รักในความทรงจำ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่6 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" กลับไปพักเถอะ " ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องของเด็กชายก่อนจะพูดกับฟาง ฟางไม่หันกลับมามองชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
" ตอนนี้เธอกับลูกคงต้องดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้ " ป๊อปปี้พูดพลางมองหน้าเด็กน้อย
 
 
 
 
 
" ไม่หรอกคะ ... แค่คุณเลิกยุ่งกับฉันและลูก แค่นี้มันก็จะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น " ฟางพูด
 
 
 
 
 
" ...... " ป๊อปปี้มองเสี้ยวหน้าของหญิงสาว 
 
 
 
 
 
" ........." 
 
 
 
 
 
 
" พี่ป๊อปคะ " เสียงหวานดังขึ้นที่ประตูฟางและป๊อปปี้หัวกลับไปมองก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งเธอรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าที่สะสวยกำลังยืนยิ้มมาให้ร่างสูง
 
 
 
 
 
" จินนี่ คุณมาที่ได้ยังไง " ป๊อปปี้ตกใจไม่คิดว่าคู่หมั้นของเขาจะกลับมาไวขนาดนี้ 
 
 
 
 
 
" แหม ก็จินนี่เป้นห่วงพี่ป๊อปนี่คะ นี่ใช่เด็กท่พี่ป๊อปไปช่วยหรือเปล่าคะ " จินนี่เดินเข้ามาหาป๊อปปี้พร้อมกับคล้องแขนเพื่อนแสดงความเป็นเจ้าของ ฟางมองภาพนั้นก็รีบเบือนหน้าหนี เธอไม่มีสิทธิ แม่แต่ที่จะคิด 
 
 
 
 
 
" มะ แม่ฟาง " เสียงเด็กน้อยร้องหาฟาง สาวหวานรีบเข้าไปดู 
 
 
 
 
 
" แม่อยู่นี่ครับ แม่อยู่นี่ " ฟางน้ำตาไหลด้วยความดีใจเมื่อเจ้าตัวแสบของเธอลืมตาแล้วยิ้มมาหาเธอ 
 
 
 
 
 
" น่ารักจังเลยนะคะ เห็นแบบนี้แล้วจินอยากมีลูกบ้างจัง พี่ป๊อปคะอีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกันแล้วนะ จินอยากมีลูกสัก 4-5 คนดีไหมคะ " จินนี่พูดแล้วยิ้มหวานชายหนุ่ม ป๊อปปี้มองจินนี่ด้วยหางตา ก่อนจะมองไปทาง 2 แม่ลูกที่กอดกันอยู่ ฟางได้ยินที่สาวคนนั้นพูดก็ยิ่งเสียใจ 
 
 
 
 
 
 
" มะแม่ครับ ฟ้อนท์เจ็บ " เด็กน้อยพูดกับคนเป็นแม่เมื่อเธอกอดเด็กน้อยแน่นจนเกินไป 
 
 
 
 
 
 
" เป็นยังไงบ้างจ้ะหนู " จินนี่ทักทายเด็กน้อยคนนั้น 
 
 
 
 
 
" ดีขึ้นแล้วฮ้ะ พีคสวยเป็นแฟนของคุณลุงหรอฮ้ะ " เด็กน้อยพูดกับป๊อปปี้และจินนี่ ชายหนุ่มสบตากับหญิงสาว ฟางเบือนหน้าหนีแล้วหันมาหาลูกแทน ป๊อปปี้ไม่ตอบ เพียงแต่ทำหน้านิ่ง จนจินนี่ต้องเป็นคนพูดเอง 
 
 
 
 
 
" ครับ งั้นน้าไม่กวนเราดีกว่า น้ากลับก่นนะครับ " จินนี่พูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับป๊อปปี้ 
 
 
 
 
 
 
" ว้าาา " เสียงเด็กน้อยถอนหายใจเฮือกใหญ่ 
 
 
 
 
 
 
" เป็นอะไรไปครับ " ฟางถามด้วยความเป็นห่วง 
 
 
 
 
 
" ฟ้อนท์เสียดายฮ้ะ ไม่อยากให้ลุงป๊อปมีแฟนเลย อยากให้ลุงป๊อปเป็นพ่อของฟ้อนท์ " ฟ้อนท์พูดแล้วหน้างอมาทางฟาง สาวหวานอึ้ง เมื่อเรื่องที่เด็กน้อยพูดมันคือความจริง ที่เธอไม่คิดที่จะยอมรับ 
 
