รักเธอแค่คนเดียว...

ร้านอาหารริมน้ำ

คุณหญิงจันทร์มณีกับแก้วเดินเข้ามาในร้านอาหารทันที ก่อนที่สายตาของแก้วจะปะทะร่างของหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่กับหญิงสาวผมทอง

"คุณแม่ค่ะ นั่นไงค่ะคุณหญิงมาซากิกับคุณหวาย"แก้วหันมาบอกมารดา ก่อนที่เธอจะเดินตามมารดาไปที่โต๊ะ

"สวัสดีค่ะคุณหญิงมาซากิ สวัสดีจ๊ะหนูหวาย"คุณหญิงจันทร์มณีเอ่ยทักคุณหญิงมาซากิกับหวายทันที ที่เดินมาถึงโต๊ะ

"สวัสดีค่ะคุณหญิงมาซากิ สวัสดีค่ะคุณหวาย"แก้วเอ่ยทักทั้งรอยยิ้ม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ มารดาของเธอ

"สวัสดีค่ะคุณหญิงจันทร์มณี สวัสดีจ๊ะหนูแก้ว"คุณหญิงมาซากิทักกลับ ก่อนจะหันมามองแก้วที่นั่งข้างๆ มารดา

"สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะคุณแก้ว"หวายทักกลับ แล้วมองหน้าแก้วนิ่ง

"คุณแก้วเคยเป็นแฟนกับพี่โทโมะเหรอค่ะ?"หวายถามแล้วมองหน้าแก้วนิ่งอย่างต้องการคำตอบ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอเคยได้ยินจากเพื่อนๆ ของเธอมาว่าโทโมะกับแก้วเคยเป็นแฟนกัน แต่ต้องเลิกกัน เพราะคุณหญิงมาซากิไม่ยอมรับในตัวเธอ

"ค่ะ ทำไมเหรอค่ะ?"แก้วตอบพร้อมกับถามกลับ ทำให้เธอจะดูหวายไม่ออก ผู้หญิงด้วยกันย่อมดูกันออกอยู่แล้ว

"เปล่าหรอกค่ะ พอดีหวายเคยได้ยินจากเพื่อนๆ น่ะค่ะว่าคุณแก้วกับพี่โทโมะเคยคบกัน!"หวายย้ำคำว่า เคยคบกัน พร้อมทั้งกระตุกยิ้มที่มุมปากให้กับแก้ว

"แล้วคุณหวายล่ะค่ะ?"

"ฉันทำไม!?"

"ฉันก็คยได้ยินมาหมือนกัน ว่าคุณกับพี่กวินเคยคบกัน!"

หวายถึงกับหน้าซีดทันที เมื่อได้ยินชื่อของบุคคลที่เธอทิ้งมา หลังจากที่เธอไปหลอกเขามาจนหมดตัว

คุณหญิงมาซากินั่งมองสองสาวคุยกันอย่างสงสัย ไหนจะชื่อของบุคคลที่นางไม่เคยรู้จักอย่างกวินอีก

"ใครกันเหรอจ้ะกวิน?"คุณหญิงมาซากิถามอย่างสงสัย เพราะนางสังเกตจากสีหน้าของหวายแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักกับบุคคลคนนี้จริงๆ 

"คุณหญิงไม่รู้จักเหรอค่ะ? กวินท์ ดูวาน ที่ฆ่าตัวตาย เพราะถูกผู้หญิงที่รักทิ้งไปอย่างไม่ใยดี!"แก้วถามคุณหญิงมาซากิ ก่อนจะหันมากระแทกเสียงใส่หวายที่นั่งหน้าซีดตรงข้ามกับเธอ

"พอได้แล้วแก้ว ต้องขอโทษคุณหญิงกับหนูหวายด้วยนะค่ะ พอดีว่าแก้วกับกวินเขาสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วน่ะค่ะ แกเลยนังทำใจไม่ได้น่ะค่ะ"คุณหญิงจันทร์มณีหันมาปรามบุตรสาว ก่อนจะเอ่ยขอโทษคุญหญิงมาซากิกับหวายที่นั่งหน้าซีดอยู่

"ทานข้าวกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเย็นหมดซะก่อน"เปลี่ยนเรื่องทันที ก่อนที่ทั้งสี่จะทานอาหารพร้อมกัน

แก้วเดินออกมาเข้าห้องน้ำ หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้ว และเหตุผลอีกข้อคือ เธอทนนั่งร่วมโต๊ะกับหวายไม่ได้จริงๆ

ครืด... ครืด...

