสายถามอย่างงัวเงีย ทำให้หวายกำมือตัวเองแน่นด้วยความเจ็บปวด

"ขอสายไทชิหน่อย"

[อืม... คุณไทชิเข้าห้องน้ำอยู่น่ะ มีอะไรฝากฉันไว้ก่อนก็ได้นะ]

"ไม่ ฉันต้องการคุยกับเขาเดี๋ยวนี้!"หวายพูดเสียงแข็งขึ้นทันที

[เอ๋! ก็บอกว่าเขาเข้าห้องน้ำอยู่ไง! ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงย่ะ!]

"งั้นถ้าเขาออกมาบอกให้เขาโทรหาฉันด้วยนะ บอกว่าเรื่องสำคัญ"พูดจบก็วางสายทันที น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง หลังจากที่วางสายแล้ว

'กวิน... หวายคิดถึงคุณจัง...'หวายคิดในใจ หากวันนั้นเธอไม่ทิ้งเขา เธอคงมีความสุขมากกว่านี้...

แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเธอไม่ได้รักเขา เธอหลอกเขา จนเขาหมดตัวแล้วมารักกับอีกคนที่เขาไม่เห็นค่าเธอเลยสักนิด...

บ้านศิริมงคลสกุล

แก้วเดินเข้ามาในบ้าน หลังจากที่โทโมะได้ขับรถมาส่งเธอหลังจากลองชุดแต่งงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"เป็นอย่างไงบ้างแก้ว?"คุณหญิงจันทร์มณีถามร่างบางที่เดินเข้ามาในห้องรับแขกแล้วนั่งลงข้างๆ นาง

"ก็ดีค่ะ"แก้วตอบมารดาพร้อมรอยยิ้ม

"แล้วคุณหญิงมาซากิได้ว่าอะไรลูกหรือเปล่า?"คุณไพรพิศารถามด้วยความเป็นห่วงลูกสาว

"ไม่นี่ค่ะ ท่านออกจะชอบใจซะอีก"คำตอบของแก้ว ทำให้คุณไพรพิศารกับคุณหญิงจันทร์มณีแปลกใจ

"หมายความว่ายังไงแก้ว?"

"ก็ตามที่บอกนั้นแหละค่ะ ดูเหมือนคุณหญิงจะไม่ขัดอะไร แล้วยังพูดในทำนองว่าอยากให้แต่งกันไวๆ ซะมากกว่า"

"เกิดอะไรขึ้นเหรอแก้ว?แล้วหนูหวายล่ะลูก?"คุณหญิงจันทร์มณีถาม เพราะนางรู้ว่าหวายเป็นว่าที่คู่หมั้นที่คุณหญิงมาซากิเลือปไว้ให้ลูกชายของนางมาตั้งนานแล้ว แต่ทั้งสองเพิ่งทำความรู้จักกัน ตอนนี้ที่คุณหญิงปาริสาพาหวายไปที่บ้านไทยานนท์

"พอคุณหญิงรู้ว่าครอบครัวของหวายกำลังล้มละลายท่านก็นิ่งเลยน่ะค่ะ"

"อะไรนะ!? ครอบครัวของหนูหวายกำลังล้มละลายเหรอ?"

"ค่ะ ก็นะ หลอกคนอื่นไว้เยอะ"

"แล้วคุณหญิงว่ายังไงบ้างล่ะลูก?"คุณไพรพิศารถาม

"ท่านก็ไม่รับสิค่ะ"

"เฮ้อ..."คุณหญิงจันทร์มณีถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะรู้นิสัยของคุณหญิงมาซากิดี ถ้าไม่รวยจริงนางไม่มีวันรับมาเป็นสะใภ้ไทยานนท์เด็ดขาด

"เป็นอะไรไปค่ะคุณแม่?"

"ไม่มีอะไรหรอกลูก ว่าแต่เราเถอะกินข้าวมายัง?"

"ยังเลยค่ะ งั้นอก้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ แล้วจะลงมาทานพร้อมคุณพ่อคุณแม่ ฟอด"พูดจบก็หอมแก้มมารดา ก่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไป

ครืด... ครืด...

เสียงโทรศัพท์ของใครบางคนดังขึ้น ทำให้เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ทันที

หวาย...

"ฮัลโหล มีอะไร?"เอ่ยถามเสียงเรียบ ขณะที่สายตาของเขากำลังอ่านเอกสารตรงหน้าอยู่

[ไทชิ คุณว่างหรือเปล่า? ออกมาเจอฉันหน่อยสิ]

"ผมไม่ว่างไปเจอคุณหรอก มีอะไรก็รีบๆ พูดมาสิ"

[ฉัน... ท้อง...]คำพูดของหวาย ทำให้ไทชิชะงักทันที ก่อนจะละสายตาจากเอกสารตรงหน้าแล้วเอนหลังในท่าสบายๆ

"แล้วคุณมาบอกผมทำไม? คุณแน่ใจเหรอว่าเด็กในท้องเป็นลูกของผม?"

[ทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะ? คุณก็น่าจะรู้นะว่าฉันไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากคุณ!]

"หึ! แล้วไอ้โทโมะล่ะ? คุณไม่เคยมีอะไรกับมันหรือไง?"

[ไทชิ!!! ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าคุณจะมีความคิดแบบนี้! เสียแรงที่ฉันรักคุณจริงๆ]พูดจบหวายก็วางสายไปทันที

"เฮ้อ..."ไทชิถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วนั่งอ่านเอกสารต่อไป อย่างไม่สนใจในสิ่งที่หญิงสาวบอกไปเมื่อกี้ เพราะเขาคิดว่าเธอคงจะหลอกเขาซะมากกว่า

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆๆๆ

อัพให้แล้วน๊า ยังไงก็เม้นและติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์

ฝันดีน๊าาาาาา