 
 
 
 
" ชั่งมันเถอะครับ มันไม่มีทางเป็นไปได้ เห็นไหมลุงป๊อปเค้ามีแฟนแล้ว เราไม่ควรไปยุ่งกับเขานะ เดี๋ยวแฟนลุงป๊อปเค้าจะไม่สบายใจเอา " เด็กน้อยพยักหน้า ก่อนที่ทั้ง2 แม่ลุกจะคุยเล่น อ่านหนังสือ กันไป จนเด็กน้อยหลับไป 
 
 
 
 
 
 
" ..... " 
 
 
 
 
 
 
" จะให้แม่บอกหนูได้ยังไง ว่าแม่... " น้ำตาหยดลงโดนแก้มเด็กน้อยเบาๆ ฟางรีบปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนที่โซฟางข้างๆเตียง 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
" พ่อขอโทษนะ " ป๊อปปี้เดินเข้ามาอีกที ในเวลาดึก ชายหนุ่มเดินตรงไปยังเตียงของเด็กน้อย พ่อนจะก้มลงจุมพิตเด็กน้อยๆเบา ก่อนจะหันกลับมามองสาวหวานที่นอนอยู่โซฟา
 
 
 
 
 
 
" ..... อื้ออ " ป๊อปปี้นั่งมองสาวน้อยอยู่นาน แต่หัวใจของเขาเรียกร้องให้เขาจูบเธอ และแน่นอนเขาไม่สามารถบังคับหัวใจได้ ป๊อปปี้ก้มลงจูบหญิงสาวจนฟางตื่นขึ้นมาตกใจเมื่อมีคนจูบเธอ 
 
 
 
 
 
 
" คะ ใคร อื้อออ " ด้วยความที่มันปิดไฟ ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมีเพียงรสจูบแสนหวานจากเขาเท่านั้น 
 
 
 
 
 
 
" ยะ หยุดนะ ปล่อยฉัน " ฟางพูดพลางดิ้นหนีร่างสูงที่คร่อมเธออยู่ ป๊อปปี้กลัวว่าหญิงสาวจะพดเสียงดังจนเด็กน้อยตื่นก็ก้มลงจูบฟางอีกครั้ง 
 
 
 
 
 
 
" อื้อออ " ฟางเริ่มหายใจไม่ออก ก็ทุบชายหนุ่ม ป๊อปปี้ปล่อยให้ฟางเป็นอิสระ ฟางพลักชายหนุ่มจนล้มก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดไฟ แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้นั่งที่พื้น 
 
 
 
 
 
 
" อื้ออ " ป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วเดินมาหาฟางก่อนจะจูบฟางอีกครั้งแล้วใช้มือปิดไฟไว้ดังเดิม แต่ก็ไม่ทันเสียงแล้ว เด็กน้อยตื่นขึ้นมา
 
 
 
 
 
" มะแม่ฟาง เปิดไปทำไมห้ะ " ฟางตกใจมาก จึงพลักป๊อปปี้ออกจากตัว แจต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจ เปลี่ยนเป็นมาซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียนของเธอแทน 
 
 
 
 
 
" อืมม อ่ะ แม่ฟางจะเข้า หะห้องน้ำน่ะครับ  อืมม " 
 
 
 
 
 
 
" แม่ฟางเป็นอะไรครับ " น้องฟ้อนท์พยายามเพ่งมองหาแม่ของตัวเองในเงามืด 
 
 
 
 
 
" ...." ฟางพลกป๊อปปี้ออกห่างจากตัวเองก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาเด็กน้อย 
 
 
 
 
 
" ไม่ได้เป็นอะไรครับ นอนเถอะะนะ " 
 
 
 
 
 
" ครับ  จุ๊ฟฟ ฝันดีครับ "เด็กน้อยจูปปากหญิงสาวเบาๆ แล้วหลับตาลง ฟางหอมแก้มเด็กน้อยก่อจะห่มผ้าให้ ป๊อปปี้เดินเข้าไปโอบเอวฟางออกมาแล้วพาไปยังห้องน้ำ 
 
 
 
 
 
"  ยะอย่านะ คุณมีแฟนแล้ว " 
 
 
 
 
 