เสียงโทรศัพท์ของแก้วดังขึ้น ทำให้เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรเข้ามาหาเธอทันที

โทโมะ

"ฮัลโหลค่ะ"แก้วกดรับสาย ก่อนจะทักปลายสายเสียงใส

[ทำอะไรอยู่ครับ?]โทโมะถาม

"ก็มาทานข้าวข้างนอกกับคุณหญิงไงค่ะ"

[คุณหญิง?]

"คุณแม่พี่กับว่าที่คู่หมั้นพี่ไง"

[อะไรนะ!? ไปทานข้าวกับคุณแม่และหวายเหรอ!?]

"ค่ะ ทำไมต้องทำเสียงตกใจขนาดนั้นล่ะพี่โมะ?"

[จะไม่ให้ตกใจได้ไง ก็แก้วบอกว่าไปทานข้าวกับแม่พี่นี่ ไหนจะหวายอีกครั้งล่ะ แล้วแม่พี่กับหวายได้ทำอะไรแก้วหรือเปล่า?]

"ไม่นี่"

[เฮ้อ... นึกว่าคุณแม่กับหวายทำอะไรแก้วซะอีก]

"ก็ทำดูสิ ยัยแก้วคนนี้แหละจะต่อยให้หายแค้นเลย"

[หึๆๆ กล้าทำแม่พี่เหรอ?]

"แก้วไม่ทำคุณหญิงหรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นยัยว่าที่คู่หมั้นพี่ที่เหลือแต่ตัวแล้วพยายามทำให้ตัวเองดูดีอย่างยัยหวายก็ไม่แน่เหมือนกัน!"

[แก้วพูดเหมือนหวายไปทำอะไรแก้วอย่างนั้นแหละ]

"ไม่ได้ทำแก้ว แต่ทำกับคนที่แก้วรัก... พอเขาหมดตัวก็เขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี... จนทำให้พี่กวินฆ่าตัวตาย..."พอคิดมาถึงตรงนี้มันก็จุกอกขึ้นมาทันที

ภาพที่พี่ชายของเธอฆ่าตัวตายก็ฉายชัดขึ้นมาอีกครั้ง สีเลือดที่แดงฉานเต็มพื้นห้องกับจดหมายฉบับสุดท้ายที่เขียนถึงคนรักที่ทิ้งเขาไป

[แก้ว...]

"ช่างเถอะค่ะ แต่แก้วเป็นห่วงคุณหญิงจัง ถ้าท่านรู้ว่าผู้หญิงที่ท่านคิดว่าดีที่สุดเป็นตัวอันตรายท่านคงเสียความรู้สึกแย่"

[นั่นสินะ ยิ่งตอนนี้เจ้าหนี้ตามไปทวงหนี้ถึงที่บ้านเธอก็คงพยายามจะจับพี่ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งแหละ]

"ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะพี่โมะ พอดีแก้วออกมาเข้าห้องน้ำนานแล้วอ่ะ"

[ครับ]

แก้วกดวางสาย ก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง

"งั้นดิฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะคุณหญิง"คุณหญิงจันทร์มณีเอ่ยกับคุณผญิงมาซากิ เมื่อแก้วเดินกลับมาที่โต๊ะแล้ว

"งั้นหนูลาก่อนนะค่ะคุณหญิง แล้วเจอกันใหม่นะค่ะคุณหวาย"แก้วเอ่ยลาคุณหญิงมาซากิ ก่อนจะหันมาพูดกับหวายแล้วเดินออกไปพร้อมกับคุณหญิงจันทร์มณีทันที

'หึ! แกได้เจอกับฉันแน่นังแก้ว!'หวายคิดในใจ

"หนูหวายกับหนูแก้วรู้จักกันมาก่อนเหรอลูก?"คุณหญิงมาซากิเอ่ยถาม เมื่อแก้วกับคุณหญิงจันทร์มณีเดินออกไปแล้ว

"นิดหน่อยน่ะค่ะคุณป้า"หวายหันมาตอบพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันกลับบ้าน

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆๆๆ

อัพให้แล้วนะค่ะ ยังไงก็เม้นและติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์