" อย่าดังสิ เดี่ยวฟ้อนท์ตื่น "ป๊อปปี้กระฉับตัวฟางเข้ามาให้ใกล้กว่าเดิมแล้วจูบฟางอีกครั้ง หญิงสาวเผลอเอามือโอบรอบคอชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
" พะพอแล้ว " ฟางรีบห้ามมเื่อชายหนุ่มจะจูบเธออีกรอบ ป๊อปปี้มองหน้าแสนหวานที่ขึ้นสีก็อมยิ้ม 
 
 
 
 
 
" ปะ ปลอ่ยเถอะคะ "ป๊อปปี้ปล่อยฟางให้เป็นอิสระ หญิงสาวกำลังจะเดินออกไจากห้องน้ำแต่ 
 
 
 
 
" ว๊าย อื้มมม " ป๊อปปี้ดึงฟางกับมาหญิงสาวร้องตกใจก่อนจะโดนปิดปากด้วยปากของชายหนุ่มอีกรอบ 
 
 
 
 
 
" หยุดนะ " ฟางรีบห้ามชายหนุ่ม มื่อมือของร่างสูงเริ่มอยู่ไม่สุก 
 
 
 
 
 
" ....... " 
 
 
 
 
 
 
" เลิกยุ่งกับฉันเถอะนะคะ " ฟางพูดแล้วสบตากับป๊อปปี้ ชายหนุ่มโน้มตัวหญิงสาวเข้ามาก่อนจะจูบอีก แต่ครั้งนี้เป็นจูบที่อ่อนหวาน 
 
 
 
 
 
" ฉันก็อยากจะเลิกยุ่งกับเธอ " 
 
 
 
 
 
 
" ........ "
 
 
 
 
 
" แต่ ตอนนี้ฉันยังทำแบบนั้นไม่ได้ " ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงจูบฟางอีกครั้ง 
 
 
 
 
 
 
" ...... "ฟางนิ่งมองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ 
 
 
 
 
 
 
" ตอนนี้เธอกับลฟ้อนท์กำลังตกอยู่ในอันตราย ทุกแก๊งค์รู้ว่าฉันมายุ่งกับเธอ ยิ่งเรื่องวันนี้ มันยิ่งชัดเจนกว่าเดิม ดังนั้น ต่อไปนี้เธอต้องไปอยู่กับฉัน " ป๊อปปี้พูด 
 
 
 
 
 
" ไม่คะ " 
 
 
 
 
 
 
" อื้อออ "
 
 
 
 
 
" ต้องไป" 
 
 
 
 
 
" ไม่ไป เพราะ.. อื้ออ "
 
 
 
 
 
 
" พะแล้ว ปากฉันช้ำหมดแล้ว " ฟางรีบห้ามเมื่อเห็นชายหนุ่มจะจูบเธออีกรอบ 
 
 
 
 
 
" ก็ปากเธอมันหวานเองหนิ " ฟางยิ่งหน้าแดงกว่าเดิมมเื่อคำพูดของชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
" ฉันไม่เป็นอะไร เพียงแค่คุณเลิกยุ่งกับฉัน คนพวกนั้นก็จะไม่ยุ่งกับฉัน คุณกำลังจะแต่งงาน ถ้าคุณคนนั้นรู้ว่าคุณยังทำตัวแบบนี้ เธอจะเสีย ...อื้อออ " 
 
 
 
 
 
" ถ้ายังพูดแบบนี้ ฉันจะไม่จบแค่จูบ " 
 
 
 
 
 
" ... "
 
 
 
 
" ไปนอนเถอะ เรื่องนี้เราค่อยมาพุดกันใหม่ เพราะถึงยังไง ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะดูแลน้องฟ้อนท์นฐานะพ่อ..." ฟางมองตามป๊อปปี้เดินออกไปอย่างไม่เข้าใจก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินออกไปแต่... 
 
 
 
 
 
 
" อื้อออ " ชายหนุ่มรวบตัวหยิงสาวมาจุบอีกรอบ ก่อนจะปล่อยฟางให้เป็นอิสระแล้วเดินออกไปอย่างพอใจ 
 
 
 
 
 
" ไอ้คนบ้า ไอ้ลามก " ฟางเพียงได้แต่บ่นเบาๆ ก่อนจะเดินกลับมานอนที่โวฟางเหมือนเดิม...